Share

ภรรยาที่(ไม่)รัก
ภรรยาที่(ไม่)รัก
Author: ชะนีติดมันส์

บทที่ 1

last update Last Updated: 2025-02-11 09:25:26

[สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง]

"อยากทานอะไรก็สั่งเพิ่มได้เลยนะ"

"ขอบคุณค่ะ"

"สักห้าทุ่มค่อยกลับ"

"ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องตามใจผู้ใหญ่ขนาดนั้นก็ได้"

"น้อง.." ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำพูดของอีกฝ่ายเลย เขาชูมือขึ้นแล้วสั่งพนักงานเสิร์ฟให้นำเหล้ามาเพิ่ม

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

"เราชื่ออะไรนะ" แก้วเหล้าที่เพิ่งชงเสร็จถูกวางลงตรงหน้าฝ่ายหญิงพร้อมกับถามชื่อ

"....." ที่จริงชื่อของเธอ เขาได้ยินไป 2-3 ครั้งแล้ว เพราะผู้ใหญ่แนะนำให้รู้จักกันก่อนที่จะออกมา..แต่มันคงไม่สำคัญเขาถึงไม่จำ "สโรชาค่ะ"

"ดื่มเก่งนิ" ชงแก้วไหนให้เธอก็ยกดื่ม จะไม่ชมว่าดื่มเก่งได้ยังไง

มือหนาเอื้อมไปหยิบแก้วเหล้าที่เธอเพิ่งจะดื่มหมดมาผสมให้อีกครั้ง

"ถ่ายรูปกันหน่อยนะ" ว่าแล้วเขาก็ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาเพื่อเซลฟี "ขยับเข้ามาอีกหน่อยสิ"

สโรชาก็ทำตามโดยการขยับมานั่งใกล้ ..ก่อนที่จะถ่ายมือของเขาได้เอื้อมมาแตะไหล่พร้อมกับใช้แรงดันอีกฝ่ายให้เข้ามาชิดตัว

"??" หญิงสาวแอบมองดูอยู่ว่าเขาจะทำอะไรกับภาพนั้น

ลง I* ไปได้ครู่หนึ่งก็เริ่มมีคนมากดถูกใจให้ และเหมือนเขาจะพอใจมากที่เห็น account หนึ่งเข้ามากดถูกใจ ใบหน้าหล่อยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วก็เก็บโทรศัพท์

เวลาผ่านไป.. และตอนนี้ก็เลยเวลาที่ทั้งสองคุยกันแล้วว่าจะกลับบ้าน

"ยัง..ยัง..จำได้ม๊ายยย" เสียงเพลงที่ร้องออกมาก็เริ่มจะเพี้ยน

"คุณหนักแล้วนะ"

"โอ๊ยยโอ๊ยยย" (ผสมเพลงไปมั่ว)

"เก็บตังค์ด้วย" เมาขนาดนี้ก็คงจ่ายไม่ได้แล้วแหละ เธอก็เลยต้องเป็นคนจ่ายเอง

ที่จอดรถ..

"คนบ้าอะไรตัวหนักชิบหาย" จริงๆ เธอก็เมาไม่ต่างกัน แต่ก็ยังพอตั้งสติได้ "กุญแจรถอยู่ไหน" หญิงสาวค้นในกระเป๋ากางเกงอีกฝ่าย เพราะเธอนั่งรถออกมากับเขา

"ไหวไหมครับคุณผู้หญิง" พนักงานผู้ชายที่แบกออกมาช่วยถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ"

"ทางเรามีห้องให้ ผมว่าพาคุณผู้ชายไปพักให้หายเมาก่อนค่อยกลับจะดีกว่าไหมครับ"

แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน บ้านเขาอยู่ที่ไหนก็ยังไม่รู้เลย หญิงสาวก็เลยสั่งคนงานสถานบันเทิงเปิดห้องให้

"ห้องว่างพอดีเลยครับ" คนที่คอยเช็คห้องรีบไปเปิดประตู เมื่อเห็นว่ามีนักท่องราตรีจะมาใช้บริการ

"มีกี่ห้องคะ"

"อย่าถามว่ากี่ห้องเลยครับ เกือบไม่ว่างแล้วคนเมื่อสักครู่เพิ่งออกไปเอง"

เอาไงดี..ส่งเขาเข้าไปนอนแล้วกลับดีกว่าเรา "เดี๋ยวก่อนสิคะ" ขณะที่เธอกำลังจะบอกให้ช่วยพาเขาเข้าไปส่งในห้องให้หน่อย แต่ก็ไม่ทัน เพราะคนของที่นี่คิดว่าจะมาใช้บริการเรื่องอย่างว่าก็เลยรีบกลับออกไปแบบรู้งาน

"รู้ว่าตัวเองคออ่อนไม่รู้จะกินเข้าไปทำไมเยอะแยะ" หญิงสาวบ่นในขณะที่ต้องเป็นคนพยุงร่างของอีกฝ่ายให้เข้าไป "โอ๊ย!"

จังหวะที่ทิ้งตัวเขาลงไป มือหนาของชายคนที่เธอพาเข้ามาพักได้คว้าร่างของเธอลงไปบนเตียงด้วย

"ปล่อยนะ ฉันแค่มาส่ง อืมม"

ยังไม่ทันพูดจบเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกอีกฝ่ายดึงเข้ามาปิดปากโดยการจูบ

กำปั้นเล็กทุบลงตามลำตัวเพื่อให้เขาได้สติ และปล่อยเธอ แต่ยิ่งดิ้นอีกฝ่ายก็ยิ่งล่วงเกินมากกว่านั้นโดยการล้วงเข้ามาด้านในเสื้อ

"อื๊ดดด" จะกรี๊ดออกมาก็ไม่ได้เพราะถูกปิดปากอยู่ แต่มือที่เขาล้วงเข้ามาเริ่มจะไม่อยู่นิ่ง เพราะตอนนี้มันกำลังเขี่ยยอดเม็ดที่ดันเสื้อชั้นใน ..หญิงสาวทำได้แค่ร้องอู้อี้ในลำคอ

จูบจนพอใจริมฝีปากหนาก็เลยปล่อยแล้วขยับต่ำลงมาครอบครองยอดรัญจวนที่เขาเพิ่งจะกำจัดสิ่งกีดขวางออกไปให้พ้นทาง

"ปล่อย.." คนตัวเล็กพยายามเรียกสติตัวเองให้กลับมา เพราะแอลกอฮอล์ในร่างกายของเธอก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเขาเลย และตอนนี้ร่างกายดูเหมือนว่าจะอ่อนระทวยไปตามการเล้าโลมของอีกฝ่าย

เขียนโดยชะนีติดมันส์

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
orapin
นิทยายซื้อไว้หลายเรื่อง ทำไมหายไปค่ะ เรื่องนี้อ่านมาหลายตอนแล้ว หายไปเช่นกัน รบกวนตรสจสอบให้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 158 ตอนจบ

    "เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 157

    เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 156

    "ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 155

    "ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 154

    เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ

  • ภรรยาที่(ไม่)รัก   บทที่ 153

    "ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status