เข้าสู่ระบบตอนที่ ๒
น้องสาวสุดที่รัก “ไออุ่นนนน” เสียงสาวสวยสุดเซ็กซี่ตะโกนดังลั่นก่อนจะกระโดดตัวลอยเข้ามากอดอัยยภัทร “พี่พระพาย ปล่อยไอก่อนค่ะ ไอหายใจไม่ออก” พรพระพายจึงยอมคลายอ้อมแขนที่กอดรัดหญิงสาวออกก่อนจะทำหน้ามุ่ยอย่างคนถูกขัดใจ “ก็พี่คิดถึงไออุ่นนี่นา” พรพระพายพูดพลางมองหน้าอัยยภัทรอย่างเอ็นดู เธอชื่ออัยยภัทร ไม่มีชื่อเล่น เธอเลยแทนตัวเองว่าไอ ซึ่งมาจากชื่อขึ้นต้นของชื่อมาตลอด จะมีแต่พรพระพายนี่แหละที่เรียกเธอไออุ่น ซึ่งเธอก็มองว่าน่ารักดี เธอก็ต้องการความรัก. อุ่นให้เหมือนชื่อไออุ่นที่พรพระพายตั้งให้ “ไอก็คิดถึงพี่พระพายค่ะ” อัยยภัทรยิ้มหวานให้พรพระพาย ทุกครั้งที่เธออยู่กับพรพระพายเธอจะรู้สึกถึงการได้เป็นตัวเองมากที่สุด ถ้าไม่นับเจ้าสัวกิตติที่เธอคุ้นเคยมาแต่เด็ก “พี่ชอบที่ไออุ่นยิ้มแบบนี้นะ เลิกทำหน้าอมทุกข์สักที หรือว่าพี่ศึกแกล้งไออุ่น เดี๋ยวพี่จัดการให้เอาไหม?” พรพระพายพูดไม่หยุด “พี่ศึกไม่ได้ทำอะไรไอหรอกค่ะ ไอแต่เบื่อที่ต้องมาอยู่ห้องเฉยๆ “ อัยยภัทรรีบแก้ต่างทันที ชนะศึกไม่ได้ทำอะไรเธอเลย เพราะเธอแทบไม่โผล่หน้ามาเจอเขาหากไม่จำเป็น “เดี๋ยวพี่พาไปซื้อหนังสือ ไออุ่นชอบอ่านหนังสือนี่นาพี่จำได้” พรพระพายเสนออย่างเอาใจคนตัวเล็กตรงหน้า ถึงตอนนี้อัยยภัทรจะตัวเท่าเธอแล้ว แต่ในสายตาของพรพระพายอัยยภัทรยังคงเป็นเด็กน้อยแก้มยุ้ยของเธอเสมอ “ขอบคุณค่ะ แต่วันนี้พี่พระพายต้องไปซื้อของไม่ใช่หรอคะ” “ของที่พี่จะซื้อก็คือของที่ไออุ่นอยากได้นั่นล่ะ ไปๆไปแต่งตัว วันนี้พี่แวะไปซื้อชุดใหม่มาให้ไออุ่นด้วยนะ ไปลองกัน” พรพระพายมักจะหาเวลาว่างมาหาอัยยภัทรเสมอ ตอนที่คุณปู่ของเธอบอกให้ชนะศึกแต่งงานกับอัยยภัทร หญิงสาวค้านหัวชนฝา ถึงชนะศึกจะเป็นพี่ชายในสายเลือดของเธอ แต่คนที่เย็นชา แล้วก็ใจร้ายอย่างชนะศึกไม่คู่ควรกับอัยยภัทรของเธอ แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิด หลังจากที่อัยยภัทรแต่งงานกับชนะศึก รอยยิ้มหวานๆบนหน้าของอัยยภัทรก็ค่อยๆหายไป เหมือนมีอะไรต้องขบคิดอยู่ในใจตลอดเวลา “ซื้ออีกแล้ว ที่พี่พระพายซื้อมาไอยังไม่ได้ใส่เลยค่ะ” อัยยภัทรเอ่ยอย่างเกรงใจ เพราะทุกครั้งที่พรพระพายมาหาเธอมักจะมีเสื้อผ้าสวยๆมาฝาก ไม่อย่างนั้นก็จะมาพาเธอออกไปซื้อข้างนอก ไม่ว่าจะปฏิเสธยังไงก็แพ้ทางพรพระพายที่ชอบอ้างว่า “ก็พี่อยากมีน้องสาวที่น่ารักๆแบบไออุ่นมาตั้งนานแล้ว พอมีพี่ก็อยากเปย์น้องเยอะๆ แล้วไม่ต้องกลัวเปลืองนะเงินพี่พระพายคนนี้ซื้อดาวซื้อเดือนให้ไออุ่นยังได้เลย” “ที่ไม่ได้ใส่เพราะพี่ศึกไม่ให้ใส่ใช่ไหม?” พรพระพายหันมาถามอย่างสงสัย “ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ไอแต่ไม่รู้จะใส่ไปไหน ไอไม่ได้ออกไปไหนเลยอยู่แต่ห้อง” เสียงเศร้าไปของอัยยภัทรทำให้พรพระพายดึงร่างบางมากอดอย่างปลอบประโยน “โอ๋เอ๋น๊าาา ไออุ่นของพี่พระพาย ไออุ่นคงเบื่อมากสินะ อยู่แต่ห้องสี่เหลี่ยมแบบนี้” พระพายเอ่ยอย่างเห็นใจ ขนาดอัยยภัทรไม่ชอบเที่ยวยังเบื่อขนาดนี้ ถ้าเป็นเธอคงอกแตกตายแน่ๆ “ก็มีบ้างค่ะ แต่ไอชินแล้ว “ อัยยภัทรตอบพร้อมฝืนยิ้มให้พรพระพาย เพื่อไม่ให้หญิงสาวต้องเป็นกังวลกับเธอมากนัก พรพระพายจับอัยยภัทรเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนตุ๊กตาตัวโปรด “ไออุ่นนี่ใส่ชุดไหนก็สวยหวานไปหมดเลยอ่ะ “ พรพระพายเอ่ยปากชมหญิงสาวจากใจจริง รูปร่างที่ฟ้าประทานมาให้อัยยภัทรมาดูพอเหมาะพอเจาะไปทุกสัดส่วน รวมถึงเครื่องหน้าหวานๆ จมูกรั้นๆ ที่ดูยังไงก็น่าจะดื้อไม่น้อย แต่อัยยภัทรกลับไม่เคยดื้อในสายตาเธอเลย หญิงสาวว่าง่ายเสมอ แต่คนว่าง่ายแยบนี้แหละที่น่ากลัวเวลาดื้อขึ้นมา “พี่พระพายก็ชมไอเกินไป คนที่สวยคือพี่พระพายต่างหาก” หญิงสาวยิ้มตอบพรพาย “อันนั้นพี่ก็ไม่เถียง แต่พี่พูดจริงๆนะ ไออุ่นสวยมาก สมัยเรียนไม่มีคนมาจีบบ้างหรอ” พรพระพายถามอย่างสงสัย อัยยภัทรอยู่ในกฏเกณฑ์ที่ทางบ้านตั้งไว้มาตลอด ไม่เคยเหลวไหล อันนั้นมันขึ้นที่ตัวอัยยภัทร แต่หนุ่มๆไม่มาจีบบ้างนี่สิแปลก “ไอไม่ค่อยได้สนใจเลยค่ะ หรือไม่ไอก็อาจจะน่าเบื่อเกินไป” หญิงสาวตอบเรื่อยๆ พรพระพายถามอะไรเธอก็ตอบตามความจริงเสมอ “พี่ว่ามันแปลกนะไออุ่นสวยขนาดนี้จะไม่มีหนุ่มคนไหนมาจีบเลยหรอ” “ก็มีเข้ามาประปรายค่ะ เข้ามาไม่กี่วันก็หายไป ไอคิดว่าไอคงน่าเบื่อหรือไม่ก็น่านำคาญ จนหนุ่มๆที่เข้ามาจีบไอทนไม่ไหวแน่ๆเลยค่ะ” อัยยภัทรตอบอย่างอารมณ์ขันเมื่อนึกถึงบรรดาหนุ่มที่พยายามเข้ามาจีบเธอ แต่ละคนทนเธอไม่ได้ถึงสัปดาห์ด้วยซ้ำแล้วก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย ซึ่งเธอก็ไม่ได้สนใจอยากรู้เหตุผล “พี่ว่าไม่ใช่หรอก เรื่องนี้มันต้องมีอะไรแปลกไปแน่ๆ” พรพระพายคิดอย่างสงสัย อัยยภัทรควรจะมีแฟนตั้งแต่แตกเนื้อสาวเสียด้วยซ้ำ แต่นี่กะไร หญิงสาวครองตัวเป็นโสดจนต้องมาแต่งงานกับพี่ชายหน้ายักษ์ของตนเอง “พี่พระพายจะให้ไอใส่ชุดไหนดีคะ?” อัยยภัทรถามขึ้นเมื่อเห็นพรพระพายจมอยู่กับความคิดของตัวเองนานแล้ว “อืมมม เอาตัวนี้ดีกว่าวันนี้พี่ขอยากให้ไออุ่นเซ็กซี่เล็กๆ พอเรียกน้ำลายจากหนุ่มเสียหน่อย” พรพระพายชี้ไปที่เสื้อครอปเอวลอยสายเดี่ยวสีขาวกับกระโปรงมินิสเกิร์ตสีครีมอ่อน “มันจะไม่โป๊เกินไปหรอคะพี่พระพาย” อัยยภัทรทำหน้าเหยเกเมื่อเห็นชุดที่หญิงสาวเลือก “ไม่หรอก เอาเสื้อคลุมตัวนั้นสวมทับแค่นี้ไออุ่นของพี่ก็จะดูเซ็กซี่แบบน่ารักๆแล้วล่ะ” พรพระพายชี้ไม่ที่เสื้อเชิ้ตโอเวอร์ไซส์สีขาวผ้าลื่นที่ถูกวางใกล้ๆกัน “ค่อยยังชั่วหน่อยค่ะ ขืนให้ไอแต่งแบบนี้ไปไอคงไม่กล้าเดินออกจากห้องแน่ๆ” อัยยภัทรระบายยิ้มอย่างใจชื้นเมื่อเห็นเสื้อที่พรพระพายให้ใส่คลุม “แหมมม ไออุ่นสวยขนาดนี้ต่อให้แต่งเป็นแม่ชีก็ปิดบังความสวยไม่อยู่หรอก ไปๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว เดี๋ยวหมดเวลาช็อปปิ้งก่อนพอดี” พรพระพายไล่ให้หญิงสาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะพากันออกไปยังห้างหรูใจกลางเมืองตอนที่ ๑๐เหลนปู่ก๊อกๆๆ“ขออนุญาตค่ะคุณปู่ ไอเอาชามาให้” อัยยภัทรส่งเสียงเชิงขออนุญาตเข้ามา หญิงสาวไม่ได้พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาแต่อย่างใด อัยยภัทรทำตัวเหมือนเด็กรับใช้คนนึงในบ้านเท่านั้น กินข้าวในครัว ช่วยเหลืองานบ้าน แม้ไม่ถึงขนาดหยิบจับเต็มตัว แต่หญิงสาวก็ไม่เคยเกียจคร้านเลย“เข้ามาเลยไออุ่น ปู่กำลังรออยู่พอดี” ชายชราอนุญาตด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ก่อนจะลุกจากเตียงเดินไปนั่งที่ระเบียงห้องแทน ชนะศึกจึงเดินมาช่วยหญิงสาวถือของที่ยกมา“ทำไมถึงยกมาเอง เด็กในบ้านเยอะแยะ” ท่าทีของชนะศึกอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง และอัยยภัทรสัมผัสมันได้ เขาคงแค่กลัวคุณปู่เอ็ดละมั้งที่ปล่อยให้เธอทำอะไรเองหลายๆ อย่าง อย่างที่คุณปู่ชอบเอ็ดเธอเรื่องไม่ยอมเรียกใช้เด็กในบ้านแต่กลับทำเอง“ไอยกมาได้ค่ะ ของแค่นี้เอง ทุกคนก็งานล้นมือกันหมดแล้ว” อัยยภัทรแก้ต่างให้กับตัวเองแล้วก็เด็กรับใช้ในบ้าน“สงสัยปู่ต้องจ้างแม่บ้านเพิ่มแล้วล่ะครับ หลานสะใภ้สุดที่รักของปู่ไม่ยอมเรียกใช้ใครเลย” ชนะศึกเดินเอาชุดชงชาและกาแฟของตนไปวางที่โต๊ะฉลุลายสวยริมระเบียง“ถ้าไออุ่นกลับมาอยู่กับปู่นะ ปู่ยอมจ้างเพิ่มสิบคนเลย” เจ้าสัวกิตติแหย่หลานชายอย่างอารมณ
ตอนที่๙ทวงคำสัญญา“เรื่องราวมันเป็นยังไงระหว่างแกกับแม่วิกกี้ลูกสาวเพื่อนแม่แกน่ะ” เจ้าสัวกิตติไม่ชอบใจนักกับข่าวที่เพิ่งรับรู้ แต่จะให้ไปว่าที่ตัวลูกสะใภ้เขาก็คงไม่เกิดประโยชน์อะไร“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับปู่แม่แค่ผมทำความรู้จักกับน้องเขาแค่นั้นเอง” ชนะศึกอธิบาย สำหรับเขาแล้ววิกานดาก็เป็นแค่ลูกสาวของเพื่อนแม่ ที่แม่เขาอยากให้ทำความรู้จักแค่นั้นเอง แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าแม่เขาพยายามจับคู่ให้ มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เขาจะแต่งงานกับอัยยภัทรแล้ว“แค่ทำความรู้จักหรอ ปู่ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น” ชายชราดูออกถึงความลำบากใจของหลานชาย“ก็อย่างที่ปู่รู้นั่นแหละครับว่าแม่พยายามจับคู่ให้ผมกับวิกกี้ แต่ผมจะทำยังไงได้ อะไรที่ผมเลี่ยงได้ก็เลี่ยง แต่ถ้าลี่ยงไม่ได้ก็ต้องยอมตามน้ำบ้าง” ชนะศึกสารภาพตามตรง เขาเลี่ยงเท่าที่จะเลี่ยงได้ เขาไม่อยากมีปัญหากับแม่ แต่เขาก็ไม่คิดว่าแม่ของเขาจะมาบอกเรื่องนี้ให้ปู่กับอัยยภัทรรู้“แล้วแกล่ะรู้สึกยังไง”“ผมจะไปรู้สึกอะไรได้ล่ะครับปู่ผมมีไออุ่นอยู่ปู่ก็รู้” ต่อให้เขาไม่มีอัยยภัทร เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับวิกานดาอยู่ดี“ปู่รู้ว่าแกมีไออุ่น ปู่รู้ว่าแกรักน้อง แล้วไออุ่นรู้ไ
ตอนที่๘ วางเพลิง "นี่มันเรื่องอะไรครับคุณแม่" ชนะศึกถามขึ้นทันทีที่ชายชรากับอัยยภัทรก้าวพ้นประตูห้องไป "ก็ปู่แกล่ะสิ แหมมม แตะต้องแม่ไออุ่นไม่ได้เลยนะ ออกโรงปกป้องออกหน้าออกตา" ชลลดาอดไม่ได้ที่จะเบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ในตัวหญิงสาว "ทำไมคุณขยันหาเรื่องให้ผมปวดหัวจังชลลดา คุณก็รู้ว่าคุณพ่อท่านเอ็นดูไออุ่นมากแค่ไหน" สงครามส่ายหัวอย่างระอาในพฤติกรรมของชลลดา เขารู้สึกว่าชลลดาเปลี่ยนไปตั้งแต่เริ่มคบค้าสมาคมกับกลุ่มของคุณหญิงแพรวพราว ชลลดาชอบหายออกจากบ้าน ใช้เงินฟุ้งเฟ้อเป็นกระดาษ หาที่มาที่ไปไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้เดือดร้อน เพราะชลลดายังใช้เงินในส่วนที่เป็นของตนเอง ไม่ได้มาวุ่นวายหรือขอเพิ่มแต่อย่างใด "นี่คุณสงครามอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ" ชลลดาเสียงเขียวใส่สงคราม ทันทีที่สงครามพูดจบ "แล้วเรื่องมันเป็นยังไง ทำไมคุณปู่ดูโกรธขนาดนั้นครับ" ถ้าเรื่องแค่นี้ปู่เขาน่าจะชินแล้ว เพราะตั้งแต่เขาแต่งงานกับอัยยภัทรมา แม่ของเขาก็คอยตามเหยียดหยามอัยยภัทรตลอด ทั้งต่อหน้าและลับหลัง "แม่แค่บอกปู่แกว่า แกกำลังคบหากับหนูวิกกี้ ให้แม่ไออุ่นเตรียมใจได้เลย" "แม่บอกปู่กับไอเรื่องผมกับวิกกี้หรอครับ?"
ตอนที่๗ พบปะคนในบ้าน “มาแล้วหรอไออุ่น” เสียงทรงอำนาจของประมุขใหญ่ของบ้านเรียกความสนใจของอัยยภัทรได้เป็นอย่างดี “สวัสดีค่ะคุณปู่ ไอคิดถึงคุณปู่ที่สุดเลยค่ะ”อัยยภัทรลุกขึ้นไหว้ชายชราที่กำลังเดินเข้ามา ก่อนจะรีบเดินเข้าไปประคอง “ปู่ก็คิดถึงไออุ่น “ ชายชราลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู อัยยภัทรเป็นตัวของตัวเองได้เวลาอยู่กับเจ้าสัวกิตติ หญิงสาวสามารถยิ้มจากหัวใจของเธอเอง “เดินระวังนะคะ” “เจ้าเด็กคนนี้นี่ ปู่ยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นเสียหน่อย อีกอย่างนี่ก็บ้านปู่ ปู่ก็เดินของปู่อยู่ทุกวัน” เจ้าสัวกิตติเอ่ยอย่างเอ็นดู “ก็ไอเป็นห่วงคุณปู่นี่คะ” อัยยภัทรยิ้มอย่างเอาใจ ชายชราตรงหน้านอกจากให้ชีวิตใหม่กับเธอแล้ว ยังให้ความรักความเอ็นดูกับเธอ เวลาอยู่กับเจ้าสัวกิตติเธอรู้สึกเหมือนอยู่กับญาติผู้ใหญ่จริงๆ ไม่ได้รู้สึกด้อยค่าว่าเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกรับมาเลี้ยง “เป็นห่วงปู่ก็มาหาปู่บ่อยๆสิ” “ไออยากกลับมาอยู่กับคุณปู่” อัยยภัทรเผลอพูดความในใจออกไป “ทำไมล่ะ พี่ศึกเขาดูแลไออุ่นของปู่ไม่ดีหรือไง?” ชายชราเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย น้ำเสียง แววตาและสีหน้าของอัยยภัทรมันแฝงไปด้วยความเศร้าอย่างชัดเจน “ไม่
ตอนที่๖เป็นห่วง"ไออุ่นนน พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปรับเมื่อเช้า พี่ตื่นสายนิดหน่อย" พรพระพายขอโทษขอโพยหญิงสาวตรงหน้า"ไม่เป็นไรค่ะพี่พระพาย " หญิงสาวหันไปยิ้มให้กับพรพระพายเพื่อเป็นการบอกว่าเธอไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรหญิงสาวเลย"แล้วไออุ่นมาที่นี่ถูกได้ไง" พระพายถามขึ้น เพราะตั้งแต่เช้าหญิงสาวมัวแต่วุ่นวายกับการประชุมสำคัญ จึงฝากอัยยภัทรไว้กับเลขาให้ช่วยดูแลไปก่อน โดยบอกว่าให้อัยยภัทรนั่งรอเธอในห้องทำงาน เอาเอกสารที่เกี่ยวข้องมาให้อัยยภัทรอ่านรอระหว่างรอเธอกลับมา พอประชุมเสร็จเธอก็รีบพุ่งตรงมาหาอัยยภัทรทันที"พี่ศึกมาส่งค่ะ" อันยภัทรตอบพรพระพาย คำตอบของอัยยภัทรทำให้พรพระพายหน้าตาเหลอหลา"พี่ศึกมาส่ง ตายๆ เดี๋ยวไออุ่นนั่งรอพี่ตรงนี้ก่อนนะ อ่านเอกสารรอไปก่อน ตรงไหนไม่เข้าใจเดี๋ยวพี่กลับมาอธิบาย พี่จะเป็นคนสอนงานไออุ่นเอง แต่เดี๋ยวพี่มานะพี่ขอไปคุยโทรศัพท์แป๊ปนึง" พรพระพายบอกกับอัยยภัทรก่อนจะก้าวออกจากห้องทิ้งให้อัยภัทรนั่งอ่านเอกสารเงียบๆต่อไป"เป็นสิบๆสายเลย แกตายแน่ยัยพระพาย" พรพระพายรู้สึกเสียวสันหลังทันทีที่เปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเห็นเบอร์ชนะศึกโทรเข้าเป็นสิบๆสายที่ไม่ได้รับ(ว่ายังไง) แค่เ
ตอนที่ ๕ทำงานวันแรก“วันนี้ไปทำงานวันแรกสินะ” ชนะศึกถามขึ้นทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะอาหาร อัยยภัทรเตรียมอาหารเช้าให้เขาทุกวัน ถึงแม้เขาจะกินเพียงกาแฟแก้วเดียวแล้วออกไปทำงาน“ค่ะ” อัยยภัทรเงยหน้ามาสบตาชายหนุ่ม“อืม ตั้งใจทำงานล่ะ “ ชนะศึกยังคงจิบกาแฟอ่านหนังสือบนโต๊ะที่ถูกเตรียมไว้โดยอัยยภัทร บางทีชายหนุ่มก็สงสัยว่าอัยยภัทรรู้ได้อย่างไรว่าเขาชอบทำอะไร ชอบอ่านหนังสือแบบไหน อ่านถึงตรงไหนแล้ว“พี่ศึกคะ..” อัยยภัทรเรียกชนะศึก ชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้งสืออยู่ละสายตาจากหนังสือหันมาสบตาหญิงสาวตรงหน้า“ไอขอบคุณมากนะคะ ที่พี่ศึกยอมให้ไอไปทำงาน” อัยยภัทรอยากขอบคุณเขาสักครั้ง หากเขาไม่ยอมเสียอย่างสิบพรพระพายก็ไม่อาจจะสู้ได้“พี่แค่ยอมตามใจยัยพระพายเฉยๆ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ จริงๆเขาไม่ได้ยอมพรพระพายแต่เขาเสียรู้ยัยตัวแสบนั่นต่างหาก“นั่นล่ะค่ะ ไอแค่อยากขอบคุณพี่ศึก” อัยยภัทรพูดก่อนจะก้มกินข้าวเช้าตรงหน้าต่อเงียบๆ“แล้วไปทำงานยังไงล่ะ ยัยพระพายมารับหรือยังไง?”“เดี๋ยวไอนั่งรถไฟฟ้าไปเองค่ะ”“ทำไมถึงไปเอง ทำไมพระพายถึงไม่มารับ” น้ำเสียงของชนะศึกแฝงไปด้วยความหงุดหงิด“พี่พระพายอยู่คนละฟากกับเรา ไอเลยบอก







