บทที่ 56 รอยจ้ำแดงเป็นจุดๆ มันคล้ายกับรอยจูบ

แต่วันนี้กับเมื่อคืนเธอแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่ใบหน้าของเธอที่ตอนนี้เหมือนคนที่อยากจะร้องไห้อยู่ตลอดเวลา และใบหน้าขาวใสนั้นก็ยังแดงอยู่บ่งบอกถึงการพึ่งผ่านการร้องไห้มาหมาดๆ และไอ้ชุดที่เธอสวมใส่นั้นมันไม่เข้ากับเธอเลย และจากสายตาเขาถ้าเขาไม่โกหกตัวเองเธอไม่ชอบชุดที่เธอสวมใส่มันเลย เพราะสองแขนเล็กนั้นพยายามที่จะคอยดึงชายกระโปรงชุดเกาะอกสีแดงที่มีประกายวิบวับไม่ให้มันเลิกสูงขึ้นอยู่ตลอดเวลาทุกการย่างก้าวที่ไร้ความมั่นใจของเธอ และถึงแม้ในร้านแห่งนี้แสงไฟจะสลัวๆ แต่ก็ทำให้เขามองเห็นล่องรอยตั้งแต่ลำคอของเธอลงมาถึงไหล่เล็กและตรงบริเวณที่ชุดเกาะอกไปไม่ถึง และแน่นอนมันไม่ใช่ล่องรอยการทุบตี แต่มันเป็นรอย ‘คิสมาร์ก’

            “เอาที่แรงที่สุดของร้านมา” อดัมเมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนรักนั่งอยู่ ซึ่งเป็นโซฟาขนาดใหญ่แบบครึ่งวงกลม และมีโต๊ะเล็กอยู่ตรงกลาง เมื่อเขาบอกให้น้ำฟ้านั่งอยู่ปลายเก้าอี้ฝั่งเดียวกับเขาแต่ห่างจากเขาสักสองเมตร อดัมก็มานั่งใกล้ๆเพื่อนที่นั่งอยู่เงียบๆ และสั่งเครื่องดื่มกับเด็กที่เข้าม