Share
บทที่ 1238
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1239
ในขณะนั้นเอง นายน้อยแม็คก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขาวางไวน์สองขวดไว้บนโต๊ะ“นายหญิงน้อยลำดับสามแห่งตระกูลคาเบลโล นายน้อยแห่งตระกูลวู๊ด ผมขอเสนอ ไวน์วานรในตำนาน ไวน์ที่มีความหวานหาตัวจับยาก และกลิ่นหอมที่เข้มและรสชาติที่เข้มข้น มันเป็นประโยชน์สำหรับผู้ฝึกยุทธที่กำลังจะกลายเป็นปรมาจารย์ฉีครับ!”นายน้อยแม็คแนะนำไวน์ให้กับเฟนด์ พลางยิ้ม “พ่อของผมเก็บมันไว้ที่นี่ ผมไม่กล้าดื่มมันเท่าไหร่ ผมจิบไม่กี่ครังเองเท่านั้นตอนที่พ่ออยู่ เหนือกว่าเรื่องอื่นใด ไวน์ชนิดนี้ หาซื้อได้ยากมากครับ!”เฟนด์เห็นที่ประจบประแจงของเขา เฟนด์ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะพูว่า “ถ้าไวน์นี้หายากจริง ๆ และดีอย่างที่คุณพูด ทำไมคุณถึงเอามันออกมาให้เราล่ะ?”ไดอาเนียลล่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวด พลางจ้องเขม้งไปที่นายน้อยแม็ค “อย่าบอกนะ ว่านายใส่อะไรลงไปในไวน์น่ะ เราไม่ได้โง่อย่างที่นายคิดนะ!”นายน้อยแม็คแทบจะทรุดเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “ต่อให้คุณให้เงินผมล้านเหรียญ ผมก็ไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นหรอกครับ” เขาตอบอย่างว่องไว “ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงครับ? ผมไม่มีสิทธิ์แตะต้องพวกคุณทั้งคู่ด้วย พวกคุณเป็นทั้งทายาทและทายาทหญิงที่ทรงอำนาจ ท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1240
ไดอาเนียลล่าอดเป็นกังวลไม่ได้ เมื่อเธอเห็นเฟนด์กระดกไวน์เข้าไป เธอขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดว่า “เฟนด์ ฉันรู้นะว่านี่เป็นไวน์ที่หายาก แต่คุณอย่าดื่มแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็เมาหรอก!”เฟนด์ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “เฮ้ คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมมีความต้านทานต่อฤทธิ์แอลกอฮอลล์ได้ดีเลยล่ะ ไม่มีคนธรรมดาคนไหนมาหลอกให้ผมเมาได้ แล้วคุณรู้รึเปล่า ว่าผู้ฝึกยุทธน่ะ จะทนฤทธิ์แอลกอฮอลล์ได้ดีกว่าคนทั่วไปด้วยนะ? ผู้ฝึกยุทธมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่ามาก เพราะงั้นคนธรรมดาถึงสู้กับเราไม่ได้ไงล่ะ”“ก็จริง!”ไดอาเนียลล่ายิ้มเขิน ๆ กลับไปทั้งคู่ดื่มไปได้ครู่นึง นายท่านตระกูลลาเดนเบิร์ก ก็ได้พานักสู้มากมายจากตระกูลลาเดนเบิร์กมาด้วย“บัดซบ ใครฆ่าลูกชายของฉันวะ?”นายท่านลาเดนเบิร์กวิ่งไปที่ตรงนั้น ก่อนจะมองไปรอบ ๆ เขาโกรธจัดเขาสังเกตได้อย่างรวดเร็วว่าแขกทั้งหมดในร้านต่างก็พากันจับจ้องไปที่เฟนด์“แกเป็นคนฆ่าลูกชายฉันใช่ไหม ไอ้เวร? รนหาที่ตายนักรึไง?”โทมัส ลาเดนเบิร์ก พลิกฝ่ามือของเขา แก่อนจะหยิบดาบขึ้นมาแล้วชี้ไปที่เฟนด์เฟนด์ยืนขึ้น ก่อนจะพลิกฝ่ามือเช่นกัน เขามองไปที่อีกฝ่ายอย่างหมดความอดทน “
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1241
เหงื่อเม็ดใหญ่หยดย้อยลงบนหน้าผากของนายท่านลาเดนเบิร์ก เขาหน้าซีดเผือด เขาคงตายไปแล้วถ้าเอาผู้อาวุโสมากันไว้ไม่ทัน“ไปโจมตีมัน! โจมตีมันพร้อม ๆ กันเลย!”ทว่า เมื่อเขาเห็นศพลูกชายที่อยู่ข้าง ๆ เขา และจำนวนคนที่อยู่ฝั่งเขา นายท่านลาเดนเบิร์กก็ออกคำสั่งพอดี“เหอะ คิดว่าจะเอาชนะเราได้เพราะคนเยอะกว่างั้นเหรอ?”เฟนด์หัวเราะ ก่อนจะมองไปที่ไดอาเนียลล่า “คุณกินต่อไปเถอะ เดี๋ยวผมจัดการไอ้พวกเศษเดนนี่เอง!”หลังจากที่พูดจบ เขาก็กระทืบเท้า แล้วพุ่งไปหาผู้ชายพวกนั้นทันที "ก็ได้!"ไดอาเนียลล่ายิ้มออกมา ใจของเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น เฟนด์บอกให้เธออยู่เฉย ๆ จริง ๆ งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นห่วงเธอจริง ๆ สินะปัง ปัง ปัง!เสียงการต่อสู้ที่น่าสยดสยองดังขึ้น คนมากมายที่กำลังทานอาหารอยู่ ต่างก็พากันกระโดดลงมาจากชั้นสองด้วยความตกใจ และความกลัวเสียงอึกทึกครึกโครมนั่นชายจากตระกูลลาเดนเบิร์ก สู้เฟนด์ไม่ได้สักคน พวกเขาล้มพับไปกับพื้น และตายคาที่ ภายในพริบตาเดียวเท่านั้น “น-นายน้อยเฟนด์ คุณแข็งแกร่งมากจริง ๆ !”นายน้อยแม็คแกล้งทำเป็นเพิ่งรู้เรื่อง เขาเดินเข้ามาดูอย่างสบาย ๆ เขาดีใจอย่างมาก เมื่อ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1242
ทั้งสองยังคงลิ้มรสไวน์ต่อไป เฟนด์รู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเขาผ่อนคลายมาก ในขณะที่เขากำลังดื่มไวน์จากขวดหลังจากผ่านไปครู่นึง บริเวรนั้นก็สะอาดหมดจด โต๊ะและเก้าอี้ที่ชำรุดก็ถูกเอาออกไปแล้วทว่า ไม่มีทางที่จะซ่อมรอยผุตามผนัง และพื้นได้ในตอนนี้โชคดีที่เฟนด์ ควบคุมความแข็งแกร่งของเขาระหว่างการต่อสู้ ไม่งั้นโรงแรมนี้เองก็คงไม่เหลือซากด้วยเหมือนกันหลังจากดื่มไปสักพัก เฟนด์ก็รู้สึกว่าหัวของเขาหนักทึ้ง“ดื่มไปไม่เยอะสักหน่อย ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วตอนนี้ นอกจากมึนหัว”เฟนด์หน้าแดงไปหมดแล้ว เขามองไปที่ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของไดอาเนียลล่าอย่างเปิดเผย เรากับว่าเขาถูกดูดเข้าไปหามันอย่างไรอย่างงั้นเขาต้องยอมรับจริง ๆ ว่า ยิ่งเขามองเธอนานเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งสวยมากขึ้นทุกที ๆ ไม่แปลกใจเลยที่นายน้อยของตระกูลลึกลับมากมายต้องการจีบเธอ“ค่อย ๆ สิ ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหม? ว่าคนที่เพิ่งเคยดื่มจะดื่มเยอะไปไม่ได้ คุณไม่เชื่อฉันเลย…”ไดอาเนียลล่ารู้สึกเขินมาก เมื่อเฟนด์มองมาที่เธอ ใจของเธอเต้นแรงมากเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นว่าเฟนด์ฟุบลงกับโต๊ะแล้ว ดูเหมือนว่าแอลกอฮอล์จะแทรก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1243
นายท่านแม็ควิ่งแจ้นมาที่โรงแรมของตระกูลของเขาอย่างรวดเร็ว เขาพุ่งไปหาพนักงานดูแลทันทีเพื่อหาไวน์วานรของเขาอย่างไรก็ตาม เขาโกรธจัดหลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่ง เขารีบโทรหาลูกชายของเขาทันที “ไวน์ของพ่ออยู่ไหน? มันมีสามขวด ทำไมเหลือแค่ขวดเดียวล่ะ?”นายน้อยแม็คยิ้มแหย เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “ผมให้ไวน์ลูกค้าของเราไปสองขวดครับพ่อ!”นายท่านแม็คโกรธจนแทบกระอักเลือด เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ ไวน์นั่นมีค่ามากเสียจนเขาแทบจะไม่แตะมันด้วยซ้ำ แต่ลูกชายของเขาเพิ่งจะให้มันไปกับลูกค้า ถึงเขาจะอนุญาตให้ลูกค้าดื่ม แต่มันก็ควรจะแลกมาด้วยเงินจำนวนมหาศาล ไม่ใช่ให้ไปเฉย ๆ แบบนี้“ชอบใจที่เห็นพ่อโกรธนักรึไง? นี่เป็นสมบัติล้ำค่าของพ่อนะ พ่อเก็บมาตั้งหลายปี แล้วแกก็เพิ่งให้คนอื่นไปน่ะนะ?”นายท่านแม็คโกรธัด เขามองไปที่ลูกชายของเขาด้วยสายตาดุร้าย “ไอ้ลูกเนรคุณ!”นายน้อยแม็คยิ้มอย่างขมขื่น “พ่ออย่าโทษผมเรื่องนั้นเลย” เขาอธิบายอย่างหมดหวัง “พ่อจะต้องบูชาผมแน่ ถ้าพ่อรู้เรื่องที่เกิดขึ้น แล้วพ่อจะรู้ ว่าไวน์สองขวดที่ให้ไปมันคุ้มค่าขนาดไหน!”“คุ้ม?”นายท่านแม็คโกรธมากจนพูดไม่ออก "ก็ได้ อธิบายทุกอย่างมา” เขาโมโห “มา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1244
ไดอาเนียลล่าอาบน้ำอาบท่า หลังจากที่เธอถอดรองเท้าของเฟนด์เสร็จแล้ว เธอก็นั่งลงบนเตียงข้าง ๆ เขาเธอเริ่มประหม่าขึ้นทุกทีที่มองหน้าเขาเขากำลังหลับอยู่ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอจะนอนข้างผู้ชาย นอกจากนี้แล้ว เขายังเป็นผู้ชายที่เธอชอบอีก เธอจะไม่ประหม่าได้ยังไงล่ะ?“ถ้าฉันจูบเขา เขาคงไม่รู้หรอกมั้ง ใช่ไหม?”จู่ ๆ ความคิดที่กล้าหาญก็แล่นเข้ามาในหัวของไดอาเนียลล่าอย่างรวดเร็วเธอทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอคลานเข้าไป ก่อนจะคร่อมเฟนด์ แล้วจูบเขาที่แก้มเธอรีบนอนลงอย่างรวดเร็วหลังจากจูบเขา หัวใจของเธอถึงกับเต้นผิดจังหวะ เธอประหม่ามากจนแทบจะตายอยู่แล้ว“นั่น นั่นคือจูบแรกของฉัน!”ไดอาเนียลล่ารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังจะระเบิดออกมา เธอไม่เคยกล้าขนาดนี้มาก่อนเลยตลอดชีวิตทว่า เธอก็คิดขึ้นมาได้ว่านี่ไม่ใช่จูบแรกของเธอ ต้องจูบกันตรง ๆ เท่านั้นถึงจะนับ เพราะฉะนั้นจูบครั้งนี้ถือว่าไม่นับหลังจากที่เธอครุ่นคิด ไดอาเนียลล่าก็เอนตัวพิงร่างของเฟนด์อีกครั้ง สายตาของเธอมองไปที่ริมฝีปากของเขาหลังจากที่เธอคิดแล้วคิดอีก เธอก็กัดฟัน ยันตัวเองขึ้นอีกครั้ง แล้วจูบที่ริมฝีปากของเขาความอบอุ่นแผ่ซ่านไป
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1245
ไดอาเนียลล่าถึงกับอึ้ง จู่ ๆ ความคิดสกปรก ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ เธอล้อเขาเล่นดีกว่า จะได้ดูด้วยว่าเฟนด์มีปฏิกริยายังไงหลังจากวางแผนอันชั่วร้ายได้สำเร็จ ไดอาเนียลล่าจงใจพยักหน้า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ “ฉันเป็นผู้หญิงของคุณแล้ว คุณ...คุณต้องรับผิดชอบฉัน!”“อะไรนะ…ไม่มีทาง จริงเหรอ? เราทั้งคู่หรือทำอย่างงั้นจริง ๆ เหรอ…”เฟนด์พูดไม่ออก เป็นครั้งแรกที่เขาไม่รู้จะทำยังไงดี แล้วเขาจะบอกภรรยาเขาว่าอะไรดีล่ะคราวนี้?“เมื่อคืนผ้าปูที่นอนเปื้อนสีแดง ฉันต้องขอให้แม่บ้านเปลี่ยนผ้าปู คุณทำตัวเหมือนคนป่าเถื่อน คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำกับผู้หญิงเบา ๆ ยังไง…” ไดอาเนียลล่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เขินอายมากขึ้นหัวเฟนด์ตื้อไปหมดเขาหัวหมุน เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะทำแบบนั้นกับไดอาเนียลล่าหลังจากที่เขาเมาเฟนด์ ใช้เวลาครู่นึง ก่อนที่เขาจะตอบสนองเธอ “ทำไมคุณไม่นอนห้องพิเศษล่ะ? อีกอย่าง ผมเมา ทำไมคุณไม่ผลักผมออกไปล่ะ?” เขามองไปที่ไดอาเนียลล่าอย่างหมดหวังไดอาเนียลหน้าเสียทันทีเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงความกังวลใจของเฟนด์ “ตอนนี้เอาไงล่ะ? เฟนด์ ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนไร้ความรับผิดชอบขนาดนี้นะ! ฉันให้ครั้งแร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1246
เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออก ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้แล้ว เขาทำได้เพียงใจเย็น แล้วพยายามไม่คิดถึงเรื่องนี้ก่อน แล้วหวัง ว่าจะมีโอกาสได้บอกเซเลน่าในเร็ว ๆ นี้หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งสองก็ขี่ม้ามังกรโลหิต และมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์หลักของตระกูลวู๊ดอย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้สึกอึกอักอีกต่อไป เมื่อเขาจับเอวของไดอาเนียลล่าจากด้านหลังบนหลังม้า บางที อาจจะเป็นเพราะมันเกิดเรื่องเมื่อคืนขึ้นก็ได้ เฟนด์เลยรู้สึกสงบในทางตรงกันข้าม เขารู้สึกว่าเธอทำตัวแข็งทื่อและกระอักกระอ่วนต่อหน้าเขา แก้มของเธอกลายเป็นสีชมพู รวมไปถึงหูของเธอด้วยในไม่ช้า ทั้งคู่ก็มาถึงตีนเขา และทั้งสองคนก็กระโดดลงจากหลังม้า“นายน้อยเฟนด์!”บอดี้การ์ดสองคนที่ประตูตกใจมากที่เฟนด์กลับมาก่อนเวลา เฟนด์ควรที่จะไปที่ตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ดด้วยตัวเอง เพื่อที่จะเลือกอัจฉริยะวัยรุ่นมาที่ตระกูลหลัก แต่เขาจะกลับมาในเวลาเพียงแค่ยี่สิบกว่าวันได้ยังไงกัน? แถมยังพาสาวสวยกลับมาด้วยอีก!สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจมากที่สุด คือทั้งคู่ขี่ม้ามาด้วยกัน“แค่ก แค่ก! นี่คือนายหญิงน้อยคนที่สามของตระกูลคาเบลโล บังเอิญว่าฉันบังเอิญเจอเธอ ฉันเลยช่วยเธอให้พ้นจากเงื้อมมือ
Latest chapter
