ตอนที่59 ตำหนิ

“ขอรับ”

คนสนิทรับคำ ก่อนจะโค้งกายให้แก่ผู้เป็นนาย และชายสวมหน้ากากอีกคนอย่างนอบน้อม ก่อนจะหมุนกายก้าวออกจากห้องไป เหลือเพียงบุรุษที่ไม่เผยใบหน้าทั้งสอง นั่งเผชิญหน้ากันด้วยความรู้สึกอันตึงเครียด

แต่คงจะสำหรับผู้ที่มารอเสียมากกว่า ที่กำลังตกอยู่ในสภาพวะนั้น เพราะผู้ที่เพิ่งมาถึง มีเพียงความเฉยชา ราวกับความผิดที่มาล่าช้า เป็นเรื่องที่ไม่น่ารังเกียจอันใดสำหรับเขา

“เจ้าไม่ควรปล่อยให้ข้ารอนาน”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่คิดจะตอบตนเอง เขาจำต้องเอ่ยย้ำอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พึงใจเท่าใดนัก คนหนาหน้า! ถูกตำหนิถึงเพียงนี้ ขอโทษสักคำก็ไม่มีช่างน่าตายนัก! หากไม่เพราะผลประโยชน์อันมหาศาล เขาไม่มีวันคบหาคนเยี่ยงนี้เป็นแน่

“ข้าก็มาแล้วนี่อย่างไร”

ผู้มาใหม่เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไร้ซึ่งคำแก้ตัว หรือเหตุผลของการล่าช้า จะให้เขาบอกไปได้อย่างไร ว่าเพราะตัวเขานั้น บาดเจ็บหนัก ที่ลุกมาได้ตอนนี้ ก็ถือว่าฝืนอย่างที่สุดแล้ว จะพอใจหรือไม่ก็ตามแต่จะคิดได้เลย เขาไม่คิดแยแสสักนิด

“เมื่อไหร่เจ้าจะลงมือเสียที”

เมื่อไม่มีคำอธิบายใดๆ ชายผู้รั้งรอก็ไม่อ