น้ำฟ้าพยักหน้าและทุกอย่างก็เริ่มทันทีเมื่อทุกคนพร้อม อดัมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มีโอกาสมายืนอยู่ในห้องคลอดในฐานะพ่อ และในความรู้สึกของเขาตอนนี้เขาตื่นเต้นไม่แพ้น้ำฟ้าแต่เขาต้องใจเย็นๆ และเขาสามารถบอกได้เลยว่าความรู้สึกนี้ ที่เขาเป็นอยู่ไม่มีช่วงเวลาไหนเทียบได้เลยแม้แต่ในยามที่เขารับตำแหน่งเป็นหัวหน้าแก็งที่มากมายด้วยอำนาจก็ยังไม่สำคัญเท่ากับตำแหน่ง ‘พ่อ’
น้ำฟ้าที่อดทนและพยายามอย่างเต็มที่ในช่วงเวลาของผู้หญิงทุกคนที่ใฝ่ฝันอยากให้เกิดกับตัวเอง นั่นก็คือการให้ชีวิตน้อยๆที่จะเป็นทุกๆสิ่งทุกๆอย่างของคนที่ได้ชื่อว่า ‘แม่’
ช่วงเวลาจากนาทีเปลี่ยนเป็นชั่วโมงและแล้วความสำเร็จก็ปรากฎให้เขาและเธอต้อนรับสมาชิกใหม่ อดัมค่อยๆรับชีวิตใหม่มาจากพยาบาลหลังจากเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง เขาโน้มกายลงมาหาน้ำฟ้าพร้อมกับค่อยๆวางแก้วตาของเขาในอ้อมกอดของเธอ
“สวัส
“นายว่าธุระของนายมาเลยดีกว่า” อดัมหันไปพูดกับอังเดรโดยทันทีเมื่อคิดว่าถ้าเสร็จธุระแล้วก็จะได้ไปห่างๆจากพ่อลูกคู่นี้ ที่เขาดูออกว่าต้องการแก้วตาและดวงใจของเขามากแค่ไหน “ผมจะไม่อ้อมค้อมเลยล่ะกัน...ผมอยากจะฝากเอ็ดเวิร์ดไว้กับพวกคุณทั้งสองต่อจากนี้ไป” “อะไรนะคะ!” น้ำฟ้าที่ได้ยินเช่นกันถามกลับโดยทันที อดัมขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ “พวกคุณได้ยินไม่ผิดหรอกครับ...เราต่างรู้ดีว่าผมเป็นใคร...ตอนนี้เอ็ดเวิร์ดคือสิ่งสุดท้ายที่มีความหมายต่อชีวิตผม...ผมไม่มีใครให้ไว้วางใจได้นอกจากพวกคุณที่จะช่วยเลี้ยงดูแลเขาต่อไป” “แล้วแม่ของเอ็ดเวิร์ดละคะ” “ผู้หญิงคนนั้นไม่เค
‘หนึ่งปีต่อมา....’ “สวยจังเลยนะคะ...” น้ำฟ้าเอ่ยออกมากับความสวยงามของธรรมชาติที่ลือเลื่องของสวิสเซอร์แลนด์ “ตอนนี้คุณแม่น้ำทิพย์กับคุณพ่อศตวรรษท่านทั้งสองก็ไม่ต้องแยกจากกันแล้ว” อดัมเป็นคนเอ่ยโดยที่ยืนอยู่ข้างๆน้ำฟ้าที่มีอนาสตาเซียในอ้อมแขน ตอนนี้พวกเขาทั้งสามอยู่ที่สวิสเซอร์แลนด์ สถานที่ที่ความรักของคุณแม่น้ำทิพย์กับคุณพ่อศตวรรษของน้ำฟ้าเกิดขึ้น ด้วยความช่วยเหลือจากบดินทร์ที่เป็นธุระจัดการส่งอัฐิของคุณแม่น้ำทิพย์มาให้ตามคำขอของน้ำฟ้าที่ต้องการให้พ่อกับแม่ได้อยู่ด้วยกันอีกครั้งที่สวิสเซอร์แลนด์ที่พ่อของเธอถูกฝังอยู่ที่นี่ “น้ำรักคุณพ่อคุณแม่นะคะ” น้ำฟ้าพึมพำเบาๆให้เสียงของเธอไปตามลมที่พัดตลอดเวลา อดัมโอบกอดน้ำฟ้าจากด้านหลังถ่ายทอดความ ไออุ่นจากร่างกายเขาให้กับน้ำฟ้าดั่งกับว่าอดัมต้องการเป็นตัวแ
“หนูมุกไปเถอะ” อลันเรียกหนูมุกเดินออกจากตรงนั้นปล่อยอดัมกับเด็กผู้ชายที่ยังคงจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร หนูมุกที่เดินเคียงข้างอลันไป อดไม่ได้ที่ต้องคอยหันมามองอดัมกับเด็กผู้ชายตัวเล็กที่ใจใหญ่มาก อย่างเป็นห่วง “สวัสดีค่ะพี่อลัน คุณมุก” น้ำฟ้าทักทายผู้มาใหม่ทั้งสอง และสายตาก็มองเลยทั้งสองไป คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อไม่เห็นอดัมเดินเข้ามา “พี่อดัมยังไม่เสร็จธุระนะคะ” หนูมุกชี้แจงทันทีอย่างเข้าใจน้ำฟ้า “ธุระ?” น้ำฟ้าถามกลับอย่างไม่เข้า.... “ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประนำขัดจังหวะความสงสัยของน้ำฟ้า ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องเงียบเสียงลงทันที เมื่อรถเข็นที่มีอนาสตาเซียนอนอยู่เข้ามาในห้อง และความสนใจของทุกคนก็อยู่ที่ทารกน้อยทันที
น้ำฟ้าพยักหน้าและทุกอย่างก็เริ่มทันทีเมื่อทุกคนพร้อม อดัมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มีโอกาสมายืนอยู่ในห้องคลอดในฐานะพ่อ และในความรู้สึกของเขาตอนนี้เขาตื่นเต้นไม่แพ้น้ำฟ้าแต่เขาต้องใจเย็นๆ และเขาสามารถบอกได้เลยว่าความรู้สึกนี้ ที่เขาเป็นอยู่ไม่มีช่วงเวลาไหนเทียบได้เลยแม้แต่ในยามที่เขารับตำแหน่งเป็นหัวหน้าแก็งที่มากมายด้วยอำนาจก็ยังไม่สำคัญเท่ากับตำแหน่ง ‘พ่อ’ น้ำฟ้าที่อดทนและพยายามอย่างเต็มที่ในช่วงเวลาของผู้หญิงทุกคนที่ใฝ่ฝันอยากให้เกิดกับตัวเอง นั่นก็คือการให้ชีวิตน้อยๆที่จะเป็นทุกๆสิ่งทุกๆอย่างของคนที่ได้ชื่อว่า ‘แม่’ ช่วงเวลาจากนาทีเปลี่ยนเป็นชั่วโมงและแล้วความสำเร็จก็ปรากฎให้เขาและเธอต้อนรับสมาชิกใหม่ อดัมค่อยๆรับชีวิตใหม่มาจากพยาบาลหลังจากเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง เขาโน้มกายลงมาหาน้ำฟ้าพร้อมกับค่อยๆวางแก้วตาของเขาในอ้อมกอดของเธอ “สวัส
“เลิกขี้แยได้แล้ว เรานะเป็นคุณแม่แล้วนะ” บดินทร์พูดกับน้ำฟ้าเป็นภาษาไทยตลอดและแน่นอนอดัมฟังทุกคำเข้าใจเป็นอย่างดี “น้ำไม่ได้ขี้แยสักหน่อย” บดินทร์ยิ้มให้กับน้องสาวที่เขารักมากที่สุด “คุณเจอาร์บอกว่าน้ำไปตรวจครรภ์มา แล้วรู้เหรอยังว่าหลานพี่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?” “ยังค่ะ! เราสองคนจะรอวันคลอดค่ะ” น้ำฟ้าพูดพร้อมกับหันไปยิ้มกับอดัม บดินทร์มองภาพตรงหน้าแล้วพลอยทำให้เขายิ้มตามไปด้วย “วันนี้ผมไม่ได้มาเพียงแค่จะมากล่าวลาอย่างเดียว...นี่ครับแคชเชียร์เช็คจำนวนหนึ่งร้อยล้านบาทผมขอซื้อบ้าน ‘ศิริสินธร’ คืนนะครับ ขอบคุณมากที่คุณช่วยบริษัทของคุณพ่อผมไว้ และยังส่งคนที่มีความสามารถเข้าไปช่วยจนบริษัทไม่ล้มละลายไปเสียก่อน &rdquo
อดัมขยับเคลื่อนไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ โดยปล่อยลิ้นร้ายออกมาเป็นตัวนำทาง ลากไปตามร่างบางที่กระสับส่ายเสียวซ่านกับสัมผัสนั้น ความเย็นของเครื่องปรับอากาศแทบไม่มีผลต่อร่างเปลือยเปล่าทั้งสองที่แนบชิดอย่างกับว่า ถ้าต้องห่างออกมาแล้วอาจทำให้ร่างทั้งสองแตกสลายหายวับไปทันที อดัมเมื่อลากลิ้นมาถึงหน้าท้องแบนราบก็จุมพิตแผ่วเบาอย่างกับเขาส่งผ่านความรักของเขาไปให้แก้วตาภายในนั้น และเมื่อมาถึงจุดหมายปลายทางที่นิ้วทำหน้าที่เรียกความชุ่มฉ่ำออกมาอย่างที่ต้องการแล้ว อดัมขยับร่างกายเข้าไปอยู่ระหว่างขาเล็กที่เขาจับให้ตั้งชันเข่าขึ้นพร้อมกับขยับเปิดทางมากขึ้น อ้าร์ส อ้าร์สสส เสียงครางของน้ำฟ้าดังออกมามากขึ้น เมื่อใบหน้าของอดัมเข้าแนบชิดความงามของดอกกุหลาบนั้น ลิ้นหนาออกมาเรียกร้องกวาดต้อนธารน้ำที่ไหลออกมาภายนอกจนหมดอย่างตะกละตะกรามและรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอและเป็นที่พอใจของอดัมลิ้นหนาขยับเข้าล่วงล้ำกายสาวกวาดต้อนธารน้ำมากขึ้น&nbs