บทนำ ต้องการคน (นอน) คุยด้วย (2)

“ฉันจะหามาจากไหนตั้งสองแสน เมษาคิดบ้าง อีกอย่างทำไมฉันต้องรับผิดชอบหนี้ที่ฉันไม่ได้ก่อด้วย”

(งั้นก็ไม่ต้องกลับมาที่บ้านอีก แม่บอกว่าถ้าไม่ได้เงิน แม่จะขายบ้านหลังนี้ทิ้งซะ)

          (อย่านะ)       

เมษาบอกด้วยน้ำเสียงยียวน ทำให้มะนาวถึงกับกำมือแน่น ตอนนี้เธอมาคิดว่าทำไมต้องทนให้ครอบครัวป้าโขกสับด้วย ถ้าไม่เพราะบ้านที่เธออยู่เป็นของแม่ ป่านนี้เธอคงหนีไปให้ไกลแล้ว ไม่มาอยู่ร่วมกับป้าและลูกสาวของป้าแบบนี้หรอก

(ว่ายังไง จะหามาให้ไหม พวกมันต้องการภายในพรุ่งนี้ แต่ถ้าได้มาเกินสองแสนก็ดีนะ แม่บอกว่าถ้าเธอหาเงินมาให้จะคืนบ้านหลังนี้ให้เลย)

บ้านที่ว่าคือบ้านที่เธออยู่ตอนนี้มันคือบ้านของแม่ แต่พอหลังจากแม่ตายผู้เป็นป้ากลับอ้างกรรมสิทธิ์ทุกอย่างและข่มขู่เธอสารพัดว่าถ้าไม่ยอมหาเงินให้ใช้จะเอาบ้านหลังนี้ไปจำนองซะ ซึ่งเธอยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ บ้านหลังนี้คือสมบัติชิ้นเดียวของแม่และเธอจะไม่ยอมปล่อยมันไปให้ใครเด็ดขาด

“เงินตั้งสองแสนจะหามาจากไหนภายในคืนเดียว”

(ตัวเธอไง ก็ขายๆ ไปสิ หัดใช้หน้าตาและร่างกายของตัวเองให้เป็นประโยชน์บ้าง ไม่ใช่ทำงานงกๆ แบบนี้ ไม่เหนื่อยหรือไง) เมษาด่ากราดกลับมาจนมะนาวได้แต่กำมือแน่น

“เมษา!”

(แล้วแต่เธอนะ แต่ถ้าหาเงินไม่ได้ งั้นบ้านหลังนี้ก็ไม่ต้องอยู่แล้ว จำนองหรือขายมันไปซะ)

“อย่านะ”

(งั้นก็หามา...แค่นี้แหละ)

เมษาตัดสายไปทำให้มะนาวนั่งหน้าเครียด เพราะเธอจะไปหาเงินมาจากไหนกันตั้งสองแสนภายในคืนเดียว สักพักใบหน้าหวานของมะนาวก็หันไปมองร่างสูงใหญ่ของคินน์ที่นั่งกระดกเหล้าไม่หยุดก่อนที่เธอจะพูดบางอย่างออกมา

“คืนนี้คุณอยากได้คนไปนอนด้วยไหมคะ”

พรวด!!

“อะไรนะ...” คินน์หันขวับอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ เด็กสาวข้างกายของเขาก็พูดบางอย่างออกมา

“หนูเดือดร้อนเรื่องเงิน หนูอยากได้เงินสองแสน ถ้าคุณสนใจ...”

“ไม่...ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น” คินน์รีบตอบปฏิเสธทันที เนื่องจากว่าเขาไม่ใช่คนที่กินไม่เลือก หรืออีกนัยหนึ่งคือเขาไม่เคยมีสัมพันธ์ทางกายกับผู้หญิงคนไหนเพราะอยากจะให้เกียรติผู้หญิงที่ตัวเองรักและจะแต่งงานด้วยเท่านั้น

“หรือคุณไม่มีเงินคะ...” มะนาวถามออกมาอย่างใสซื่อเพราะเข้าใจว่าที่คินน์ไม่อยากได้เธอคืนนี้เพราะเขาเองคงไม่มีเงินขนาดนั้นมาจ่ายค่าตัวของเธอแน่นอน

“อะไรนะ”

“หนูขอโทษค่ะที่เรียกเงินขนาดนั้น เพราะถ้าคุณไปซื้อผู้หญิงคนอื่นคุณอาจจะจ่ายไม่ถึงหมื่น อีกอย่างเงินตั้งมากมายขนาดนั้นคุณคงไม่มีด้วย” มะนาวบอกออกไปเพราะเข้าใจดีว่าถ้าเขาไปซื้อผู้หญิงคนอื่นในร้านมากสุดค่าตัวคงไม่เกินสามหมื่น แต่เธอกลับเรียกเขาตั้งสองแสน ใครจะบ้าเอาเงินแบบนั้นมาให้

“เธอดูถูกฉันอย่างนั้นเหรอ” คินน์หรี่ตามองผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเขาเป็นรอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“เปล่าค่ะ หนูแค่เข้าใจดี งั้นเดี๋ยวหนูลองไปถามคนอื่นแล้วกันค่ะ เผื่อว่าคืนนี้หนูจะได้เงินครบสองแสนไวๆ” ว่าจบร่างบอบบางของมะนาวก็ทำการลุกจากโซฟาทันที แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เดินไปไหนมือหนาของคินน์ก็รั้งข้อมือบางของคนตัวเล็กเอาไว้ จนเธอล้มลงมานั่งบนตักแกร่งของชายหนุ่มทันที

“งั้นฉันจะจ่ายเงินให้”

“อะไรนะคะ”

“คืนนี้ฉันจะจ่ายเงินให้” คินน์บอกเสียงเรียบพร้อมทั้งจ้องมองใบหน้าหวานของมะนาว

“จริงเหรอคะ” มะนาวฉีกยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ เพราะใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่ดูหล่ออย่างเขาจะยอมจ่ายเงินตั้งสองแสนเพื่อแลกกับความสุขแค่คืนเดียว

“อืม...”

ไม่รู้ทำไมเธอถึงดีใจที่เขายอมจ่ายเงินคืนนี้ อาจจะเพราะเขาดูหล่อและสุภาพมาก ซึ่งเธอกลับรู้สึกไว้ใจเขาอย่างบอกไม่ถูก และถ้าต้องเสียซิงคืนนี้ให้กับใครสักคน เธอก็อยากเสียกับเขา เพราะอย่างน้อยโดนคนหล่อเปิดซิงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่ ปกติมะนาวก็ไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่อขนาดนั้น เธอก็มีความอยาก ความต้องการเหมือนคนทั่วไป แต่อะไรหลายๆ อย่างทำให้เธอไม่กล้ามีแฟน เพราะรู้ดีว่าฐานะของเธอมันเป็นยังไง และไม่อยากให้ใครมองว่าเธอไปเกาะด้วย มะนาวเลยเลือกจะโสดจวบจนอายุ 21 ปี

“งั้นไปเลยไหมคะ”

“หะ...”

“ขึ้นห้องกันค่ะ” มือน้อยของมะนาวจัดการจับที่ลำแขนหนาของคินน์ จนชายหนุ่มเองก็หน้าเหวอเนื่องจากไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะรีบร้อนขนาดนี้

“รีบไปไหน”

“หนูอยากได้เงินเร็วๆ”

“เดี๋ยวโอนให้เลย ไม่ต้องรีบก็ได้มั้ง” คินน์ถึงกับงงงวยกับความรีบร้อนของมะนาว ทำเอาเขาไม่ทันได้ตั้งตัว อีกทั้งวันนี้เขาไม่ได้พร้อมที่จะมามีอะไรกับใครเหมือนกัน

“งั้นโอนมาก่อนครึ่งหนึ่งก็ได้ค่ะ ไว้เสร็จงานคุณค่อยให้มะนาวอีกครึ่งหนึ่ง” ด้วยความที่ไม่ชอบเอาเปรียบใครทำให้มะนาวบอกแบบนั้น และเธอก็แอบอมยิ้มกับคำพูดไม่ประสาของคินน์ด้วย ผู้ชายอะไรอายุตั้ง 35 ปีแล้วทำไมดูเงอะงะกับผู้หญิงเหลือเกิน ราวกับไม่เคยมีอะไรกับใคร

“งั้นรอแป๊บหนึ่ง” ว่าจบคินน์ก็จัดการโอนเงินจำนวนสองแสนให้กับมะนาวทันที ทั้งๆ ที่เขาควรจะเสียดายเงินก้อนนี้ แต่ไม่รู้ทำไมใจของเขากลับอยากให้มันกับเธออย่างบอกไม่ถูก

ติ๊ด!!