Beranda / มาเฟีย / มาเฟียหลงเด็ก / ตอนที่17 ไม่ให้เกียรติ

Share

ตอนที่17 ไม่ให้เกียรติ

last update Terakhir Diperbarui: 2025-08-08 11:44:48

"อย่าเลยดีกว่าครับ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว"ไม่รู้เลยว่าจะยอมทนเห็นคนตรงหน้าทะเลาะกันได้นานแค่ไหนแต่ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ไม่คิดที่จะยอมหยุดการทะเลาะกันแบบนี้เลยด้วยซํ้า

"ถ้าพวกพี่ไม่หยุด เฌอจะไม่ยอมคุยกับพวกพี่จริงๆ ด้วย!!"และนั่นแหละไม่น่าเชื่อว่าพวกเขาจะยอมหยุดให้กับฉันงั้นหรอ แต่ฉันก็ยังคงยืนกอดอกทำหน้ามุ่ยไม่พอใจมากนักที่ทั้งสองเป็นแบบนี้เพราะฉันเอง

"เก่งใช่ย่อย"

"หุบปาก!!"ฉันจ้องมองไปทางต้นเสียงที่เอ่ยดุลูกน้องก่อนที่จะลากพาทั้งสองคนไปทำแผลที่ด้านล่าง ฉันนั่งมองพวกเขานิ่งไปที่กอดอกมองหน้าฉันที่นั่งอยู่อีกทางหนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

"พวกพี่เป็นบ้ากันไปแล้วรึไง พวกพี่จะมาทะเลาะกันเพราะเฌอหรอคะ พวกพี่เป็นพี่น้องกันนะเฌอขอล่ะค่ะให้เรื่องนี้มันเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะคะ เฌอไม่สบายใจเลยที่พวกพี่จะมาทะเลาะกันแบบนี้"ใครจะไปสบายใจได้ในเมื่อรู้ทั้งรู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดมาจากตัวฉันเอง

"โอเครค่ะ พี่จะทำตามที่เราบอกนะตัวเล็ก"

"แล้วพี่ล่ะคะ"

"ไม่มีใครกล้าออกคำสั่งกับฉัน"

"งั้นเราก็ไม่มีอะไรที่จะต้องมาคุยกันแล้วค่ะ"พูดจบฉันก็เตรียมตัวที่จะลุกขึ้นเพื่อเดินหนีแต่ก็ถูกพี่สงครามจับข้อแขนไว้และจับตัวฉั
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • มาเฟียหลงเด็ก   END

    "แม่ครับ ยุเหงาจังเลยครับแม่มาเล่นกับยุหน่อย""ได้สิลูก"ฉันปิดเอกสารลงและเดินลงไปเล่นนํ้ากับลูกแทน ซึ่งอีกไม่นานลูกก็จะได้ไปเรียนแล้วและฉันก็คงอยู่เหงาๆ คนเดียวแน่นอน"ฟิ้วว สนุกจังครับ""สาดนํ้าใส่แม่หรอ หื้มมตัวแสบ"ฉันทำเป็นว่ายนํ้าเข้าไปหาลูกชายที่อยู่ในห่วงยางและกำลังจะว่ายหนีด้วยเช่นกัน"ว่ายนํ้าเร็วจริงๆ ตัวแสบ""ตามให้ทันสิครับ ฮ่าๆ"ตู้มมมมเสียงกระโดดลงนํ้าของใครคนหนึ่งกระโดดลงมาร่วมเล่นกับพวกเราด้วยเช่นกัน"พ่อมาแล้ว ฮ่าๆๆ เล่นนํ้าๆ""มาแข่งว่ายนํ้ากัน"พวกเราทั้งสามต่างพากันสนุกกันในเรื่องราวความฝันของฉันที่ถูกสร้างขึ้นโดยห้วงแห่งนิทราพอฉันตื่นขึ้นหัวใจตอนนี้ก็สั่นเป็นอย่างมาก

  • มาเฟียหลงเด็ก   ตอนที่41 เคลียร์ใจ

    "พอเหอะ ไอว่ายูเลิกเล่นละครเหอะสงครามไม่งั้นยูจะได้เสียอะไรไปมากกว่านี้แน่"ผู้หญิงคนนั้นบอกออกมาพร้อมกับพยายามผลักพี่สงครามให้ออกห่างออกมาให้ได้มากที่สุด"หมายความว่ายังไง""คือ.....""ไอกับสงครามไม่ได้เป็นอะไรกันหรอก สงครามแค่เล่นละครหลอกเธอเพื่อลองใจเท่านั้น"พอได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกมาแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเจ็บไปมากขึ้น เขาหลอกฉันอีกแล้วงั้นหรอ ผู้ชายคนนี้ตั้งใจจะหลอกฉันงั้นหรอ"ลองใจงั้นหรอ สนุกมากปะ!!!""เฌอเอมพี่....""พี่ต้องการอะไรงั้นหรอ ตั้งแต่พี่กลับเข้ามาในชีวิตเฌอพี่ทำเฌอร้องไห้และเจ็บปวดไม่เว้นวัน พี่สนุกมากงั้นหรอวะ!!!"ฉันร้องโวยวายและผลักไหล่ของเขาออกพร้อมกับจับคอเสื้อของเขาไว้แน่น ร่างกายที่อ่อนตัวลงฉันร้องไห้และฟุบหน้าลงกลางอกของเขาอย่างหมดแรงแล้วจริงๆ"พี่ขอโทษ พี่อธิบายได้นะเฌ

  • มาเฟียหลงเด็ก   ตอนที่40 เริ่มต้นใหม่

    และหลังจากวันนั้นพี่สงครามก็เริ่มแยกตัวห่างจากฉันตอนนอนถ้าลูกจะนอนกับฉันก็มานอนที่ห้องฉัน แต่ถ้าลูกอยากนอนกับพ่อเขาก็ไปนอนที่ห้องลูกเราสองคนไม่มีแม้แต่บทสนทนาที่ดีต่อกันเลยสักนิดจนฉันเริ่มรู้สึกถึงความห่างเหิน แต่มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอแต่ทำไมฉันกลับเสียใจอยู่แบบนี้กันล่ะ"แม่ครับ แม่มาเล่นทรายกับยุสิครับ ยุเหงามากๆ เลยครับ""ได้ครับ ทำอะไรอยู่เอ่ย""เซอไพรส์//เซอไพรส์"เสียงคนกลุ่มหนึ่งเดินมาจากทางด้านหลังฉันและนั้นคือพวกเพื่อนๆ ฉันนั้นเอง ฉันรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดเพื่อนทันทีเพราะพวกเราไม่ได้เจอกันนานมากพอสมควร"คิดถึงพวกแกจัง""คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงตัวเล็กด้วยหล่อขึ้นนะเรา""สวัสดีครับ"ลูกชายยกมือไหว้เพื่อฉันอย่างมีมารยาทก่อนที่พวกเราจะพากันเล่นนู้นเล่นนี้ด้วยกันอย่าสนุกสนาน

  • มาเฟียหลงเด็ก   ตอนที่39 ขอโอกาส

    สายวันต่อมาฉันแทบจะไม่มีแรงเลยด้วยซํ้าเพราะดูเหมือนว่าจะติดไข้จากอีกคนมาจนได้ พอฉันตื่นขึ้นมาก็รีบลงไปหาลูกทันทีที่ตอนนี้มีเสียงหัวเราะคิกคักกันอยู่ด้านล่างพี่สงครามที่แต่งตัวด้วยชุดธรรมดาเสื้อยืดสีขาวและกางเกงวอร์มขายาวสีดำโดยที่ผมไม่ได้ถูกเซ็ท มันชั่งทำเอาใจฉันสั่นแทบจะหยุดไม่อยู่"พายุรักคุณพ่อนะครับ""พ่อก็รักลูกครับ""พ่อครับ ยุอยากได้น้องเพื่อนยุมาอวดยุว่ามีน้องแล้วครับ"ฉันยืนมองทั้งสองที่กำลังคุยกันอยู่ก่อนที่สองพ่อลูกจะหันหน้ามามองฉัน เด็กน้อยรีบวิ่งเข้ามาสวมกอดฉันทันทีและทำสีหน้ามึนงงอีกด้วย"ทำไมคุณแม่ตัวร้อนครับ คุณพ่อหายแล้ว""สงสัยแม่เค้าติดพ่ออ่ะลูก เฌอขึ้นไปอาบน้ำเหอะเดี๋ยวพี่พาออกไปเที่ยว""วันนี้เฌอไม่ว่างมีธุระ"พอพูดจบฉันก็หันหลังเดินขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวทันที วันนี้กะว่าจะเข้าไป

  • มาเฟียหลงเด็ก   ตอนที่38 ตัวร้อน

    "แม่ครับ พ่อกลับมารึยังครับ""ยังเลยลูก"เด็กน้อยเอ่ยถามหาผู้เป็นพ่อที่ตอนนี้ก็คํ่ามากแล้วแต่ก็ยังไม่กลับมาถึงบ้าน ในใจของฉันก็เป็นห่วงเขาอยู่ตลอดเวลากลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไปรึเปล่าแต่การกระทำของฉันมันกลับทำเป็นไม่สนใจอะไรเขาเลยสักนิด"แม่ไม่ห่วงคุณพ่อหรอครับ แม่โทรหาพ่อหน่อย""วันนี้พ่อเขาอาจจะไม่กลับมาก็ได้ อย่าลืมสิว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะพายุ"พอฉันพูดออกไปแบบนั้นลูกชายตัวน้อยก็หงอยลงไปก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นและพบกับคนตัวสูงที่ดูใบหน้าออกซีดๆ ด้วยแกร๊ก"พ่อครับ พายุคิดถึงพ่อที่สุดเลยครับ""พ่อก็คิดถึงยุกับแม่ที่สุดเลย พ่อซื้อข้าวมาด้วยนะ"พอพูดจบพี่สงครามก็เดินนำถุงอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารและเดินไปนั่งเล่นกับลูกของเขาที่โซฟาแทน"ทำไมพ่อตัวร้อนจังครับ"

  • มาเฟียหลงเด็ก   ตอนที่ 37 พ่อของพายุ

    เช้าวันต่อมาหลังจากเมื่อคืนที่กินข้าวเสร็จฉันก็เข้านอนทันทีพร้อมกับคนตัวสูง เราไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลยสักนิดเพราะฉันเอาที่เอาแต่เงียบและนิ่งกับเขามากจนเกินไป ความสัมพันธ์ของเราฉันยังไม่แน่ใจเลยด้วยซํ้าว่ามันจะไปได้ไกลกันมากแค่ไหน หรือมันจะต้องถึงจุดแตกหักกันอีกครั้ง"กลับไปแล้วงั้นหรอ"ตื่นเช้ามาข้างเตียงของฉันที่ดูโล่งๆ พอเดินไปดูที่ห้องนํ้าก็ไม่เจอใครเลยด้วยซํ้า ฉันไม่ได้คิดอะไรและคิดว่าเขาคงจะกลับบ้านของเขาไปแล้วจึงเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวและจะพาลูกกลับมาที่บ้านแต่พอเดินลงบันไดมาได้เพียงไม่กี่ก้าวฉันก็ต้องหยุดและแอบยืนฟังเสียงคนคุยกันและนั่นคือเสียงของพี่สงครามและลูกชายของเขานั่นเอง"พายุไม่มีพ่อครับ แม่บอกว่าพ่อของพายุตายไปแล้วครับ""พ่ออยู่นี่ไงลูก พ่อเป็นพ่อของพายุนะ"เขาพูดออกมาด้วยความเสียใจที่ลูกชายไม่ยอมรับว่าเขาเป็นพ่อ แต่ถ้าจะให้ผิดก็ผิดที่ฉันเต็มๆ ที่ไปหลอกลูกแบ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status