เฟนด์ยังคงรักษาการแสดงออกที่ไม่แยแสของเขา เขาเสิร์ฟอาหารจานโปรดของเธอให้กับเซเลน่าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยพนักงานคนอื่น ๆ ทุกคนตากว้างเพราะมันดูไม่เหมือนเฟสด์กําลังโกหก ในเวลาเดียวกันทุกคนรู้ว่าซอนย่าเกี่ยวข้องกับครอบครัวเดรคมิฉะนั้น แค่ความสามารถของซอนย่ามันคงเป็นเรื่องยากมากสําหรับเธอที่จะอยู่ในตําแหน่งนี้มานานหลายปี"เหอะ ๆ... มันไม่สําคัญหรอก เพราะฉันยังคิดว่าคุณกําลังโกหกอยู่! มันคงโอเค ถ้าเงินเดือนคุณต่ำเราจะไม่หัวเราะเยาะคุณ ท้ายที่สุดคุณเป็นสามีของผู้จัดการของเราใช่ไหม? ถ้าผู้จัดการไม่รังเกียจ เราจะว่าอะไรได้" ซอนย่าเยาะเย้ยอีกครั้ง"คุณพูดถูก ภรรยาผมไม่สนใจเงินเดือนของผม แล้วทําไมคุณถึงได้พูดมาก"เฟนด์รู้สึกอารมณ์เสียนิดหน่อย เขาสบายดีถ้าคนอื่นเยาะเย้ยเขา แต่พวกเขามักจะหันหาเรื่องเซเลน่าเสมอ เซเลน่าผ่านอะไรมาตั้งมากมายเป็นเวลาห้าปีเพื่อเขา เขาไม่อยากให้ภรรยาของเขารู้สึกผิดอีกต่อไปเขาชี้ไปที่จานบนโต๊ะตรงหน้าเขา "คุณสั่งอาหารมาตั้งมากมาย แต่พวกมันไม่สามารถหยุดคุณจากการพูดพล่ามได้ใช่หรือไม่?""คุณ—"ซอนย่ายืนขึ้นด้วยความโกรธ เธอหวังว่าเธอจะเดินเข้าตบเฟนด์ ได้ในทันท
เฟนด์ยกไวน์อีกแก้วขึ้นจิบอย่างช้า ๆ “ฉันให้เวลาคุณแค่ 10 นาที นี่มันนาทีแล้ว!" ซอนย่ามองเวลาอีกครั้งรอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเขา เฟนด์ดึงโทรศัพท์ของเขาออกมาและกดหมายเลขคุณทันย่า ที่เธอได้ให้กับเขาในช่วงบ่ายวันนี้ เขาเปิดโทรศัพท์ในโหมดลําโพงพนักงานเหลือบมองหมายเลขและอุทานเสียงดัง"เขาโทรหาคุณทันย่า!"ไม่นานก็มีคนรับสาย อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ได้ยินเสียงของคุณทันย่า “เฟนด์เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทําไมคืนนี้คุณถึงโทรมาหาฉัน?""ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกครับคุณทันย่า ผมแค่อยากจะยืนยันอะไรบางอย่าง ผมได้รับเงินเดือน 20 ล้านต่อเดือนใช่หรือปล่า?"รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฟนด์ เขายกแก้วจิบไวน์อีกครั้ง"ใช่" เกิดอะไรขึ้น? คุณไม่คิดว่ามันน้อยเกินไปใช่ไหม?"เห็นได้ชัดว่าคุณทันย่ากำลังรู้สึกมึนงง "ไม่ต้องห่วงหรอก ในช่วงปีใหม่ปู่ของฉันบอกว่าเราจะให้โบนัส 20 ล้านกับคุณ มันคงจะเพียงพอถ้าคุณไม่ได้ใช้จ่ายสิ้นเปลือง" เธอกล่าวเสริมทุกคนตกใจกับน้ำเสียงเจรจาของทันย่า น้ำเสียงเธอฟังดูไม่กล้าแสดงออก แต่เธอยังถามเฟนด์ว่าจํานวนเงินที่ให้นั้นน้อยเกินไปหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นบ้าง? นี่คือน้ำเสียงที่ใช้พูดกับ
ณ ช่วงเวลานั้นทําให้เธอเป็นคนดี"ขอบคุณมาก" ฉันจะดื่มอีกสองแก้วเพื่อเป็นการขอโทษ"สีหน้าเธอยังคงรู้สึกอับอาย เธอฝืนยิ้มพร้อมกับเทไวน์ลงในแก้วสองใบแล้วกระดกมันลงไปทันที"อ่ะแฮ่ม พวกเรามาฉลองกันต่อกับงานเลี้ยงของเรากันเถอะ! เดี๋ยวเราจะไปคาราโอเกะกันตอน ผมไม่ค่อยชอบร้องเพลงสักเท่าไหร่ แต่เดี๋ยวผมจะนั่งฟังทุกคนร้องเพลงแทน!”เฟนด์ยิ้มแย้มและพูดอย่างสุภาพจากนั้นคนอื่น ๆ ยังคงลิ้มลองอาหารและดื่มไวน์ต่อไปเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว มันเลยผ่านไปแล้วถึงตอนสองทุ่ม ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะจ่ายบิลอาหารเย็น"ท่านคะ นี่คือบิลของคุณ ทั้งหมด 363,207 เหรียญ!พนักงานเสริฟหนึ่งในสองสาวที่ดูดี เธอคอยให้บริการและดูแลทุกคนในวันนี้ เดินเข้าไปหาเฟนด์ด้วยนรอยยิ้มอย่างมืออาชีพ “ท่านคะ ท่านจะชำระด้วยเงินสดหรือบัตรเครดิตดีคะ?”ถึงแม้ว่าพนักงานเสริฟจะรู้อยู่แล้วว่าลูกค้าส่วนมากจะต้องชำระเงินผ่านด้วยบัตรเครดิต แต่เธอก็ต้องทำตามหน้าที่และถามคำถามพวกนี้ต่อไป"จ่ายด้วยเงินสดครับ” ทุกคนตกตะลึงในทันทีเมื่อเฟนด์ชี้ไปที่ถุงผ้าที่อยู่มุมห้อง"เงินสด? อยู่ถุงผ้านั่น?"พนักงานสาวเสิร์ฟถึงกับผงะ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพบก
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มาถึงคลับธุรกิจสุดหรู จากนั้นพวกเขาถูกพาเข้าไปในห้องวีไอพีที่โอ่อ่าการค่าใช้บริการที่นี่มีราคาไม่แพง แต่เพราะจำนวนคนที่มากมาย ที่มารวมกันที่นี่ อาจจะมีค่าใช้จ่ายประมาณหนึ่งหมื่นถึงสองแสนเหรียญ หรืออาจจะมากกว่านั้นแน่นอนว่าซ่อนย่าไม่กล้าที่จะสงสัยในความสามารถของเฟนด์เกี่ยวกับการจ่ายเงินอีกต่อไป ถุงผ้าขนาดใหญ่ของเขา เงินสดในที่อยู่ข้างในนั้นเกือบทำให้เธอตาบอดในค่ำคืนนี้พวกเขาสั่งอาหารที่เป็นขึ้นชื่อมามากมายและพวกเขาก็เริ่มกินและดื่มกันหลังจากการชักชวนและเกลี้ยกล่อมอยู่สักพัก เซเลน่าก็ขึ้นไปบนเวทีแล้วร้องเพลง สักเพลงสองเพลง น้ำเสียงของเธอน่ารักมาก“พนักงาน! กรุณาคิดเงินด้วย!”เมื่อถึงเวลา เฟนด์ก็จ่ายเงินทั้งหมดโดยไม่ต้องรอ ทั้งหมดสองแสนสองหมื่นเหรียญ เขาทําให้พนักงานรับเงินจำนวนสองแสนสามหมื่นเหรียญ และที่เหลือคือค่าทิปสำหรับพนักงาน เฟนด์เดินออกจากห้องวีไอพี พร้อมกับเงินหนึ่งล้านสี่แสนที่เหลือในกระเป๋าของเขาพร้อมที่จะกลับบ้านซอนย่าและเฟลิเซียออกอาการบูดบึ้งตลอดเวลา พวกเธอสามารถไปกับดื่มและร้องเพลงร่วมกับทุกคนได้ แต่พวกเธอรู้สึกอายที่จะออกไปจากสถานที่
เฟนด์เดินเข้าไปหลังจากที่เขาได้รับอนุญาตจากเซเลน่า"นี่..."พนักงานชายหลายคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างจ้องมองหน้ากันไปมาอย่างลังเล“ว้าว คุณอยากเข้าไปจริง ๆ เหรอ?” ซอนย่าอยากเห็นภาพตรงหน้าจริง ๆ เธอรู้สึกดีใจมาก “คุณเทย์เลอร์ คุณแน่ใจเหรอว่าสามีสุดที่รักของคุณจะไม่เป็นอะไร? ไม่ใช่แค่คนหรือสองคนตรงนั้น” ซอนย่าภาวนาอย่างหนักให้เฟนด์ถูกพวกอันธพาลทุบตีจนตาย คนอวดดีอย่างเขาไม่ให้ความเคารพต่อเธอ แล้วยังทำให้เธอดูแย่ต่อหน้าทุกคน"ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา!"เซเลน่ายิ้มอย่างเมินเฉย เมื่อช่วงเที่ยงของวันนี้ เฟนด์ได้ต่อยลูกน้องของนีล นั่นมันทำให้ความเชื่อมั่นของเธอที่มีต่อเขาจึงมากขึ้น"แกมีปัญหาอะไร ห๊ะ ไอ้งั่ง? ตอนนี้พยายามอยากจะเป็นฮีโร่มากใช่ไหม?”ผู้ชายสองคนเดินไปหาเฟนด์ เมื่อพวกเขาเห็นเฟนด์เดินเข้ามาใกล้"ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อดื่มกับลูกค้าเพียงเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อนอนกับคุณ คุณได้ยินเธอไม่ชัดเจนเหรอ? ปล่อยเธอไปซะ ไม่อย่างนั้นผมจะทำให้คุณเข้าใจว่าอะไรคือความเสียใจที่แท้จริง”"ว้าว แกกำลังพูดถึงอะไรรู้รึเปล่า? แกรู้ไหมว่าเราเป็นใคร?" ชายคนหนึ่งในพวกเขาหัวเราะเยาะและทำหน้าหยิ่ง
พนักงานในแผนกจัดซื้อเห็นเฟนด์ล้มผู้ชายสามคนด้วยการชกแค่ไม่กี่หมัด ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ต้องยอมรับว่าเฟนด์มีความสามารถมากพอที่จะเป็นบอดี้การ์ดให้กับครอบครัวเดรคได้ผู้ชายหลายสิบคนวิ่งออกมาจากห้องวีไอพีทันที หลังจากที่หนึ่งในนั้นตะโกนเข้าไปข้างในห้อง“โอ้วว พระเจ้า พวกเขามีกันหลายสิบคน!"ซอนย่าและคนอื่น ๆ ต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาล้มลุกคลุกคลานไปหลายก้าว กลัวจะได้รับบาดเจ็บเมื่อสงครามได้เริ่มขึ้น“ขอบคุณค่ะ ฉันขอบคุณมาก ๆ จริง ๆ ฉันแค่คิดว่าขอบคุณอย่างเดียวคงจะไม่เพียงพอ!" หลังจากผู้ชายเลิกควบคุมเธอ ผู้หญิงคนนั้นก็หลบอยู่หลังเฟนด์ทันที "แต่พวกเขามีเบอร์เธอ" หล่อนพูดต่ออย่างกระอักกระอ่วน "คุณคะ ฉันจะทํายังไงดีคะ?"เฟนด์ยิ้มให้เธออย่างแห้ง ๆ "แค่ยืนอยู่ข้างหลังผม ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก ผมคือ เฟนด์ วู๊ด แม้ราชาแห่งเทพจะอยู่ที่นี่ เขาก็ไม่กล้ามองผมเป็นคนโง่!"เท้าข้างหนึ่งยื่นออกมาจากพื้น เตะเข้าที่หน้าท้องของชายที่สักนั่น เฟนด์เตะชายที่มีรอยสักจนล้ม ทําให้เขากระแทกชนกับคนข้างหลังสองถึงสามคน ชายคนนั้นก็พุ่งเข้าใส่เฟนด์“ให้ตายสิ จัดการมัน!"มีคนตะโกนขึ้นมาว่า แล้วอยู่ ๆ
เซเลน่าก้าวเดินไปข้างหน้าสองก้าว และอธิบายสถานการณ์ให้คุณไมเออร์ฟัง“เธอพูดถูก คุณไมเออร์ คนพวกนี้จงใจเสียงดัง คุณต้องทําอะไรสักอย่าง!"พนักงานจัดซื้อบางคนเสนอเหตุผลและแสดงความเห็นชอบ"คุณไมเออร์ ฉันแค่มาดื่มกับลูกค้าเท่านั้น ทํางานพาร์ทไทม์วันละสามร้อยเหรียญ ตอนที่คุณรับสมัครงาน คุณบอกว่านี่เป็นงานที่ทํางานพาร์ทไทม์วันละสามร้อยเหรียญ! ฉันไม่ได้อยากขายร่างกายของฉัน!"ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้เหมือนแบนชีที่กําลังจะตาย เธอร้องไห้คร่ำครวญ "ขะ-แต่พวกเขา..."คุณไมเออร์ทําบางสิ่งที่เหลือเชื่อ เขาตบเธออย่างแรงก่อนที่เธอจะพูดจบไป… "อย่างกับท่อนไม้!"“คุณหมายความว่ายังไง คุณไมเออร์?" เซเลน่าโกรธเกรี้ยว ความโกรธปะทุขึ้นในหัวใจเธอคุณไมเออร์หัวเราะ "เรื่องอะไรขึ้นกับพวกคุณ? มันเป็นกิจการภายในของบริษัทเรา!" คุณไมเออร์แย้งว่า "อีกอย่างเธอควรจะรู้อยู่แล้ว ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากเธอมาทํางานที่นี่" นอกจากนี้ พวกเขายังเป็นลูกค้าประจําของเราด้วย! มันไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ได้จ่ายเงินให้กับเธอ เงินกี่พันที่เธอจะได้รับ ถ้าเธอนอนกับพวกเขาแค่วันสองวันล่ะ?"คุณไมเออร์หัวเราะอย่างเยือกเย็นและโอหัง จ้องเซเลน่าด
“ฉัน-ฉันหวังว่าคุณจะ... แต่คนที่หนุนหลังพวกเขาอยู่มีอำนาจมากไม่ใช่หรือ? เราจะทํายังไงดีเมื่อ..." เซเลน่ากัดริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มยั่วยวนของเธอ คิ้วของเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย“หึ หึ ที่รัก คุณแค่อนุญาตให้ผมจัดการก็พอ ถ้าพวกเขากล้าพูดผิดกับผม มันก็เหมือนมีเรื่องกับพวกเดรคใช่ไหม?" เฟนด์หัวเราะและกระซิบบอกหูของเซเลน่าเซเลน่าฟังเขา ตาเปล่งประกายขึ้นมาทันที เขาพูดถูก! ตอนนี้เขาเป็นบอดี้การ์ดชั้นยอด ที่ครอบครัวเดรคจ้างมา นอกจากนี้คุณทันย่ายังให้ค่าจ้างเขาสูงมาก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา ตราบเท่าที่พวกเดรค สามารถช่วยพวกเขาได้ ทุกอย่างจะเรียบร้อย ไม่มีอะไรที่ต้องกลัว!“เป็นคู่รักกันอย่างนั้นเหรอ?”นายไมเออร์เห็นพวกเขากระซิบกันอย่างรักใคร่ ก็หัวเราะเยาะพวกเขาอย่างเย็นชา"ไอ้เด็กเหลือขอ ยังอยากสู้ใช่ไหม?" เราเกี่ยวข้องกับตระกูลคลาร์ก ตระกูลคลาร์กคือ ตระกูลที่ทรงอิทธิพลอันดับ สองของเมืองนี้ แกจำคำพูดโง่ ๆ ของแกตอนนี้ได้หรือยัง? ถ้าแกกล้าเริ่มมัน”นายไมเออร์ถูกตบเข้าที่หน้าอย่างแรง ก่อนที่นายไมเออร์จะได้ตัดสินโทษเพี๊ยะ!ไมเออร์พ่นเลือดออกมาเต็มปาก ฟันสองหลุดออกมาจากปากของเขา“ไอ้ลูกหมา! แกกล้