ตอนที่ 6 ตื๊อจนใจสั่น

ที่ผับเสี่ยบอม

“ไงวะไอ้ทัน วันนี้ลมอะไรหอบถึงยอมมาหาเสี่ยได้” เพชรลูกน้องคนสนิทของเสี่ยร้องทักเพราะถ้าเสี่ยไม่ถามหาทันศิลาคงไม่มาแน่ ๆ

“มาคุยเล่นกับเสี่ยหน่อย เสี่ยอยู่ไหนล่ะ”

“เสี่ยอยู่ข้างบน ขึ้นไปสิ” เพชรชี้นิ้วบอกให้ทันขึ้นไปยังชั้นสองของผับที่เป็นห้องทำงานของเสี่ย

“เสี่ยครับ ทันศิลามาหาครับ” ลูกน้องที่อยู่หน้าห้องเปิดประตูเข้าไปในขณะที่เสี่ยกำลังกอดหอมกับสาวๆ อยู่

“เข้ามาๆ เจ้าทัน” เสี่ยบอมกวักมือเรียกชายหนุ่มที่ยืนเก้ ๆ กังๆ ว่าจะเข้าไปดีไหมเมื่อเห็นชายที่อยู่ตรงหน้าดูท่าจะมีความสุขกับผู้หญิง

“เฮ้ย ขอเด็ดๆ ให้ลูกชายกูหน่อย” เสี่ยบอมบอกลูกน้องไม่กี่อึดใจก็มีผู้หญิงสวยแต่งตัวเซ็กซี่เข้ามาหาเขาพร้อมทั้งกับโอบต้นคอที่แข็งแรงของทันศิลาไว้อย่างหลวมๆ

“ผมจะมาของานเสี่ยทำครับ” เขาพูดโพล่งออกมาพร้อมกับจับมือของหญิงสาวที่กำลังซุกซนลูบไล้ที่ต้นขาของเขาอยู่

“เอาสิ อยากทำตรงไหนบอกได้เลย” ทันศิลาคิดอยู่นาน

“งั้นช่วยไอ้เพชรดูแลความเรียบร้อยของร้านนี้ก็ได้ ฝึกทำงานกับมันไปก่อน” เสี่ยบอมหัวเราะชอบใจ

“เสี่ยจะให้ผมเริ่มงานวันไหนครับ” ทันศิลาถามต่อในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นทำได้เพียงนั่งอยู่ข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ

“พร้อมเมื่อไหร่ก็มา ที่นี่ต้อนรับนายเสมอ ถ้าวันนั้นไม่ได้นายมาช่วยไว้คงจะสิ้นชื่อเสี่ยบอมแล้ว” เสี่ยพูดพลางนึกถึงคู่อริเก่าที่เจอกันในคุก มันอาศัยช่วงพักผ่อนเข้ามาหวังจะใช้ผ้าผูกคอของเสี่ยให้ตายแต่โชคดีที่ทันศิลามาเห็นจึงจัดการคู่อริของเสี่ยจนหมอบราบคาบทั้งที่ทันศิลาพยายามอธิบายว่าเขาแค่เห็นคนแก่ถูกคนหนุ่มทำร้ายร่างกายเท่านั้น ไม่ได้คิดว่าเสี่ยบอมจะเป็นมาเฟียเลยด้วยซ้ำ

แต่ทันศิลาออกจากคุกก่อนเสี่ยได้ไม่นานก็ไปสมัครเป็นทหารทันที และก็ได้มีโอกาสมาเจอกันโดยบังเอิญที่ผับนี้ ตอนที่ทันศิลามากับเพื่อนสนิทอย่างภูมิหลังจากปลดจากทหารนั่นเอง

“ไปๆ ฉันจะพานายไปเดินสำรวจแล้วก็แนะนำอย่างเป็นทางการว่านายน่ะคือลูกชายบุญธรรมของฉันจะได้ไม่มีใครกล้ามาแหย็ม” ทันศิลาลุกขึ้นยืนเดินไปพร้อมเสี่ยแล้วก็ลูกน้องอีกสามคน

“ไม่ต้องตามเดี๋ยวลูกค้าในผับแตกตื่นหมด” เสี่ยบอมพูดห้ามเมื่อเห็นลูกน้องของตัวเองกำลังเดินตามมาติดๆ

เมื่อทันศิลากลับมาจากผับก็ตรงไปที่ห้องเช่าของตนเองในทันทีพร้อมกับเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าและหยิบหนังสือติดมือออกมาประมาณสามเล่ม เขาขี่บิ๊กไบค์มายังคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งในตัวเมืองซึ่งห่างจากร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ที่เขาทำงานอยู่ประมาณสามสิบกิโลเมตรเห็นจะได้ คอนโดที่เขามานั่นอยู่ใกล้ผับของเสี่ยบอมประมาณห้ากิโลเมตรซึ่งใช้เวลาเดินทางไม่กี่นาทีก็ถึง

เขากดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นเจ็ดและเดินไปอีกนิดก็ถึงห้องพักแล้ว เขากดรหัสเข้าห้องอย่างชำนาญและเข้ามาภายในห้องพร้อมกับวางกระเป๋าเสื้อผ้าวางไว้กับพื้น ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ริมห้องตรงหน้าต่างและหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า

“เงียบเหงาดีจัง” เสียงทุ้มต่ำพูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับมองสำรวจห้องของตัวเองที่มันดูเงียบเหงาเกินไปพร้อมทั้งเปิดโทรทัศน์ดูและพล่อยหลับไปในที่สุดจนถึงเช้า

เช้าวันใหม่

แคนดี้ตื่นเช้าเป็นพิเศษเพื่อที่จะรีบไปหาทันศิลาก่อนเข้าเรียนตอนเช้าที่ร้านซ่อมรถ

“พี่ทันยังไม่มาเหรอคะ” แคนดี้ถามเมื่อเห็นว่าเถ้าแก่นั่งอยู่ในร้านคนเดียว

“อีมาลาออกแล้วเมื่อวาน เห็นว่าได้งานใหม่” เถ้าแก่พูดสำเนียงคนจีนแก่พร้อมกับจูงรถมอเตอร์ไซค์ออกมา

“ได้งานที่ไหนเหรอคะ” หญิงสาวถามต่อ

“ลื้อจะไปอยากรู้ทำไม หรือว่าเป็นเมียมันอีกคน”

“เป็นเมียมันอีกคน” แคนดี้ทวนคำพูดของเถ้าแก่เจ้าของร้านซ่อมรถ

“หรือว่าไม่ใช่ล่ะ อีน่ะเปลี่ยนที่อยู่บ่อยไม่รู้ว่าหนีผู้หญิงหรือเจ้าหนี้กันแน่”

“เหรอคะ” แคนดี้ตอบอย่างงงๆ หรือว่าเขาจะมีเมียแล้วอายุยี่สิบห้าแล้วนี่เนอะ แต่ยังไงเธอเองก็อยากให้เป็นอย่างหลังมากกว่า เพราะถ้าเขาเป็นหนี้จริงเธอนี่แหละจะช่วยใช้หนี้ให้เขาเอง

“เออๆ เดี๋ยววันนี้อีจะเข้ามาเอาเงินเดือนจะให้บอกไหมล่ะว่าใครมา ลื้อชื่ออะไร” เถ้าแก่ยืนเท้าสะเอวพูด

“แคนดี้ บอกว่าแคนดี้มาหาค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับจดเบอร์โทรของตัวเองลงบนกระดาษโน้ตแล้วส่งให้เถ้าแก่

ช่วงบ่าย

แคนดี้เลิกเรียนมาก็รีบมาที่ร้านซ่อมรถ

“เถ้าแก่คะ พี่ทันมาหรือยังคะ” หญิงสาวถาม

“มาแล้ว แต่ออกไปแล้ว นั่นเบอร์โทรลื้อ” เถ้าแก่ชี้ไปที่ถังขยะ

“พอมันดูเสร็จก็ขยำทิ้ง ลื้อเป็นเจ้าหนี้มันเหรอ”

“ไม่ใช่ๆ ค่ะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธ เขาคงจะไม่ชอบเธอจริงๆ สินะหญิงสาวเดินคิดไปเรื่อยเปื่อยกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็นั่งรถมาโผล่ที่หน้าห้องเช่าของทันศิลาแล้ว เธอค่อยๆ เดินขึ้นไปยังห้องของชายหนุ่มที่เคยมาเมื่อวันก่อน

‘ถ้าเขาอยู่กับเมียของเขาล่ะ’ หญิงสาวครุ่นคิดก่อนจะชะงักมือของตัวเองที่กำลังจะเคาะประตู

‘ไม่เอาดีกว่า’ หญิงสาวสลัดความคิดและหันหลังกลับจะเดินลงไป แต่ศีรษะของเธอกลับกระแทกกับแผงอกกว้างของใครบางคนเข้าจังๆ

“มาทำไม” เจ้าของเสียงทุ้มต่ำพูดในขณะที่เธอลูบศีรษะของตัวเอง

“พี่ทัน”

“ก็ใช่ไงครับ มาทำอะไรที่นี่”

“มาหาพี่ทันไงคะ” เธอตอบสั้นๆ พร้อมทั้งหน้าบึ้งใส่ที่เขาตะคอกใส่เธอ

“มาหาทำไม”

“ก็พี่ทันทิ้งเบอร์โทรของหนูนี่คะ หรือว่ารังเกียจหนูเหรอคะ” หญิงสาวหน้าแดงน้ำตาคลอเบ้า

“ก็จำได้อยู่ เลยทิ้งไปแล้วเนี่ยจะร้องไห้ทำไม”

“เปล่าๆ นี่คะไม่ได้ร้องแค่ฝุ่นเข้าตา” จะบอกยังไงดีว่าเธอทั้งดีใจและเสียใจไปพร้อมๆ กัน ว่าเขาจำเบอร์โทรเธอได้และเสียใจที่เขาดูไม่ดีใจสักนิดที่เจอเธอ

“สรุปว่าอยากจะสนิทให้ได้เลยใช่ป่ะ” ทันศิลาถามซ้ำ

“ค่ะ หนูอยากรู้จักพี่” คำพูดของหญิงสาวทำเอาทันศิลาคิดหนัก เพราะถ้าขืนปล่อยไว้แบบนี้คงไม่จบง่ายๆ แน่

“กล้าไปห้องพี่ไหม” เขาถามพร้อมยกยิ้มมุมปาก

“ก็อยู่ห้องพี่แล้วนี่ไงคะ” หญิงสาวชี้ประตูห้องของเขาในขณะที่เขาไขประตูเดินเข้าไปแล้วหยิบของใส่กระเป๋าออกมาด้วย

“ต่อไปไม่ต้องมาที่นี่แล้วนะ พี่คืนห้องเขาละ แล้วอีกอย่างอย่าเดินตามหาพี่ในที่ที่พี่เคยพาไป เข้าใจไหม” ร่างสูงพูดหน้าตาจริงจัง

“ทำไมคะ”

“เอาเป็นว่าไม่ต้องมาที่นี่หรือว่าร้านซ่อมรถอีก” ทันศิลาพูดกำชับอีกครั้ง

“ค่ะ หนูไม่มาที่นี่อีกแล้วค่ะ” หญิงสาวก้มหน้ารู้สึกผิด เพราะเธอทำอย่างกับว่าเป็นเจ้าหนี้ของเขาที่ตามทวงหนี้อยู่อย่างนั้น

‘เธอต่างหากที่เป็นลูกหนี้ของเขา’ เพียงแค่นึกถึงตอนที่เขาเอาตัวเองมารับคมมีดที่ฟันลงมาก็ทำให้หัวใจของเธอเจ็บจี๊ดเลยทีเดียว แล้วแผลเป็นที่หลังของเขาล่ะมันยังเจ็บปวดอยู่ไหม

“ไปกันเถอะแล้วกินอะไรมาหรือยังล่ะ” ทันศิลาถามเสียงเรียบพร้อมกับเดินนำหญิงสาวออกมาจากห้องเช่า

“ยังค่ะ”

ร่างแบบบางนั่งซ้อนท้ายเขาไปอย่างไม่นึกกลัวเพราะมีบางสิ่งที่เธอรู้สึกว่าเขาไว้ใจได้ มันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนตั้งแต่เจอเขาเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว และมีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เธอรู้สึกว่าปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้ๆ

“ห้องใหม่พี่ทันเหรอคะ” หญิงสาวมองสำรวจภายในห้องเมื่อเห็นว่าในนี้ดูสวยและน่าอยู่กว่าห้องเมื่อกี้ของเขามาก ที่นี่ดูหรูแบบสไตล์มินิมอลอยู่เหมือนกันก็ถือว่าดีในระดับหนึ่งเลยนะ

“ห้องเก่าซื้อไว้ เอ๊ย เช่าไว้นานแล้ว” ทันศิลาพูดพร้อมทั้งเดินไปหยิบขวดน้ำและแกะถุงข้าวกับข้าวที่ซื้อมาใส่จานพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามเธอ

“เรียนเอกอะไรล่ะ” เขาพูดพร้อมทั้งตักกับข้าวให้เธอ

“เรียนบริหารธุรกิจปีสองค่ะ”

“แล้ววันนี้ไม่มีเรียนเหรอ”

“เรียนเสร็จแล้วค่ะ” หญิงสาวตอบสั้นๆ พลางกินข้าวเคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มป่อง

“หิวล่ะสิ” เขายิ้มมุมปาก

“หิวค่ะ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย”

“แล้วทำไมไม่กินล่ะ”

“ก็หนูมาหาพี่ทันแต่เช้าไง เอ้ย ไม่ใช่พอดีมีเรียนเช้าค่ะ”

ทันศิลาได้ฟังถึงกับเผลอหัวเราะออกมา เขาอยากจะบ้าที่มีผู้หญิงมาคลั่งรักเขามากขนาดนี้

และเธอที่อยู่ตรงหน้าก็น่ารักใช่ย่อย ทำเอาผู้ชายอย่างทันศิลาที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยกลับทำเขาใจสั่นอยู่พอสมควรเลยก็ว่าได้