33: พบสหายเก่า [1]

หลายวันต่อมาหยุนชิงกำลังจะไปเยี่ยมซือซือสหายสนิทของนาง ตั้งแต่ตนกับสหายต่างแยกย้ายกันแต่งงานออกเรือนไปพวกนางก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ประกอบกับว่าตัวหญิงสาวนั้นป่วยเก็บเนื้อเก็บตัวไม่ค่อยออกไปไหน

ถึงแม้ตอนนี้จิตวิญญาณจะไม่ใช่หยุนชิงคนเดิมแล้ว แต่ความรู้สึกความผูกพันก็ยังมีของคนเดิมทุกอย่าง ดังนั้นหญิงสาวก็จะเหมารวมว่าอีกฝ่ายเป็นสหายของนางด้วยเช่นกัน

ในมือมีของเยี่ยมทั้งนมข้าวโพด ขนมถั่วกวน ไข่อีกสิบฟอง และผักสดจากสวนหลังบ้าน ไม่รู้ว่าทั้งสองคนนั้นจะมีความเป็นอยู่เช่นไรบ้าง นานมากแล้วที่ไม่ได้พบกันเลย ถึงแม้ว่าจะอยู่หมู่บ้านเดียวกันแต่หลายปีมานี้วิญญาณเดิม ก็เอาแต่เศร้าตรอมใจร่างกายก็อ่อนแอจนไม่ไปไหนมาไหนเลย

เดินมาได้เพียงครึ่งทางเท่านั้นหยุนชิงเหลือบไปเห็นไป๋ถัง สามีของซือซือเข้าพอดี ในมือเขามีตะกร้าใส่ผักป่ามานิดหน่อยสีหน้าก็ดูเป็นกังวลหญิงสาวจึงเอ่ยถาม

"พี่ถังท่านไปไหนมาเจ้าคะ"

ไป๋ถังที่กำลังเดินอย่างเร่งรีบกลับบ้าน ได้หันกลับไปทางเสียงที่เรียกตน นั่นหยุนชิงนี่เขาได้ข่าวว่านางป่วยหนักมานานตอนนี้ดูแข็งแรงถึงเพียงนี้เชียวรึดีจริง

"อาชิงเองรึ นั่นเจ้าจะไปไหน" เมื่อรู้ว่าเป็นใครไป๋ถังยิ้มเต็มใบหน้ารีบเดินเข้ามาหาร่างบางที่ยืนอยู่ไม่ไกล

"ข้ากำลังจะไปหาซือซือ ไม่คิดว่าจะเจอท่านที่นี่ก่อน"

"ถ้าอย่างนั้นก็ไปพร้อมกันเถอะ"

ทั้งสองเดินเคียงคู่กันไปพูดคุยกันอย่างถูกคอตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน ถามถึงสารทุกข์สุกดิบกันไปตามเรื่องตามราว หากแต่กลับมีสายตาคนผู้หนึ่งมองมาอย่างมีแผนร้าย

บ้านหลังเล็กห่างจากบ้านของหยุนชิงไกลพอสมควร สภาพของบ้านผุพังไม่น้อย ความเป็นอยู่คงจะลำบากกันมาก ด้วยซือซือกับไป๋ถังต่างก็มีฐานะยากจนเหมือนกับชาวบ้านส่วนใหญ่ หากแต่เมื่อเทียบกับหยุนชิงและหวังอี้หลินแล้ว พวกเขาลำบากกว่าพวกนางนักหากเทียบกับเมื่อก่อน

"ซือซือพี่กลับมาแล้ว ดูนี่สิพี่พาใครมาด้วย" ไป๋ถังร้องบอกภรรยารักเสียงสดใส ยิ้มเต็มใบหน้าเดินเข้าไปหาภรรยาที่กำลังนั่งปักผ้าอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง

"ใครหรือเจ้าคะ" ซือซือเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงของสามีถึงกับชะงักงัน ผ่านไปสักพักน้ำตาเริ่มเอ่อออกมา สุดท้ายก็กลั้นไม่ไหวร้องไห้ วิ่งไปกอดหยุนชิงด้วยความคิดถึง

"อาชิงเจ้าจริงด้วย เจ้าเป็นเช่นไรบ้างรู้ไหมข้าคิดถึงมากเลย"

นางเกือบจะไม่ได้แต่งงานกับไป๋ถังแล้วเพราะความยากจนไป๋ถังหาค่าสินสอดตามที่ตกลงกันไม่ได้ อีกทั้งตอนนั้นมีชายเสเพลฐานะดีในหมู่บ้านให้แม่สื่อมาสู่ขอซือซือด้วย

แต่เพราะทางบ้านนางรับปากกับไป๋ถังไปแล้ว ว่าหากหาสินสอดได้ตามตกลงก็เป็นอันว่าตบแต่งกันได้ แต่เมื่อใกล้จะถึงวันกลับมีโจรดักปล้นไป๋ถังซะก่อน ทำให้เงินที่เขาขายสัตว์มาเพื่อจะเพิ่มให้ครบจำนวนเงินกลับถูกปล้นตอนนั้นเขาทั้งกังวลทำอะไรไม่ถูก หากวันนั้นไม่ได้น้ำใจของหยุนชิงหยิบยื่นให้ เขากับภรรยาก็คงจะไม่มีวันนี้เป็นแน่