ตอนที่ 5 อยู่กับพี่ลำบากนะ

‘พี่ทันคงจะลำบากมากเลยสินะ’ หลังจากที่เขารักษาตัวแล้วเขาก็หายไปเลยเกือบสี่ปี จนมาเจอเขาเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่เขาเป็นทหารอยู่แล้วมากับครูฝึกที่สอนวิชาทหารให้กับนักเรียนนั่นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เจอเขาในรอบสี่ปี จนมาเจอเขาอีกครั้งเมื่อสองเดือนที่แล้วตอนที่เธอไปร้านขายเครื่องเขียนร้านนั้นถึงได้รู้ว่าเขาทำงานอยู่ที่ร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ จนเธอต้องแกล้งยืมมอเตอร์ไซค์ของคนงานในบ้านมาเพื่อมาให้เขาซ่อมนั่นเอง

ไม่นานทันศิลาเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับผมที่เปียกโชกและใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นแค่หัวเข่า

‘เขาเข้าไปอาบน้ำมาเหรอ’ เธอถามตัวเองในใจ

“อ่ะ กินซะ” เขาส่งบะหมี่คัพให้เธอ

“คะ” หญิงสาวรับมาอย่างงงๆ

“อยากกินข้าวไม่ใช่เหรอ ที่นี่ไม่มีข้าวหรอกนะ มีแต่ไอ้นี่แหละ” ทันศิลาพูดด้วยแววตานิ่งเฉย

“แบบนี้ก็ดีเลยค่ะ กำลังอยากกินอะไรร้อนๆ เลย” แคนดี้รับมาและจัดการกินจนเกลี้ยงเพราะเธอสงสัยมาตลอดว่าทันศิลาใช้ชีวิตยังไงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

“คราวนี้พอจะตัดใจจากพี่ได้หรือยัง” ทันศิลาเดินถือถ้วยบะหมี่ไปนั่งกินอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาดู

“ทำไมต้องตัดใจด้วยคะแล้วพี่เรียนกฎหมายอยู่เหรอคะ” แคนดี้ถามเมื่อเห็นว่าเขาเอาแต่นั่งดูหนังสือที่อยู่ตรงหน้าอีกแล้ว แต่ชายหนุ่มไม่ตอบกลับเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่กำลังถือถ้วยบะหมี่อยู่

“ถ้ามาคบกับพี่มันลำบากนะ เธอทนความลำบากนี้ได้ไหมล่ะ” ทันศิลาชี้ไปที่บะหมี่คัพที่หญิงสาวถืออยู่ในมือ

“ใครจะไปกินบะหมี่ทุกมื้อ แล้วดูหุ่นพี่สิทำอย่างกับหนูไม่รู้ว่าพี่ก็ดูแลตัวเองเหมือนกัน” หญิงสาวมองไปที่ร่างใหญ่ถึงแม้เขาจะใส่เสื้อผ้าปกปิดไว้แต่ก็ยังพอเดาได้ว่าเขามีกล้ามเนื้อแน่น ไม่ว่าจะเป็นกล้ามแขนหรือไหล่กว้างนั้น

“เลิกยุ่งกับพี่ซะเถอะ แล้วเอาเวลาไปเรียนดีกว่า” ทันศิลาเอ่ยก่อนหยิบขวดน้ำในตู้เย็นส่งให้หญิงสาว

“ไม่กลัวผู้ชายเลยสักนิดสินะ ขอโทษนะที่ถามตรงๆ” เขาพูดต่อ

“กลัวสิคะ แต่ยกเว้นพี่ทันแค่คนเดียว” สาวหน้าตาน่ารักส่งยิ้มหวานให้เขา

‘ให้ตายเถอะ ผู้หญิงคนนี้กำลังทำให้ใจของเขาสั่นคลอนเหลวเป็นน้ำแล้ว จับปล้ำทำเมียดีไหมเนี่ย’ ความคิดเลวๆ วิ่งแล่นเข้ามาในหัวของเขาอย่างฉับพลันหรือที่เรียกว่ากำลังหน้ามืด

‘ทัน จำไว้นะ อย่าให้ค่าของความเป็นคนของเรามาไร้ค่าเพียงเพราะอารมณ์เพียงชั่ววูบ จงเป็นผู้ชายที่เป็นลูกผู้ชายนะลูกนะ’ เสียงหญิงชราที่กล่าวกับเขาในตอนเป็นวัยรุ่นยังคงก้องอยู่ในหูของเขา มันเป็นคำสอนที่คอยเตือนสติเขาอยู่เสมอๆ

“ถ้าอิ่มแล้วก็กลับพี่จะพาไปส่งขึ้นรถ” ทันศิลาจึงพาหญิงสาวเดินลงมาจากห้องทำให้คนที่อยู่ห้องเช่าต่างพากันมอง เพราะผู้หญิงที่เขาพามานั้นเธอสวยน่ารักผิวพรรณดี ราวกับลูกคุณหนูซึ่งแน่นอนว่าทุกคนต่างพาสงสัยว่าชายหนุ่มพามาได้ยังไง

ถึงแม้ว่าทันศิลาจะมีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาคมเข้มผิวสีน้ำผึ้งแต่ก็ไม่อาจทำให้ชายหนุ่มหล่อน้อยลงเลย กลับทำให้เขาดูดีขึ้นไปอีก แขนที่มีสีผิวเข้มกว่าขาคู่ยาวของเขาอยู่สองเฉดคงจะโดนแดดเผาเพราะทำงานหนักสินะ ไม่มีใครกล้าพูดหรือคุยกับเขามากนัก ด้วยความที่ว่าเขาเป็นคนเงียบขรึมดูลึกลับบางทีก็กลับมานอนที่ห้องเช่านี้ตลอด บางทีก็หายไปเป็นอาทิตย์ซึ่งหลายคนเข้าใจว่าเขาทำงานทุจริต

แล้วสาวนักศึกษาหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้ทำไมถึงกล้ามากับเขาล่ะ คงจะถูกความหล่อของหมอนี่ลักพาตัวมาแน่ ๆ

ทันศิลาพาแคนดี้มายังที่จอดรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขา ก็มีพวกผู้ชายต่างมองเธอกันเป็นตาเดียวด้วยแววตาแทะโลมเลีย ทำให้แคนดี้ถึงขนาดต้องรีบไปหลบอยู่ข้างหลังของทันศิลา

“ไม่ต่างจากนางฟ้ากับหมาวัดจริงๆ” เสียงนั้นพูดอยู่เบาๆ ดังมาจากกลุ่มนั้น

ทันศิลาหันไปมอง ทำให้พวกนั้นก้มหน้ากินเหล้ากันต่อ

“พี่ทันดื่มเหล้าไหมคะ” หญิงสาวถามขึ้นมาดื้อๆ

“ดื่ม ถึงขนาดติดเลยล่ะ” เขาตอบกลับมาสั้นๆ

“แล้วบุหรี่ล่ะคะ” เธอยังถามต่อในขณะที่ทันศิลาบิดคันเร่งออกมาจากห้องเช่า

“สูบ ถึงขนาดติดเลยล่ะ” เขาหันหลังมาตอบพลางมองสบตากับหญิงสาวแล้วหันกลับไปมองทางตามเดิม

“แล้วแฟนล่ะคะ พี่ทันมีแฟนหรือเปล่าคะ”

“มีสิ” เขาตอบสั้นๆ พร้อมกับจอดรถให้หญิงสาวลงตรงหน้ามหาวิทยาลัย

“อ้าวไอ้ทัน พาใครมาวะ ร้อยวันพันปีไม่เคยให้ใครนั่งซ้อนท้าย แฟนเหรอวะ” พี่วินมอเตอร์ไซค์ร้องทักขึ้น

“ว้าว..ไอ้ทันของเรามีแฟนแล้วเหรอวะ คิดว่าจะอยู่เป็นโสดซะอีก” วินมอเตอร์ไซค์อีกคนหนึ่งพูดสมทบ

“ไหนพี่บอกว่ามีแฟนแล้วนี่คะ” แคนดี้เอียงคอมองเขา

“พวกนี้พูดไปเรื่อย” ทันศิลาพูดกับแก๊งวินที่จ้องจะแซวเขาอยู่

“ที่แท้พี่ก็ไม่มีแฟนสินะ ดีจังฮ่าฮ่า” แคนดี้เผลอหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“ทำไมจะจีบพี่จริงๆ เหรอ” เขาพูดพร้อมกับยกยิ้มเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเด็กสาวคนนี้ไม่มีทางจีบเขาจริง แน่ ๆ

“ค่ะ หนูจะจีบพี่” หญิงสาวตอบมาอย่างซื่อตรงซึ่งทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าถึงกับเกาคิ้วกับความจอมตื๊อของเธอ เขาเจอผู้หญิงเข้าหาตัวเขามาก็เยอะ แต่ไม่มีคนไหนเลยที่เขารู้สึกอยากสนิทด้วยแบบนี้มาก่อน เขาอยากไปต่อกับเธอและนี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้านี้สวยและน่ารักมากเลยทีเดียว

“ใครกันนะถึงกล้ามาปลุกเสือออกจากถ้ำ” พี่วินมอเตอร์ไซค์พูดหลังจากที่หญิงสาวขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว

“ต้องเรียกปลุกมังกรสิวะ กูเคยเห็นของแม่งแล้วตอนว่ายน้ำ เหี้ยอันเท่าแขนเด็ก” พี่วินมอเตอร์ไซค์อีกคนหนึ่งพูดพร้อมกับกำข้อมือของตัวเอง

“โอ้ แม่หนูนี่ต้องรับศึกหนักแน่ ๆ ไอ้ทันเอ๊ยเบาๆ หน่อยแล้วกัน”

“ปากพวกพี่นี่ก็นะ วอนโดนตีนดีจริงๆ” ทันศิลาพูดหน้านิ่ง

“ข้าแค่แซวเล่น แล้วเอ็งน่ะไปตกผู้หญิงคนนั้นมาได้ไง เธอไม่รู้ว่าการเข้าสังคมของนายมันต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก จะจริงจังกับชีวิตไปถึงไหนวะ”

เขารู้ดีว่าการเข้าสังคมของเขามันดิ่งลงเหวแบบขั้นสุด ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อหลายปีก่อน เขาเป็นคนที่เคยติดคุกมาก่อน เขาทั้งอดทนอดกลั้นกว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้จนมันกลายเป็นนิสัยที่บางคนอาจไม่ชอบสักเท่าไหร่นัก ที่เขาดูไม่แยแสต่อโลกหรือใครเลยสักนิด

สาวตื๊อขนาดนี้รับรักเขาเถอะนะพี่ทัน แล้วนี่อะไรพาสาวไปกินมาม่าในห้อง แต่เหมือนได้ยินแว่วๆ ว่าอะไรเท่าแขนเด็กนะฟังไม่ชัด อิอิ