บทที่ 302

น้ำเสียงของซิงจือเหยียนนั้นเย็นชา แต่กลับแฝงไปด้วยอำนาจและความเด็ดขาดที่ไม่ยอมให้ขัดขืนได้เลย

ทุกคนล้วนอึ้งไปตามกัน ไหล่ของแม่เด็กสั่นสะท้าน หน้าซีดขาว แม้แต่ริ้วรอยเล็ก ๆ ตรงหางตาก็ยังสั่น เธอกำมือแน่นด้วยความหวาดกลัว ส่วนผู้อำนวยการหลี่กลับมีแววตาประหลาดใจ ทันใดนั้นเอง ประกายความเฉลียวฉลาดผุดขึ้นมาในดวงตาเพียงครู่เดียว ก่อนที่เขาจะก้มศีรษะลงต่ำกว่าเดิม

เดิมทีแววตาของเซิ่นหรูซวงจับจ้องความว่างเปล่าอย่างเลื่อนลอย แต่หลังจากได้ยินเสียงของซิงจือเหยียนแล้ว เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมหันหน้าไปมองสบตากับซิงจือเหยียน

แววตาซิงจือเหยียนยังคงนิ่งและลุ่มลึก มองไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ผู้อำนวยการหลี่ก้มหน้า ยืนมองสำรวจสีหน้าของเซิ่นหรูซวงกับซิงจือเหยียนอย่างสงบนิ่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับตื่นตะลึงอยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ

ตามข่าวลือในโลกออนไลน์ แสดงชัดว่าซิงจือเหยียนรังเกียจเซิ่นหรูซวง ไม่งั้นคงจะไม่ปล่อยให้เซิ่นหรูซวงถูกชาวเน็ตด่าทอจนตัวพรุนไปหมด แถมยังไม่ออกมาช่วยสักนิด ถึงขั้นที่ไปพูดแถลงการณ์ว่าเธอมุ่งร้ายต่อเว่ยอวิ่นลู่ราวกับเป็นการเติมเชื้อไฟด้วยซ้ำ

หรือว่าเขาวิเคราะห์ตรงไหนผิดไป?

การที่ซิงจ