Home / โรแมนติก / พ่ายรักคุณสามี / บทที่ 4 ใช้ช้อนป้อนอาหารเขา

Share

บทที่ 4 ใช้ช้อนป้อนอาหารเขา

Author: ราชินีหิมะ
ทันใดนั้น นิ้วของลู่หานถิงก็หยุดลง และสุดท้ายเขาก็ไม่ได้เปิดผ้าคลุมบนใบหน้าของเธอ

เขามองลงไปที่หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับคิดว่า ถ้าเธอลืมตาขึ้นมา ดวงตาของเธอคงจะสวยดำขลับราวกับลูกแมวตัวน้อยเป็นแน่ และเมื่อเธอมองมาที่คุณ ก็ดูเหมือนกับลูกแมวตัวน้อยที่กำลังใช้เล็บของมันข่วนคุณเบา ๆ

เป็นการผสมผสานระหว่างความไร้เดียงสาและความมีเสน่ห์

ลู่หานถิงมองไปที่รอยแดงรอบคอของเธอ ผิวของเธอช่างบอบบางนัก เมื่อครู่เขาเพียงบีบเบา ๆ แต่ตอนนี้กลับมีรอยแดงเต็มไปหมด

ลู่หานถิงหันตัวกลับมา เขาเดินกลับไปที่โซฟาแล้วล้มตัวลงนอน

ความผิดปกติของการนอนหลับของเขากำลังแย่ลงเรื่อย ๆ ซึ่งเข็มสีเงินของเธอไม่สามารถรักษาได้อย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ทักษะทางการแพทย์ของเธอนั้นยอดเยี่ยม และเมื่อครู่นี้เขางีบหลับในฝ่ามือของเธอจริง ๆ

ประมาณสิบนาที หรือ มากกว่านั้น

นานมากแล้วที่เขาไม่ได้นอนหลับนานถึงสิบนาที

ลู่หานถิงมองไปที่เงาของร่างผอมเพรียวบนเตียง สิ่งที่เขาคิดอยู่คือ ทำไมมือของเธอถึงเล็ก และอ่อนนุ่มถึงเพียงนี้?

......

เช้าวันรุ่งขึ้น

เซี่ยซีหว่านกำลังนั่งกินซุปพุทราแดงกับเมล็ดบัวที่สาวใช้เสิร์ฟให้อยู่ในห้องอาหาร คุณท่านลู่ที่นั่งอยู่ด้านข้างกำลังพูดคุยกับเธออย่างยิ้มแย้ม

“หว่านหว่าน ย่าชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลย ต่อจากนี้ไปถ้าหานถิงรังแกเธอ เธอบอกย่าได้เลยนะ ย่าจะช่วยเธอสั่งสอนเขาเอง...เอากิน อย่าหยุด กินพุทราแดงกับเมล็ดบัวให้มากขึ้นสักหน่อยจะได้มีลูกชายและต่อด้วยลูกสาวอีกสักคน ย่าจะได้อุ้มหานถิงตัวน้อยไว้ในมือข้างหนึ่งกับหว่านหว่านตัวน้อยในมืออีกข้างหนึ่ง...”

คุณท่านลู่มีเส้นผมเป็นสีขาวหมดแล้ว แต่ท่านกลับมีความกระตือรือร้น ความเมตตาและใจดีเป็นอย่างมาก หากไม่นับคำพูดหยอกเล่นเมื่อครู่ของท่านแล้ว เซี่ยซีหว่านจะชอบท่านมาก

ขณะนั้น เสียงของสาวใช้ก็ดังขึ้นว่า “นายน้อย อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

ลู่หานถิงลงมาด้านล่างแล้ว

เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นมอง วันนี้ลู่หานถิงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำเข้าชุดกันราวกับเทพบุตรสุดคลาสสิค ผ้าที่ตัดเย็บด้วยมือถูกรีดโดยไม่มีรอยยับใด ๆ เขาเดินออกจากพรมแดงด้วยทวงท่าสง่างามและดูดีเป็นอย่างมาก

ด้านหลังของเขายังมีแม่นมซึ่งมีอายุมากแล้วเดินตามลงมาด้วย ในมือของเธอถือฮิญาบสีแดง บนฮิญาบมีลายปักต้นดอกเหมยสีเลือด

แม่นมยิ้มและแสดงความยินดีกับคุณท่านลู่ “คุณท่านคะ ดิฉันขอแสดงความยินดีด้วย ขอให้ท่านได้อุ้มหลานชายโดยเร็วนะคะ”

“ดี ดี ดี พ่อบ้านให้รางวัลด้วย!”

คุณท่านลู่ยื่นซองแดงให้เธออย่างภาคภูมิใจ

เซี่ยซีหว่านรู้ในทันทีว่าแม่นมได้เอาฮิญาบสีแดงที่เธอร่วมหอกับลู่หานถิงเมื่อคืนนี้ลงมา พวกเราไม่ได้มีอะไรกันเลย แล้ว... มันมาจากไหน?

ขณะเดียวกันลู่หานถิงหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ เขาเอามือข้างหนึ่งใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วย่อตัวลงมาพร้อมกับกระซิบเข้าที่ข้างหูของเธอว่า “ฉันทำเอง ฉันไม่น่าหาเรื่องยุ่งเลย เพราะเธอยัง...ใช่ไหม?”

เขาถามอย่างตรงไปตรงมามากจนเกินไป เซี่ยซีหว่านไม่เคยมีความสัมพันธ์กับใครด้วยซ้ำ และตอนนี้ติ่งหูสีขาวราวกับหิมะก็กลายเป็นสีแดงในทันที

ตอนนี้ทั้งคู่ดูเหมือนจะคุ้นเคยและสนิทสนมกันมากขึ้นแล้ว ลู่หานถิงย่อตัวลงและพูดกระซิบกับเซี่ยซีหว่านด้วยท่าทีราวกับคู่แต่งงานใหม่ที่ไม่สามารถแยกตัวออกจากกันได้

คุณท่านลู่เอามือปิดตาทันที “ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น พวกเธอทำต่อไปได้เลย”

คุณท่านลู่ที่กำลังพูดอยู่พร้อมกับเปิดนิ้วของเธอเพื่อแอบดูไปด้วย

ลู่หานถิงมองไปยังติ่งหูสีแดงเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่าน คิ้วรูปดาบของเขาเลิกขึ้นเล็กน้อย แสดงถึงเสน่ห์อันชั่วร้ายของชายที่เป็นผู้ใหญ่ “เธอยังอายุไม่ถึง 20 ปี เธอยังไม่เคยมีอะไรกับ…ผู้ชายใช่ไหม?”

ลู่หานถิงอายุ 27 ปี เขาเป็นชายหนุ่มที่อยู่ในช่วงวัยกำลังรุ่งโรจน์ อีกทั้งหน้าตาของเขาช่างหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว

เขาถามย้ำอย่างไม่ลดละ ทั้งสองคนขยับเข้ามาใกล้กันอีกครั้ง เซี่ยซีหว่านรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาที่พ่นลงบนเนื้อที่บอบบางของเธอจนทำให้เธออยากจะหนีไปให้พ้น

“คุณอยากกินไหม?”

เซี่ยซีหว่านหันกลับมาและป้อนซุปพุทราแดงกับเมล็ดบัวในช้อนเล็ก ๆ ของเธอเข้าปากของเขา เพื่อที่จะให้เขาหยุดพูด

พ่อบ้านที่อยู่ด้านข้างร้องอุทานออกมาว่า “นายหญิงครับ นั่นคือช้อนของท่านครับ!”

นายน้อยมีนิสัยรักสะอาดเป็นอย่างมาก และนั่นเป็นช้อนที่นายหญิงใช้แล้ว พ่อบ้านจึงรีบไปเอาน้ำยาบ้วนปากมาทันที

ร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านเริ่มสั่นเทา เมื่อครู่นี้เธอแค่อยากจะให้เขาหยุดพูดจึงใช้ช้อนของเธอป้อนซุปให้เขา นี่มัน…

หลังจากที่ลู่หานถิงถูกป้อนซุปแล้วก็ยืนแน่นิ่ง เขาขมวดคิ้วแล้วกินซุปพุทราแดงกับเมล็ดบัวต่อหน้าต่อตาทุกคน

พ่อบ้านตกใจมาก นายน้อย นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น?

นายน้อย ท่านมีนิสัยรักความสะอาดหรือว่าท่านลืมไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?

คุณท่านลู่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เธอใช้ชีวิตมาถึง 70 ปีแล้ว และเธอเชื่อว่าเธอมองคนไม่เคยผิด เธอชอบเซี่ยซีหว่านตั้งแต่แรกเห็น เซี่ยซีหว่านเด็กสาวคนนี้และหลานชายของเธอถูกฟ้าลิขิตให้เจอกันอย่างแน่นอน

“เอาล่ะ เอาล่ะ พวกเธอสองคนกินซุปพุทราแดงกับเมล็ดบัวไปแล้วหนึ่งชาม ดูเหมือนว่าอีกไม่นานหลานชายของฉันก็คงจะอยู่ในท้องของซีหว่านแล้วล่ะ” คุณท่านลู่ดีใจราวกับเด็กน้อย

เซี่ยซีหว่านถือช้อนที่ป้อนซุปให้ลู่หานถิงไว้ เธอมองไปยังถ้วยที่ใส่ซุปพุทราแดงกับเมล็ดบัว และลังเลว่าจะกินต่อหรือไม่กินต่อดี?

ขณะนั้นลู่หานถิงก็นั่งลงพร้อมกับมองเธอและพูดด้วยความห่วงใยว่า “ทำไมเธอไม่กินแล้วล่ะ รีบกินเร็วเข้า ก่อนที่มันจะเย็น”

“...”

เซี่ยซีหว่านรู้ว่าลู่หานถิงตั้งใจจะแกล้งเธอ เมื่อครู่เธอใช้ช้อนอันนี้ป้อนให้เขา และตอนนี้เขาต้องการให้เธอใช้ช้อนอันนี้ต่อไป

นี่เท่ากับว่าทั้งสองคนจูบกัน...ทางอ้อมน่ะสิ

“ใช่แล้วซีหว่าน ทำไมเธอไม่กินอีกล่ะ รีบกินเถอะ เดี๋ยวฉันจะเสิร์ฟให้เธออีกถ้วย” คุณท่านลู่เอ่ย

เซี่ยซีหว่านรีบกินซุปพุทราแดงกับเมล็ดบัวที่เหลืออยู่อีกครึ่งถ้วยอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ฉันอิ่มแล้วค่ะ ฉันกินอีกไม่ไหวแล้วค่ะ”

เมื่อเห็นทวงท่าที่น่ารักและมีเสน่ห์ของหญิงสาว ริมฝีปากบางของลู่หานถิงก็ปรากฏรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นอย่างอารมณ์ดี

......

หลังอาหารเช้า คุณท่านลู่ถามเซี่ยซีหว่านว่า “ซีหว่าน อีกเดี๋ยวเธอจะออกไปไหนไหม”

เซี่ยซีหว่านพยักหน้ารับ “ค่ะคุณย่า ฉันจะกลับไปที่บ้านของตระกูลสักหน่อยค่ะ”

“การกลับไปที่บ้านของตระกูลเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว หานถิงแกก็ออกไปพร้อมกับซีหว่านนะ และนำของขวัญไปด้วย มารยาทของลูกเขยเป็นเรื่องที่ขาดตกบกพร่องไม่ได้เด็ดขาด” คุณท่านลู่เรียกลู่หานถิงอย่างรวดเร็ว

มันสายเกินไปที่เซี่ยซีหว่านจะหยุดคุณท่าน เพราะลู่หานถิงกำลังเดินมาและเขาพูดว่า “ได้ครับ ไปด้วยกันเถอะ”

ทั้งสองออกจากสวนโหย่วหลาน เมื่อมาถึงสนามหญ้า ลู่หานถิงเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับอย่างสุภาพบุรุษและพูดว่า “เชิญขึ้นรถครับ”

เซี่ยซีหว่านโบกมือปัดและพูดว่า “ตอนนี้คุณย่ามองไม่เห็นแล้ว คุณไปทำธุระของคุณเถอะ ฉันจะเรียกรถกลับไปที่บ้านของตระกูลเอง”

ลู่หานถิงเลิกคิ้วรูปดาบขึ้น “เธอบอกว่าเธอต้องการแสดงละครต่อหน้าคุณย่าไม่ใช่เหรอ ขึ้นรถ อย่าให้ฉันต้องพูดคำนี้เป็นครั้งที่สาม”

ผู้ชายคนนี้ช่างเผด็จการและบ้าอำนาจเสียจริง

แต่หัวใจของเซี่ยซีหว่านกลับเต้นแรง เขายอมตกลงตามข้อตกลงสันติภาพที่เธอพูดถึงเมื่อคืนนี้!

เซี่ยซีหว่านไม่ได้ปฏิเสธอีกต่อไปและขึ้นรถอย่างเชื่อฟัง

รถยนต์สุดหรูแล่นไปตามท้องถนนและไม่มีใครพูดอะไร เซี่ยซีหว่านหันหน้าออกมองไปยังนอกหน้าต่างเพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจ

เงาของลู่หานถิงสะท้อนบนกระจกรถที่สว่างสดใส ชายหนุ่มกำลังขับรถอย่างตั้งใจ มือใหญ่ทั้งสองข้างบังคับพวงมาลัยอย่างใจเย็น ทั้งการเลี้ยวและการเปลี่ยนเลนเพื่อเร่งความเร็ว

เซี่ยซีหว่านมองดูนาฬิกาเหล็กอันล้ำค่าที่สวมอยู่บนข้อมือที่แข็งแรงของเขา มูลค่าน่าจะหลายสิบล้าน

เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นอย่างไร เธอรู้เพียงว่าตอนนี้คนสองคนได้บรรลุข้อตกลงสันติภาพแล้ว ซึ่งทำให้เธอที่จะสืบหาความจริงของตระกูลเซี่ยได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น

เซี่ยซีหว่านจ้องมองไปยังวิวทิวทัศน์ที่เคลื่อนผ่านหน้าต่าง

......

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถยนต์สุดหรูหยุดอยู่ที่หน้าประตูบ้านของตระกูลเซี่ย เซี่ยซีหว่านมองลงที่เข็มขัดนิรภัยบนตัวของเธอเพื่อที่จะถอดมันออก

แต่ทว่ามันกลับถอดไม่ออก

“ผมถอดให้” ลู่หานถิงโน้มตัวของเขาเข้ามา

เซี่ยซีหว่านปล่อยมือ เธอยอมให้ลู่หานถิงช่วยถอดมันออกอย่างโดยดี

อันที่จริงแล้วเมื่อคืนนี้ลู่หานถิงได้กลิ่นหอมจากร่างกายของเซี่ยซีหว่าน ตอนนี้พวกเขาสองคนอยู่ใกล้กันถึงเพียงนี้ และสิ่งที่ติดอยู่ใต้จมูกของเขาก็คือกลิ่นหอมอันน่ารื่นรมย์จากเรือนร่างของหญิงสาว
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พ่ายรักคุณสามี   บทที่ 345 เข้าสถาบันวิทยาศาสตร์

    เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าลู่ซือเจี๋ยรักลูกชายทั้งสองคนนี้ ดังนั้นที่เมืองไห่เฉิง เขาไม่สามารถอนุญาตให้เธออยู่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา เมื่อตอนนั้นหลินสุ่ยเหยากับหลิวอิงหลั่วสองสาวครองอันดับหนึ่งเรื่องความเก่งกล้าสามารถที่สุดของเมืองหลวง เขาต้องการตามหาหลินสุ่ยเหยา ผ่านตัวเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางลูกชายสองคนของเขาลงและปล่อยให้เธอดำรงอยู่หมายความว่า ภายในใจของลู่ซือเจี๋ย หลิวอิงหลั่วมีความสำคัญมากกว่าลูกชายทั้งสองคนของเขานี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยซีหว่านตระหนักอย่างแท้จริงว่าลู่ซือเจี๋ยรักหลิวอิงหลั่วอย่างสุดซึ้งหลิวอิงหลั่วหายตัวไปหลายปี ปีนี้ลูกชายของเธอลู่หานถิงอายุ 28 ปีแล้ว เซียซีหว่านไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ความรักที่ลึกซึ้งถึงสามารถทนต่อการกัดเซาะและความแข็งแกร่งของปีที่เลยผ่านได้ จึงทำให้ชายที่ราวกับจักรพรรดิยังคงรออยู่ที่นี่ตลอด บางทีอาจเป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกแต่รักอย่างสุดซึ้ง ทำไมถึงต้องเจ็บอีก?ตอนนั้นหลินอิงหลั่วตั้งท้องลูกคนที่สอง เธอหยิบมีดมาคว้านท้องตัวเอง อุ้มทารกออกมา ช่างน่าเวทนานัก?ถ้าไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับจ

  • พ่ายรักคุณสามี   บทที่ 344 ผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดร้าย

    แต่ว่า เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อยเขาพยายามไม่ให้ไปหลงเสน่ห์เธอแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้หลังจากที่ได้รู้ในห้องนั่งเล่นเมื่อครู่นี้ว่าเธอคือ เด็กผู้หญิงตัวน้อยเมื่อก่อนนั้น เดิมที่แม่ของเขายอมยกเจ้าสาวตัวน้อยแก่เขา เขารู้สึกว่าความยับยั้งชั่งใจและความอดกลั้นที่ผ่านมาในหลายวันมานี้ได้พังทลายลงลู่หานถิงจ้องมองเธออย่างดุดันด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเล็กน้อย และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไมสวี่เส้าหนานถึงได้ ลู่จื่อเซียนถึงได้ แต่ทำไมฉันไม่ได้เหรอ?”“…”ใบหน้าเล็กสวยงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีขาวและแดงสลับกัน เธอยกมือเล็กขึ้นเพื่อตบลงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความน่าเกลียดชังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ไม่ได้ตบเขาเพราะลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ได้ตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลู่หานถิงมองดูเธอด้วยแววตาเศร้าโศกและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรนะ สิ่งที่ผมสามารถให้คุณได้คือสิ่งที่ลู่จื่อเซียนและสวี่เส้าหนานไม่สามารถให้คุณได้แน่นอน ถ้าหา

  • พ่ายรักคุณสามี   บทที่ 343 เขาเกลียดเธอมาก !

    เขาจำไม่ได้แล้วแน่นอน เพราะความทรงจำเหล่านั้นเธอลบมันไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้อย่างชอบธรรมแถมเขายังพูดอีกว่า การที่เขานอนกับเธอคือ การนำน้ำสกปรกสาดใส่ตัวเขา เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร น้ำสกปรกเหรอ?แน่นนอน เขาเกลียดเธอ !แต่ในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก ทำไมเขาถึงมารังควานเธอด้วย?เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาของเขาและพูดเยาะเย้ยว่า “ฉันแค่พูดไร้สาระ พอใจหรือยังล่ะ คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่าประธานลู่ ฉันจะทำให้คุณมีมลทินได้อย่างไรคะ !”“บริสุทธิ์เหรอ” ลู่หานถิงขมวดคิ้วรูปดาบอันองอาจผึ่งผายนั้นและกล่าวว่า “คนที่พูดว่าผมนอนกับคุณ ก็คือคุณ ตอนนี้คนที่กำลังพูดไร้สาระก็คือคุณ คิดว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งก็สามารถพูดจาเหลวไหลแบบนี้ออกมาได้งั้นเหรอ เซี่ยซีหว่าน คุณยังมียางอายอยู่อีกไหม?”“ฉันจะมีหรือไม่มียางอายเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ ใช่สิประธานลู่ คุณคงจะยังไม่...เป็นหนุ่มน้อยบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่ใช่ไหมคะ?”ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว เขาไม่มีความทรงจำช่วงนั้นแล้ว เขาคงจำไม่ได้ว่าเขากับเธอเคยเดือดพล่านกันบนเตียงมาก่อน งั้นเขาคงไม่คิดว่า

  • พ่ายรักคุณสามี   บทที่ 342 กันเธอไว้ที่ห้องน้ำ

    เซี่ยซีหว่านใช้ส้อมจิ้มสเต็กชิ้นเล็ก ๆ เพิ่งเตรียมจะใส่เข้าปาก ตอนนี้เท้าของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะถูกเตะอย่างแรง สเต็กบนส้อมก็ร่วงตกลงมาบนจานทันที“หว่านหว่าน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ลู่จื่อเซียนถามด้วยความเป็นห่วงร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองไปยังลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอดตั้งแต่เธอเดินเข้ามา แต่เขาเพิ่งเตะเธอเขาเป็นอะไรของเขา?ลู่หานถิงหั่นสเต็กในมืออย่างสง่างามราวกับว่าคนที่เตะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเข้าใจแกล้งจริง ๆ !เซี่ยซีหว่านด่าเขาในใจแล้วยิ้มให้ลู่จื่อเซียนและกล่าวว่า “จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”ทั้งห้าคนก็จบมือค่ำในบรรยากาศอันแปลก ๆ แบบนี้ลง...หลังมื้อเย็น เซี่ยซีหว่านไปห้องน้ำทันทีที่เธอเดินเข้ามา มือใหญ่มือหนึ่งจากด้านในยื่นออกมา และคว้าข้อมือที่เรียวยาวของเธอแล้วดึงเธอเข้าไปเซี่ยซีหว่านชนเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งอย่างกระทันหัน หน้าอกนี้แข็งแกร่งราวกับกับแพง เธอชนเข้าไปราวกับกระดูกของเธอจะแตกสลาย นัยน์ตาขาวบริสุทธื์แดงก่ำด้วยความเจ็บปวดเธอเงยหน้าขึ้นและใบหน้าที่หล่อเหลาละเอียดงดงามของล

  • พ่ายรักคุณสามี   บทที่ 341 เซี่ยซีหว่านก็คือเจ้าสาวตัวน้อยของเขา

    ด้านนอกประตูคือลู่จื่อเซียนจริง ๆ และยังมีเงาเพรียวบางเงาหนึ่งอยู่ข้างกายของลู่จื่อเซียนหลิวจ้าวตี้ดีใจมาก “จื่อเซียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ คู่หมั้นของลูก…”แววตาของหลิวจ้าวตี้จับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน เมื่อมองชัดเจนแล้วว่าเป็นเซี่ยซีหว่าน รูม่านตาของหลิวจ้าวตี้ก็เบิกกว้างและตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในทันทีเป็นไปได้ยังไงกัน?ทั้งลู่ซือเจี๋ยและลู่หานถิงที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกประตู คืนนี้พวกเขากำลังรอให้ลู่จื่อเซียนพาคู่หมั้นลึกลับกลับบ้านลู่ซือเจี๋ยวางหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจในมือลงแล้วยืนขึ้นพลางเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นลู่จื่อเซียนจูงมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาทันทีที่ลู่ซือเจี๋ยเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาเคยต่อกรกับเซี่ยซีหว่านมาแล้วสองครั้ง เขารู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา!ในขณะเดียวกันนั้นลู่หานถิงก็มองไปยังลู่จื่อเซียน จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็ค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนการมาถึงของเซี่ยซีหว่านทำให้ครอบครัวลู่ทั้งหมดตกอยู่ในบรรยากา

  • พ่ายรักคุณสามี   บทที่ 340 เป็นคู่หมั้นของผมเป็นเวลาสามเดือน

    ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status