ep18-ห้ามยั่วคนอื่น

ep18-ห้ามยั่วคนอื่น

เวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง หนึ่งนารายณ์จึงประชุมเสร็จ

"คุณหนึ่งค่ะให้โฉมเตรียมตัวเลยไหมคะ "

ระหว่างทางหลังจากออกมาจากห้องประชุมโฉมฉายเลขาของหนึ่งนารายณ์ถามขึ้น วันนี้มีแพลนงาน ต่อเป็นโปรเจคงานอยู่ต่างจังหวัดจึงต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัด

"ครั้งนี้คุณไม่ต้องไปนะครับ "

"ทำไมละคะ โฉมเตรียมตัวหมดแล้วนะคะ "

เลขาของหนึ่งนารายณ์ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

ครั้งนี้มีการค้างคืนด้วยหนึ่งคืนเธอวางแผนไว้ว่าจะสารภาพความในใจกับหนึ่งนารายณ์ แต่ถ้าเธอไม่ได้ไปด้วยทุกอย่างที่วางแผนไว้ก็คงต้องล้มเลิก

ถึงแม้ว่าภายในใจนั้นแสนจะเสียดายโอกาสดีๆ ที่จะได้ไปกับหนึ่งนารายณ์สองต่อสอง แต่เธอก็ต้องปรับอารมณ์ตัวเองให้คงเดิม

ความสัมพันธ์ที่เธอนึกคิดเป็นอะไรที่ไม่ถูกต้อง แต่เธอเห็นว่าหนึ่งนารายณ์ยังโสดอยู่ คงไม่ผิดอะไรถ้าเธอจะคิดกับเขาเกินกว่าเจ้านายกับลูกน้อง

เมื่อพูดคุยเรื่องงานกับโฉมฉายเรียบร้อยแล้วหนึ่งนารายณ์จึงเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา

นิวเคลียร์ยังนอนอยู่ที่เดิมแต่ที่แปลกไปคือเธอใส่เสื้อสูทที่เขาห่มให้ เธอคงหนาวเพราะเขาเปิดแอร์ไว้ให้

หนึ่งนารายณ์ยืนมองนิวเคลียร์ด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง เขาไม่สามารถอธิบายอะไรได้ในตอนนี้ คิดแค่ว่าต้องดูแลนิวเคลียร์ให้หายดีก่อน

อื้อ~

คนตัวเล็กที่หลับสบายรู้สึกตัวเธอบิดเกร็งร่างเล็กน้อย อาจเป็นเพราะรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว แล้วก็ม้วนตัวกอดอกหลับต่อราวกับเป็นลูกแมวน้อยขี้เซา

หนึ่งนารายณ์ยกยิ้มที่มุมปากนึกเอ็นดูเด็กน้อยที่นอนป่วยแถมขี้เซาอีกต่างหาก

นี่ขนาดเขาเดินเข้ามาใกล้ขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวเลย ขาแกร่งก้าวขยับตัวเข้าไปหานิวเคลียร์กว่าเดิมหลังมือสัมผัสกับหน้าผากมนที่มีไรผมที่ตกมาปรกปิดอยู่

ความเย็นเฉียบปะทะกับผิวหนังของเขา แสดงถึงอาการไข้ลดลงจนหมดสิ้นแล้วของนิวเคลียร์

อื้อ

เสียงครางในลำคอดังจากนิวเคลียร์อีกครั้ง เหมือนเธอจะรู้สึกตัวแล้ว เพราะการถูกรบกวนจากหนึ่งนารายณ์เธอขยับศีรษะไปมาเล็กน้อยเหมือนรำคาญอะไรบางอย่าง ใบหน้าหวานที่เคยซีดเซียวเริ่มมีเลือดผาดมาบ้างแล้ว

" ประชุมเสร็จแล้วเหรอคะ "

นิวเคลียร์ปรือตาชำเลืองมองแค่เพียงเสี้ยววินาที แต่ก็พอรู้ว่าหนึ่งนารายณ์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอจึงเอ่ยปากถามเขากลับไปด้วยเสียงงัวเงีย

"เสร็จแล้วครับ"

เสียงตอบกลับที่อ่อนโยนกว่าครั้งไหนๆ ทำให้นิวเคลียร์ต้องลืมตามองหนึ่งนารายณ์ ดวงตากลมโตจ้องไปที่หนึ่งนารายณ์ อย่างสงสัย

เธอได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่าหรือจริงแล้วเธอยังหลับอยู่แล้วฝันไป ต้องเป็นแบบนั้นแน่เลย

นิวเคลียร์ยกแขนเรียวขึ้นแล้วใช้นิ้วหยิบหยิกแขนตัวเอง จากเบาๆ แล้วค่อยออกแรงจนรู้สึกเจ็บ

"แปะ "

" อุ๊ย "

นิวเคลียร์ต้องอุทานออกมา ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บที่หน้าผาก และรับรู้แล้วว่าไม่ได้ฝันอย่างที่คิด

ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง เมื่อโดนหนึ่งนารายณ์ดีดเข้าให้ที่หน้าผากมน อาจไม่แรงนักแต่ก็ทำให้รู้สึกเจ็บและรู้สึกตัวด้วย

ต้องยกมือเรียวขึ้นลูบหน้าผากตัวเองไปมา เงยหน้ามองคนที่แกล้งเธอแล้วยู่ปาก ย่นจมูกใส่เขา

"ชอบเจ็บตัวอย่างนั้นเหรอ หึ"

" เปล่านะคะ แค่แปลกใจ "

เสียงหวานตอบกลับแผ่วเบาก้มหน้าลงมองพื้นเธอไม่ชอบตอนเขาดุๆ หรอก

"หิวหรือยังพี่จะพาไปกินข้าว "

เสียงทุ้มพูดขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้น้ำเสียงยังคงอ่อนโยนเหมือนเดิม นิวเคลียร์ที่นั่งก้มหน้าอยู่แอบอมยิ้มกับสรรพนามและน้ำเสียงที่ได้ยิน หัวใจดวงน้อยเต้นรัวอย่างสุขใจ

เขาแทนตัวเองว่าพี่ด้วย ความรู้สึกตื้นตันใจสุมเข้าที่อก น้ำตาเกือบไหลดีใจกับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตรงหน้า

"อ้าว...ว่ายังไง "

เมื่อถามไปแล้วแต่กลับไร้คำตอบจึงย้ำคำถามกับเธออีกครั้ง และคำถามนี้สามารถเรียกสติของคนที่จิตใจเตลิดเปิดเปิงเพราะความดีใจที่เขาเปิดใจให้เธอ รีบพยักหน้าให้เขาอย่างเร็วไว

"หิวค่ะ"

เงยหน้ามองคนตรงหน้า รอยยิ้มหวานส่งให้คนตัวโตที่ยืนมองอยู่แล้ว

เมื่อเห็นแววตาสดใสของเธอ หนึ่งนารายณ์ถึงกับนิ่งงันแต่เขาก็มองกลับด้วยสายตาอ่อนโยน

คนที่ได้รับถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง ใจสั่นไหวตัวร้อนวูบวาบไปหมด

ใช่ว่านิวเคลียร์จะรู้สึกเพียงคนเดียว หนึ่งนารายณ์เองก็หวั่นไหวกับความสดใสสดใหม่ของนิวเคลียร์เช่นกัน

"ไปได้แล้วค่ะ "

นิวเคลียร์ลุกขึ้นและยื่นมือเรียวคล้องแขนของหนึ่งนารายณ์อย่างถือวิสาสะ เธอเอี้ยวตัวเตรียมจะก้าวเดินแต่คนตัวโตยังยืนนิ่ง

"ไม่ได้ ห้ามถูกตัวพี่เวลาอยู่ข้างนอก "

ได้ยินคำนั้นนิวเคลียร์ต้องกัดปากแน่น เธอลืมไปว่าตอนนี้เธออยู่ในสถานะไหน

"ขอโทษค่ะหนูลืมตัว "

นอกจากคำขอโทษแล้ว เธอก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะพูดคำไหน

"แต่ถ้าอยู่สองคนเธออยากทำอะไรพี่ก็ได้ แต่ต้องมีแค่เราสองคนนะ " หน้าหล่อก้มลงกระซิบที่หูริมฝีปากแตะที่แก้มเนียนอย่างจงใจ

" แล้วถ้า...อื่ม..."

พูดจบก็เลื่อนปากหนาจูบที่ปากอิ่มไปทันที ประกบกันอยู่ครู่จึงถอนออก สายตาโลมเลียมองที่เธออย่างเปิดเผย ยื่นมือหนาเกลี่ยแก้มเนียนใสเบาๆ

" ระหว่างเราไม่เหมือนเดิมแล้วนะ เธอเป็นเด็กพี่ ห้ามยั่วผู้ชายคนไหนนอกจากพี่ เข้าใจไหม"

เขาย้ำสถานะแกมสั่งห้ามเธอพูดคุยกับผู้ชายคนไหน เพราะแค่เธอยิ้มให้หนุ่มก็พร้อมเข้าหาแล้ว

สถานะที่เธอได้รับอาจไม่เต็มใจนัก แต่ถ้าสถานะนี้เขาทำดีกับเธอแบบนี้ก็คงต้องลองสักตั้ง คิดได้แบบนั้นจึงพยักหน้าตกลงเขาแต่โดยดี

นิวเคลียร์ถอดเสื้อสูทตัวสวยคืนหนึ่งนารายณ์ เพราะนี่ก็ดูแปลกไปเหมือนกันสำหรับความสัมพันธ์ของเธอกับเขา หนึ่งนารายณ์เข้าใจความหมายจึงรับมาใส่โดยไม่ได้พูดอะไรอีก

ไม่นานทั้งคู่จึงออกจากห้องทำงานของหนึ่งนารายณ์ นิวเคลียร์ก้มหน้าก้มตาเดินตามหลังหนึ่งนารายณ์ไป เขาพาเธอไปกินอาหารเที่ยงแถบชานเมืองเพื่อสะดวกในการออกเดินทางต่อ

" นี่เราจะไปไหนคะ พี่หนึ่ง อยู่สองคนหนูเรียกพี่หนึ่งได้ใช่ไหมคะ "

หนึ่งนารายณ์ที่กำลังขับรถอยู่พยักหน้าให้นิวเคลียร์ แต่สายตายังจ้องมองไปที่ท้องถนน นิวเคลียร์มองหนึ่งนารายณ์นิ่ง เฝ้ารอเผื่อเขาจะหันมามองเธอ เวลาผ่านไปเป็นนาทีที่นิวเคลียร์เงียบปาก หนึ่งนารายณ์หันมามองจึงเห็นใบหน้าหวานที่กำลังมองเขาอยู่

" อะไร พี่ขับรถอยู่ "

เมื่อเขาเห็นว่าเธอทำหน้าเง้างอนจึงเอ่ยปากบอกเหตุผลพร้อมกับยื่นมือหนาคล้องศีรษะของนิวเคลียร์ แล้วดึงเข้าหาตัวเอง ให้เธอซบที่หัวไหล่ของเขา

การกระทำของหนึ่งนารายณ์ช่างอบอุ่นหัวใจแม่สาวน้อยแรกรักเสียเหลือเกิน ความสุขที่มีในตอนนี้ค่อยๆ สุกงอมจากหัวใจที่ไร้เดียงสา

เขาให้เธอเป็นเด็กเลี้ยง แต่ทั้งชีวิตของเธอกลายเป็นมีเขาในทุกเรื่อง ความสัมพันธ์ฉาบฉวยแต่ทำไมช่างหอมหวานเสียเหลือเกิน มีเหรอที่เธอจะไม่ลุ่มหลง

ในตอนนี้เธอไม่ต่างอะไรกับแมลงเม่าที่บินเข้ากองไฟ ไม่ว่าจะรู้ตัวช้าหรือเร็ว กองไฟก็ทำร้ายเธอไปแล้ว

👉 จริงใจหรือจิงโจ้ค่ะคุณหนึ่ง

👉ฝากกดถูกใจ+คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ❤️❤️❤️