All Chapters of มาเฟียหลงเด็ก: Chapter 1 - Chapter 10

การทำงานของบริษัทที่ถูกเปิดขึ้นมาบังหน้าธุรกิจสีเทาที่ถูกสืบทอดอำนาจมาโดยผู้เป็นพ่อที่มอบให้กับลูกชายของเขาได้ดูแลช่วงนี้ทุกอย่างดูชุลมุนไปหมดเพราะทั้งงานที่แทบจะแยกร่างกันไปทำแล้ว แถมยังมีเรื่องพยายามหนีคู่หมั้นของผมอีก แม่อยากให้ผมมีเจ้าสาวได้แล้วเพราะอายุผมก็ย่างเข้าเลข3แล้ว"ท่านประธานคะ นี้เอกสารค่ะ เย็นนี้ท่านประธานมีนัดกับ.....""ฉันไม่ว่าง มีนัดต่อ"พอเซ็นเอกสารจบผมก็กำลังที่จะลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเพื่อที่จะไปดูงานที่อื่นต่อ แต่ทว่าไอ้น้องชายตัวดีกลับเดินเข้ามาในห้องพอดีเลยทำให้ผมต้องนั่งนิ่งมองหน้ามัน"คืนนี้ผมไม่กลับบ้านนะ ต้องทำรายงานหอเพื่อน""ก็ดี หมดธุระแล้วก็ออกไปซะ""อย่าพึ่งดิ ไม่อยากฟังเรื่องของไอ้เสี่ยชลันหน่อยหรอได้ข่าวมาว่า....ตอนนี้มันกำลังจะเอาตัวอดีตลูกสาวของท่านพิทักษ์กับคุณหญิงนฤมลไปขัดดอกเพื่อใช้หนี้ให้พวกมัน"จากที่ไม่สนใจก็ต้องหันมาสนใจกับคำพูดของไอ้สงกรานต์ที่พูดออกมาพวกเรากับไอ้เสี่ยชลันเป็นศัตรูกันมาตั้งเนิ่นนานพอรู้ว่ามันกำลังจะนำตัวผู้หญิงไปขัดดอกชดใช้การใช้หนี้ยิ่งทำให้ผมสนใจมากไปใหญ่"หมายความว่าไง""ก็พ่อกับแม่เลี้ยงของเด็กคนนั้นล้มละลา

หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องและนั่งกินขนมได้ไม่นานก็ต้องเดินไปทางหลังบ้านเพื่อเดินเล่นและเดินดูพวกดอกไม้ที่ปลูกไว้ตามรอบบ้านของเขาโดยหลังบ้านนี้ปลอดภัยจากผู้คนมากแถมอากาศก็สดชื่นอีกด้วย ฉันเดินมานั่งกอดเข่ามองไปที่วิวด้านหน้าอย่านิ่งก่อนที่จะมีคนเดินเข้ามาหาฉันอีกครั้ง"นายตามให้ไปหาบนห้อง""แต่ชั้นบนขึ้นไปไม่ได้ไม่ใช่หรอคะ""นายเรียก!"นํ้าเสียงดุดันที่เอ่ยออกมาอย่างเน้นคำและพูดแค่นั้นก็เดินออกไปทันที ฉันลุกขึ้นบัดก้นที่เปื้อนดินและเดินตามมือขวาของเขาขึ้นไปชั้นบนอย่างกล้าๆกลัวๆก๊อกๆ"มาแล้วครับนาย""ไปไหนก็ไป"พี่เขาคำนับให้กับพี่สงครามไปก่อนที่จะเดินลงไปยังชั้นล่าง ขาเรียวยาวค่อยๆก้าวเข้าไปยืนอยู่หน้าโต๊ะของเขาและนั่งเล่นตรงข้ามกับพี่สงครามที่นั่งอยู่"มีอะไรรึเปล่าคะ""มานี่หน่อย"ฉันลังเลใจสักพักเมื่อพี่เขาเรียกให้ไปใกล้ๆ แต่ก็ต้องตัดสินใจที่จะเดินไปเพราะเขาเหงยหน้าขึ้นมาจ้องมองฉันอย่างน่ากลัวเอามากๆ"ค่ะ มีอะไรรึปะ...."ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบมือเรียวหนาคล้ายกับผู้หญิงก็ทำการจับข้อแขนของฉันไว้และดึงให้ลงไปนั่งบนตักเขาและหยิบเงินออกมาใส่ในมือของฉันก่อนที่จะบดจูบฉันทันทีจ๊วฟ จ๊วฟ จ๊วฟ

วันนี้เป็นวันเกิดของกายซึ่งปกติทุกปีจะได้ไปฉลองกันที่โรงเรียนแต่ทว่าครั้งนี้มันกลับตรงในช่วงปิดเทอมทำให้เพื่อนๆ ต้องนัดกันไปที่อื่นแทนฉันลุกตื่นเช้ามาทำความสะอาดบ้านพร้อมทั้งสวนรอบๆ บ้านกว่าจะเสร็จก็ปาไปตั้งหลายชั่วโมง แต่ตอนนี้พี่สงครามก็ยังไม่ตื่น ฉันกะว่าจะเข้าไปขอเขาอนุญาตไปหาเพื่อนสักหน่อยแต่เขาเป็นพวกนอนตื่นสายเลยทำให้ฉันทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จหมดแล้ว"นายเรียกให้ไปพบที่บนห้อง""ค่ะ"ฉันล้างไม้ล้างมือให้สะอาดก่อนที่จะก้าวเดินขึ้นไปชั้นบนในห้องทำงานของพี่เขา พอเปิดประตูเข้ามาก็เจอเข้ากับพี่ครามที่นั่งอ่านเอกสารอยู่"บ่ายนี้ฉันมีงานที่บริษัทคงกลับดึก""ค่ะ"ฉันบีบมือแน่นไม่รู้ว่าถ้าขอเขาไปหาเพื่อนจะได้ไหม ฉันยังคงยืนนิ่งคุยกับตัวเองไปสักพักก่อนที่พี่สงครามจะตบตักของเขาเพื่อให้ฉันไปนั่งตรงนั้นฉันเดินเข้าไปฟุบนั่งที่ตักของเขาก่อนที่พี่สงครามเองจะควักเงินออกมาสามพันพร้อมกับบดจูบฉันทันที มือหนาทำหน้าที่ถลกเสื้อของฉันขึ้นเพื่อบีบเล่นอย่างมันมือและแรงเอามากๆ อีกด้วยจ๊วฟ จ๊วฟ จ๊วฟ"อื้อออ"ฉันร้องครางในลำคอเมื่อเขาบดจูบฉันอย่างนุ่มนวลพร้อมทั้งยังสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของฉันอีกด้วยต่างหาก

"อื้อออ"เสียงเบียดขี้เกียจดังขึ้นมาหลังจากตื่นนอนในตอนสายๆ ของอีกวัน ฉันลุกขึ้นมานั่งกุมขมับตัวเองอยู่สักพักก่อนที่จะรู้สึกผิดสังเกตจากกลิ่นกายรอบข้างที่ไม่เหมือนกับห้องของฉันเลยพอมองไปรอบๆ ก็พบเข้ากับว่านี้ไม่ใช่ห้องฉันแต่เป็นห้องพี่สงครามแถมตอนนี้ฉันยังเปลือยเปล่าร่างกายอีกด้วยแถมตรงนั้นก็ยังรู้สึกแปลกๆ ไปอีกฉันรีบลงจากเตียงทันทีแต่ก็รู้สึกเจ็บๆ ที่ตรงน้องสาวเอามากๆ และพอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวฉันก็เจอเข้ากับถุงยางอนามัยที่ถูกใช้แล้ววางเกลื่อนไปทั่วห้อง ฉันรีบก้มเก็บและค่อยๆ ลงมาจากบันไดอย่างช้าๆ เพื่อสำรวจว่ามีใครไหมและรีบวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเองทันทีฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบออกไปทำงานบ้านทันทีและพบเข้ากับหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่กำลังยืนกวาดบ้านอยู่ เธอหันมายิ้มให้กับฉันสักครู่และเริ่มทำงานต่อ"คุณป้าเป็นใครหรอคะ""ป้าเป็นแม่บ้านที่เคยอยู่ที่นี่ค่ะคุณผู้หญิง""เออ.... หนูไม่ใช่คุณผู้หญิงนะคะ หนูเป็นแม่บ้านเหมือนกันค่ะ"เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่มือขวาของพี่สงครามจะเดินเข้ามาหาฉันและคุณป้าคนนั้น"นี้ป้าเพ็ญ เป็นแม่บ้านที่เคยอยู่ที่นี้ คุณสงครามกับคุณสงกรานต์ให้ป้ามาทำความสะอาดบ้า

@มหาวิทยาลัย KING DOMEหลังจากวันนั้นฉันได้เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยได้ประมาณครึ่งเดือนแล้วซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันต้องเจอกับอะไรต่างๆ มากมายในมหาลัยแห่งนี้ทั้งสังคมใหม่ๆ และต้องเริ่มต่อสู้กับข่าวลือที่ตอนนี้ยังมีคนพูดถึงอยู่ในโลกออนไลน์ช่วงแรกฉันก็ทำใจไม่ได้และไม่พร้อมสู้กับมันเลยสักนิด แต่พอเวลาผ่านไปฉันก็ผ่านมันไปได้ง่ายๆ สบายสุดๆ เลยแหละฉันมาที่มอ.กับพี่สงกรานต์เพราะเมื่อวานเขากลับไปนอนที่บ้านและตั้งใจจะพาฉันมาด้วย พอมาถึงเขาก็ปล่อยฉันลงที่หน้าคณะเพื่อไม่อยากให้เป็นจุดสนใจมากอย่างที่เคย ฉันนัดกับกายไว้ที่หน้าคณะเพื่อที่จะได้เข้าไปพร้อมๆ กัน"ปะพวกมันรอที่ตึกแพทย์ เดี๋ยวนะมึงรอยที่คอมึงน่ะ ทำไมไม่กลบซะหรืออยากให้ใครเห็น""กูไม่ทันเห็น ขอบใจนะมึง"พวกเราพากันเดินจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ไปยังคณะแพทย์ซึ่งก็ไม่ได้ไกลมากนัก ตลอดทั้งทางกายมันก็เอาแต่พูดและด่าฉันเมื่อเห็นรอยท