งานวันเกิดของประมุขตระกูลมาร์เซียอาโน่ ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เชิญหัวหน้าแก๊งทุกแก๊งมาร่วมงาน นิโคลัสหัวหน้าแก๊งไทก้าซานโตนี่ ก็มาร่วมงานพร้อมกับอเลสซานโดรและอนาสตาเซียหลานชายและหลานสาว ความงามของ อนาสตาเซียเป็นจุดสนใจของหนุ่มๆ ในงาน โดยเฉพาะหัวหน้าแก๊งฟินนิกซ์ลาโอญ่า และหัวหน้าแก๊งดราก้อนฟิโรเช่ สองหนุ่มผู้เคยทาบทาม แต่นิโคลัสกลับเพิกเฉยไม่สนใจ“ขออวยพรให้ท่านฟรองซัวร์ มีอายุยืนยาว แข็งแรง เป็นดังราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเลโอปาสคาลตลอดไปครับ”นิโคลัสอวยพร พร้อมกับพยักหน้าให้อเลสซานโดรนำของขวัญมามอบให้เจ้าของวันเกิด และแนะนำหลานสาวคนงามให้ผู้เป็นประมุขของตระกูลมาร์เซียอาโน่ได้รู้จัก“นี่คือ อนาสตาเซีย หลานสาวของผมครับ”“ดิฉัน อนาสตาเซีย เบตาโทรี่ค่ะ ท่านฟรองซัวร์ ขอให้ท่านสุขภาพแข็งแรง อายุยืนยาวค่ะ”อนาสตาเซียทำความเคารพ ด้วยการย่อตัวถอนสายตัวอย่างงดงาม ดุจเจ้าหญิงในเทพนิยาย สร้างความประทับใจให้ประมุขของมาร์เซียอาโน่มาก นึกเสียดายที่ริคคาโด้มองข้ามหญิงสาวผู้งดงามพรั่งพร้อมด้วยคุณสมบัติคนนี้“นี่อเลสซานโดรหลานชายของผม ผู้สืบทอดไทก้าซานโตนี่คนต่อไป”นิโคลัสแนะนำหลานชายให้ฟรองซัวร์รู้จัก
“เดี๋ยวเราจะไปเล่นน้ำกันที่ ลากูน่าบีช ชายหาดส่วนตัวของเรา”ริคคาโด้บอกทุกคน เขาสั่งคนขับเรือพาทุกคนไปยัง บ้านพักส่วนตัวของตระกูลมาร์เซียอาโน่ ที่นั่นราฟาเอลและครอบครัวได้พากันมาถึงก่อนหน้าแล้ว ตั้งเตาย่างบาร์บีคิวและอาหารทะเลไว้รอท่า เด็กๆ พากันรับประทานอาหาร และพักผ่อน ก่อนจะลงเล่นน้ำต่อการเล่นแสนสนุกคือการนั่งเรือยางเป่าลม แล้วให้เรือเล็กลากไปมา เสียงกรีดร้องด้วยความสนุกและตื่นเต้นดังก้องท้องน้ำ ราฟาเอลเป็นคนขับเรือเล็กลากเรือยางให้เด็กๆ นั่ง ริคคาโด้กับอลิชาและไลลาพากันนั่งเฝ้ามองอยู่บนฝั่ง“เด็กคงสนุกมาก คืนนี้คงสลบกันแน่” ไลลาเอ่ยขึ้น“โรซี่ดูจะสนุกกว่าใครเพื่อน กรีดร้องเสียงดังเชียว”ริคคาโด้เอ่ยยิ้มๆ เขามองแม่หนูน้อยด้วยความเอ็นดู“โรมิโอแกสงบมาก แทบไม่ส่งเสียงร้องเลยค่ะ” อลิชาจับตามองโรมิโออยู่“โรมิโอแกเป็นเด็กเก็บอาการเก่ง ถูกท่านปู่สอนให้เข้มแข็ง ไม่มีทางเห็นน้ำตาของแกง่ายๆ หรอกค่ะ”ไลลาเอ่ยถึงหลานชาย เธอเลี้ยงดูโรมิโอมาตั้งแต่แรกเกิด รู้นิสัยของเด็กชายดี ว่าเป็นคนเข้มแข็งและจริงจังเพียงใด วัยเพียงห้าขวบกลับต้องแบกรับภาระการเป็นทายาทในรุ่นต่อไปไว้ ต้องถูกอบรมสั่งสอนอย่างเ
“ไปนอนห้องคุณเลยค่ะ” เธอขับไล่“ก็ได้ๆ ก่อนไปขอกู้ดไนท์คิสทีหนึ่งได้ไหม” เขามีข้อแม้“เมื่อกี้ก็... ก็คิสไปแล้วนี่ อ๊ะ!”หญิงสาวทักท้วง แต่ไม่ทันไรก็ถูกเขาดึงตัวไปจูบราตรีสวัสดิ์อย่างดูดดื่ม จนอ่อนระทวยไปหมด มาเฟียหนุ่มตัดใจปล่อยเธออย่างเสียดาย“ถ้าแต่งงานกันเมื่อไหร่ ผมจะนอนกอดคุณทั้งคืนเลย”เขาบอกอย่างหมายมาดแล้วเดินออกไป ทิ้งหญิงสาวใจเต้นแรง หน้าแดงซ่านอยู่คนเดียว“คนบ้า หยอดเก่งจริง ฉันไม่หลงเสน่ห์คุณง่ายๆ หรอกนะ”อลิชาย่นจมูกใส่คนที่เพิ่งออกไป ก่อนจะเดินกลับมาขึ้นเตียง กอดลูกๆ ทั้งสองไว้ คืนนี้จะเป็นคืนแรกที่เธอได้กอดลูกฝาแฝดพร้อมๆ กัน หญิงสาวหลับตาลงอย่างมีความสุขวันรุ่งขึ้น อลิชาได้เตรียมวัตถุดิบในการทำขนมบัวลอยไว้ให้เด็กๆ มาร่วมทำขนมกัน แม่บ้านได้ซื้อแป้งข้าวเหนียวและกะทิ รวมถึงน้ำตาล และมะพร้าวอ่อนไว้ให้ ตามรายการที่หญิงสาวจดไว้ให้เมื่อวาน“วันนี้เราจะมาทำขนมบัวลอยกัน จะทำแป้งหลายๆ สี จะได้สวยๆ”อลิชาแบ่งแป้งเป็นสี่ส่วน ผสมด้วยน้ำแครอททำเป็นแป้งสีส้ม ผสมน้ำบีทรูททำเป็นแป้งสีชมพู ผสมฟักทองบดเป็นแป้งสีเหลือง ผสมนมสดเป็นแป้งสีขาว แบ่งให้เด็กๆ ช่วยปั้นกันคนละสี โรซี่น้อยเลือกปั้
ตอนค่ำบนเตียงในห้องนอน อลิชากำลังเตรียมเล่านิทานก่อนนอนให้ลูกสาวฟัง กิจกรรมนี้จะทำทุกคืนก่อนนอน เว้นช่วงไปในตอนที่ต้องพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล โรซี่น้อยใส่ชุดนอนสีขาวเป็นกระโปรงผ้าฝ้ายมีลายดอกไม้ดอกเล็กๆ น่ารัก ผมปล่อยยาวระแผ่นหลัง เจ้าตัวนอนคว่ำเอามือทั้งสองเท้าคางไว้ ขาเล็กข้างหนึ่งพับขึ้นกระดิกไปมา รอฟังนิทานจากมารดา อลิชายังไม่ทันเล่านิทานให้ลูกน้อยฟัง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!ประตูด้านที่ติดกับห้องของริคคาโด้เปิดห้อง พร้อมกับร่างเล็กของโรมิอิเข้ามาพร้อมบิดาของเขา เด็กชายสวมชุดนอนลายทางสีฟ้าขาว ริคคาโด้เองก็สวมชุดลายเดียวกัน“ขอฟังนิทานด้วยได้ไหมครับ”ริคคาโด้รุนหลังลูกชายให้ขึ้นไปบนเตียง โรมิโอปีนขึ้นเตียงไปนั่งข้างโรซี่ เด็กหญิงยิ้มแล้วให้ขยับให้นั่งด้วยกัน คนเป็นพ่อตามไปนั่งบนเตียงด้วย โชคดีเตียงกว้างมากพอให้คนสี่คนนั่งด้วยกันได้“วันนี้แม่ลิช จะเล่านิทานเรื่องอะไรคะ” โรซี่น้อยถาม“คืนนี้แม่จะเล่านิทานเรื่อง ลูกหมีกับลูกลิงค่ะ”อลิชาบอก เธอหันไปยิ้มให้โรมิโอ ถามเด็กชายว่า“โรมิโอเคยฟังเรื่องนี้หรือยังคะ”“ยังไม่เคยฟังครับ ผมอยากฟัง”โรมิโอบอก ขณะขยับเข้าไปใก
“หิวหรือยังคะ” เธอถามเด็กสองคนโรมิโอกับโรซี่น้อยพยักหน้าพร้อมกัน อลิชาจึงกดโทรศัพท์ส่งสัญญาณให้ริคคาโดรู้ ครู่หนึ่งริคคาโด้ก็เดินมาพร้อมกับคนรับใช้ที่ยกถาดอาหารและเสื่อสำหรับปูพื้นมาปูให้นั่งใต้ต้นไม้“ข้าวผัดสับปะรดของโปรดใครเอ่ย มีน้ำมะพร้าวเย็นๆ แล้วก็ขนมเค้กด้วย”ริคคาโด้ผายมือไปยังอาหารที่วางไว้ เด็กสองคนทำตาโต อลิชาหยิบจานมาตักแบ่งข้าวผัดเป็นสองจาน ส่งให้โรซี่และโรมิโอคนละจาน เด็กทั้งสองลงมือรับประทานด้วยความเอร็ดอร่อย ดูเหมือนโรมิโอจะชอบข้าวผัดสับปะรดไม่แพ้โรซี่น้อย เด็กชายรับประทานหมดจานก่อน“ขออีกหน่อยได้ไหมครับ”“ได้สิจ๊ะ โรซี่เอาอีกไหมลูก”อลิชาตักข้าวผัดเติมให้โรมิโอ แล้วหันไปถามโรซี่น้อย เด็กหญิงพยักหน้ารับ ส่งจานของตัวเองให้เติม“ท่าทางจะอร่อย ดูสิโรมิโอกับโรซี่น้อยเติมจานที่สองกันแล้ว”ริคคาโด้มองดูเด็กทั้งสองด้วยสายตาเอ็นดู โรมิโอท่าทางสดใสขึ้น โรซี่น้อยทำให้ลูกชายของเขามีชีวิตชีวากว่าเดิม ภาพครอบครัวฝันของเขากระจ่างชัดในวันนี้นี่เอง มาเฟียหนุ่มหันมายิ้มให้อลิชา หญิงสาวเองดูจะมีความสุขไม่แพ้กัน สายตามองเด็กๆ ด้วยแววตาอ่อนโยน ความเป็นแม่ฉายชัดออกมาจนเขารู้สึกได้“อลิชา
“แต่... ฉันไม่เคยมีแม่มาก่อน ฉันต้องทำยังไง”โรมิโอนึกไม่ออกว่าเขาจะทำยังไงเมื่อมีแม่ กับไลลาก็แค่รักแต่ไม่ได้รู้สึกว่าคนเลี้ยงเป็นมารดา ด้วยรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอาสะใภ้ เขาไม่เคยนึกอยากเรียกไลลาว่าแม่ แต่กับแม่ลิชของโรซี่น้อย ทำไมเขาอยากเรียกแม่ แต่ไม่กล้าเรียก ไม่กล้าเข้าใกล้ เขาไม่มั่นใจว่าแม่ลิชของโรซี่ จะรักเขาไหม คุณป๋าจะยังรักเขาเท่าเดิมไหม เมื่อมีคนมาแบ่งปันความรักอีกสองคน“จะยากอะไร ก็ทำตัวแบบที่โรซี่ทำสิ แม่ให้อะไรก็ขอบคุณแล้วหอมแก้ม ตื่นเช้าขึ้นมาก็บอกรักแม่ แล้วก็หอมแก้ม เวลาแม่ทำอะไรให้ก็หอมแก้ม”วิธีของโรซี่น้อย ทำให้โรมิโอเกาหัว เขาไม่เคยแสดงความรักพร่ำเพื่อแบบนั้น กับบิดาก็แค่กอดเท่านั้นไม่เคยหอมแก้มสักหน กับอาไลลามีแต่อาที่หอมเขา ตัวเขาไม่เคยหอมตอบ มันคงดูขัดเขินพิลึก เด็กชายคิด“มันยากจัง...” เด็กชายรำพึงออกมา“ยากตรงหนาย.... นี่ไงหอมแก้มแบบนี้ กดจมูกทำปากจู๋ จุ๊บแรงๆ แม่ลิชจะชอบมาก”โรซี่น้อยจับหน้าของโรมิโอไว้ แล้วสาธิตวิธีหอมแก้มเด็กชายให้ดู คนโดนหอมถึงกับแก้มแดงจัด“มันก็โอเคอยู่นะ แต่พอเหอะ มันจั๊กจี้”โรมิโอเช็ดแก้มตัวเองที่มีคราบน้ำลาย แล้วทำท่าขนลุก โรซี่น้อยหัวเ