LOGIN“นั่นใครน่ะ มายืนกอดกัน” รุ่นพี่สองคนเดินฉายไฟมาทางที่ทันศิลาและแคนดี้ยืนกอดกันทำให้ทั้งสองคนรีบหันไปมองต้นเสียงแล้วผงะออกจากกัน“พี่บอกว่ายังไงครับรุ่นน้อง ถ้าเที่ยงคืนใครไม่เข้านอนจะถูกทำโทษ รุ่นพี่พูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาทั้งคู่และฉายไฟไปที่ใบหน้าของทันศิลาที่ยืนขมวดคิ้วแววตาดุดันอยู่“เอ่อ ถ้างั้นพี่ทันก็ลงโทษรุ่นน้องของผมเลยละกัน ผมขอไปรายงานพี่เพชรก่อน ไปแล้วนะครับ” แล้วรุ่นพี่ทั้งสองก็พากันรีบเดินออกไป“ทำไมเขาต้องรายงานพี่เพชรคะ” หญิงสาวถาม“ก็พี่ขอให้น้องชายของเพชรจัดกิจกรรมนี้ขึ้นมา” ทันศิลาเกาท้ายทอยแก้เขิน“แผนเด็กน้อยมากค่ะพี่ทัน” หญิงสาวหัวเราะเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย“ก็มาง้อเด็กน้อยของพี่เนอะ ก็ต้องใช้แผนแบบนี้แหละ” ชายหนุ่มหัวเราะ“พี่ทันทำอะไรที่หนูคาดไม่ถึงเยอะมากเลยนะคะ”“แล้วรักไหมล่ะ’ เขากระซิบถาม“อือ รักมั้งคะ” หญิงสาวพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้เขา“งั้นคืนนี้ไปนอนเต็นท์ของพี่ไหม” ทันศิลาเอ่ยชวนพลางมองท้องฟ้ามองต้นไม้ไปทั่ว“คิดอะไรไหมคะ”“คิดสิ”“ถ้างั้นหนูไม่ไปค่ะ ฝันดีนะคะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบเดินจะกลับเต็นท์แต่ก็โดนชายหนุ่มอุ้มจนตัวลอยแล้วดันหญิง
สามวันต่อมามีกิจกรรมอาสาปลูกป่าของคณะที่แคนดี้เรียนและกินเลี้ยงเล็กๆ น้อยๆ ในตอนกลางคืนด้วยเช่นกัน “แคนดี้ มานี่เร็ว” หญิงสาวเดินไปหาเจ้าของเสียงคือมิ้นต์ที่เรียกเธอให้มาถ่ายรูป เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปในกลุ่มนักศึกษาที่กำลังรวมกลุ่มกันถ่ายรูปอยู่“เหนื่อยไหมแคนดี้ดูเธอหน้าซีดๆ นะ ไม่สบายหรือเปล่า” นนท์ถามพร้อมกับเอามือแตะหน้าผากของเธออย่างห่วงใย“ไม่เป็นไรหรอก แค่แดดมันร้อนน่ะแล้วอีกอย่างก็เพิ่งปลูกป่ากันเสร็จด้วยเหนื่อยเหมือนกัน” หญิงสาวพูดพลางยิ้มให้เพื่อนชายตรงหน้าที่เธอเริ่มจะรู้แล้วว่านนท์มีใจให้เธอนั่นเองแล้วก็ได้เวลาเที่ยงที่พวกนักศึกษาเริ่มทานข้าวกลางกัน นนท์จึงไปหยิบข้าวกล่องที่พวกรุ่นพี่เอามาแจกแต่ก็เจอกับผู้ชายที่เขาไม่อยากเจอเลยสักนิด“ทันศิลา” นนท์เลิกคิ้วทำหน้าแปลกใจที่อยู่ ๆ ไอ้เจ้าของผับบ้านั่นกลายมาเป็นคนส่งข้าวให้นักศึกษา ป่านี้ก็ใช่จะเดินทางมาสะดวกสบายขนาดนั้นยังถ่อมาถึงที่นี่อีก นนท์ยืนมองชายหนุ่มที่กำลังขนข้าวกล่องลงมาจากรถออฟโรดคันใหญ่สีดำสลับกับมองหน้าของหญิงสาวที่เขาแอบชอบกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่“ไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนขายข้าวด้วยเหมือนกัน คิดว่าจะขายเหล้าอย่างเด
“ผู้หญิงอะไรมือหนักจริงๆ ทุบตีมาไม่ยั้งดูสิร่างกายบอบบางของพี่บวมช้ำหมดแล้ว” ชายหนุ่มถอดเสื้อแล้วมองดูร่างกายของตัวเองในกระจกที่มีรอยฟกช้ำหน่อยๆ ตรงต้นแขนเพราะเธอใช้ด้ามร่มที่อยู่หน้าห้องสมุดมาตีเขาราวกับไล่ตีหมา‘คงกะจะตีให้ตายเลยสิยัยเด็กแสบ’ เขาบ่นอุบอิบพร้อมกับทายาที่ต้นแขนและช่วงหัวไหล่พร้อมกับสำรวจแผ่นหลังกว้างผ่านกระจก“โชคดีหน่อยที่หน้าไม่เป็นอะไร คอยดูนะถ้าพี่ง้อได้พี่จะทำให้เธอคลานลงจากเตียงเลยพี่สัญญา” ชายหนุ่มเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มเพราะเขาไม่เคยคิดว่าแคนดี้จะกล้าทุบตีเขาถึงขนาดนี้แบบนี้ทำร้ายร่างกายกันชัดๆ ยัยคุณหนูนักเลงน่าจะรับเข้ามาเป็นลูกน้องของเสี่ยบอมอีกคนจริงๆ ดุขนาดนี้มีหวังคุมคนได้หลายสิบคนแน่ ๆ ชายหนุ่มร่างสูงบ่นอุบอิบอยู่หน้ากระจกที่คอนโดหลังจากหนีหญิงสาวที่ใช้ด้ามร่มไล่ตีเขามาได้ที่ร้านอาหาร“สวัสดีค่ะคุณทันศิลา ห้องที่จองไว้เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานสาวเดินนำชายหนุ่มร่างสูงที่แต่งตัวใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกับเซททรงผมอันเดอร์คัทเปิดข้างที่มีใบหน้ากังวลอยู่เข้ามาด้านในห้องที่จองไว้“เสี่ยบอมมาแล้วเหรอ” เขาถามพนักงานสาว“มาแล้วค่ะพร้อมกับลูกสาว” พอได้ยินพนักงานบอกว่า
หลังจากที่ทันศิลากลับมาจากส่งแคนดี้และพี่ชายของเธอเขาก็ตรงมาที่ผับทันทีและแน่นอนว่าเสี่ยบอมกำลังรอเขาอยู่ผัวะ! เสียงตบหน้าฉาดใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสี่ยบอมที่ไล่ลูกน้องออกไปจากห้องให้หมดเหลือไว้เพียงแค่เขากับชายหนุ่มที่เพิ่งถูกตบหน้าไปเท่านั้น“กูให้เกียรติมึงนะไอ้ทัน ที่กูไม่เอาตีนกระทืบมึงเพราะอะไรรู้ไหมมึงมันเรียนทนายมา มึงจะได้ออกไปใช้ชีวิตอาชีพทนายของมึงไง” เสี่ยบอมพูดพร้อมกับยืนหันหลังให้เขา“ผมขอโทษครับเสี่ย” ทันศิลายกมือไหว้“แต่ถ้านายอยากอยู่ทำงานที่นี่ต่อก็แต่งงานกับยัยเบลล์ลูกสาวของฉันนายถึงจะอยู่รอด” เสี่ยบอมพูดออกมาอย่างใจเย็นเมื่อเห็นว่าทันศิลารู้สึกผิดจริงๆ และเขาไม่เคยคิดจะงัดข้อกับเสี่ยเลยสักครั้ง“ผมไม่ได้ชอบเธอนี่ครับ” เขาตอบสั้นๆ“แต่เธอชอบนายมาก แล้วคืนนี้ก็ช่วยไปส่งเธอกลับบ้านด้วยล่ะเห็นเพชรมันว่ากำลังนั่งดื่มอยู่ในร้าน” เสี่ยบอมพูดพร้อมกับเดินออกมาทิ้งแต่ความกล้ำกลืนและลำบากใจให้ชายหนุ่มที่เขาแทบจะไม่มีทางเลือกอะไรเลย เพราะมันเดิมพันด้วยชีวิตของแคนดี้นั่นเองหนึ่งอาทิตย์ต่อมาที่บ้านของแคนดี้“แคนดี้ลงมาเร็วๆ เพื่อนมารับแล้ว” เสียงไทป์ตะโกนขึ้นไปเรียกน้อง
“กูบอกมึงว่าไงไอ้ทัน ว่าอย่าเอาปัญหาส่วนตัวมาทำให้ผับกูปิด กูบอกให้มึงเคลียร์ดีๆ แล้วไอ้นี่โผล่มายังไง” เสี่ยบอมชี้ไปที่ไทป์ที่นอนหมดสภาพอยู่ทันศิลาไม่พูดอะไรเพราะที่เสี่ยพูดมามันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด“คือเสี่ยครับ ไอ้นี่มันเอายามาซ่อนไว้ที่ผับครับ” เพชรรีบพูดขึ้นมา“มึงหุบปากไปไอ้เพชร กูอุตส่าห์ไว้ใจมึงให้ช่วยไอ้ทันดูผับ แล้วพอมีปัญหาใหญ่ขนาดนี้มึงกลับไม่บอกกูต้องให้กูรู้เองสินะ” เสี่ยบอมยืนชี้หน้าผู้ชายทั้งสองคนตรงหน้าที่กำลังยืนก้มหน้าอยู่“เสี่ยไม่ต้องไปว่าเพชรมันหรอก ผมผิดเองที่เคลียร์ปัญหาไม่จบสักที”“มึงเคลียร์ไม่จบหรือมันไม่จบ” เสี่ยพูดพร้อมกับชี้ไปที่ไทป์ที่นอนจมเลือดอยู่“พี่ทัน” เสียงที่เขาคุ้นเคยอย่างดีกำลังเรียกเขาอยู่หน้าประตู“แคนดี้มาได้ไง” ทันศิลารีบเดินไปหาหญิงสาวแล้วลูบแขนของเธออย่างห่วงใย“ฉันให้คนไปรับมา เธอจะได้พาพี่ชายกลับบ้าน มาสิมาเอาตัวพี่ชายเธอไป” เสี่ยบอมพูด“เสี่ย ไม่ได้นะ ผมไม่ให้แคนดี้ไปไหนทั้งนั้น” ทันศิลารีบเดินเข้ามาหาเสี่ยท่าทางขึงขัง“ทำไมจะไม่ได้ก็มันมาตามเอาน้องสาวมันกลับ ตั้งแต่ที่มหาลัยแล้วแต่มึงไม่ส่งคืนนี่หว่า”“เสี่ย นี่มันไม่ใช่แล้วเสี่ยดูไม
“พี่ทันไม่เห็นจะต้องดุขนาดนี้เลยคะ” แคนดี้จับต้นแขนของเขาเบาๆ ในขณะที่ชายหนุ่มขับรถอยู่“ก็ดูมันสิ ต่อยหน้าลูกน้องพี่แถมยังตามมาวอแวกับเธออีก” ชายหนุ่มที่หน้างออยู่แล้วยิ่งบึ้งตึงบอกบุญไม่รับไปกันใหญ่เพราะเขาไม่คิดเลยว่าไทป์จะมาหาแคนดี้เร็วถึงเพียงนี้ถ้าวันนี้เขามาไม่ทันไม่รู้ว่าหมอนั่นจะเอาเธอไปทำอะไรบ้างแถมเมื่อกี้ยังฉุดกระชากเธอแรงๆ อีก“หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องห่วงหนูนะคะ” หญิงสาวพูดเพื่อให้ชายหนุ่มเบาใจลงเพราะไม่อยากให้เขากังวลหรือเป็นห่วงเรื่องเธอเลย“ในแง่มุมของเธอ เธออาจจะคิดว่าพี่ดุไม่มีเหตุผลใช้ความรุนแรง แต่ในแง่มุมของพี่ที่มองดูอยู่พี่คิดว่าเธอไม่ปลอดภัยหากต้องไปกับพี่ชายของเธอจริงๆ” ทันศิลาจอดรถเข้าข้างทางแล้วหันมาพูดกับหญิงสาวที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่ เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ“ถึงขนาดต้องถอนหายใจให้หนูเลยเหรอคะ” หญิงสาวมองค้อนเขา“พี่ไม่อยากทะเลาะกับเธออีก แล้วเมื่อกี้พี่ขอโทษด้วยที่อารมณ์เสียใส่เธออาจเพราะว่าพี่เป็นห่วงเธอมากไปหน่อย” เขายิ้มมุมปากให้หญิงสาวแต่แววตายังคงเป็นกังวลอยู่ แม้ว่าทั้งไทป์และแคนดี้จะโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กแต่เขาเองไม่ไว้ใจพี่ชายของเธอเลยสักนิดเ







