บทที่ 462

ความรู้สึกรับรู้ถึงวิกฤตของสือเหยาพลันพุ่งสูงขึ้น ก่อนลงจากรถตามหลังเซิ่นหรูซวงไปติด ๆ

ตอนนี้ยังเป็นฤดูร้อน แสงแดดร้อนแผดเผา ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ใต้ดวงอาทิตย์เหงื่อไหลชุ่มเต็มหน้าผากและแผ่นหลังไปหมด เขาพูดขึ้นเสียงเบา “ประธานซิงครับ การประชุมกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกหนึ่งชั่วโมงนะครับ”

ซิงจือเหยียนไม่ตอบกลับ

ผู้ช่วยสัมผัสได้ถึงแรงกดดันได้อย่างชัดเจน จึงหันไปสบสายตากับพนักงานอย่างจนปัญญา

เมื่อผู้ช่วยมองไปตามสายตาของซิงจือเหยียน

แววตาพลันชะงักไปทันที

เป็นเซิ่นหรูซวงลงมาจากรถ และตามด้วยชายหนุ่มที่หน้าตาดีมาก ๆ อีกคนหนึ่ง

ชายวัยกลางคนสวมสูทคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้ารถของเซิ่นหรูซวง ชายวัยกลางคนกำลังเปิดฝากระโปรงหน้ารถ ก้มตัวลงค้นหาอะไรบางอย่าง เซิ่นหรูซวงกับชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา ถามเสียงแผ่วเบาหลายประโยค

ชายหนุ่มคนนั้น...

เหงื่อที่หน้าผากผู้ช่วยไหลผุดซึมมากขึ้น

เขารู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เพราะเคยปรากฎขึ้นในข้อมูลการสืบสวนของเขามาก่อน

สือเหยา คุณชายของตระกูลสือ ภูมิหลังครอบครัวและประวัติการศึกษาล้วนโดดเด่น ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยจบตอนอายุสิบเก้าปี ก็อยู่ข้างกายเซิ่นหรูซวงมาโดยตลอดถึงห้า