ตอนที่5.  เรารู้ว่า

“เรารู้ว่าทุกท่านต่างเห็นแก่ความสงบสุขของประชาชนในใต้หล้า แต่หากจะโต้เถียงกันเช่นนี้ต่อไปก็คงจะไม่ได้ข้อยุติเป็นแน่ ดังนั้น เพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย เราเห็นว่าควรแต่งตั้งผู้แทนพระองค์ไปตรวจสอบความจริงที่เมืองซานซีดีหรือไม่ เราทุกคนจะได้รู้ว่า ความจริงแล้วควรเก็บภาษีเท่าไหร่กันแน่”

“องค์จักรพรรดินีทรงพระปรีชา เกล้ากระหม่อมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”

ใต้เท้าหยวนรุ่ย อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายรีบเสนอตัวประจบขึ้นก่อนใคร หากเทียบกับสมัยก่อนนั้น ในภาษาชาวบ้านบุตรชายของเขาก็เท่ากับเป็นสามีเอกของนาง ส่วนเขาก็มีศักดิ์เป็นถึงพ่อสามี สายสัมพันธ์เช่นนี้ มีหรือที่เขาจะไม่รีบสนับสนุนอีกฝ่าย

“เช่นนั้น ฝ่าบาทจะทรงแต่งตั้งผู้ใดเป็นผู้แทนพระองค์”

ใต้เท้าจื่อลู่ เจ้ากรมการคลังรีบถามขึ้น เพราะหน้าที่นี้เหมือนของร้อนที่ไม่มีผู้ใดอยากจะรับ เนื่องจากฉากบังหน้ามีตำแหน่งใหญ่โตเป็นถึงผู้แทนพระองค์ แต่กลับแบกภาระไว้มากนัก เพราะหากตรวจสอบว่าไม่ควรเก็บภาษีเมืองซานซีสูงถึงสิบเท่าก็เท่ากับขัดพระประสงค์ แต่ถ้ามีหลักฐานยืนยันว่าต้องเก็บ ก็จะเป็นศัตรูกับเหล่าขุนนางส่วนใหญ่

จักรพรรดินีทรงยิ้มน้อย ๆ แล้วตรัสออกมาว่า

“ผู้ที่ซื่อตรง และยุติธรรมอย่างยิ่ง ก็คงจะหนีไม่พ้นใต้เท้าจ้านแห่งกรมอาญา”

ใต้เท้าจ้านได้ยินดังนั้นถึงกับหัวใจกระตุกวูบ รู้สึกถึงหยาดเหงื่อเย็นชุ่มแผ่นหลัง แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็รู้ดีแก่ใจว่าไม่อาจจะปฏิเสธหน้าที่นี้ได้จึงคุกเข่าลงแล้วเอ่ยว่า

“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”

“ดี ในเมื่อท่านยินดีเดินทางนับพันลี้ ข้าก็จะมอบทหารรักษาพระองค์หนึ่งกองให้เดินทางไปพร้อมกับท่านด้วยเพื่อความปลอดภัย”

“เป็นพระมหากรุณาพ่ะย่ะค่ะ”

หลังจากได้ข้อยุติแล้ว องค์จักรพรรดินีก็เสด็จไปยังห้องทรงงาน ส่วนเหล่าขุนนางต่างแยกย้ายกลับไปปฏิบัติหน้าที่ของตน ในระหว่างโถงทางเดินแม่ทัพหลี่รีบสาวเท้าเข้ามาใกล้ใต้เท้าจ้าน แล้วเอ่ยวาจาอย่างเดือดดาลว่า

“ท่านเห็นหรือไม่  เห็นหรือไม่ นับวันจักรพรรดินียิ่งทรงเหลวไหล ไร้คุณธรรมอย่างยิ่ง แผ่นดินที่มีสตรีเป็นผู้นำสักวันต้องย่อยยับเป็นแน่”

“ท่านแม่ทัพหลี่ โปรดสำรวมวาจาด้วย หากผู้ใดได้ยินเข้าเกรงว่าหัวท่านจะหลุดจากบ่า”

ใต้เท้าจ้าน เตือนสติขุนนางเฒ่าด้วยกันอย่างหวังดี  แม้ว่าตนจะเห็นด้วยกับวาจานี้ครึ่งหนึ่งแต่ก็ไม่ควรพูดออกมาอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้

“ข้าเป็นถึงแม่ทัพ กลัวตายที่ใด ทุกวันนี้ข้าก็อยู่แบบไม่ศักดิ์ศรีอยู่แล้ว”

แม่ทัพหลี่ยังคงพูดจาโผงผางไม่เลิกรา ใต้เท้าจ้านจึงได้แต่ส่ายหน้าอย่าจนปัญญา ได้แต่เงียบเสียง  แม่ทัพหลี่จึงพูดระบายความอัดอั้นออกมาอีกว่า

“องค์จักรพรรดินีทรงบีบบังคับขุนนางที่กระด้างกระเดื่องต่อพระนางให้ออกจากตำแหน่งขุนนาง ซ้ำยังยึดทรัพย์สินเข้าท้องพระคลัง พี่น้องขุนนางที่จงรักภักดีต่อฮ่องเต้รัชกาลก่อนถูกองค์จักรพรรดินีเหยียบย่ำจนเดือดร้อนกันไปหมดแล้ว”

เขาพ่นคำพูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เพราะเขาเองก็ถูกจักรพรรดินีลิดรอนอำนาจเช่นกัน

“เอ่อ... คือ....”

ใต้เท้าจ้านอ้าปากจะเอ่ยวาจา แต่แม่ทัพหลี่ชิงพูดขึ้นก่อนว่า

“มิหนำซ้ำพระนางยังมัวเมาในกามรมณ์เกินไปแล้ว เลี้ยงชายบำเรอไว้นับพันคน แล้วรีดภาษีจากประชาชนมาใช้จ่ายบำเรอความสุขตน ไม่เห็นแก่ความสุขของไพร่ฟ้า  ไร้คุณธรรม ไร้คุณธรรมสิ้นดี พระนางทรงเป็นเช่นนี้ เหตุใดท่านยังทนไหว”

เมื่อได้ยินแม่ทัพหลี่เอ่ยวาจาอันตรายเช่นนี้ออกมา ใต้เท้าจ้านถึงกับตื่นตระหนก รีบหยุดเท้าแล้วหันไปคุยกับแม่ทัพหลี่อย่างจริงจังว่า

“ท่านแม่ทัพหลี่ โปรดระงับโทสะด้วย อย่างไรเสียพระนางก็ทรงขึ้นเป็นจักรพรรดินีอย่างถูกต้องตามกฎมณเฑียรบาล ตอนนี้ข้าก็มองไม่เห็นผู้ใดที่จะนั่งบนบัลลังก์มังกรได้เหมาะสมเท่ากับพระนางอีกแล้ว”

เอ่ยจบ ใต้เท้าจ้านก็รีบสาวเท้าจากไปโดยไว ปล่อยให้แม่ทัพหลี่กระทืบเท้าไม่พอใจอยู่ด้านหลัง

ณ ห้องทรงงาน

 “น่าเบื่อที่สุด !”

เฟิ่งอี๋ซึ่งบัดนี้ครอบครองตำแหน่งองค์จักรพรรดินีโยนฎีกาลงพื้น พระโขนงขมวดมุ่น

บุรุษรูปงามผู้หนึ่งก็ยื่นมือเรียวนุ่มเข้านวดที่ขมับของพระนางอย่างอ่อนโยน ในขณะที่บุรุษรูปงามอีกคนก็ก้มลงเก็บฎีกาฉบับนั้นวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อยเช่นเดิมอย่างรู้งาน

“พระนางทรงงานหลายชั่วยามแล้วพักก่อนดีหรือไม่”

บุรุษรูปงามที่นวดขมับให้พระนางเอ่ยเสียงทุ้มกังวาน เขามีนามว่า – ลี่จู่ – เป็นขันทีฝ่ายซ้ายประจำองค์จักรพรรดินี

“เรายังไม่เหนื่อย เพียงแต่ว่าเวียนหัวกับแมลงรบกวนพวกนี้ นอกจากถวายฎีกาคัดค้านในสิ่งที่เราดำริแล้วพวกมันไม่คิดจะทำอย่างอื่นกันรึอย่างไร”

น้ำเสียงของพระนางเจือความเหนื่อยหน่ายกับการรับมือกับเหล่าขุนนางที่เต็มไปด้วยจิ้งจอกเฒ่า ขอเพียงนางก้าวพลาดแค่ก้าวเดียว จิ้งจอกเหล่านั้นก็จะรุมทึ้งนางทันที

“พระนางจะทรงมีโทสะไปไย ในเมื่อแมลงเหล่านั้นล้วนสติปัญญาเล็กนิดเดียว”

บุรุษรูปงามที่วางฎีกาไว้เรียบร้อยแล้วยิ้มพรายออกมา เขามีนามว่า – ลี่จ้ง – เป็นขันทีฝ่ายขวาประจำองค์จักรพรรดินี เขามีหน้าตาคล้ายคลึงลี่จู่อยู่หลายส่วน เนื่องจากเป็นฝาแฝดกัน

เนื่องจากวังหลังที่เคยเต็มไปด้วยชายบำเรอของจักรพรรดินี ดังนั้น ขันทีในรัชกาลของจักรพรรดินีจึงไม่ต้องตัดเครื่องเพศออก แต่นางกำนัลทุกคนกลับต้องสวมใส่เครื่องเหล็กป้องกันส่วนสงวนของนางเอาไว้แทน

“บางครั้งแมลงตัวเล็ก ๆ ก็ก่อความรำคาญให้เราได้”

เฟิ่งอี๋ทอดถอนลมหายใจออกมา

“ขออภัยที่กระหม่อมบังอาจคาดเดา ความจริงแล้วสิ่งที่ก่อกวนพระหทัยของพระนางให้ต้องขุ่นเคือง ใช่เป็นเรื่องฟ้าวิปลาสเมื่อคืนหรือไม่”

ลี่จ้งกล่าวอย่างระมัดระวัง แม้จักรพรรดินีที่ประทับอยู่เบื้องหน้าจะมีอายุเพียง 22 ปี เท่ากับเป็นน้องสาวของเขา และเป็นสตรีที่สวยหยาดเยิ้มราวกับเทพเซียนลงมาจุติ แต่ทว่ากลับมีอำนาจมากล้นลิขิตชีวิตคนทั้งแผ่นดิน ดังนั้น เขาจึงคอยสังเกตสีหน้าพระนางทุกครั้งก่อนจะกระทำการใด

เฟิ่งอี๋พยักหน้ารับเบา ๆ ปล่อยให้ลี่จู่นวดคลึงขมับ มือเรียวนุ่มลงน้ำหนักอย่างอ่อนโยนทำให้นางรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

ตั้งแต่นางครอบครองบัลลังก์มังกร ผู้คนทั้งที่แลเห็น และแลไม่เห็นต่างคิดช่วงชิงอำนาจจากมือนาง นางจึงต้องมีราชโองการให้เชื้อพระวงศ์แยกย้ายไปอยู่ที่ชายแดน และลิดรอนกำลังทหารในมือของแม่ทัพป้องกันการแย่งชิงบัลลังก์ อีกทั้ง ยังขู่ขวัญขุนนางที่คิดจะต่อกรกับนางด้วยวิธีการต่าง ๆ ทั้งยึดทรัพย์ ทั้งปลดจากตำแหน่ง

แม้ว่ายามนี้ จะดูเหมือนว่าคลื่นลมสงบสุข แต่ใครจะรู้ว่ามีคลื่นใต้น้ำซุกซ่อนอยู่มากน้อยเท่าใด