บทที่5

หญิงสาวจัดการย้ายข้าวของเข้าไปไว้ในครัวจนเรียบร้อย หลังจากเห็นสามีกลับมาพร้อมปลาตามที่ต้องการ อีกทั้งปลาสองตัวที่จะนำมาทำอาหารเย็น ก็จัดการทำความสะอาดมาเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเห็นสามีพาบุตรชายทั้งสองออกไปนั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน นางจึงวางใจเดินกลับเข้าห้องไปอีกครั้ง ก่อนจะนำผ้าทั้ง2พับขึ้นมาดูอย่างครุ่นคิด นางเริ่มนำผ้าเช็ดหน้า ถุงเครื่องหอม และ ถุงเงินขึ้นมาพิจารณา

จากนั้นจึงเลาะถุงเงิน ตามด้วยถุงเครื่องหอมออกเพื่อศึกษาวิธีการตัดเย็บ อาจจะเป็นด้วยโชคชะตากำหนดไว้ให้ จึงทำให้ช่วงหนึ่งในเวลาที่ยากลำบาก

นางเคยทำงานอยู่ในร้านเสื้อผ้าชั้นสูงแห่งหนึ่ง ร้านร้านนี้เป็นร้านไม่ใหญ่มาก แต่ราคาเสื้อผ้าแต่ละตัวแพงลิบลิ่วทีเดียว เนื่องจากเสื้อผ้าที่ตัดแต่ละตัว รวมไปถึงการปักลวดลายต่างๆ จะต้องใช้มือปักเท่านั้น

งานที่ออกมาแต่ละตัวจะได้รับการตรวจทานจากสายตาอันเฉียบคมของเจ้าของร้าน หากทำไม่ดีไม่ละเอียดจะถูกต่อว่าและให้นำกลับไปแก้ไขมาใหม่ให้เรียบร้อย เว่ยเหนียนเหยาเป็นคนหัวดี แถมยังละเอียดใส่ใจ เจ้าของร้านจึงเอ็นดูนางเป็นอย่างมาก

พร่ำสอนสิ่งต่างๆ ให้อย่างไม่คิดหวงวิชา ตอนนี้นางรู้สึกขอบคุณเจ้าของร้านเป็นอย่างยิ่ง อย่างน้อยเวลานี้นางก็สามารถนำมันมาเปลี่ยนเป็นรายได้สำหรับเลี้ยงดูครอบครัวได้แล้ว

หญิงสาวมัวแต่ง่วนอยู่กับการตัดเย็บ มารู้สึกตัวอีกทีก็เย็นเสียแล้ว นางรีบนำสิ่งของเข้าไปเก็บในตู้ ก่อนจะกระวีกระวาดเดินออกจากห้องไป

ภายในบ้านยังคงไร้เงาคน มีเพียงแต่เสียงที่ดังเล็ดลอดเข้ามา บ่งบอกให้รับรู้ว่ามีคนอยู่ข้างนอกบ้าน ร่างบางเร่งเดินเข้าห้องครัว ก่อนจะลงมือหุงข้าว และทำอาหารเย็นอย่างมีความสุข

หญิงสาวเริ่มลำเลียงอาหารออกมาจัดวางบนโต๊ะ

"ท่านแม่ขอรับ กินข้าวเย็นได้หรือยังขอรับ ข้าหิวมากมากเลย"

"ข้าก็ด้วยขอรับ ท่านแม่ทำอาหารอร่อยที่สุดเลยขอรับ"

ร่างบางหันกลับไปมองทางต้นเสียง ก่อนจะพบว่าสามคนพ่อลูกอาบน้ำมาเป็นที่เรียบร้อย นางยิ้มให้เด็กน้อยทั้งสอง ก่อนจะอุ้มตัวเจ้ารองขึ้นนั่งบนเก้าอี้ หันมาอีกทีเจ้าใหญ่ก็ปีนขึ้นไปนั่งประจำที่เรียบร้อยเสียแล้ว

"พวกท่านลงมือกินกันไปก่อน ข้าขอตัวไปอาบน้ำสักครู่"

"ท่านแม่ไม่เห็นจะเหม็นสักหน่อย " "จริงด้วยขอรับ ตัวท่านแม่หอมมากมาก"

เมื่อมีบุตรชายทั้งสองคอยให้กำลังใจ ทำให้นางค่อยลดความกังวลใจเรื่องกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ไปได้

"นั่งลงกินข้าวก่อนเถอะ ข้าหาบน้ำมาให้เจ้าแล้ว กินข้าวเสร็จค่อยไปอาบก็ได้"

เมื่อความคิดเห็นเป็นเอกฉันท์ ทั้งหมดจึงนั่งล้อมวงกันเพื่อกินข้าวทันที

"โอ้โห ท่านแม่ขอรับ วันนี้ทำไมมีของกินเยอะแยะจังขอรับ"

"นั่นสิขอรับ ตอนนี้ข้าไม่รู้จะกินอะไรก่อนดีเลยขอรับ"

เสียงเด็กน้อยพูดขึ้นอย่างดีใจ อาหารที่เด็กน้อยบอกว่ามีมากมาย กลับมีแค่ข้าวสวยพร้อมกับข้าว3อย่าง

"งั้นพวกเจ้าลองกินทุกอย่างดีไหม จะได้ช่วยแม่ติชมด้วยว่าอร่อยหรือไม่"

"ของที่ท่านแม่ทำ แน่นอนว่าต้องอร่อยมากมากขอรับ"

หญิงสาวยิ้มรับคำชม ก่อนจะเริ่มตักน้ำแกงใส่เนื้อปลาและหน่อไม้ให้สามีเป็นคนแรก เด็กๆ เมื่อเห็นบิดาลงมือกินอาหาร ก็ใช้ตะเกียบหยิบจับอาหารตามทันทีอย่างไม่รีรอ

"ท่านแม่ขอรับ สิ่งนี้เรียกว่าอะไรขอรับ ข้าชอบมากมากเลยขอรับ"

"จานนี้เรียกว่าปลานึ่งจ๊ะ"

"แล้วจานนี้ละขอรับท่านแม่ จานนี้ก็อร่อยเหมือนกันข้าชอบมากเหมือนกันขอรับ"

เสียงเจ้ารองเอ่ยพูดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้พี่ชาย

"จานนี้เรียกว่ามันฝรั่งผัดไข่ หากเจ้าชอบต่อไปแม่จะทำให้กินบ่อยๆ ดีหรือไม่"

"ในเมื่อพวกเจ้าชอบก็กินเยอะๆ เลิกซักถามท่านแม่เจ้าเสียที ไม่เห็นหรือไร ว่าท่านแม่ของเจ้ายังไม่ได้ตักข้าวเข้าปากสักคำ"

เสียงของบิดาปรามออกมา เมื่อเห็นว่าบุตรชายทั้งสองเอาแต่รบกวนจนนางยังไม่ได้กินข้าวแม้แต่น้อย

เด็กทั้งสองเมื่อเห็นบิดาเอ่ยปากดุจึงรีบก้มหน้าก้มตากินข้าว ไม่สนใจพูดคุยกันอีกต่อไป เว่ยเหนียนเหยาให้รู้สึกเอ็นดูบุตรชาย เกรงว่าข้าวจะแห้งติดคอ จึงตักน้ำแกงพร้อมทั้งแกะเนื้อปลาส่งให้บุตรชายคนละถ้วย ก่อนจะลงมือกินข้าวของตัวเอง

หลังจากกินข้าวเสร็จ นางก็ถูกสามีไล่ให้รีบไปอาบน้ำทันที เพราะเกรงว่าหากมืดกว่านี้อากาศจะหนาวเย็นจนเกินไป

เมื่ออาบน้ำออกมา ก็พบว่าโต๊ะอาหารและข้าวของถูกทำความสะอาดเรียบร้อย รวมทั้งตัวคนก็อันตรธานหายไปเสียหมดสิ้น หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง

ฝากเพื่อนๆ กด ❤️ ให้ไรท์ด้วยน้าาาาาาาาาา 🥰🥰🥰