ตอนที่ 8. ตอน แรงดึงดูดเกินต้านทาน/2

ตอนที่ 8. ตอน แรงดึงดูดเกินต้านทาน/2

“โรซี่สบายดีค่ะแม่ลิช ลุงริคกี้เขาจะมาเป็นลูกค้าของเราค่ะ ลุงริคกี้คะนี่แม่ลิชแม่ของโรซี่”

แม่หนูรีบบอกมารดาว่าเธอปลอดภัยดี ก่อนจะแนะนำคุณลุงใจดีให้รู้จักกับมารดา

“ยินดีต้อนรับค่ะคุณริคกี้ โรซี่หนูหิวรึเปล่าคะลูก แม่จะทำข้าวผัดให้นะ”

อลิชาทักทายตอบตามมารยาท เธอสบตาคมกริบที่จ้องมองมาหัวใจกระตุกเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์อย่างเหลือร้าย หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงมีเข่าอ่อน แต่อลิชากลับไม่ใส่ใจ หญิงสาวหันไปถามลูกสาว แทนการสนใจผู้ชายมากเสน่ห์คนนี้ 

“หิวมากๆ ค่ะ แม่ลิชขาทำข้าวผัดให้ลุงริคกี้ด้วยนะคะ ลุงริคกี้ก็หิวเหมือนกัน ใช่ไหมคะ”

แม่หนูน้อยร้องขอให้มารดาทำอาหารจานโปรด เผื่อคุณลุงใจดีของแกด้วย นั่นทำให้อลิชาแปลกใจเป็นคำรบที่สอง ลูกสาวของเธอดูเหมือนจะติดใจลุงริคกี้จนเกินเหตุ อะไรทำให้โรซี่น้อยชอบผู้ชายท่าทางดุดันคนนี้

"ได้จ้า โรซี่พาคุณลุงไปนั่งรอแม่ที่ตรงโน้นนะคะ เดี๋ยวแม่ทำข้าวผัดไปให้”

อลิชาบอกลูกสาวให้พาริคคาโด้ไปหาที่นั่ง ตัวเธอเดินเข้าไปในครัว จัดการทำข้าวผัดสับปะรดใส่กุ้งมาสองจาน และนำมะพร้าวสองลูกมาด้วย หญิงสาวมองผ่านช่องหน้าต่างไปยังโต๊ะที่โรซี่กับชายหนุ่มคนนั้นนั่งอยู่ แม่หนูกำลังพูดคุยกับเขาอย่างร่าเริง อลิชามองดูอยู่ครู่หนึ่งจึงยกอาหารไปให้ทั้งสอง

“ลุงริคกี้ลองกินดูสิคะ แม่ลิชทำข้าวผัดอร่อยที่สุดในโลก”

แม่หนูชวนชิม แถมยังชมแม่ตัวเองจนคนฟังยิ้มขำ เขามองหน้าแม่ลิชของโรซี่น้อยพบว่าหญิงสาวทำหน้านิ่งขรึม เหมือนกำลังคุ่นคิดอะไรบางอย่าง สายตาที่มองเขามีความระแวงราวกับแม่เสือหวงลูก นี่เจ้าหล่อนคงไม่คิดว่าเขากำลังคิดไม่ดีกับลูกน้อยของเธอหรอกนะ มาเฟียหนุ่มจำต้องหันมาสนใจอาหารตรงหน้า

“อืม อร่อยจริงๆ ด้วย รสชาติคล้ายแม่ของลุงทำเลย”

ริคคาโด้ตักข้าวผัดเข้าปากไปคำหนึ่ง ก็เอ่ยปากชม รสชาติฝีมือของแม่หนูน้อย คล้ายกับที่มารดาเขาเคยทำให้รับประทานแทบไม่ผิดเพี้ยน นั่นทำให้เขาเพิ่มความสนใจแม่ของหนูน้อยยิ่งกว่าเดิม อลิชาทำอาหารได้รสชาติคล้ายมารดาของเขา แล้วนิสัยของเธอจะคล้ายท่านหรือเปล่า นั่นเป็นสิ่งที่เขาอยากรู้

“แม่ลิชทำแกงเขียวหวาน แกงมัสมั่นไก่ ผัดไทย แล้วก็ต้มยำกุ้งอร่อยม๊ากมาก”

คนเป็นลูกรีบบอกรายการอาหารที่แม่ของเธอทำได้อร่อย ในความคิดของแกให้คุณลุงใจดีฟัง

“ดีจริง ลุงไม่ได้กินอาหารไทยมานานแล้ว รบกวนคุณช่วยทำเมนูที่โรซี่บอกให้ผมทุกเมนูด้วยนะครับ อีกเดี๋ยวเลขาของผมจะมาร่วมโต๊ะด้วย” ริคคาโด้หันไปบอกอลิชา

“ฉันสามารถทำแกงเขียวหวาน ผัดไทย และต้มยำกุ้งได้เท่านั้นค่ะ แกงมัสมั่นต้องใช้เวลาในการทำนาน ต้องสั่งล่วงหน้าค่ะ”

อลิชาทำอาหารได้แค่สามอย่างจากที่เขาต้องการ แกงมัสมั่นต้องใช้เวลาในการเคี่ยวไก่ให้เปื่อยนุ่ม ไม่สามารถทำให้เสร็จได้เร็ว

“เอามาสามอย่างก่อนก็ได้ครับ แกงมัสมั่นเอาไว้กินวันพรุ่งนี้”

ริคคาโด้บอก เขาหันมาสนใจแม่หนูน้อย หยิบทิชชูมาช่วยเช็ดปากที่มีข้าวติดอยู่ให้อย่างอ่อนโยน โรซี่น้อยยิ้มน่ารักเอ่ยขอบคุณก่อนจะตักข้าวผัดเข้าปากเคี้ยวด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย พลอยให้คนมองรู้สึกอยากรับประทานไปด้วย

“ฉันขอตัวไปทำอาหารก่อนนะคะ ฝากดูแลโรซี่ด้วยนะคะ”

อลิชาขอตัวไปทำอาหาร เธอมองความสนิทสนมของทั้งสองแล้วรู้สึกแปลกๆ โรซี่ดูท่าทางมีความสุข ลูกคงชอบผู้ชายคนนี้มาก เธอไม่อยากให้โรซี่สนิทสนมกับคนแปลกหน้าจนเกินไป เห็นทีต้องเรียกมาอบรมเสียแล้ว

“แม่ของโรซี่ทำอาหารเก่งมากเลยนะคะ”

พอคล้อยหลังคนเป็นลูกก็เอ่ยชมมารดาให้คุณลุงฟัง หนูน้อยภาคภูมิใจแม่ของเธอมาก แม่คือต้นแบบทุกอย่างของโรซี่น้อย เด็กน้อยเติบโตขึ้นมาโดยมีแม่กับตาเป็นคนดูแล ชีวิตของโรซี่จึงมีตากับแม่เป็นทุกสิ่งของแก

“ทำได้อร่อยด้วย”

ริคคาโด้พยักหน้าเห็นด้วย เขารับประทานข้าวผัดสับปะรดจนหมดจาน ตามด้วยดื่มน้ำมะพร้าว อาหารฝีมือแม่ของโรซี่น้อยอร่อยจนเขาต้องเอ่ยชม นอกจากหน้าตาสวยน่ารักแล้ว ฝีมือการทำอาหารของเธอ ยังทำให้เขาประทับใจ แต่ท่าทีเมินเฉยของเธอนี่สิ ทำให้หัวใจของเขาคันยิบๆ อยากหาทางทำให้เธอสนใจเขาบ้าง มาเฟียหนุ่มเมียงมองผ่านช่องหน้าต่างเข้าไปในครัว เขาเห็นแม่ครัวสาวกำลังขมีขมันตั้งใจทำกับข้าวก็มองเพลิน ก่อนจะมีใครบางคนมาทำให้เขาต้องหันจากภาพนั้น

“แกเป็นใคร กล้าดียังไงมารังแกลูกชายของฉัน”

เสียงแหบห้าวที่ดังขึ้น ทำให้ริคคาโด้หันมามอง เจ้าของเสียงเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ค่อยข้างท้วม ศีรษะล้านเกือบครึ่งและมีหนวดเครายาว ด้านหลังของชายคนนั้นมีผู้ชายอีกสามคนท่าทางอันธพาล และมีเด็กชายสองคนคือโจเอลกับมาคัส ยืนอยู่ด้วย

“ฉันจำเป็นต้องบอกแกด้วยหรือไง”

ริคคาโด้ปรายตามองอันธพาลชั้นต่ำด้วยหางตา เจ้าหนูนั่นคงไปฟ้องพ่อแล้วพาพ่อมาหาเรื่องเขา คงคิดว่าพ่อตัวเองยิ่งใหญ่นักหนา หวังว่าเขาจะกลัว หากรู้ว่าเขาคือใคร อีกฝ่ายจะทำหน้ายังไง

“พ่อ ไอ้คนนี้แหละที่มันรังแกผมกับโจเอล”

มาคัสฟ้องพ่อของตนให้เอาเรื่องริคคาโด้ เด็กชายมองหน้าฝ่ายตรงข้ามแล้วนึกแปลกใจ ว่าทำไมถึงไม่แสดงท่าทีเกรงกลัวพ่อของเขาเลย คนอื่นเวลาเจอพ่อของเขามักจะหลบตาแล้วยอมสยบให้หมด แต่ชายคนนี้กลับมองพ่อของเขาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“นายสองคนต่างหาก ที่มารังแกฉันก่อน ลุงริคกี้ถึงได้มาช่วยฉัน”

โรซี่น้อยไม่ยอมให้คุณลุงของแกถูกใส่ความ จึงลุกขึ้นมาโต้กลับ แม่หนูมองหน้าผู้ใหญ่ทั้งสี่คนที่เข้ามาในร้านแล้วหาเรื่องริคคาโด้ด้วยสายตาไม่ยอมคน