Share

ตอนที่ 8

last update Последнее обновление: 2024-11-28 19:27:10

ลูกยังไม่ได้ยินเสียงของเขาหรอก...

สักประมาณห้าเดือน เด็กน้อยถึงสามารถรับรู้ได้ถึงเสียงของโลกภายนอก ไม่ว่าจะเป็นเสียงเพลงหรือเสียงของคุณพ่อ

ตะวันอ่านหนังสือเกี่ยวกับทารกในครรภ์มาพอสมควร และทั้งที่รู้อย่างนั้น เขายังพยายามพูดคุยกับเจ้าตัวเล็กในท้อง หยอกคุณแม่เล่นเป็นประจำ

คืนก่อนเขาไม่ได้ล่วงเกินภรรยา เพราะเห็นว่าเธอยังไม่พร้อม ปล่อยให้นอนหลับสบายจนสาย ก่อนออกไปทำงานเงียบ ๆ ในวันหยุดอยู่บ้านเขาก็ลุกจากเตียงก่อน หุงหาอาหารวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัว นั่งดูโทรทัศน์รอในห้องรับแขก กว่าที่คุณแม่จะงัวเงียตื่นเดินมาหา

“มึง...” เสียงหวานเรียก ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นจากนิตยสารที่นั่งอ่านอยู่สักพักบนโซฟาสีดำสนิท หญิงสาวหน้าชะงัก ยืนขาแข็งไปเสียอย่างนั้น

“เอ้อ... ตะวัน เรามีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย”

“ครับเมีย นั่งสิ...”

ร่างสูงในชุดอยู่บ้านตบที่นั่งเบา ๆ เป็นเชิงเรียก ภรรยาก็นั่งลงข้างกัน

ใบหม่อนเริ่มสวมชุดคลุมท้อง เป็นเสื้อตัวหลวมโพรกความยาวถึงหัวเข่า เธอดูกล้า ๆ กลัว ๆ ในความสัมพันธ์ฉันเพื่อนซึ่งเคยแน่นแฟ้น เธอทำตัวห่างเหินมากขึ้น ยังบอกกับเขาไปตรง ๆ ว่าทั้งเธอและเขาควรเปลี่ยนคำที่ใช้เรียกตัวเอง หลังแต่งงานกันมาแล้วยังมีอีกหลายเรื่องที่จำต้องเปลี่ยน

อย่างแรกคือสรรพนามการเรียกกันและกัน เธอมีความคิดว่าในอนาคตหากลูกได้ยินเข้าคงไม่ดีแน่

“ถ้า... เธอ... จะไปหากินนอกบ้าน เราไม่ว่านะ อย่าลืมป้องกันด้วย”

คนได้ยินเหมือนถูกตบหน้าแรง ชักสีหน้าใส่ “พูดอะไรน่ะ ให้ผัวออกไปหากินข้างนอก ช่วยผัวไม่ดีกว่าเหรอ?”

“ไม่รู้... ทำไม่ได้มั้ง”

“ทำเพื่อลูก มีความสุขเพื่อลูก แกล้งทำเป็นรักผัวสักวัน เพื่อลูกหน่อยไม่ได้รึไง” คนพูดเลื่อนมือไปคว้าเอวบาง กระชับกอดคนตัวเล็กที่ก้มหน้าลงมองหน้าตัก

“อะไรอีกล่ะ ปล่อยเลยนะ”

“ไม่ปล่อย เงยหน้า” ในคำสั่งสั้น ๆ ตะวันทำให้อีกฝ่ายเงยหน้ามองตนได้สำเร็จ มือวางหนังสือ เลื่อนไปเชยคางมนขึ้นบังคับเธอให้ยอมสบตากัน

ใบหน้าสดสวยแดงระเรื่อ เมื่อเผลอนึกถึงเรือนร่างอันสมบูรณ์แบบ ในเสื้อกล้ามสีขาว ใบหม่อนคิดว่าเธอบกพร่องในหน้าที่เมียจริง ๆ เพราะถึงเธอจะออกไปทำงานช่างภาพอิสระ หาเงินมาจุนเจือครอบครัวด้วย เธออุ้มครรภ์แต่ไม่ได้ทำหน้าที่อย่างอื่น แม้แต่การทำความสะอาดบ้าน ตะวันดันแย่งทำซะหมด

“ผัวมีเซ็กซ์กับใครไม่ได้อีกแล้วนะ รู้ไหม?”

“ทำไมล่ะ เมื่อก่อนก็เห็นมีไปทั่ว ตอนนี้แตกต่างกันตรงไหน”

“ต่าง... เพราะตะวันรักหม่อนกับลูกนะ ทำตัวให้มันน่ารักหน่อย”

“พูดไปอย่างนั้นแหละ”

“พูดจริง ถ้าไม่รัก ตะวันไม่แต่งด้วยหรอก แค่รับผิดชอบก็น่าจะพอแล้ว แต่ตะวันอยากอยู่กับหม่อน กับลูก ทุกวัน ตะวันอยากเห็นหน้าใบหม่อนทุกวัน”

ใบหน้าสดสวยแดงระเรื่อเพราะคำสารภาพของเขา ใบหม่อนไม่ชินกับคำบอกรักของตะวันสักที ในเมื่อเธอมองไม่เห็นความแตกต่างนั้น แม้ในแววตาที่เปลี่ยนไป จากที่เคยนิ่งเฉย ให้ความสนใจเธอในบางเวลา แต่พอเธอไม่สนใจเขาก็จะหันไปสนใจอย่างอื่น

ไม่รู้เมื่อไรที่ความรู้สึกดี ๆ กลายเป็นความหลงใหล คลั่งไคล้ แววตาคู่นี้ติดตามดูเธออยู่ตลอด ขนาดว่าเมื่อเช้านี้เธอหายเข้าห้องน้ำไปนานสักหน่อย เธอไปหาของกินในห้องครัวนานผิดปกติ เธอแต่งตัวด้วยเสื้อยืดตัวโตธรรมดา ๆ เขายังคงมอง

“คิดอะไรอยู่ครับ? แม่หม่อน”

“เปล่า” ตอบเท่านั้น อยู่ดี ๆ ใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มลงช่วงชิงริมฝีปากอิ่มงาม มอบจุมพิตอ่อนหวานให้เธอรับรู้ถึงความรู้สึกภายในใจ

ยากจะขัดขืนต้านทานแม้เป็นเพียงจูบ หญิงสาวพลันปิดตาลงรับสัมผัสอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง

“อื้ม...” เสียงอู้อี้ในลำคอบอกว่าเธอหายใจไม่สะดวก พอเผยอริมฝีปากนิดเดียว ปลายลิ้นหนาก็สอดแทรกเข้ามา ด้วยอารมณ์ที่แปรเปลี่ยนไป

ตะวันเริ่มเบื่อหน่ายกับการปลดปล่อยตัวเองในห้องน้ำ หลังแต่งงานกันมาได้ร่วมเดือน เขาไม่แตะต้องภรรยาเพราะเห็นว่าเธอไม่พร้อม

แต่คงไม่ไหว... ไม่ทนแล้ว!

คิดพลันร่างกำยำผลักกายขึ้นคร่อมทับ กดเรือนร่างอันเต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแรงแนบชิดสนิทกายสาว

ด้วยฮอร์โมนคุณแม่ ประสบการณ์ประหลาดที่ห่างหายมาสักพักปลุกเร้าหญิงสาว จนเขาผละจากเธอ สลัดเสื้อยืดสีขาวทิ้งลงพื้น เหลือกางเกงขาสั้นสีดำตัวเดียว เผยให้เห็นมัดกล้ามที่เรียงตัวเป็นระเบียบเครียด แผงอกกว้างกำยำขยับตามลมหายใจหอบสั่น

ไม่มีส่วนไหนบนเรือนกายกำยำไม่สั่นสะท้านเคลื่อนไหว ฝ่ามือที่ล้อมกรอบดวงหน้าหวาน ขยับลงต่ำ เมื่อลูบผ่านแผ่นหลังบางก็กระถดกายเข้าแนบชิดสนิทสนท ร่างบางสะดุ้งเฮือกตกใจ

ชายหนุ่มค่อย ๆ ปลอบเธอ กระซิบเสียงแห่บพร่าข้างหู “ผ่อนคลายหน่อยครับเมีย... ไม่ต้องกลัวนะ... ไม่เจ็บเหมือนวันนั้นหรอก...”

ในคำมั่นสัญญาว่าเขาจะใช้ความระมัดระวัง ใบหม่อนได้แต่หวังว่าครั้งนี้คงไม่สร้างความเจ็บปวดให้กับเธอนัก ตราบจนกระทั่งมังกรร้ายสะกิดเนินเขาอวบอิ่มผ่านแพนตี้ตัวจิ๋ว เธอเกือบจะลุกหนีเขาไปเหมือนกระต่ายตื่นตูม แต่ถูกบังคับจับข้อมือเข้าหมับด้วยแรงที่มากกว่า

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มิตรรักลวงใจ X เรือนใจนายอคิน   ตอนที่ 24 :

    ถึงแม้ว่าเธอยอมมอบหัวใจให้เขาแล้วก็ตาม ไม่มีวันไหน ที่เขาจะรักเธอน้อยลงสักวันเรือนไทยยกสูงด้านในเป็นเวลาของผู้หลักผู้ใหญ่จับกลุ่มพูดคุยกัน บ่าวสาวขอตัวออกมายืนสูดอากาศด้านนอก หญิงสาวยังอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายตัวโต อุ้มประคองเธอออกมาวางลงบนพื้นหญ้าด้านหน้าอย่างระวัง ถอดรองเท้าส้นเตี้ยให้ใส่เป็นรองเท้าแตะแทน ยังกำชับบอกว่าจะไม่ดีต่อลูกน้อยไม่ควรยืนนาน ๆสักพักหนึ่งเขามองเข้าไปในบ้าน แผ่นป้ายติดดอกไม้น่ารักด้านบน “ผมเคยมองป้ายแต่งงานของพวกเขา จินตนาการอยู่ว่าอาจเป็นชื่อของเรา”“เห็นค่ะ... ตาเยิ้มเชียว แหม่มเลยยอมไปกินหูฉลามด้วยไง แหม่มไม่ไปอาฟเตอร์ปาร์ตี้ ท่าทางน่าสนุกจะตาย”“แล้วหูฉลามอร่อยไหม?”“คนพาไปอร่อยกว่า...”“อ้อ ยังไงก็ขอบคุณที่รับรักคุณอคินนะครับ... ครูแหม่ม” เขายิ้ม มือโอบเอวบางเข้าแนบชิดสะโพก ก้มหน้าลงมองชุดไทยสีขาวคาดสไบทอง เครื่องประดับสะท้อนแสงอาทิตย์ยามสาย ใต้ต้นไม้สูงใหญ่ใบหน้าหวานงามแต่งแต้มเครื่องสำอางเบาบาง ทว่าริมฝีปากสีแดงสดเข้ากับชุดสวย เธอระบายยิ้มอ่อน“แหม่มชอบคุณก่อน คอยเฝ้าไปถามหาหนังสือประหลาด ๆ ก็แค่ข้ออ้างของแหม่ม แหม่มจะเอาหนังสือภาษามือสำหรับเด็กไปทำอะไร

  • มิตรรักลวงใจ X เรือนใจนายอคิน   ตอนที่ 23 :

    ใบหน้างามระรื่นอารมณ์ดี แค่เจอโทรศัพท์เครื่องเดียว หญิงสาวรีบเปิดตู้เสื้อผ้า สวมเดรสลายดอกไม้มีสม็อคเอวน่ารัก ออกจากห้องไปซื้อของเข้าบ้านมาใส่ตู้เย็นเอาไว้ เผื่อแฟนหนุ่มกลับบ้านมา จะได้มีขนมปังมีข้าวรองท้องเสียหน่อย“น่าหมั่นไส้ ตัวลืมเรื่องของเราแล้วสิ เราสนิทกันขนาดไหน” บ่นพลางอมลมไว้ในแก้มป่อง คนถือถุงพะรุงพะรังเดินตามหญิงสาวที่นำหน้าเข้าลิฟต์ไป ปลายนิ้วเรียวกดเลข 15 ก่อนจะหันไปบอกกับพี่ชายซึ่งอยู่กันตามลำพัง“คนเราต้องโตไหม มิกกี้... ไม่เอานะ ไม่คิดมาก”เธอยอมเป็นฝ่ายง้อพี่ชายฝาแฝดก่อนวันนี้ ส่งยิ้มหวานให้ มือข้างหนึ่งเลื่อนไปกุมมือหนา ชายหนุ่มไม่ถนัดมือที่จะกุมน้องสาวก็ย้ายของไปถือไว้อีกข้างทั้งหมด เพื่อสอดประสานปลายนิ้วเข้าด้วยกันเหมือนอย่างเคย“เค้ายังรักตัวเหมือนเดิมนะ ตัวเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ เป็นคนที่เกิดมาด้วยกัน เค้าจะเป็นแม่คนแล้วนะ ตัวต้องดีใจสิถึงจะถูก”“I love you too Anika...”แววตาซึ่งเต็มไปด้วยความโหยหาอาทรสบประสานกัน สองพี่น้องได้ปรับความเข้าใจ บีบมือกันและกันแน่น ประตูลิฟต์เปิดอ้าออกกว้าง พร้อมความรู้สึกใหม่ ๆ ซึ่งยังคงเหมือนเดิม และแตกต่างไปในขณะเดียว----------

  • มิตรรักลวงใจ X เรือนใจนายอคิน   ตอนที่ 22 :

    ว่าที่คุณพ่ออ่อนโยนกว่าที่เธอคิด เขาลิ้มชิมเรือนร่างอย่างนิ่มนวลกระทั่งเต้าตึงซึ่งขยายใหญ่กว่าเดิม แทรกกายเข้าหาเธออย่างเร่าร้อนทว่าโอนอ่อนตาม บนโต๊ะกินข้าวก็ใช่ว่าจะไม่เคย ไม้สีดำแข็งแรงทนทานสมราคาคุยของเซลล์ขายเฟอร์นิเจอร์ หลังจากที่เจ้าของห้องเพิ่งถอยมาใหม่ เพราะตัวเก่ามันหัก!ผู้ชายตัวโตใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมาก อย่างไม่น่าเชื่อเลยว่า...พ่อหนุ่มเอวดุจะกลายเป็นพ่อหนุ่มเอวหวาน สองขาเรียวที่โอบรัดรอบเอวสอบ ขยับเบา ๆ หมุนวนเป็นวงกลมแต่ทำให้เธอรู้สึกถึงความล้ำลึกอัณณิกาก็คงไม่ไหว ร่างกายส่ายเร่า ส่งเสียงครวญครางปานขาดใจ เพราะติดใจสามีคนใหม่คนเดิม“คุณอคิน อ๊าาย!” เสียงหวานหวีดร้อง สะโพกงามกระตุกเกร็งเมื่อเดินทางมาสุดทางฝัน เธอหายใจหอบโยนทว่าตะโบมจูบริมฝีปากหนาหยักได้รูปช่องทางรัดร้อนกระตุกเป็นจังหวะ เร็วแรง ทำให้เรือนกายกำยำรุ่มร้อนราคะกัดกรามแน่นเป็นสันนูนอคินฟุบหน้าลงบนไหล่มน ฝังกายแกร่งครั้งสุดท้ายเพื่อปลดปล่อย ราวกับว่าเขาพร้อมละทิ้งทุกสิ่งอย่าง แม้ทำได้เพียงตัวสั่นเป็นลูกนกตกรังในอ้อมแขนเล็ก ๆ ส่งเสียงคำรามราวสัตว์ป่าออกมา ทันทีที่การบีดรัดคลายตัวลง สองขาเรียวไขว้กันเหนือแ

  • มิตรรักลวงใจ X เรือนใจนายอคิน   ตอนที่ 21 :

    ภาพขาวดำซึ่งเจ้าตัวที่ขยับไปมา ถีบแขนถีบขาวุ่นวายกับร่างกายตัวเองซึ่งยังไม่สมบูรณ์ดี เลขด้านบนสุดของจอ 12w6d ประมาณสิบสองสัปดาห์หกวันสาววัยห้าสิบกว่าตะลึงงัน ประคองจับแท็บเล็ตด้วยมือทั้งสองข้าง หรี่ตามองดูให้ชัด ถึงแม้ว่าจอสี่เหลี่ยมขนาดสิบนิ้วกว่า ใหญ่พอที่จะมองภาพได้อย่างชัดเจนคุณแม่ป้อมดูวิดีโอสั้น ๆ เรียงกันหลายตอนจบแล้วกลับหันมาจ้องลูกชายตาเขม็ง“ไม่ดีใจเหรอ?” ถามหน้าเหลอหลา ด้วยสายตาที่ดุดันก้าวร้าวของหญิงตรงหน้า ไม่ได้ตั้งตัวก็โดนฝ่ามือพิฆาตเข้าบนต้นแขนเป็นล่ำสันเพราะว่าใกล้มือที่สุด ถึงลูกชายจะมีมัดกล้ามแข็งแรง คุณแม่ก็ไม่คณนามือจนเจ้าตัวต้องร้อง“โอ๊ยแม่! ตีผมทำไมอะ ผมตั้งใจมากเลยนะ เห็นแม่บ่นว่าอยากได้หลาน เมื่อไรลูกชายจะมีเมีย ผมตั้งใจกินแต่ของดี ๆ ขยันทำการบ้านมากเลยนะแม่”“หลานก็ส่วนหลาน แต่แก... มันน่านักนะ!” เสียงตะคอกว่าก่อนจะลดเสียงลงเพราะกลัวใครมาได้ยินเข้า หญิงสาวรีบเข้ามากอดแขน“คุณแม่คะ... หนูลืมกินยาเองค่ะ อย่าตีพี่เขาเลย”“ตกลง... ลืมหรอ?”หญิงสาวส่ายหน้า ขยิบตาส่งสัญญาณให้เขาบอกว่าให้รับคำแก้ตัวของเธอหน่อย จะได้ไม่ถูกคุณแม่ตีจนแขนแดงไปหมด ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเพ

  • มิตรรักลวงใจ X เรือนใจนายอคิน   ตอนที่ 20 :

    ‘เอ๊ย! มิสแว่น ๆ’‘ลุกเร็วมึง!’‘ยังไม่เลิกเรียนมานั่งร้านกาแฟได้ไง!’เสียงหวานใสของครูสาวผมฟู แว่นหน้าเตอะ ดังก้องเข้ามาในหัว ขนาดว่าเธอตะโกนอย่างดุดันที่สุดแล้วกลับไร้ซึ่งความน่ากลัว จะว่าดุก็ยังไม่ได้เลยเด็กหนุ่มวิ่งหนีคุณครูสาว ตะโกนเรียกมิสแว่น ๆ อะไร ๆ ทำไม ๆ แก๊งเด็กแสบที่ถึงจะสวมกางเกงน้ำเงินแต่หน้าตาเอาเรื่องเอาราว เกินกว่าครูตัวเล็กนิดเดียวจะรับมือไหว คุณครูยังทำกาแฟหกใส่เสื้อหนุ่มในร้านกาแฟ ล้มหน้าคะมำ!อัณณิกาสารภาพความในใจว่าเธอซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากเมื่อได้รับน้ำใจจากเขา ไม่ใช่เพียงผ้าเช็ดหน้าผืนเล็ก ๆ ในวันที่ไม่ได้ดูแลตัวเองจนดูสวยเท่านี้วันนั้นอคินไม่ถือโทษโกรธเธอเรื่องกาแฟ จับตัวเด็กแสบได้ สั่งสอนแทนคุณครู แต่ละคนเงยหน้ากันแทบไม่ขึ้น‘ไม่เป็นไรนะครับ ครู...’เขาพูดเท่านั้น คุณครูไม่ได้บอกชื่อเสียงเรียงนามกับเขาเลย ทำให้จำครูแหม่มไม่ได้อคินไม่คิดว่าเธอยังคงเก็บของเล็กน้อยเอาไว้ ตัวเขาเองก็ไม่คิดอะไรจนพบเธออีกครั้งหนึ่ง มายืมหนังสือ มาคืนหนังสือ เขาเห็นหน้าเธอบ่อยขึ้น มาก ๆ เข้าก็เริ่มหลงใหลในความน่ารักอ่อนหวานของหญิงสาวตรงหน้า“แหม่ม... ดีใจจังค่ะ ขอบคุณที่ดูแลแหม่ม

  • มิตรรักลวงใจ X เรือนใจนายอคิน   ตอนที่ 19 :

    งอนกันไปงอนกันมา วันต่อมาก็หายโกรธ ความสัมพันธ์ของเธอและเขาไม่ซับซ้อน สามารถนั่งพูดจากันอย่างตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมเมื่อกลับบ้านด้วยกัน เขาพูดกับเธอเรื่องพี่ชายว่าเขาไม่ชอบ เธอก็จะพยายามวางตัวให้ดีกว่านี้เย็นนี้เธอมารอพบเขาหน้าห้องสมุด ใต้ร่มไม้ใหญ่บนม้านั่งหินตัวเดิม สวมเดรสสีขาวสะอาด เข้ารูปสมส่วน แต่งหน้าบาง ๆ เข้ากับลิปสติกสีชมพู“รอนานไหม?” เป็นคำถามแรกของคนที่ถือน้ำหวานชื่นใจติดมือมาพร้อมกับกระเป๋าหนัง มือส่งให้หญิงสาวที่ดูมีน้ำมีนวลขึ้นเล็กน้อย เธอรับแก้วน้ำไปดื่ม แก้วพลาสติกใสมีหลอดมองดูเหมือนจะเป็นน้ำหวานทั่วไป“น้ำนมข้าวโพดหรือคะ?”“ครับ ซื้อมาตอนพักกลางวัน บำรุงแฟนหน่อย”คนได้ยินหยิบหลอดเข้าปากชิมน้ำอร่อยไปหนึ่งคำ รสชาติไม่หวานมาก ขณะร่างสูงในเชิ้ตหล่อเหลาสีกรมท่านั่งลงข้างเธอ ตั้งใจจะนั่งคุยกับแฟนสักหน่อย“ช่วงนี้เลิกงานเร็วหรือครับ?”“ค่ะ เดือนนี้งานไม่ยุ่ง แต่ว่าเดือนหน้าเลิกช้าแล้วนะ”“ไม่เป็นไร ผมจะไปรอแหม่ม... เหมือนเดิม” ปลายเสียงย้ำชัด กระทั่งแววตาเอ็นดูเห็นเธอดื่มน้ำจนหมดแก้วอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ลืมถามถึงมาสเซอร์หนุ่ม “เย็นนี้มาสเซอร์มิกจะมาชวนดูหนังอีกหรือเปล่า?”“ไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status