ตอนที่ 3 It's just another bad day

เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะที่ดังออกมาเป็นระยะเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วค่อยๆเงียบหายไปและแทนที่ด้วยกิจกรรมอย่างอื่นแทน เธอมองดูผู้ชายพวกนั้นที่กำลังนัวเนียกับผู้หญิงหลายคนอยู่ เนื้อตัวของพวกเธอเรียกได้ว่าแทบจะเปลือยเปล่าด้วยซ้ำแถมสภาพของพวกเธอแต่ละคนก็อยู่ในอาการมึนเมา เธอมองตามผู้ชายบางคนที่ลุกออกไปพร้อมกับผู้หญิงและเดินหายเข้าไปในห้องด้านใน ซึ่งเฌอแตมก็พอจะเดาออกได้ทันทีว่าพวกเขาเข้าไปทำอะไรกัน

ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ รู้สึกราวกับลำคอแห้งผาก มือเล็กเอื้อมไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแก้กระหายพลางเบือนสายตาจากภาพหวาดเสียวตรงหน้าด้วยความกระดากอาย ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อขณะที่หัวใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับจะระเบิดออกมาจากอก

ที่จริง..สาวๆหลายๆคนที่ทำงานแบบนี้มักจะมีลิมิตในการรับงานว่าทำอะไรมากน้อยแค่ไหน เด็กนั่งดริ๊งหรือเด็กเอนเตอร์เทนมันก็มีแหละที่มันต้องถูกเนื้อต้องตัวกับลูกค้าและอาจจะตามด้วยเรื่องแบบนั้น แต่มันก็ขึ้นกับความสมัครใจของทั้งสองฝ่ายด้วย ไม่ใช่ว่าฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน แต่ที่เห็นอยู่นี่มันเกินไปจริงๆ ยิ่งเห็นก็ยิ่งรับไม่ได้มันดูประเจิดประเจ้อแบบไม่สนโลกไม่สนอะไรเลยทั้งนั้น

ฉันมองหญิงสาวพวกนั้นด้วยความสงสัยและแปลกใจ ท่าทางของพวกเธอเหมือนไม่ใช่แค่อาการของคนเมาตามปกติ มันดูเหมือน....

“ ยา! ” เฌอแตมพึมพำออกมาเบาๆ นัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจไปกับที่สิ่งที่ตัวเองคิด เธอเงยหน้าขึ้นไปมองภาพตรงหน้าด้วยใจเต้นระทึก ร่างบางนั่งกระสับกระส่ายขณะที่สายตามองไปที่ประตูห้อง

แม็กเครย์หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบด้วยท่าทางสบายๆ ริมฝีปากพ่นควันสีขาวออกมาขณะที่สายตาคมมองดูเวลาในหน้าปัดนาฬิกา มือหนาวางแก้วเหล้าที่แกว่งเล่นอยู่ลงบนโต๊ะแก้วสีดำเงา เขาขยับตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูงขณะที่สายตาคมกริบมองภาพตรงหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนมันเรื่องปกติธรรมดา

“ กูกลับล่ะ ”

“ จะรีบกลับทำไมวะ ไม่สนุกด้วยกันก่อน เด็กที่นั่งข้างมึงก็สวยดีไม่จัดหน่อยเหรอไง ” โนแอลปรายตาไปมองทางหญิงสาวที่นั่งจ้องมองมาทางเขาทั้งคู่ ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยอาการตื่นกลัว

แม็กเครย์ส่ายหน้าปฏิเสธ เขาไม่ได้หันไปมองหน้าเธอด้วยซ้ำและทำเหมือนกับเธอเป็นเพียงอากาศธาตุที่อยู่รอบตัวเท่านั้น

“ ไม่ ” แม็กเครย์ตอบน้ำเสียงราบเรียบ

“ งั้น.. กูจัด ” โนแอลแสยะยิ้มมุมปาก

เฌอแตมที่นั่งฟังพวกเขาคุยกันอยู่ได้แต่รู้สึกขนลุกซู่และเสียวสันหลังวาบเมื่อสบสายตาเป็นประกายกรุ้มกริ่มของชายหนุ่มที่จ้องเธอตาเป็นมัน ดีแลนผละตัวออกจากผู้หญิงสองคนที่กำลังนัวเนียเขาอยู่และขยับเข้ามาใกล้เธอ มือหนาคว้าหมับเข้าที่เอวคอดก่อนจะดึงร่างบางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเข้ามาไว้ในอ้อมแขน

“ กรี๊ดดด จะทำอะไร!! ปะปล่อยฉันนะ!! ”

เธอกรีดร้องออกมาเสียงดังอย่างเสียขวัญเมื่อถูกมือหนาผลักลงนอนราบบนโซฟา ใบหน้าของเขาก้มลงซุกไซ้ตรงซอกคอของเธอ ร่างบางพยายามดิ้นสุดแรงเกิด กำปั้นเล็กทุบลงบนไหล่ของเขาอย่างแรงแต่ก็แทบจะสู้แรงของผู้ชายร่างยักษ์ตรงหน้าไม่ได้ เธอมองจ้องหน้าแม็กเครย์ด้วยสายตาอ้อนวอนขอความเห็นใจและหวังในใจว่าเขาจะเมตตาเข้ามาช่วยเธอบ้าง แต่ก็ต้องผิดหวังอย่างแรงเมื่อเห็นชายหนุ่มยืนมองดูด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าหล่อนั้นนิ่งเฉยและไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมา ร่างสูงละความสนใจจากภาพตรงหน้าก่อนจะก้าวเท้ายาวๆเดินตรงไปที่ประตูห้อง

ภาพเหตุการณ์ในอดีตแว็บขึ้นในมาสมองของเธออีกครั้ง ความกลัวเริ่มพุ่งเข้าเกาะกินหัวใจขณะที่เห็นดวงตาเห็นภาพซ้อนของผู้ชายตรงหน้าเป็นผู้ชายในอดีตที่ทำร้ายเธอ

“กึก” เธอกัดลงบนซอกคอหนาอย่างแรงและมันก็ได้ผลชายหนุ่มผละห่างออกจากเธอทันที

“ โอ๊ยย!! เชี่ยเอ๊ย!! มึงกล้ากัดกูเหรอก อยากตาย!! ” โนแอลยกมือขึ้นจับซอกคอตัวเองที่มีเลือดซึมออกมา ดวงตาเขียวปั๊ดขณะมองหญิงสาวตรงหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

เพียะ!! เพียะ!!

ฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้าของหญิงสาวอย่างแรง ใบหน้าสวยสะบัดไปตามแรงตบทันที เธอเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อลิ้นสัมผัสกับรสชาติคาวของเลือด เฌอแตมตวัดสายตาขึ้นมองจ้องหน้าโนแอลอย่างโกรธเคือง แต่เขาก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น มือหนากระชากชุดเดรสของเธอจนมันขาดวิ่นติดไปกับมือของเขา เผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่ถูกห่อหุ้มด้วยบราเกาะอกสีเนื้อ

“ กรี๊ดดด อย่านะ!! ไอ้สารเลว ”

“ ปากดีนักนะมึง อยากได้หนักๆ? ” โนแอลแสยะยิ้มออกมาพร้อมกับเงื้อมือหนาหมายจะฟาดลงไปบนใบหน้าของหญิงสาวอีกครั้ง

เสียงร้องกรีดร้องของหญิงสาวทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวออกจากประตูหยุดชะงัก แม็กเครย์พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงๆ ปกติเขาแทบไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าใครจะเป็นจะตายไปตรงหน้าแต่เสียงร้องไห้อย่างน่าเวทนาของเธอมันกลับทำให้เขารู้สึกรำคาญใจ ชายหนุ่มหันกลับมองดูหญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยนอยู่บนโซฟาโดยมีร่างของโนแอลคร่อมทับอยู่ด้านบน ชายหนุ่มขยับตัวเดินเข้าไปใกล้ๆคนทั้งคู่ มือหนาคว้าหมับเข้าข้อมือของโนแอลไว้แน่น

“ กูเปลี่ยนใจ ”

“ เอ่อ.. ก็ไหนมึงบอกว่าไม่สนไง ”

“ เธอ..ลุกมานี่ ” แม็กเครย์ไม่ได้ตอบคำถาม เขาหันไปพูดกับหญิงสาวที่พยุงร่างกายอันสั่นเทาลุกขึ้นนั่ง มือเล็กหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองไว้เพราะเนื้อผ้าที่ขาดวิ่นจนแทบจะปิดหน้าอกเธอไว้ไม่ได้

“ ขะขอบคุณค่ะ ” เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก มือเล็กทั้งสองข้างจับชุดที่ใส่ไว้แน่น

“เดี๋ยว! ที่จริงกูก็ไม่ได้จะอะไร..ถ้าอีเด็กนี่มันไม่กัดกูก่อน ”

“ กะแกสิลวนลามฉันก่อน ” เฌอแตมพูดแทรกขึ้นมาด้วยอารมณ์โกรธ ขณะที่เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว

“ เหอะ..ลวนลาม? แหกตาดูซะก่อนว่าที่นี่มันสถานที่อะไร ตอนรับงานมึงไม่รู้เหรอ ”

“…”

“ มึงมีปัญหาเหรอไง ” แม็กเครย์เอ่ยถามเสียงเรียบและตวัดสายตามองหน้าโนแอล

“ ปะเปล่า ”

โนแอลขบสันกรามแน่นเพื่อระงับอารมณ์โกรธขณะที่สายตาก็จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าไม่กะพริบตา เขาจำใจขยับตัวห่างจากเธอเมื่อเห็นสายตาคมกริบและดุดันของแม็กเครย์ที่มองจ้องมา เขาไม่อยากขัดใจแม็กเครย์เพราะรู้นิสัยของเพื่อนดี ถึงจะสนิทกันเพราะเรื่องธุรกิจแต่เขาก็รู้ว่าแม็กเครย์เป็นคนน่ากลัวเกินกว่าที่จะเสี่ยงมีปัญหาด้วย

หญิงสาวรีบลุกขึ้นยืนทันที มือเล็กยกขึ้นเช็ดน้ำตาลวกๆขณะเดินเข้าหาชายหนุ่มที่ยืนมองเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย มีเพียงดวงตาสีดำนิลคู่นั้นที่ดูเหมือนจะเปล่งรังสีอำมหิตออกมาตลอดเวลา ถึงบุคลิกเขาจะดูไม่น่าเข้าใกล้แต่เวลานี้เขาดูเหมือนที่พึ่งหนึ่งเดียวของเธอ