Mag-log inShare
ตอนที่20 ลมอันใดหอบท่านมา
Huling Na-update:
2025-05-14 22:17:16
Pinakabagong kabanata
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่21 ทั้งสองอย่าง
หลังการประชุมเสร็จสิ้น ได้เพียงเล็กน้อย ท่านอ๋องน้อยแห่งต้าเหลียง ก็ได้มาเยือนอีกครั้ง พร้อมกับองครักษ์คู่ใจ ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากแม่ทัพอวี่ฟ่านและท่านชายเว่ย“นายหญิง ท่านอ๋องน้อย ให้เรียนนายหญิง ว่าคืนนี้ต้องการที่จะล่องเรือ พร้อมสุราอาหาร จากเหลาของเราขอรับ”“อืม...เจ้าไปจัดเตรียมเถอะ”“เอ่อ...คือว่า...”“อะไร...เด็กน้อยนั่น ชักจะเรื่องมากเกินไปแล้ว”“อาหารที่ขึ้นเรือ ท่านแม่ทัพต้องการ ให้นายหญิงเป็นผู้ปรุงมันขอรับ”ชูเหมยฮวาเลิกคิ้วสูง ดูเหมือนอดีตสหายรัก จะอยากค้นหาตัวตนของนางเหลือเกิน นับตั้งแต่วันแรก ที่เขามาเยือนที่นี่ ก็คอยวนเวียนนาง เสียจนจะสิงร่างนางอยู่แล้ว“เจ้ารอข้าก่อน”หญิงสาวนำกระดาษ ออกมาจรดปลายพู่กัน เขียนสิ่งที่ต้องการให้คนจัดเตรียม อยากเห็นนางก็จะให้เห็น“เจ้าเตรียมของทุกอย่างตามนี้ แล้วจัดขึ้นเรือของเรา ข้าจะปรุงอาหารบนเรือ อ่อ...แจ้งแก่ท่านอ๋องน้อย นายท่านชูจ้านกง จะขอร่วมล่องเรือด้วยคืนนี้”“ขอรับ”คนที่ถูกเอ่ยถึง ได้แต่ทำหน้างง ปกติน้องสาว ไม่เคยรับแขกใดเช่นนี้มาก่อน แต่ครั้งนี้ นอกจากจะรับปากโดยง่าย ยังคิดจะพ่วงเขาไปร่วมด้วย อีกเช่นนั้นรึ!“พี่ต้องไปรึ!”
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่20 ลมอันใดหอบท่านมา
“เจ้าค่ะ”เสี่ยวเยี่ยนรับคำ ก่อนจะรีบเลี่ยงออกจากตรงนั้น ด้วยความรู้สึกเก้อเขิน“ลมอันใด หอบตาเฒ่ามาถึงที่นี่ ปกติเห็นง่วนแต่กับเฟ้นหาคู่ครองให้พวกข้า”จูชิน ได้แต่ทำหน้าค้อนหญิง ตามปะสาคนแก่ ก่อนจะเข็นคุณชายรอง เขามาด้านใน หากวันนี้ คุณชายไม่ส่งคน ไปตามเขามา ป่านนี้ เขาคงกำลังดู ประวัติสตรีทั่วแผ่นดิน อยู่เป็นแน่ คุณชายทั้งสองยังไร้คู่ครอง แล้วเมื่อใดกันจะมีทายาทสืบสกุลเล่า“พี่ให้คนไปตามเขามาเอง เห็นอยู่แต่กับประวัติสตรี ทั่วแผ่นดิน เกรงจะหน้ามืด จนลำบากคนพิการเยี่ยงข้า ต้องไปคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ”“ข้าน้อย ทำเพื่อคุณชายทั้งสองนะขอรับ”ชายชรารีบชี้แจง และไม่คิดขุ่นเคือง ต่อคำหยอกเย้าของสองพี่น้อง เพราะนับตั้งแต่คุณชายใหญ่กลับชายแดน คุณชายรองกับคุณหนู ล้วนมุ่งมั่นกับการค้าทำให้ชายชราเยี่ยงเขา รู้สึกเหมือนคนว่างงาน ไปเลยทีเดียว แต่กระนั้นเขาก็ยัง คงทำหน้าที่พ่อบ้าน คอยควบคุมดูแลทุกอย่าง คงมีเพียงการปรนนิบัติ คุณชายรองเท่านั้น ที่เขาไม่ต้องทำเช่นเมื่อก่อน“ฮ่าๆ วันนี้...ข้าจะทำให้ท่านสมใจ เอาเป็นว่าเรารอฟังเรื่องของน้องเล็กกันก่อน เรื่องคู่ครอง เราค่อยว่ากันหลังจากนั้น”“คุณชาย! มิได้หลอ
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่19 โอกาส
ห้าวันต่อมา ณ เหลาสุราหวงชิง ชูเหมยฮวา นั่งอ่านจดหมายจากชายแดน พี่ชายของนางเหมือนจะเจอศึกนอกในตีโอบ จนไม่อาจจะทำสิ่งใดได้ในตอนนี้ เห็นทีนางคงต้องลงมือทำอะไรสักอย่างแล้ว “นายหญิง” “เข้ามาได้” หญิงสาวเอ่ยอนุญาต สิ้นคำตอบรับ ประตูไดเปิดออกอย่างเบามือ เป่ยหวังก้าวเข้ามาด้านใน ก่อนจะปิดประตูลง โดยมีบ่าวชายยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก เสี่ยวเยี่ยนรีบรับจดหมาย จากมือของผู้เป็นนาย ไปหย่อยลงในเตาเล็กสำหรับอุ่นชา ไม่ว่าเรื่องใด หากต้องการให้เป็นความลับ จำต้องกำจัดทิ้งเสีย “สาสน์จากต้าเหลียง มาถึงเมื่อครู่นี้ขอรับ” หญิงสาวยื่นมือรับ กระบอกใส่สาสน์ มาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น นางไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วน้องชาย และเหล่าสหาย ตั้งใจทำสิ่งใดกันแน่ และนางก็ไม่มีทางมองผิด ว่าคนที่อยู่ในนาม ท่านอ๋องน้อย จะเป็นคนอื่นไปได้ นางเลี้ยงเขามากับมือ น้องชายตนเอง มีหรือนางจะจดจำไม่ได้ หญิงสาวไล่สายตามตัวอักษร ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ แผนการเช่นนี้ คงเป็นความคิด ของใครไปไม่ได้ นอกจากกุนซือเคียงบัลลังก์ ความเสี่ยงเช่นนี้ ย่อมมามีทั้งผลดีและร้าย ขึ
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่18 ที่นี่มิใช่หอคณิกา
“ที่นี่คือเหลาสุราอาหาร หาใช่หอคณิกา ถ้าท่านแม่ทัพ ชื่นชอบอิสตรี ย่อมเลือกไปที่อื่นได้ ไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัวก่อน”เอ่ยจบ...ร่างงามหมุนกายเดินจากไป โดยไม่สนใจว่าจะได้รับสายตาเช่นไร จากอดีตสามี หรือแม้แต่คนอื่นๆ นางไม่ได้ทำสิ่งใดผิด ฉะนั้นการถูกมอง มิว่าแบบใด ย่อมไม่มีผลต่อนางทั้งสิ้น“ท่านแม่ทัพอวี่ ข้ามีสุราสูตรใหม่ สนใจจะทดลองดื่มหรือไม่ขอรับ น้องข้าทำมันด้วยตนเองเลยนะ”ชูจ้านกง เอ่ยถามแม่ทัพต่างแคว้น โดยไม่สนใจเสียงฮึดอัดของอดีตน้องเขย เขายอมรับว่าสนใจในตัวของอวี่ฟ่าน แต่จะรีบร้อนปักใจ ว่าคนผู้นี้คู่ควรกับน้องสาว มันเร็วเกินไป ด้วยชูเหมยฮวานั้น เป็นหญิงหม้าย ย่อมเหมือนเส้นบางๆ ที่กางกั้น สำหรับบุรุษ ที่มีตำแหน่งในราชสำนัก“หากคุณชายชู แบ่งข้าสักเล็กน้อย ข้าย่อมไม่ปฏิเสธ”แม่ทัพหนุ่มตอบรับ ก่อนจะก้าวตามรถเข็นของชูจ้านกงไป เขาไม่ได้สนใจว่าสุรานั้น จะล้ำเลิศแค่ไหน แต่เขาอยากมั่นใจอีกสักหน่อย ว่ารสสุราที่ชูเหมยฮวาหมักด้วยตนเอง มันจะเหมือนกับใครบางคน เคยทำให้เขาและเหล่าสหายดื่มหรือไม่เขาต้องรู้ให้ได้ ว่านางได้สูตรอาหาร และการหมักสุรามาจากที่ใด เมื่อนึกถึงใบหน้าของคนในใจ แววตาหม่นหมองพลั
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่17 เหลาสุรา
“ไยเจ้าไร้มารยาท ถึงขนาดดึงคณะทูต ไว้ที่เหลาสุราของเจ้า จนงานเลี้ยงของข้า กลายเป็นที่ขบขันของแขกในงาน” สายตาของแม่ทัพหนุ่ม พลันมองเลย ไปยังเบื้องหลังของหญิงสาว และต้องนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ บุรุษที่ถูกกล่าวขาน ว่ารูปงามและเก่งกาจแห่งต้าเหลียง กำลังทอดสายตา มองอดีตภรรยาของเขา ราวกับอยู่ในห้วงฝัน “เรื่องนั้น ข้าหาได้กระทำ อย่างที่ท่านแม่ทัพกล่าวหาไม่ แขกทุกคนที่เข้ามาร่ำสุรา ล้วนมิอาจถูกบังคับได้ ข้ามีหน้าที่เพียงค้าขาย ไม่อาจดึงรั้งแขกคนใดให้อยู่ หรือขับไล่ให้ไปได้เช่นกัน” “แต่การที่เจ้าเลี้ยงสุราอาหาร จนทำให้ท่านอ๋องน้อยแห่งต้าเหลียง ปฏิเสธการไปร่วมงานเลี้ยง จนสกุลสวีกลาย เป็นที่น่าขบขัน เจ้ารู้ไหม ว่ามันส่งผลต่อสิ่งใดบ้าง” “ข้าในฐานะแม่ทัพแห่งต้าเหลียง ขอชี้แจงเรื่องนี้ แทนแม่นางชูได้หรือไม่” คนที่ยืนอยู่ห่างไปเมื่อครู่ ตอนนี้กลับมายืน ช้อนหลังหญิงสาว ราวเกราะป้องกันนาง จากการคุกคาม ทั้งทางวาจาและสายตา แน่นอนว่าคำพูดทั้งหมด ของผู้มาเยือน เขาได้ยินมันชัดเจน ยิ่งฟังก็ยิ่งเหมือน ชาวต้าเหลียงเห็นแก่ดื่มกิน แค่เลี้ยงอาหารเพียงเล็กน้อย ก็สาม
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่16 อดีตสามี
“ข้าเคยเก็บตำราอาหารได้เล่มหนึ่ง เมื่อหลายปีก่อนตอนไปท่องเที่ยวต้าเหลียง” หญิงสาวปดคำโต แน่นอนว่านางไม่เคยเขียนตำราอาหาร เพราะมันเสียเวลา แต่เมื่อหลายคนสงสัยตัวตน นางจำต้องปดไปเสีย แต่หากพวกเขาคิดจะสืบหาความจริง อันนั้นค่อยว่ากันอีกที “ข้าไม่เคยรู้มาก่อน ว่ามีตำรา” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยแยงอย่างลืมตัว “คนเราต่อให้สนิทกันแค่ไหน ย่อมมีบางมุม ที่ไม่อาจบอก หรือเปิดเผยให้ผู้อื่นได้รู้ รึว่าท่านแม่ทัพไม่เคยมี” “เอาเป็นว่าข้า และทุกคนชื่นชอบอาหารมื้อนี้มาก เราอย่าได้ทำลายบรรยากาศดี ด้วยความขุ่นมัวเลย กินกันต่อเถอะนะ” เป็นอีกครั้งที่ท่านอ๋องน้อย เลือกที่จะยื่นมือ เขายุติความร้อนระอุ ที่พร้อมประทุเป็นกองเพลิง ของแม่ทัพคู่บัลลังก์ กับเจ้าของเหลาสุรา อาหารมื้อบ่าย ค่อยๆ ครื้นเครงขึ้น เมื่อฤทธิ์ของสุราผลไม้สำแดงผล แน่นอนว่าคนแรกที่พ่ายแพ้แก่มัน คือท่านอ๋องน้อย ผู้ไม่เคยลิ้มรสมันมาก่อน จนตะวันลับขอบฟ้า คณะทูตก็ยังคงไม่มีทีท่าจะกลับ หญิงสาวเองก็ไม่ลุกไปที่ใด ด้วยห่วงความปลอดภัยของท่านอ๋องน้อย หากวันนี้เกิดสิ่งใดขึ้น ต่อคนในคณะทูต สกุลชูคงถึงจุ
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่15 ช่างเป็นเกียรตินัก
“เถ้าแก่เนี้ย ยินดียิ่งนักที่ได้พบหน้า เชิญนั่งร่วมโต๊ะกับข้าสักมื้อ” ท่านอ๋องน้อยเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงติดจะตื่นเต้นเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาได้ชิมเนื้อตุ๋นนั้นไป แม้จะเพียงคำเดียว ทว่า...มันคือรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ เฉพาะขององค์หญิงเยี่ยเจา สตรีที่เก่งกาจทั้งการรบและงานครัว ไม่แปลก ที่เขาต้องการพบหน้า เจ้าของเหลาสุราแห่งนี้ เพียงสบตานั้น ช่างคุ้นเคยยิ่งนัก แต่หากเปรียบพี่สาวของเขา กับสตรีตรงหน้า ความต่างกันนั้น ชัดเจนยิ่งนัก องค์หญิงใหญ่แห่งต้าเหลียง ห้าวหาญเยี่ยงบุรุษ ผิวพรรณย่อมไม่ขาวผ่อง ใบหน้าเย็นชาราวน้ำแข็งหมื่นปี ดวงตาดุจเยี่ยวนักล่า ทว่าเถ้าแก่เนี้ย แห่งเหลาสุราหวงชิง งดงามอ่อนหวานละมุน ผิวพรรณผุดผ่องราวกลีบบัว เส้นผมที่ขยับเคลื่อน คงนุ่มปานเส้นไหม ดวงตาหยาดเยิ้มนั้น ไม่อาจอ่านความเป็นตัวนางได้เลย “ช่างเป็นเกียรตินักเจ้าค่ะ” หญิงสาวกำลังจะหันไปสั่งการ ให้คนนำเก้าอี้มาเพิ่ม รองแม่ทัพซ้ายพลันรีบลุกขึ้น ก่อนจะผายมือเชื้อเชิญ ให้นางนั่งเก้าอี้ของเขาแทน “ขอบคุณเจ้าค่ะ” หญิงสาวค้อมหัวขอบคุณชายหนุ่ม ก่อนจะนั่งลง เพี
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่14 รสชาติที่คุ้นเคย
ห้องรับรองพิเศษ ชั้นสาม ร่างงาม ก้าวเข้าไปภายในห้องที่อยู่ติดกัน ซึ่งถูกออกแบบเอาไว้ ให้มองเห็นห้องรับรองได้ถนัดตา ทว่าอีกฝ่ายจะไม่เห็น ถึงการถูกจับตามองนี้ เพียงเห็นใบหน้าหล่อเหลา ของชายหนุ่มที่วัยราวสิบแปด ชูเหมยฮวา ถึงกับน้ำตารื่น ขึ้นมาในทันที เป็นเขาอย่างแน่นอน ในตอนที่นางสิ้นใจ และตื่นมาในร่างของชูเหมยฮวา นางคิดว่า มันคือช่วงเวลา ที่คาบเกี่ยวกันเพียงเสี้ยว ทว่าไม่เลย...นางอยู่ในอนาคต ถัดมาถึงห้าปี นั่นเท่ากับน้องชายของนางตอนนี้ อายุเท่ากับชายหนุ่ม ที่นางจดจำได้เป็นอย่างดี ว่าเขาคือฮ่องเต้น้อยเยี่ยจง หญิงสาวหันไปหาผู้ดูแลร้าน ก่อนจะสั่งการให้จัดเตรียมวัตถุดิบ สำหรับปรุงอาหาร ตลอดหนึ่งปีมานี้ นางคอยติดตามข่าวของต้าเหลียง ทั้งยังเพียรสร้างการค้าให้มั่นคง เพื่อขยับขยายกิจการไปยังต้าเหลียง อย่างน้อยๆ ก็ได้เยือนแผ่นดินเดิมบ้าง ร่างระหงลุกขึ้น เดินหายออกไปจากห้อง เพื่อปรุงอาหารให้แก่แขกคนสำคัญ เด็กน้อยของนาง เติบโตมากแล้ว ถึงนางจะแปลกใจอยู่ไม่น้อย ว่าเหตุใดเขาจึงไม่อยู่ในวังต้าเหลียง ทว่ากลับเดินทางมากับคณะทูตได้ แต่จะอย่างไรก็ตาม ข
ภรรยามิหวนคืน ตอนที่13 พบกันอีกครั้ง
“ท่านแม่ทัพ เห็นแก่บ่าวเป็นญาติของพ่อบ้านจู อย่างไรเสียก็ควรไต่ถามเขาสักหน่อย” “ทำเหมือนเจ้า ไม่รู้จักคนเยี่ยงเขา” “ท่าน...อื้อ...” ปากที่กำลังคิดจะพูดต่อ ถูกแทนที่ด้วยผ้าสีเข้ม ที่ม้วนเป็นก้อนกลม แม่ทัพหนุ่มหันไปมองน้องสาว แววตาเย็นชาของนาง ทำให้แม่ทัพหนุ่มอดห่วงน้องสาวไม่ได้ คนเราหากต้องเผชิญ ต่อความเลวร้ายอยู่บ่อยครั้ง แน่นอนว่าย่อมเกิดความเปลี่ยนแปลง เมื่อสามปีก่อน ที่เขาไปเยี่ยมนาง แววตาที่เห็น ล้วนหม่นแสง ทว่าเวลานี้ มันกลับนางเกรงขาม เยี่ยงแววตานักรบ “พี่ใหญ่ มีสิ่งใดหรือเจ้าคะ” หญิงสาวเอ่ยถามพี่ชาย เมื่อรับรู้ถึงสายตา ที่จับจ้องนางอยู่ แม้จะคาดเดาได้ ว่าเขาคิดสิ่งใดอยู่ “พี่แค่รู้สึก ว่าเจ้าเปลี่ยนไปมาก” “เวลาเจ้าค่ะ สิ่งที่เราพี่น้องต้องเผชิญ มันทำให้ข้าต้องเปลี่ยนแปลงตนเอง และเติบโต เพื่อก้าวไปข้างหน้า หาไม่แล้ว เราพี่น้อง คงมีจุดจบ ไม่ต่างจากทุกคนในสกุลชู” “น้องรัก ที่พี่สงสัยในความเปลี่ยนไปของเจ้า ใช่ว่าหวาดระแวงใดๆ พี่แค่รู้สึกว่า เพราะพี่ไร้สามารถ จึงต้องทำให้น้องสาว เยี่ยงเจ้าต้องละทิ้งความ
Maaari mong magustuhan
สตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.2M viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น16.7K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว47.8K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2
จันทร์ส่องแสง7.8K viewsทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า1.4K viewsข้าไม่เป็นแล้วภรรยาที่แสนดี
l3oonm@1.4K viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย106.3K viewsอุ้มท้องหนีราชันย์ปีศาจ
บ้านเขมปัณณ์1.3K views
