ตอนที่ 1 พรหมลิขิตที่ปารีส

พลอยนภัส นักเรียนทุนโครงการแลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรมไทย–อังกฤษ เธอใช้ชีวิตในต่างแดนมานานเกือบหนึ่งปีเต็ม วันที่ถึงกำหนดเดินทางกลับได้มาถึงเร็วกว่าที่เธอคิดไว้ เด็กสาวอำลาพ่อแม่บ้านอุปถัมภ์ด้วยอ้อมกอดอันอบอุ่นและถ้อยคำซึ้งใจ ก่อนจะก้าวออกมาสู่ลมหนาวของเช้าวันนั้นด้วยหัวใจที่ยังอาวรณ์อยู่ไม่น้อย

แทนที่จะบินกลับไทยทันที แต่พลอยนภัสกลับเลือกที่จะทำตามความฝันของตัวเอง เธอตัดสินใจนั่งรถไฟยูโรสตาร์จากลอนดอนมุ่งหน้าสู่กรุงปารีส เมืองที่เธอใฝ่ฝันอยากเห็นด้วยตาของตัวเองมาตั้งแต่เด็ก

การเดินทางครั้งนี้ไม่มีผู้ใหญ่คอยดูแล ไม่มีเพื่อนร่วมทาง มีเพียงแค่กระเป๋าเป้ใบเล็ก ๆ สำหรับเสื้อผ้าของเธอเพียงไม่กี่ชุด และกระเป๋าสะพายข้างใบจิ๋วที่เธอใช้เก็บของจำเป็นติดตัว

เสียงประกาศตามรายทางของสถานีรถไฟดังคลอเป็นระยะ ขณะที่ร่างบางนั่งประจำที่ริมหน้าต่าง มองทิวทัศน์ของกรุงลอนดอนค่อย ๆ ไหลผ่านไปอย่างสงบ เธอรู้สึกทั้งตื่นเต้นและเป็นอิสระอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ขบวนยูโรสตาร์แล่นฉิวไปบนรางเหล็ก ก่อนค่อย ๆ ดิ่งเข้าสู่อุโมงค์ใต้ช่องแคบอังกฤษ เส้นทางยาวเหยียดที่เชื่อมสองประเทศเข้าหากัน ระหว่างสถานีเซนต์แพงคราสแห่งลอนดอนและสถานีปารีสนอร์ทของฝรั่งเศส

ภายในตู้โดยสารที่เงียบสงบ พลอยนภัสมองภาพสะท้อนของตัวเองบนกระจกหน้าต่าง พลางคิดถึงการเดินทางที่กำลังรออยู่เบื้องหน้า ไม่ใช่แค่ปารีสเท่านั้น เมืองอื่น ๆ ในฝรั่งเศสที่รถไฟสายนี้วิ่งผ่านก็ชวนให้เธอจินตนาการถึงมัน

เมืองลีล เมืองที่งดงามด้วยสถาปัตยกรรมยุโรปคลาสสิก ลียงที่ขึ้นชื่อเรื่องอาหาร อาวีญงเมืองที่อบอวลด้วยกลิ่นอายความเป็นเมืองเก่า มาร์เซย์ริมทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และแม้แต่เส้นทางมุ่งสู่สกีรีสอร์ทในเทือกเขาแอลป์ที่เธอเห็นแต่ในรูปถ่ายก็ยังดูน่าหลงใหลเมื่อได้เห็นมัน แต่วันนี้...ปลายทางของเธอคือกรุงปารีส เมืองแห่งความรักความโรแมนติกที่รอให้เธอก้าวเข้าไปค้นพบด้วยหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอก…

ปารีสยามเย็นในช่วงฤดูใบไม้ผลิเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังเดินจับจ่ายใช้สอย ลมอ่อน ๆ พัดโชยกลิ่นหอมของครัวซองต์ที่อบใหม่จากเตาร้อน ๆ ภายในร้านเบเกอรี่ริมทางช่างยั่วน้ำลายไม่ใช่เล่น

ผู้คนหลากหลายเชื้อชาติและภาษาเดินกันควักไขว่เสียงดังจอแจ ท้องฟ้าพลบค่ำเหลือเพียงแค่แสงแดดอุ่น ๆ ตกกระทบเสื้อโค้ตสีเข้มของชายหนุ่มที่กำลังก้าวเดินอย่างผ่อนคลายประสานเข้ากับเสียงไวโอลินของนักแสดงเปิดหมวกกลางจัตุรัส

มังกรซีอีโอหนุ่มมาดเข้ม เขาเดินทางมาดูงานที่นี่ ก่อนกลับที่พักจึงแวะมาหาซื้อของฝากสำหรับคุณแม่และคุณป้า ชายหนุ่มหยุดมองร้านของที่ระลึกร้านหนึ่งบริเวณมุมถนน มืออีกข้างยังคงถือโทรศัพท์แนบหู น้ำเสียงแห่งความห่วงใยของผู้เป็นมารดาอบอุ่นดังลอดออกมา

พลอยนภัสแวะมาเยือนหอไอเฟลพร้อมกับเดินเลือกซื้อของฝากเล็ก ๆ น้อย แต่ราคาก็แพงเอาเรื่อง เธอจึงได้แค่หยิบมันดูเฉย ๆ จะขึ้นไปบนหอเฟลก็ไม่กล้าเพราะกลัวเงินที่สะสมมาจะไม่เหลือให้เธอได้จ่ายเป็นค่าที่พักและตั๋วเครื่องบินสำหรับเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้ แต่เพียงแค่เห็นบรรยากาศของที่นี่ เด็กสาวรู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังอยู่ในความฝันที่เป็นจริงแล้ว และไม่รอช้าเธอรีบหยิบมือถือในกระเป๋าสะพายมาถ่ายเซลฟี่ตัวเองกับหอไอเฟลทันที จากนั้นจึงขึ้นรถแท็กซี่ไปเดินทอดน่องที่ถนนคนเดินในย่าน Le Marais ที่ที่เต็มไปด้วยร้านบูติกเก๋ๆ แกลเลอรีศิลปะ และร้านขายของฝากน่ารักๆ ตามที่ได้ศึกษาเส้นทางมาเป็นอย่างดี

หลังลงจากรถแท็กซี่เด็กสาวหยุดเดินเมื่อได้กลิ่นหอมอบอวลออกมาจากร้านน้ำหอมแห่งหนึ่ง เด็กสาวใช้เวลาอยู่นานอยู่กับการเลือกซื้อน้ำหอมในแต่ละกลิ่น เธอตั้งใจว่าจะนำมันไปเป็นของฝาก

“คุณแม่อยากได้อะไรเป็นของฝากดีครับ น้ำหอม หรือว่า....ของที่ระลึกดี” มังกรถามพลางยิ้มอ่อนขณะยืนเลือกน้ำหอมที่หน้าร้านแห่งหนึ่ง ก่อนจะเห็นพลอยนภัสเดินผ่านหน้าไป เขาถูกชะตาและก็ถูกใจเธอราวกับว่ามันเป็นพรหมลิขิต เธอคือคนที่ใช่สำหรับเขาอย่างไม่ต้องคิด

“แม่อยากได้ลูกสะใภ้...ถ้าแน่จริงล่ะก็เอามาฝากแม่สักคนสิ” เสียงคุณแม่สายหยุดตอบกลับทันที ช่างตรงจังหวะอะไรเช่นนั้น ทำให้มังกรหัวเราะออกมาอย่างไม่ตั้ง

“โธ่แม่!!…อย่าล้อผมเล่นแบบนี้สิครับ มาปารีสแค่ไม่กี่วันเอง จะไปหาลูกสะใภ้ให้แม่ได้ทันยังไงล่ะครับ”

“แล้วถ้าแม่หาลูกสะใภ้ให้ลูกได้ล่ะ ลูกจะว่ายังไง” น้ำเสียงของผู้เป็นมารดาดูจริงจังและเจ้าเล่ห์นิด ๆ

“แม่ครับ…” เขาลากเสียงอย่างอ่อนใจ แต่สายตายังคงเฝ้ามองหญิงสาวที่เขาถูกใจเมื่อสักครู่

“ผมบอกแล้วไง ว่าผมยังไม่พร้อมครับ เอาไว้กลับไทยเราค่อยคุยเรื่องนี้กันนะครับ”

“ก็ได้จ้ะ แต่กลับเมืองไทยคราวนี้ ลูกต้องจริงจังได้แล้วนะ...มังกร” เสียงปลายสายเหมือนกำลังพูดบังคับลูกชายทางอ้อม มังกรเบิกตากว้างเมื่อแอบมองเห็นใบหน้าของเธอชัด ๆ

“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวก่อนกลับผมจะหิ้วสาวจากปารีสไปฝากแม่สักคน” เขาตอบผู้เป็นมารดาด้วยน้ำเสียงทะเล้น เมื่อเห็นใบหน้าสวย ๆ ของเธอ

“จะบ้าหรือไงตากร! ดูพูดเข้า!” คุณแม่สายหยุดขึ้นเสียงนิด ๆ แต่ยังฟังแล้วอบอุ่นเหมือนเดิม

“ผมล้อเล่นครับ ๆ” เขารีบหัวเราะกลบเกลื่อน ก่อนจะมองหาเด็กสาวที่เขาถูกชะตาเมื่อสักครู่ และไม่รู้ว่าเธอหายไปไหนเสียแล้ว

“ว้า!!!.. แย่จังเมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย” เขาพึมพำ พลางมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นแม้เงาของเธอ ชายหนุ่มเดินมาหยุดใจกลางเมือง มองไปรอบ ๆ เมืองหลวงแห่งแฟชั่นด้วยหัวใจที่เหมือนถูกอะไรบางอย่างเรียกหา

หลังจากเลือกซื้อน้ำหอมเสร็จเรียบร้อยเด็กสาวก็เดินไปยังร้านมาการองชื่อดังอย่าง Ladurée ที่มีผู้คนยืนต่อแถวกันยาวเหยียด พลอยนภัสอดใจไม่ไหวกับสีสันสดใสของขนมหวานชิ้นเล็กๆ เหล่านั้น

เธอจึงไปยืนต่อแถวซื้อมาการองหลากรส จนกระทั่งสัมผัสได้ถึงความเย็นจากอากาศที่เริ่มลดลง ไม่นานนักพลอยนภัสก็ได้มาการองสำหรับบรรเทาความหิว เด็กสาวจึงเดินหาร้านอาหารเล็กๆ บรรยากาศอบอุ่นเพื่อพักทานมื้อเย็นพร้อม ๆ กับมาการองในมือ

เด็กสาวเลือกเข้าร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ตกแต่งสไตล์วินเทจ มีผ้าปูโต๊ะลายตารางหมากรุกสีแดงขาว โคมไฟระย้าที่ให้แสงสลัวๆ ซึ่งดูแล้วราคาอาหารน่าจะไม่แพง

“แค่นี้ก่อนนะครับแม่ ผมจะหาอะไรกินสักหน่อย เดี๋ยวจะมืดแล้ว แม่อย่านอนดึกนะครับ” มังกรรีบเอ่ยบอกมารดา น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนเพราะในวินาทีนั้น สายตาของเขาเหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในร้านเล็ก ๆ ตรงมุมถนน คนที่เขาอุตส่าห์ตามหาอยู่นาน

“จ้ะลูก… เดินดี ๆ นะจ๊ะ อย่าไปเผลอเตะอะไรของใครเค้าล่ะ” ปลายสายหัวเราะเบา ๆ อย่างเอ็นดู

“ครับ… ฝันดีนะครับแม่”

เมื่อกดวางสาย เสียงสัญญาณเงียบลง มังกรเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเสื้อโค้ตอย่างลวก ๆ แต่สายตาของเขายังคงไม่ละจากเด็กสาวที่นั่งอยู่หลังกระจกใสบานนั้นเลยแม้แต่วินาทีเดียว

ลมเย็นเฉียบพัดปะทะใบหน้าเรียบคมของเขา ปลายผมสีเข้มสะบัดไหวเช่นเดียวกับท้องฟ้าที่กำลังเปลี่ยนจากสี เขาไม่รู้ว่าเพราะอากาศเย็นจัด หรือเพราะภาพของเด็กสาวที่กำลังจิบเครื่องดื่มอุ่น ๆ อย่างเงียบงันทำให้หัวใจเขาพลันเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับโชคชะตากำลังพาเขาให้พบเธออีกครั้ง และครั้งนี้เขาจะต้องทำความรู้จักกับเธอให้ได้

พลอยนภัสค่อย ๆ เป่าไอร้อนเหนือถ้วยซุปหัวหอมฝรั่งเศส ก่อนจะตักชีสที่เยิ้มจนแทบล้นขอบขึ้นมาชิมด้วยความตื่นเต้น รสเข้มข้นกับกลิ่นหอมละมุนทำให้เธอหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ข้าง ๆ กันคือบาแกตต์ที่กรอบกำลังดี เมื่อกัดเข้าไปก็เผยความนุ่มอุ่นด้านใน จนเธอรู้สึกเหมือนหัวใจอิ่มตามไปด้วย และเพื่อคลายลมหนาวที่พัดแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอเลือกสั่งเครื่องดื่มอุ่น ๆ มานั่งจิบ