แชร์

บทที่ 1183

ผู้เขียน: หูเทียนเสี่ยว
เสียงของเจิ้นเจียงดูเร่งร้อน แต่กลับฟังไม่ออกว่าลนลานตรงไหน

จั๋วซือหรานเปิดประตู "อืม เกิดอะไรขึ้น"

เจิ้นเจียงเอ่ยว่า "มาขวางกันอยู่ด้านนอกโรงเตี๊ยมขอรับ"

"พวกกองหนุนสินะ?" จั๋วซือหรานถาม

เจิ้นเจียงพอนึกถึงขบวนที่อยู่ด้านนอกนั่น "รู้สึกเหมือนจะไม่ใช่กองหนุนเท่าไร..."

กองหนุนของใครเป็นแบบนั้นกันล่ะ

อันที่จริงพอพูดขึ้นมา จำนวนคนก็ไม่น้อยเลย แต่เจิ้นเจียงพอคิดถึงความสามารถของคุณหนูตนเอง ก็รู้สึกว่า...คนแค่นี้ ก็เหมือนเข้ามาแจกแต้มให้เปล่าๆ กระมัง?

พูดได้แค่ว่า ใครก็ตามที่ติดตามอยู่ข้างกายจั๋วซือหราน สายตาก็จะยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ

จั๋วซือหรานได้ยินคำนี้ของเจิ้นเจียง คิดๆ แล้วก็หัวเราะ "ไม่ค่อยเหมือนกองหนุนหรือ? ทำไม อย่างนั้นคือเข้ามาประนามข้าหรือ?"

เจิ้นเจียงคิดๆ รู้สึกว่าน่าจะเป็นไปได้!

จั๋วซือหรานพยักหน้า "ออกไปดูหน่อย"

มาถึงโถงหน้าโรงเตี๊ยม ให้เหลียนเจินเปิดประตูใหญ่โรงเตี๊ยมออก

ก็เห็นพวกสำนักเมฆาวารีอยู่ด้านนอกกลุ่มหนึ่ง กะด้วยสายตาประมาณยี่สิบคน ดูจากเสื้อผ้าแล้ว ล้วนเป็นพวกศิษย์ธรรมดาเสียส่วนใหญ่

ในนี้น่าจะมีผู้ดูแลอยู่คนสองคน

ก่อนหน้านี้ยังทำหน้าขรึมพูดจาหนักแน่น แต่ตอนเ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1419

    ในเมื่อตัดสินใจแล้ว เช่นนั้นก็ใช้วิธีไฟวิเศษแล้วกันเพียงแต่ว่า พอเทียบกับพ่อลูกเฟิ่งหลานเฟิ่งซานที่กินอะไรกันแทบไม่ลงเนื่องจากตึงเครียดแล้วจั๋วซือหรานกลับกินอย่างเอร็ดอร่อย แตกต่างจากคนอื่นจริงๆแต่ก็ทำให้ความรู้สึกของคนผ่อนคลายลงมาบ้างได้จริงๆรอจนผ่านมื้อเย็นไป จั๋วซือหรานก็พาพวกเขากลับมาที่ห้องเพราะนางกับเฟิงเหยียน แล้วยังมีปันอวิ๋นอีกคน ก็ล้วนเข้าร่วมกับเรื่องนี้ชิ่งหมิงคิดๆ จึงขันอาสารับผิดชอบเรื่องคุ้มกันพวกเขาให้นอกเหนือจากนี้ ก็เหมือนไม่มีอะไรที่จำเป็นต้องเตรียมตัว"เตรียมตัวเสร็จหรือยัง?" จั๋วซือหรานถามขึ้นคำหนึ่งเฟิ่งซานกลืนน้ำลาย จากนั้นก็พยักหน้าขรึมๆจั๋วซือหรานบีบนิ้วมือเฟิงเหยียนเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "งั้นก็เริ่มเถอะ ไม่เป็นไร วางใจเถอะ"เฟิงเหยียนไม่วางใจแน่นอนแต่จำใจต้องทำแบบนี้ เขายื่นมือออกมา สองมือกุมจุดสำคัญของเฟิ่งซานไว้ตอนนี้เอง สองพ่อลูกเฟิ่งหลานเฟิ่งซานก็เห็นว่า ดวงตาลุ่มลึกเรียวยาวของชายคนนี้ เปลี่ยนแปลงไปในพริบตาดวงตาที่เดิมทีดำลุ่มลึก พริบตานั้น ไม่ว่าจะสีหรือม่านตาก็เปลี่ยนไปทั้งหมดราวกับว่าเป็น...ดวงตาของนกอะไรบางอย่าง คมกริบมากพริบตา

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1418

    พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน สายตาของเฟิงเหยียนก็ขยับเล็กน้อยจั๋วซือหรานเอ่ยต่อว่า "ก็เหมือนลางสังหรณ์ว่าไมแน่ข้าอาจจะทำได้แบบนั้น"เฟิงเหยียนรู้ว่าลางสังหรณ์อาจจะทำได้ที่นางพูดถึง ไม่ได้หมายถึงเรื่องที่จะสามารถรักษาอาการป่วยครั้งนี้ของเฟิ่งซานได้แต่เป็นเรื่อง...ที่นางตั้งท้องและจะคลอดได้เฟิงเหยียนสูดลมหายใจลึก น้ำเสียงมีอาการจนใจ "แล้วครั้งนี้เจ้า มีลางสังหรณ์ว่าอะไรล่ะ...""ข้ารู้สึกว่า ข้าต้องมีตัวหมากมาเป็นไพ่ตายมากกว่านี้หน่อย" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น ปลายนิ้วจิ้มไปที่กลางฝ่ามือเขา"ถ้างั้นอย่างน้อยข้าก็ต้องมีไฟที่ไม่ด้อยไปกว่าเพลิงตะวันหงส์แดงใช่ไหมล่ะ?" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นตอนได้ยินนางพูดคำนี้ เฟิงเหยียนก็เงยหน้าขึ้นมองนางทันทีราวกับว่าพริบตานี้ เข้าใจความหมายของนางขึ้นฉับพลันเขาไม่ได้ตอบทันที ทั้งสองคนสบตานิ่งงันกันไปแบบนี้ครู่ต่อมา "เจ้าต้องรับปากข้า ห้ามฝืนตัวเอง ถ้าหากจัดการไม่ได้ ก็ให้ปันอวิ๋นเข้ามารับช่วงต่อ ข้าไม่สนว่าราชาปุโรหิตดินแดนทางใต้อะไรนั่นจะเป็นหรือตาย ข้าสนแค่เจ้าเท่านั้น"เฟิงเหยียนจ้องมองดวงตาจั๋วซือหรานเขม็ง เอาคำพูดสุดท้ายเมื่อครู่ พูดซ้ำขึ้นมาอ

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1417

    นี่เป็นวิธีที่ปันอวิ๋นคิดว่าจั๋วซือหรานน่าจะคิดออกมาพิษกู่ร้อยไหมทั้งเจ็ดตัวของนาง นางใช้งานจนชำนิชำนาญไปนานแล้วถ้าหากนางใช้ไหมกู่มากมายพวกนั้นของพิษกู่ร้อยไหมทั้งเจ็ด จัดการบีบมดลายในเส้นลมปราณของเฟิ่งซานออกมาล่ะก็...ตามหลักการแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้เพียงแต่ว่า จะใช้พลังงานเยอะมาก และด้วยสภาพร่างกายของนางตอนนี้ คงจะไม่ค่อยดีนักแต่ปันอวิ๋นคิดไม่ถึง ว่าจั๋วซือหรานไม่ได้ตัดสินใจแบบนี้การตัดสินใจของนาง...เกินคาดจากนั้นเยอะเลย!"ว่าเจ้าว่าอะไรนะ!?" หลังจากได้ยินความคิดที่จั๋วซือหรานพูดมา ดวงตาของปันอวิ๋นก็เบิกกว้างชิ่งหมิงที่นิ่งเงียบอยู่ข้างๆ มาตลอด ดูจากสายตาแล้ว ก็เป็นแววตาที่ไม่เห็นด้วย"เจ้าเลิกคิดได้แล้ว" ปันอวิ๋นเอ๋ยขึ้น "เฟิงเหยียนไม่มีทางเห็นด้วย"จั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า "แต่ข้ารู้สึกว่าวิธีนี้มันมั่นคงมากเลยนะ"เฟิ่งซานกับเฟิ่งหลานพอได้ยินวิธีนั้นที่จั๋วซือหรานเพิ่งพูดมาเมื่อครู่ อันที่จริงก็รู้สึกว่าผิดปกติอยู่หน่อยๆเพราะจั๋วซือหรานบอกว่า จะให้ใต้เท้าเฟิงเหยียนคนนั้น ใช้ไฟวิเศษที่บ้าคลั่งชนิดหนึ่ง ส่งเข้าไปในเส้นลมปราณเขาและเพราะมันบ้าคลั่งเกินไป สาม

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1416

    พ่อของนางเฟิ่งซานเหลือบมองนาง "จงอย่าด้อยค่าตนเอง"เฟิ่งหลานจ้องเขม็งที่จั๋วซือหราน ถามขึ้นอย่างตั้งใจว่า "ใต้เท้า รักษาได้ไหม?"จั๋วซือหรานหันไปทางปันอวิ๋น "รักษาได้ไหม?"ปันอวิ๋นชี้ที่ตัวเอง "ถามข้าหรือ?""เจ้าไม่ใช่เจ้าหุบเขาหมื่นพิษรึไงกัน?" จั๋วซือหรานย้อนถามฟังถึงตรงนี้ เฟิ่งซานกับเฟิ่งหลานก็ถลึงตาโตขึ้นมา"เจ้าคิดจะขี้เกียจรึไงกัน..." ปันอวิ๋นขมวดคิ้วจั๋วซือหรานยิ้ม "ข้ามันสถานการณ์พิเศษ จะไม่ให้ข้าขี้เกียจบ้างหรือ?""เอาเถอะ" ปันอวิ๋นตอบ "รักษาได้อยู่"พอได้ยินปันอวิ๋นพูดเช่นนี้ จั๋วซือหรานก็ไม่แหย่เขาแล้ว "เอาล่ำ ไม่แหย่เจ้าแล้ว ไม่ต้องถึงมือเจ้าหรอก ข้ามีวิธีรับมืออยู่"ปันอวิ๋น "..." ยังมีใครมาจัดการได้บ้างเนี่ย?เฟิ่งหลานกังวลมาก ก็เลยอยากรู้มาก "ไม่ทราบว่าใต้เท้ามีวิธีการรักษาอะไรหรือ?"จั๋วซือหรานคิดๆ รู้สึกว่าต้องให้พวกเขาเข้าใจหน่อยจั๋วซือหรานชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ แล้วบอกกับเฟิ่งหลาน "นั่งก่อน"เฟิ่งหลานนั่งลงอย่างว่าง่าย ยังคงจ้องมองจั๋วซือหรานตาแป๋วจั๋วซือหรานบอกว่า "วิธีน่ะ มีอยู่จริงๆ รักษาน่ะรักษาได้แน่นอน เอาจริงๆ ข้าเองก็ไม่ติดนะ ที่จะให้ราชาตระ

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1415

    จั๋วซือหรานเอะอะขนาดนี้ในจวน ตามหลักการเนี่ยคุนไม่มีทางไม่มีปฏิกิริยาแต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย เช่นนั้นก็มีแค่ความเป็นไปได้เดียว..."เนี่ยคุนไม่อยู่ในจวนแล้ว" จั๋วซือหรานคาดเดาออกมา "ไปย้ายกองหนุนแล้วกระมัง"จั๋วซือหรานขี้เกียจจะไปสนใจว่าเขาไปเคลื่อนย้ายกองหนุน ไปโยกย้ายกองหนุนอะไรหรือเปล่านางรู้สึกว่าคงไม่ได้เก่งกว่ากองหนุนของนางหรอกถึงยังไง ผู้ที่ใช้ชื่อว่า '...อันดับหนึ่งในใต้หล้า' ปกติจะต้องแข็งแกร่งเอามากๆส่วนเฟิ่งหลานก็พาพ่อของนางเข้ามาหาอย่างไว รถเข็นคันหนึ่งถูกลากมาถึงหน้าจวนเจ้าเมืองถ้าหากยังเป็นพวกคนใช้จวนเจ้าเมืองก่อนหน้าล่ะก็ เฟิ่งหลานคงได้ถูกสร้างความลำบากแน่แต่คนใพวกนั้นถูกจั๋วซือหรานตะเพิดไปแล้วที่เหลืออยู่คือทาสอาชญากรที่ซื้อมาเมื่อวานนี้ ยิ่งไปกว่านั้นทาสอาชญากรเหล่านี้เฟิ่งหลานเองก็มาซื้อด้วยกันกับจั๋วซือหรานดังนั้นเฟิ่งหลานพอเห็นก็จำทาสอาชญากรเหล่านี้ได้?เฟิ่งหลานตกตะลึงในใจ ใต้เท้าคนนี้ให้ตายสิ...แค่คืนเดียวเท่านั้น! แค่คืนเดียวเท่านั้นนะ!นางก็ให้พวกเขามาดูแลจัดการแล้วรึ?และทาสอาชญากรเหล่านี้หลายคนก็จำได้ ถึงคนหาข่าวที่มาซื้อพวกเขาพร้อมกับใต

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1414

    แต่ว่าในความวุ่นวายนี้ ก็ค่อยสงบลงมาแล้วแพ้ชนะชัดเจนแล้วทาสอาชญากรหลายคนลุกขึ้นโซซัดโซเซ พวกเขายกมือขึ้นเช็ดครบเลือดบนหน้ามองไปทางจั๋วซือหราน "ใต้เท้า"จั๋วซือหรานพยักหน้าพวกเขาเดิมทียังคงกระวนกระวายกันอยู่ ถ้าใต้เท้าคนนี้รู้สึกว่าพวกเราไม่ชนะจะทำอย่างไรกัน? เพราะคนพวกนี้คือคนใช้จวนเจ้าเมือง ยังไม่ตายกัน แค่นอนร้องครวญครางอยู่บนพื้นเท่านั้นพวกเขาไม่รู้ ว่าใต้เท้าคิดจะให้ชนะหรือว่าอะไรแบบไหนหรือว่าไม่ตายไม่เลิกราแบบนั้น?แต่เพียงไม่นาน พวกเขาก็ได้ยินเสียงหญิงสาวเย็นเยียบดังขึ้นว่า "เข้ามาเถอะ ต่อไปตำแหน่งของคนพวกนี้ ก็ให้พวกเจ้ามาทำแล้วกัน"ทาสอาชญากรพวกนี้ตกตะลึงไป "ใต้เท้า..."ไม่ใช่แค่พวกเขา แต่คนใช้จวนเจ้าเมืองพวกนั้นก็ตกตะลึงด้วย "ใต้เท้า!"จั๋วซือหรานมองคนใช้เหล่านี้เรียบๆ "ข้าไม่รู้ว่าพวกเจ้าไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่ หรือว่ารู้แล้วแต่รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตนเอง?""จวนนี้เป็นจวนของข้าไปแล้ว พวกเจ้าคงคิดว่า พวกเจ้าเป็นคนใช้ของจวนนี้ ก็แค่เปลี่ยนเจ้านายเท่านั้น สามารถอยู่ที่นี่ทำงานต่อไปได้สินะ"สีหน้าของเหล่าคนใช้มองออกไม่ยาก ว่าพวกเขาคิดเช่นนี

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status