ความจริงที่ไม่เคยรู้

ช่วงเช้าของวันใหม่ขณะที่สายฟ้าผู้ตื่นก่อนคู่หมั้นสาว ร่างหนาจัดการอาบน้ำแต่งตัวส่วมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงยีนส์ผ้าหนาสีเข้ม ก่อนจะสาวเท้าไปที่เตียงนอนไปหาคนตัวเล็กที่ยังไม่ตื่นนอน

ริมฝีปากหนาประทับจูบลงพ่วงแก้มเนียนใสก่อนที่จะเลื่อนจูบที่หน้าผากขยับลงมาที่จมูกและขยับลงมาจูบกลีบปากบางที่ปิดสนิทขณะม่านน้ำที่รับรู้ถึงอะไรบ้างอย่างกำลังยุ่งย่ามบริเวณใบหน้า มือบางปัดปายสิ่งนั้นออกทันที แต่เหมือนกับไม่เป็นผลเมื่อม่านน้ำพยายามปัดสิ่งนั้นออกเท่าไหร่ สิ่งนั้นก็ไม่หลุดออกไปเสียที

"อืม...อย่ากวน"เสียงแหบพร่าของคนที่ยังไม่ตื่นนอนเอ่ยขึ้น ก่อนจะพลิกตัวนอนตะแครงเพืี่อหลบหนีสิ่งนั้น

แต่ทว่าสายฟ้านั้นมีปฏิกิริยาที่เร็วกว่ารีบคว้าร่างบางของคู่หมั้นสาวมากอดไว้ในวงแขนกำยำ ขณะร่างเล็กตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของสายฟ้าในท่าทางกึ่งนั่งกึ่งนอนแผ่นหลังขาวเนียนแนบชิดเนื้ออกกำยำจนไม่มีแม้ช่องว่างให้อากาศเล็ดลอดออกมาได้

"ขี้เซาจัง ตื่นเถอะพี่กำลังจะออกไปข้างนอก"เสียงทุ้มกระซิบลงข้างใบหูอย่างแผ่วเบา

ขณะที่ม่านน้ำได้ยินดั่งนั้นดวงตาคู่สวยเปิดเปลือกตาขึ้นก่อนกระพริบตาปริบ ๆ มองคนรักที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ดูเรียบง