Intro
Blaine Grand Casino (เบลน แกรนด์ คาสิโน) สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสสีดำรัดรูปโชว์เรือนร่างนาฬิกาทราย เดินสะบัดขาเรียวบนรองเท้าสนสูงขนาดสี่นิ้วเข้ามาภายในคาสิโนกลับกลุ่มเพื่อนของเธอ สถานที่แปลกตาที่เธอเองก็พึ่งได้เคยเห็นกับตาครั้งแรกทำให้เธอแอบรู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย ถึงแม้ภาพลักษณ์ที่คนภายนอกมองเข้ามาเธอจะเป็นผู้หญิงที่ดูสวยสง่า มั่นใจตัวเองในทุกฝีก้าว และอิริยาบถ ทว่าจิตใจของเธอกลับเป็นเพียงเด็กสาวไร้เดียงสาที่อยากรู้อยากลองสิ่งใหม่ๆ เหมือนเด็กสาวในวัยเดียวกันกับเธอ แต่เพราะเกิดมาในครอบครัวที่คุณปู่เป็นมาเฟีย คุณย่าเป็นลูกสาวยากูซ่า อีกทั้งพ่อเธอเองก็ยังเป็นมาเฟียที่น่าเกรงขามทำให้ติดนิสัยชอบวางอำนาจ เอาแต่ใจมาโดยไม่รู้ตัว ถึงอย่างไรนั่นก็เพียงด้านหนึ่งของเธอที่มักจะแสดงออกมาเพื่อป้องกันภัยรอบตัวเท่านั้น ทว่าตอนนี้สิ่งที่กำลังรังแกหัวใจไร้เดียงสาของเธอคงจะเป็นเพราะนิสัยดื้อตาใสของเธอที่แอบหนีออกมาเที่ยวเพียงลำพังกับกลุ่มเพื่อนสนิทโดยไร้ซึ่งบอดี้การ์ดที่พ่อเธอเตรียมเอาไว้ให้ ที่สำคัญสถานที่ที่เลือกมานั้นดันดูอันตรายสุดโต้งกว่าที่เด็กสาวอย่างพวกเธอจะรับมือไหว ทั้งรูปร่าง และโครงหน้าสาวเอเชียที่โดดเด่นทำให้ตั้งแต่เดินเข้ามาทั้งคาร์ลิน และเม็ดฝุ่นต่างถูกสายตามากมายจับจ้องมองให้ความสนใจมายังพวกเธอจนเซเวียร์อดภูมิใจไม่ได้ที่มีเพื่อนสนิทเป็นสาวสวยทั้งสองคน ทั้งสามคนต่างคนต่างที่มาต่างครอบครัว ทว่าก็มาเจอและเป็นเพื่อนสนิทกันตอนมาเรียนต่อฝรั่งเศสช่วงมัธยมปลายสามปีก่อนจนตอนนี้พวกเขาอายุยี่สิบเอ็ดปีแล้วก็ยังเกาะกลุ่มเรียนมหาลัยที่เดียวกันอยู่ดี จนกระทั้งวันนี้เซเวียร์ก็เสนอไอเดียทริปซัมเมอร์ปิดเทอมภาคฤดูร้อนมาเที่ยวประเทศอเมริกา และหนึ่งในสถานที่ที่ควรมาเปิดหูเปิดตาดูสักครั้งนั้นก็คือบอนคาสิโสที่ติดอันดับต้นๆ ของโลกอย่าง เบลน แกรนด์ คาสิโน “แม่งโคตรหรูเลย” เซเวียร์เพื่อนชายหนึ่งในเพื่อนสนิทที่มาด้วยกันอุทานขึ้นด้วยความตื่นตาตื่นใจ “นั้นสิหรูหราเวอร์มากยิ่งกว่าที่จินตนาการเอาไว้สะอีก” เม็ดฝุ่นสาวไทยเพื่อนสนิทอีกคนก็เห็นด้วยกับความคิดของเซเวีียร์มีเพียง คาร์ลิน ที่มองความอลังการของคาสิโนหรูแห่งนี้เงียบๆ ไม่ได้ออกความคิดเห็น หรือแสดงท่าทีใดๆ ออกมา ทว่าในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างรู้อย่างลองไม่ต่างไปจากเพื่อนของเธอ “ถ้าฉันใช้บัตรเครดิตป๊ะป๋าต้องรู้แน่ว่าแอบหนีมาเที่ยวคาสิโนกัน” คาร์ลินขอความเห็นจากเม็ดฝุ่น และเซเวียร์ เพราะก่อนหน้านี้เธอวางแผนพากันหนีบอดี้การ์ดพ่อเธอออกมาหากใช้บัตรเครดิตรูดที่นี้คงรู้ทันทีว่าเธออยู่ที่ไหน “ฉันเอาเงินสดมาอยู่” เซเวียร์บอก “โล่งอกหน่อย เพราะฉันก็ใช้ที่นี่ไม่ได้เหมือนกันถ้าแม่รู้เอาตายแน่” เม็ดฝุ่นบอกด้วยท่าทางขนลุก เพียงแค่คิดว่าแม่เธอรู้ว่าเธอแอบมาบอนการพนันคงถูกลากกลับไทยในทันที “เล่นขำๆ ไปลุย!” เซเวียร์เดินกอดคอเพื่อนสาวทั้งสองคนเข้าไปด้านในด้วยความคึกคะนองตามประสาวัยรุ่น ทั้งสามคนพากันลองเล่นพนันหลายรูปแบบ โดยส่วนใหญ่ก็จะเป็นเซเวียร์ที่วางเดิมพันมากกว่า เพราะสองสาวแทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับรูปแบบการพนันพวกนี้เลย แต่ถึงอย่างนั้นการเป็นผู้ชมอยู่เบื้องหลังก็ทำให้สาวๆ รู้สึกสนุกไม่แพ้กัน “ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” คาร์ลินที่จู่ๆ ก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมากระซิบบอกเม็ดฝุ่นเบาๆ เพราะตอนนี้เซเวียร์กำลังใจจดใจจอกับการวางเดิมพันอยู่จึงไม่อยากรบกวน เช่นเดียวกับเม็ดฝุ่นเองที่ตื่นเต้นกับการรอดูผลเดิมพันทำให้ไม่ได้ใส่ใจคำพูดของคาร์ลินที่กระซิบบอกมากนัก คาร์ลินเดินปลีกตัวออกจากกลุ่มเพื่อนของเธอมาเดินหาห้องน้ำเพียงลำพัง สถานที่ที่ไม่คุ้นเคย และเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวนักพนันทำให้เธอรู้สึกประหม่าอยู่พอสมควร แต่ก็พยายามแสดงสีหน้าออกมาให้เป็นปกติมากที่สุด คาสิโนหรูบนพื้นที่หลายไร่ทำให้การตามหาห้องน้ำของเธอช่างเป็นสิ่งที่ยากลำบาก และกวนใจเธออยู่พอสมควรกว่าจะหาเจอนั้นก็ทำเอาเธอแทบจะไม่อยากเข้าแล้ว หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินกลับออกมาจากห้องน้ำกลับไปหาเพื่อนๆ ของเธอ แต่เดินวนอยู่หลายรอบก็จำทางที่เดินมาไม่ได้เลยสักนิด “อย่าบอกนะว่าหลงน่ะ” หญิงสาวสบถออกมาเบาๆ ให้กับความซื่อบื้อของเธอที่จำทางกลับไปไม่ได้ และความซวยซ้ำซวยซ้อนของเธอก็คือเธอไม่ได้เอาโทรศัพท์มือถือมาด้วย เพราะกลัวว่าพ่อของเธอจะตามสัญญาณมาเจอ เธอตัดสินใจเดินเลาะหาทางไปเลื่อยๆ ระหว่างทางที่เดินหาสายตาก็ไปสะดุดกลับกลุ่มพนันกลุ่มหนึ่งที่กำลังวางเดิมพันกันอย่างดุเดือดจนเธอหยุดดูด้วยความสนใจ อีกสิ่งหนึ่งที่สะดุดตาเธอคือชายหนุ่มผมบลอนทองที่กำลังแสดงแววตาที่ยากจะคาดเดาออกมา ก่อนที่มุมปากหยักได้รูปจะยกขึ้นเมื่อเขาเป็นฝ่ายชนะการเดิมพัน “มีใครอยากวางเดิมพันอีกไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แววตาไร้อารมณ์ของเขายังคงดึงดูดความสนใจของเธออย่างต่อเนื่องจนทำให้ขาของเธอเดินก้าวออกไปข้างหน้าหาเขาโดยไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปสายตาหลายสิบคู่ก็เริ่มเบนความสนใจมาที่เธอโดยไม่ได้นัดหมาย “เธอมีอะไรมาวางเดิมพันล่ะ?” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามพร้อมกับจ้องมองเครื่องหน้าสมบูรณ์แบบของหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่แตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย ราวกับเขากำลังให้ความสนใจในตัวเธอ “ห้ะ? อะไรนะ” คนตัวเล็กรีบเอ่ยถามเมื่อได้สติกลับคืนมา แต่ดูเหมือนจะช้าเกินไปเมื่อตอนนี้เธอเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงที่นั่งฝั่งตรงข้ามเขาแล้ว “ฉันถามว่า…เธอมีอะไรมาเดิมพันกับฉัน หวังว่าคงจะคุ้มค่ากับเวลาที่ฉันจะต้องเสียไปกับเธอนะ” “ฉัน…ฉันไม่มีอะไรเดิมพันกับคุณหรอก” คนตัวเล็กพยายามก้มมองสิ่งของมีค่าในตัวเองที่พอจะวางเดิมพันได้ด้วยความงุนงง “ฉันไม่ได้เอาอะไรมาเลยมีแต่ตัว” คนตัวเล็กพึมพำเบาๆ เพื่อจะสื่อว่าเขากำลังเข้าใจผิด เธอไม่สามารถวางเดิมพันกับเขาได้ “ตกลง” “ตกลงอะไรของคุณ? ฉันบอกแล้วไงว่าฉันมีแต่ตัว” “หมดนี้เดิมพันกับตัวเธอ” “อะไรนะ!” คาร์ลินมองเหรียญตรงหน้าที่แลกเป็นเงินคงมีมูลค่าหลายสิบล้านบาทด้วยความสับสนอยู่พอสมควร ก่อนที่แววตาของเธอจะเปลี่ยนจากความไร้เดียงสาในตอนแรกเป็นแข็งกร้าวขึ้นมาเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกผู้ชายตรงหน้าดูถูกอยู่ “ไม่พองั้นเหรอ ลองเสนอมาสิว่าอยากให้ฉันวางเดิมพันด้วยอะไร” “มีอะไรดีบ้างล่ะลองเสนอมาก่อนสิ เพื่อฉันจะยอมเล่นด้วย” “ทั้งหมดที่เธอเห็นที่นี่ ฉันสามารถเอามาวางเดิมพันให้เธอได้หมดหากเธอต้องการ” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ได้ดูเดือดร้อนอะไร ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันพรางแคนหัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยความเย้ยหยันก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามชายหนุ่มผมบลอนทองตรงหน้าด้วยบุคลิกที่หยิ่งทะนงราวกับคนละคนก่อนหน้านี้ “งั้นฉันอยากได้ทั้งหมดนี้เลยทั้งคาสิโนนายมีปัญญาวางเดิมพันกับฉันไหมล่ะ?” ความอยากเอาชนะทำให้คนตัวเล็กท้าทายอีกฝ่ายไปโดยไม่ได้คำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา “เธอคิดว่าตัวเธอมีค่ามากขนาดนั้นเลยเหรอ?” แววตาดูถูกเหยียดหยามที่อีกฝ่ายมองยิ่งทำให้เธอรู้สึกอยากเอาชนะเขามากขึ้นกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า “ถ้ามีดีแค่ปากฉันก็ไม่เสียเวลาลดตัวเองมาเดิมพันกับนายหรอก” เพราะคิดว่าข้อเสนอของเธออีกฝ่ายไม่สามารถทำได้จึงทิ้งท้ายเอาไว้ด้วยถ้อยคำถากถาง เตรียมลุกพาตัวเองออกจากสถานการณ์ที่ไม่ปกติในตอนนี้ ทว่าจังหวะนั้นเองที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอวูบลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม “ตกลงคาสิโนนี้เดิมพันกับตัวของเธอ” —————————— โทรตามป๊ะป๋าครามมาช่วยทันไหมน้อนคาร์ลิน🥹 พ่อรู้พ่อเอาตายนะคะ พ่อยิ่งหวงลูกสาวอยู่🥹 ฝากเอ็นดูน้องคาร์ลินลูกพ่อคราม จาก สาวใช้มาเฟียตาบอดด้วยนะค่า❤️Episode 01 เดิมพันคำตอบของหนุ่มหล่อผมบลอนตรงหน้าทำเอาหญิงสาวถึงกับชะงักไปชั่วขณะ เธอหันกลับมามองหน้าเขาด้วยแววตาประหลาดใจที่กล้าเอาคาสิโนแห่งนี้มาวางเดิมพัน“หมายความว่ายังไง คุณคิดว่าคุณจะมีปัญญาเอาคาสิโนนี้มาให้ฉันได้เหรอถ้าคุณแพ้น่ะ”“ได้สิ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก แววตายังคงจ้องมองมาที่หญิงสาวด้วยความท้าทาย “ให้ทุกคนที่อยู่ตรงนี้เป็นพยานได้เลยว่าฉัน เจโรม เบลน เจ้าของเบลนแกรนด์คาสิโนยินดีเอาคาสิโนวางเดิมพันเพื่อแลกกับร่างกายของเธอ”ดวงตากลมโตที่หยิ่งทะนงก่อนหน้าเบิกโพลงขึ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจ ทว่ากลับแสดงอาการออกมามากไม่ได้ เพราะเสียงเชียร์จากผู้คนที่กำลังให้ความสนใจกับการเดิมพันระหว่างเขากับเธอ สถานการณ์กำลังบีบบังคับให้เธอไม่มีทางเลือกอื่น ถ้ายอมแพ้ไม่เล่นตั้งแต่ตอนนี้ก็เป็นเธอเองที่เป็นฝ่ายเสียหน้าเพราะเป็นคนยื่นข้อเสนอต่ออีกฝ่าย แต่ถ้าเล่นไปแล้วแพ้เธอจะต้องยอมนอนกับหนุ่มผมบลอนตรงหน้าเธออย่างงั้นเหรอ?“หึ เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะสาวน้อย”“คะ…ใครเป็นสาวน้อย ฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่งั้นไม่มายืนอยู่ตรงหน้าคุณได้หรอก”“งั้นก็ดี เพราะฉันก็ไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์” รอยยิ้มร้ายกาจที่
Episode 02 แพ้ ชนะ?เสียงลูกเต๋าที่กลิ้งไปมาตามแรงเขย่าเป็นเพียงเสียงเดียวที่ดังขึ้นในตอนนี้เนื่องจากตอนนี้บรรยากาศรอบๆ ตัวตกอยู่ภายใน้ความเงียบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“สูง หรือ ต่ำคะ” คำตอบที่จะชี้ชะตาเธอทำให้เธอรู้สึกกดดันไม่น้อย แต่นับว่ายังโชคดีที่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นฝ่ายเลือกก่อน เธอจ้องมองไปยังแววตาลึกลับที่ยากจะคาดเดาของอีกฝ่าย ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะสองสามทีโดยที่สายตายังคงจ้องมองมาที่คนตัวเล็กที่นั่งรอฟังคำตอบของเขาอยู่ฝั่งตรงข้าม“สูง”“สูง” คนตัวเล็กรีบตอบตามอีกฝ่ายในทันที ทำให้เจโรมยกยิ้มมุมปากให้กับความเจ้าเล่ห์ของคนตัวเล็ก“สูง เสมอค่ะ”“แย่ล่ะสิ 3 ต่อ 3 แล้วมาดวนอีกรอบให้รู้แพ้ชนะกันดีกว่าไหม?” ชายหนุ่มยกคิ้วหนาเลิกขึ้นถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกสยดสยองจนไรขนอ่อนลุกชันไปทั่วเรือนร่าง“ฉันก็อยากต่อให้รู้แพ้รู้ชนะเหมือนกันนั้นแหละ แต่วันนี้ฉันไม่มีเวลาแล้วไว้คราวครั้งจะให้นายแก้มือใหม่แล้วกัน” คนตัวเล็กเชิดหน้าตอบด้วยท่าทางหยิ่งยโสเหมือนเคย ก่อนจะหยิบกระเป๋าครัชใบเล็กสีดำของตัวเองเตรียมลุกเดินจากไป เธอรีบลุกเดินออกมาจากโต๊ะด้วยความรู
Episode 03 แคมป์ปิ้งหลังจากทิ้งท้ายด้วยประโยคสยดสยองเอาไว้ อาคิราก็สั่งให้ลูกน้องพาทั้งสามคนกลับโรงแรม และแน่นอนว่าการแอบหนีเที่ยวของเธอครั้งนี้ทำให้เกิดการคาดโทษขึ้น“โดนป๊ะป๋ายื่นคำขาดแล้วว่าจะไปไหนต้องบอกบอดี้การ์ดก่อน ไม่งั้นจะให้กลับไปเรียนต่อที่ไทย” คนตัวเล็กเล่าด้วยน้ำเสียงเศร้า เดิมทีเธอเป็นคนที่รักอิสระชอบออกไปลองทำอะไรใหม่ๆ แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าอาคิราไม่ได้ให้ในสิ่งที่เธอต้องการ เขาอนุญาตให้เธอทำตามใจตัวเองได้ทุกอย่างเพียงแต่มีข้อแม้ว่าต้องให้บอดี้การ์ดติดตามไปด้วยเสมอ นั้นก็เป็นเพราะความปลอดภัยของเธอเองเธอรับรู้ และเข้าใจว่าทั้งหมดพ่อทำไปเพราะเป็นห่วงเธอก็เท่านั้นที่ต้องมาอยู่ไกลครอบครัวเพียงลำพังหนำซ้ำยังพ่วงสถานะลูกสาวมาเฟียที่ไม่รู้ว่ามีใครจ้องเล่นงานเธออยู่เมื่อไหร่‘ของมีค่าที่จะทำให้พวกศัตรูต่อรองกับป๋าได้มีเพียงแค่ 3 อย่างเท่านั้น นั่นคือ หนู น้อง และแม่ของหนู ทั้งสามคนเป็นสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของป๋า เพราะฉะนั้นรู้เอาไว้ว่าป๋าจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องของรักของป๋าแม่แต่ปลายเล็บ’ประโยคบอกรักที่ไม่มีคำว่ารักของพ่อ ที่เธอยังจำขึ้นใจเสมอมาทำให้เธอไม่ได้มีปัญหากับกา
Episode 04 หลงป่าสองสาวถอดเสื้อออกเหลือเพียงชุดชั้นในเท่านั้น ส่วนเซเวียร์เองก็ถอดเสื้อตัวบนออกเหลือไว้เพียงกางเกงขาสั้นด้านล่าง เพราะอยู่ด้วยกันจนชินการใส่ชุดว่ายน้ำ หรือชุดชั้นในต่อหน้ากันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร“น้ำโคตรเย็น” เซเวียร์สบถออกมาหลังจากกระโดดลงน้ำไปคนแรก แต่ก็ควักมือเรียกสาวๆ ให้ลงตามไปอยู่ดีซึ่งสาวรูปร่างบอบบางแต่จิตใจสายลุยไม่ต่างจากผู้ชายอย่างคาร์ลินกับเม็ดฝุ่นก็ไม่รีรอที่จะกระโดดตามลงไปเสียงกรี๊ดของสองสาวที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นหลังจากได้สัมผัสกับกระแสน้ำเย็นเฉียบ ทั้งสามคนหากิจกรรมทำกันระหว่างเล่นน้ำไม่ว่าจะว่ายน้ำแข่งกัน หรือแม้กระทั่งแข่งกันดำน้ำ เพื่อเพิ่มสีสันให้ทริปนี้สนุกยิ่งขึ้นโดยตอนเย็นก็มีแพลนจะทำบาร์บีคิวกินกัน“ไปเดินป่ากันไหม” เซเวียร์เอ่ยถามหลังจากเล่นน้ำมาอยู่พักใหญ่“ไปไหมล่ะ ฟ้ายังไม่มืดเลย” คาร์ลินเงยหน้ามองดูท้องฟ้าที่ยังคงมีแสงแดดจ้าส่องเล็ดลอดมาตามเงาของร่มไม้ใหญ่“พวกแกไปฉันก็ไปแหละ ไปไหนไปกัน” เม็ดฝุ่นบอกความที่สนิทกันมากจึงต่างฝ่ายต่างสนับสนุนความคิดของกันและกันอยู่เสมอทั้งสามคนลุกขึ้นมาหยิบเสื้อผ้ามาสวมทับชุดชั้นในตัวเดิมที่เปี
Episode 05 เจ้าชายขี่ม้าขาวสองสาวที่อยู่ด้วยกันตามลำพังพยายามให้กำลังใจกัน และกันเพื่อไม่ให้สถานการณ์เลวร้ายไปมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนว่าโชคจะไม่ได้เข้าข้างพวกเธอเท่าไหร่นักเมื่อท้องฟ้าที่เคยมีแสงแดดส่องลงมารำไรเริ่มถูกเงาเมฆเข้ามาปกคลุมแทนที่ “ทำไมเซเวียร์ยังไม่กลับมาอีกเราไปดูกันดีไหม” คาร์ลินเอ่ยถามหลังจากเซเวียร์เดินหายไปอยู่นานพอสมควร และตอนนี้ท้องฟ้าก็เริ่มมืดทำให้เธอเป็นห่วง“แต่เซเวียร์บอกให้รออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวคงมารึเปล่ากลัวว่าเดินไปหาแล้วเราจะหลงทางกันอีกน่ะสิฉันกับแกยิ่งจำทางกันไม่ค่อยได้อยู่” เม็ดฝุ่นพยายามออกความคิดเห็นเพื่อไม่ให้สถานการณ์อย่ลงไปมากกว่าเดิม“แต่นี่ก็หายไปพักใหญ่แล้วนะ” ทว่าคาร์ลินยังคงรู้สึกเป็นห่วงเซเวียร์อยู่ดี เนื่องจากตอนนี้เขาแยกออกไปเพียงลำพังเกรงว่าจะเกิดอันตรายหรือหลงป่าลึกเข้าไปอีก“เอาไงดี” เม็ดฝุ่นยังคงลังเล เพราะฟ้าเริ่มมืดฝนก็ทำท่าจะตกทำให้เธอหวาดระแวงไปเสียทุกอย่างจนแทบไม่กล้าขยับตัวไปไหนในป่าแห่งนี้“ประสบการณ์ตั้งแคมป์นอนกลางป่าของพวกเราตื่นเต้นดีนะว่าไหม” เพราะเห็นว่าเพื่อนมีอาการวิตกกังวลกับสถานการณ์อย่างเห็นได้ชัดคาร์ลินจึงพยายามพูดจา
Episode 06 เด็กน้อยทั้งสามคนเดินตามเจโรมออกมาจากป่ามายังจุดตั้งแคมป์ของตัวเองอย่างปลอดภัย โดยระหว่างที่เดินกลับก็บังเอิญเจอกับบอดี้การ์ดของเธอที่นำคนออกตามหาพวกเธออยู่พอดีและความบังเอิญที่ไม่สิ้นสุดของพวกเธอคือเต็นท์ข้างๆ ที่มาตั้งแคมป์พร้อมกับเธอเมื่อตอนกลางวันที่พวกเธอไม่ได้ให้ความสนใจนักคือเต็นท์ของเจโรมนั่นเอง ทำให้เขาตีเนียนมาร่วมวงบาร์บีคิวกับคาร์ลิน และเพื่อนราวกับมาด้วยกัน“ขอเบอร์หน่อย” เจโรมเอ่ยขึ้นขณะที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ คาร์ลิน ระหว่างที่หญิงสาวกำลังย่างมาร์ชแมลโลว์อยู่ เธอหันมามองเขาเพียงนิดก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจมาร์ชแมลโลว์สีขาวที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอ่อน“ไม่ให้”“ขอหน่อย”“เอ๊ะ! บอกว่าไม่ให้” คนตัวเล็กจิ๊ปากเบาๆ ด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะยัดมาร์ชแมลโลว์ร้อนๆ เข้าปากเจโรมจนเขาต้องรีบคายออกมาใส่มือเพื่อระบายความร้อน“เป็นหมาบ้าเหรอเธอ!”“คุณมันก็เป็นไอ้โรคจิตเหมือนกันนั่นแหละ! สารภาพมาว่าแอบตามฉันมาใช่ไหม” เธอหรี่ตามองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ พยายามคิดทบทวนถึงสถานการณ์ที่ผ่านมาตลอดเวลาว่าสามารถเป็นเรื่องบังเอิญได้จริงๆ อย่างงั้นเหรอ“ถามกี่รอบคำตอบฉันก็เหมือนเดิม แต่
Episode 07 ผู้ชนะหลังจากกลับจากตั้งแคมป์คาร์ลินก็เริ่มเล่าเรื่องราวระหว่างเธอกับเจโรมให้เม็ดฝุ่นกับเซเวียร์ฟัง ซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้ทั้งสองคนคัดค้านการตัดสินใจของเธอ โดยเฉพาะเซเวียร์ที่รู้ว่าเธอทำทั้งหมดไปเพื่อเขา“ไปรับคำท้าได้ยังไงไม่รู้เหรอว่าพวกเซียนพนันไม่ได้วัดกันที่ดวงอย่างเดียวนะมันมีทริกที่ทำให้สามารถเอาชนะเดิมพันได้ง่ายๆ เลย”“ก็รับปากไปแล้วจะให้ทำยังไง” คาร์ลินพึมพำเสียงเบาเมื่อถูกต่อว่า“งั้นเราหนีกลับฝรั่งเศสกันไหม?” เม็ดฝุ่นเสนอไอเดีย ถ้าพวกเธอหนีกลับก่อนเจโรมก็คงตามตัวพวกเธอไม่เจอแล้ว“แบบนั้นก็เสียศักดิ์ศรีฉันหมดน่ะสิ” คาร์ลินบอกด้วยท่าทางงอแง“เวลานี้ยังมาห่วงศักดิ์ศรีอีกนะ” เซเวียร์เอ็ดด้วยความหน่ายใจ“โทรมาแล้วต้องใช่แน่ๆ เลย!” คาร์ลินตาโตเมื่อมีเบอร์แปลกโทรเข้ามาในโทรศัพท์มือถือของเธอเธอยื่นมันให้เพื่อนๆ ของเธอดู ทั้งสามคนมีสีหน้าที่ไม่มั่นใจไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก แต
Episode 08 มีผัวโดยไม่รู้ตัวทั้งสามคนนิ่งอึ้งไปอยู่พักใหญ่ กว่าจะรู้ตัวว่าพลาดท่าให้คนเจ้าเล่ห์อย่างเจโรมอย่างจังคาร์ลินก็กลายเป็นผู้หญิงที่มีสามีโดยถูกต้องตามกฎหมายไปเสียแล้ว“ทำแบบนี้ได้ไงวะ!” เซเวียร์ตะโกนออกไปหลังจากพยายามดึงสติตัวเองกลับมา การกระทำของเจโรมทำให้เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก เพราะนี่ไม่ต่างจากการโกงซึ่งๆ หน้าเลยด้วยซ้ำไป“ฉันทำอะไร? ก็แค่ทำตามที่รับเดิมพันเอาไว้ฉันแพ้ฉันก็ยกกาสิโนให้เพื่อนนายแล้วไง” เจโรมไหวไหล่พลางแย่งทะเบียนสมรสจากมือของคาร์ลินมาส่งให้ลูกน้องเอาไปเก็บ“ทำแบบนี้รู้ไหมว่ากำลังรนหาที่ตายให้ตัวเองน่ะ คุณรู้ไหมว่าพ่อคาร์ลินเป็นใคร” เม็ดฝุ่นบอกด้วยน้ำเสียงเวทนา เพียงแค่คิดว่าอาคิรารู้เรื่องนี้ก็ไม่อยากนึกภาพตามแล้วว่าอนาคตเจโรมจะเป็นยังไง“ฉันไม่รู้หรอกว่าพ่อเมียฉันเป็นใคร แต่ถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่ฉันก็พร้อมจะเข้าไปทักทายพ่อตาเสมอ” เจโรมตอบคำถามของเม็ดฝุ่นในประโยคแรกก่อนจะหันกลับมาพูดคุยกับหญิงสาวที่ยืนมองเขาด้วยสายตาเหม่อลอย
Episode 33 ฮันนีมูนคาร์ลินมองปลายทางที่เครื่องลงจอดยังประเทศอิตาลีด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะพาเธอมาไกลถึงขนาดนี้ ที่สำคัญเธอยังไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยต่างหาก“กระเป๋าฉันล่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามหากระเป๋าสะพายคู่ใจที่มีของสำคัญของเธออยู่ในนั้นหลายอย่างทั้งเอกสาร โทรศัพท์ และบัตรเครดิตต่างๆ“เก็บเอาไว้ให้แล้ว เราจะไม่ใช้โทรศัพท์กันตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่”“แล้วทำไมฉันต้องอยู่ที่นี่ ตกลงลักพาตัวฉันมาทำไม” คนตัวเล็กกระแนะกระแหนอย่างไม่เกรงกลัวสถานการณ์ในตอนนี้เลย“แค่จะพาเมียมาฮันนีมูนนี่เรียกลักพาตัวเลยเหรอ ไม่ดูรุนแรงเกินไปหน่อยรึไง” เจโรมแสร้งตีหน้าเศร้าราวกับตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำถูกกล่าวหาให้ความเท็จ“ฮันนีมูน?”“ใช่ เราจะมาฮันนีมูนกันที่นี่ ที่นี่จะมี
Episode 32 ลักพาตัวหน้าตาที่โดดเด่นบวกกับการแต่งตัวที่เน้นเรือนร่างที่สมส่วนตามมาตรฐานทำให้แม้จะนั่งดื่มอยู่เฉยๆ แต่ก็มีผู้ชายมากมายให้ความสนใจอยากเข้ามาทำความรู้จักกับเธอ“สวัสดีครับมาคนเดียวเหรอ”คาร์ลินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมากระซิบข้างหูเธอท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังแข่ง เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขาแต่ยกแก้วตัวเองขึ้นจิบแทนทำราวกับเขาเป็นเพียงอากาศธาตุสำหรับเธอ ยิ่งเห็นหน้าเขาเธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เพราะสีผมบลอนด์ทองของเขามันทำให้เธอนึกถึงใครบางคนที่เธอกำลังบ่นถึงเมื่อครู่“ผมชื่อ...”“ฉันไม่ได้อยากรู้จัก” คาร์ลินถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดดักอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์“ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ”“เพราะเห็นหน้าคุณไงเลยอารมณ์ไม่ค่อยดี” คำตอบที่ไร้ซึ่งมิตรภาพสำหรับคนแปลกหน้า ทำให้อีกฝ่ายเองก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก แต่โชคดีที่มีคนเข้ามาช่วยห้ามไม่ให้เรื่องบานปลายเอาไว้เสียก่อน“เขาไม่อยากคุยด้ว
Episode 31 เคลียร์ใจอาคิรากับโจริญได้ปลดล็อกความรู้สึก และเรื่องราวในอดีตของกันและกัน เขากลับกลายมาเป็นคนบริสุทธิ์อีกครั้ง ส่วนคนที่ทำผิดจริงๆ ก็ถูกเอาคืนอย่างเลือดเย็นไม่แพ้กัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่โซเฟียเคยทำเอาไว้ย้อนกลับไปหาตัวเธอ อาคินเป็นตัวแทนจัดการเรื่องราวทุกอย่าง โซเฟียถูกวางยาเหมือนที่เคยทำเอาไว้กับโจริญ ก่อนจะถูกจัดฉากว่านอนกับผู้ชายคนอื่นให้สามีกับลูกๆ ของเธอมาเห็นทำให้เธอถูกฟ้องหย่าจนไม่เหลืออะไรเลย จากชีวิตที่เคยขึ้นไปอยู่จุดสูงสุดก็ถูกดึงลงมาต่ำสุดเพราะการกระทำของตัวเอง และแน่นอนว่าตลอดชีวิตของเธอจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ตามหลอกหลอนเธอไปทั้งชีวิตไม่ว่าเธอจะเริ่มต้นครอบครัวใหม่กี่ครั้งก็ตามโจริญเองถึงสภาพจิตใจจะค่อนข้างย่ำแย่กับความจริงที่ได้รับรู้ แต่อย่างน้อยเธอก็ยังรู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่ได้เพื่อนที่จริงใจกับเธอกลับคืนมา และการที่ได้เห็นเขามีชีวิตครอบครัวที่ดีเธอเองก็พลอยยินดีไปกับอาคิราด้วย และครอบครัวของเธอกับเขาดูเหมือนจะไม่สามารถตัดขาดกันได้ง่ายๆ เมื่อเจโรมน้องชายของเธอเดิน
Episode 30 ปิดฉากคาร์ลินพยายามคิดทบทวนการตัดสินใจของตัวเองอยู่พักใหญ่ เธอมองแววตาหวาดกลัวของโซเฟียผ่านช่องเล็กด้วยความรู้สึกที่ยังคงสับสน เพราะเธอกลับไม่ได้มองเห็นใบหน้าของโซเฟียที่เป็นเจ้าของใบหน้า แต่กลับสะท้อนเห็นใบหน้าของเจโรมที่สะท้อนกลับมา เธอได้แต่ถามตัวเองว่าถ้าการตัดสินใจของเธอมันทำให้เขาเจ็บปวดก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับตัวเธออยู่แล้ว แต่ก็ทำได้เพียงอวดเก่งไปอย่างงั้นก่อนจะยิ้มเยาะให้กับความโลเลของตัวเอง เธอถือมีดเดินกลับออกมาจากห้องสารภาพบาป ซึ่งหมายความว่าเธอได้ตัดสินใจเลือกแล้วว่าอยากให้เรื่องราวที่แสนยาวนานนี้จบลงอย่างไร“ป๊ะป๋า! มัมมี้! อาคิน! ทำไมทุกคนถึงมาอยู่ที่นี่” คนตัวเล็กดวงตาเบิกโพลงด้วยความประหลาดใจที่เห็นสมาชิกครอบครัวตัวเองพร้อมใจกันนั่งเรียงหน้ากระดานอยู่ตรงเก้าอี้ด้านหน้า และที่สำคัญดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีเพียงแค่ครอบครัวเธอเท่านั้น แต่ถ้าเหลือบมองไปอีกฝั่งยังมีเจโรม และผู้หญิงอีกคนนั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆ ด้วย ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นโจริญพี่สาวของเจโรมนั่นเอง&ldquo
Episode 29 การสารภาพบาปร่างบางในรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วสีแดง กับชุดเดรสผ้าซาตินมันวาวสีแดงเลือดหมู ทรงผมตรงยาวดำขลับสยายปิดแผ่นหลังเนียนสวย ใบหน้าแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางแบรนด์ดัง เดินสะบัดขาเรียวเข้ามาภายในโบสถ์คาทอลิกแห่งหนึ่งที่ตอนนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถเข้าออกได้เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของโซเฟียบุคคลที่เธออยากเจอมานาน แต่พึ่งจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันเป็นครั้งแรก และช่างเป็นการพบกันที่น่าประทับใจสำหรับเธอ เมื่อภาพที่เห็นตรงหน้าคือโซเฟียที่โดนมัดติดกับเก้าอี้นั่งอยู่ในห้องสารภาพบาป ส่วนเธอก็เข้ามาประจำที่ตำแหน่งของบาทหลวงจำเป็นมองใบหน้าเวทนาของอีกฝ่ายผ่านช่องเล็กๆ"สวัสดีดีใจที่ได้เจอนะ""แกเป็นใคร""แย่จัง ฉันคิดว่าเธอรู้จักฉันแล้วซะอีก แต่ไม่เป็นไรเราค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปก็ได้เริ่มจากเธอก่อนเป็นไง" คนตัวเล็กยกยิ้มมุมปากเพียงลำพังในห้องเล็ก "แต่นับว่าเรามีวาสนาต่อกันนะ ไม่คิดว่าเธอจะได้สามีอยู่ที่ฝรั่งเศสพอดีเราเลยเจอกันได้ไม่ยากอย่างที่คิด""ต้องการอะไรจากฉัน""ต้องการความจริงเมื่อยี่สิบปีก่อนจา
Episode 28 ความเห็นต่างคาร์ลินจ้องมองเจโรมด้วยสายตาพินิจพิจารณาอยู่นานสองนาน ทั้งคำพูดสายตา และการกระทำของเขามันดูแปลกไปจากทุกครั้ง ที่สำคัญคือเธอไม่สามารถเดาได้เลยว่าอันไหนคือเรื่องจริง อันไหนที่เขากำลังแสดงละครอยู่ รวมถึงเรื่องโซเฟียคงมีรายละเอียดลึกมากกว่านี้ที่เขารู้มาแต่พูดออกมาไม่หมด แต่อย่างน้อยเธอก็เชื่อว่าที่เขาพูดมาคือความจริง“ฉันจะกลับแล้ว แล้วคุณไม่กลับไปดูกาสิโนของคุณรึไง”“กลับไปด้วยกันสิ”“ทำไมฉันต้องกลับไปกับคุณด้วย”“ผัวเมียก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ อีกอย่างฉันกลัวว่ากลับไปแล้วเธอจะของขาดอดใจไม่ไหวไปเอาไม่เลือกแทน”“คุณพูดเหมือนฉันเลือกคุณอย่างงั้นแหละ” คาร์ลินไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน“ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ ไม่รู้ตัวเหรอว่าเป็นคนมาถ่างขาให้ฉันเองถึงที่” เขายกยิ้มมุมปากพร้อมกับโน้มลงไปจูบริมฝีปากอ่อนนุ่มของคนตัวเล็กที่นอนทำหน้าอวดเก่งอยู่บนตักของเขา“เสียตัวทั้งทีก็ต้องเอาให้คุ้มหน่อยสิ เพราะดูแล
Episode 27 ของสำคัญหลังจากผ่านค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความสุข และความเจ็บปวดมาอย่างหนักหน่วง ผิวกายที่เคยเนียนละเอียดตอนนี้ก็เต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลตอกย้ำถึงความสัมพันธ์ที่ทั้งสองคนร่วมกันสร้างเมื่อคืนที่ผ่านมา เรี่ยวแรงที่ใช้ไปจนหมดสิ้นทำให้ตอนนี้คนตัวเล็กทำได้เพียงนอนซมอยู่บนที่นอนร่างกายบอบช้ำถึงขั้นที่เพียงแค่จะเคลื่อนไหวร่างกายยังระบมไปทั่วร่าง แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับรู้สึกว่านี่ไม่ใช่การเจ็บป่วยที่เลวร้ายเสียทีเดียวเนื่องจากตลอดเวลายังมีเจโรมคอยดูแลอยู่ไม่ห่างกาย ทั้งที่เขาควรจะดีใจที่ได้เห็นเธอในสภาพนี้เสียด้วยซ้ำ“มาดูแลฉันทำไม” คนตัวเล็กเอ่ยถามหลังจากที่พึ่งกินยาลดไข้ กับยาแก้อักเสบที่เจโรมเอามาให้“ผัวดูแลเมียมันมีอะไรผิดปกติตรงไหน” ชายหนุ่มตอบแบบขอไปที พร้อมกับช่วยประคองร่างบางให้ลุกขึ้นพิงหัวเตียง“คุณเหมาะกับบทผัวชั่วมากกว่าผัวที่แสนดีนะ” คาร์ลินแค่นหัวเราะเบาๆ เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้อยากจะดูแลเธอจริงๆ อย่างที่ปากว่า“หัวเรา
Episode 26 ความจริงในอดีตจากปลายนิ้วก็เริ่มขยับมาเป็นลำกายใหญ่ที่จ่ออยู่บริเวณปากทางรักเปียกชื้นแทน เธอมองลำกายใหญ่ที่ไร้ซึ่งการป้องกันเหมือนครั้งก่อนด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ทั้งตื่นเต้น และประหม่าในคราเดียวกัน เพราะผลลัพธ์ที่ตามมาอาจจะเกินกว่าที่ทั้งเธอและเขาจะรับไหว“ถุงยางอยู่ไหน” คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“จำเป็นด้วยเหรอ” ใบหน้าราบเรียบไร้ความรู้สึกมีเพียงคิ้วหนาที่เลิกขึ้นสูงเป็นการถามกลับประโยคคำถามของหญิงสาว“คุณคงไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์สิ้นคิดหรอกเชื่อฉันสิ”“ฉันไม่เชื่อใครทั้งนั้นนอกจากตัวเอง แต่ฉันรับปากได้ว่าฉันไม่เสกเด็กเข้าท้องเธอหรอกฉันเองก็ไม่อยากให้ลูกฉันโตมาเป็นเด็กมีปัญหา”“คุณว่าฉันเป็นเด็กมีปัญหาเหรอ” คนตัวเล็กรีบถามกลับเสียงแข็ง เมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนอีกฝ่ายเหน็บแนม“เปล่าสักหน่อย แค่ไม่อยากให้โตมาดื้อเหมือนแม่”“เหมือนแม่อะไรกันฉันไม่ได้บอก
Episode 25 บทรักที่จำไม่ลืมร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนโซฟาพร้อมกับกางเกงยีนสีฟ้าอ่อนที่ถูกถอดออกไปอย่างรวดเร็ว ไออุ่นจากฝ่ามือ และกลิ่นกายที่คุ้นเคยทำให้คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกมวนท้องราวกับมีผีเสื้อนับหมื่นตัวบินวนอยู่ภายในท้องน้อยของเธอ เธอมองดูการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว และชำนาญที่บ่งบอกถึงความมากประสบการณ์ของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกตื่นเต้นถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอกับเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกัน ทว่าจู่ๆ แวบหนึ่งของความคิดก็ฉุกคิดขึ้นมาว่าสิ่งที่เขาทำกับเธอเขาก็เคยทำกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน และหลังจากนี้เขาก็คงไปมอบความสุขแบบนี้ให้กับผู้หญิงคนอื่นอีกเช่นกันก่อนที่เธอจะไล่ความคิดฟุ้งซ่านนั้นออกไป เพราะในเมื่อทะเบียนสมรสระหว่างเขาและเธอเป็นเพียงเครื่องมือในการแก้แค้น เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปคิดอะไรที่มันเกินความจำเป็น และการที่เขาจะไปมีใคร หรือชอบใคร...ก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเช่นกัน“คิดถึงชู้เธออยู่เหรอ” เจโรมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักเมื่อสายตาคนตัวเล็กเหม่อลอยราวกับกำลังคิดอะไรบางอ