ตอนที่ 21 ไม่ใช่แค่ขอ...แต่จะรักษาเธอให้ดีที่สุด

[ดาดฟ้าคฤหาสน์ ตกค่ำ หลังมื้อเย็น]

เสียงจุดไฟแช็คดังเบา ๆ ก่อนเปลวไฟสีส้มจะลุกวูบขึ้นตรงปลายบุหรี่ โอบยืนพิงราวระเบียง มองออกไปยังสวนหลังบ้านที่ไฟสนามสลัว ๆ ส่องแสงเรื่อ ๆ

"ไม่คิดเลยว่าแกจะกล้าบอกพ่อแม่ฉันตรง ๆ แบบนั้น" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นโดยไม่หันกลับไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง

ภูผายืนห่างออกไปสองสามก้าว มือซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกง เสื้อเชิ้ตที่ยังคงติดกระดุมเรียบร้อยแสดงถึงความระมัดระวังในสถานการณ์

"ฉันไม่ได้อยากปิดบังอะไรอีกแล้วโอบ ถึงจะรู้ว่าเสี่ยง...แต่ฉันไม่อยากเสียเธอไป"

โอบหันขวับไปมอง สีหน้าของเขายังคงสงบนิ่งแต่ดวงตากลับลุกวาว

"แล้วตอนที่แกพาน้องฉันไปค้างคืนนั้นล่ะ? คิดดีแล้วเหรอว่าแกควรทำแบบนั้น?"

ภูผาก้มหน้าลงเล็กน้อย รับผิดอย่างไม่หลบเลี่ยง "ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้นแบบนั้น...แต่ฉันรับผิดชอบทุกอย่าง ฉันรักหนูเอย"

โอบพ่นควันบุหรี่ออกช้า ๆ ก่อนโยนก้นบุหรี่ลงในถังทรายข้าง ๆ แล้วหันกลับมาเผชิญหน้าเต็ม ๆ

"แกกับฉันรู้จักกันมานาน...ฉันรู้จักนิสัยแกดี แกไม่ใช่พวกเจ้าชู้ แต่เอยน่ะ...เธอมองแกเป็นพี่ชายมาตลอด แกไม่เคยคิดบ้างเลยเหรอว่าเธออาจจะสับสน?"

"ไ