จั๋วซือหรานพูดถึงตรงนี้ ก็หัวเราะขึ้นมา แต่ไม่ใช่หัวเราะใส่เฟิงเหยียนหรือปันอวิ๋นถ้าให้พูดจริงๆ น่าจะเป็นเจ้าสภาผู้อาวุโสสมควรตายนั่นมากกว่าจั๋วซือหรานหัวเราะเสียงเย็นชา "พวกเขาพอได้ลิ้มลองของดีแล้ว ต้องไม่ยอมปล่อยวางพลังสัตว์เทพไปแน่นอน"พลังแห่งมังกรครามสามารถทำให้เกาะมังกรลอยบนท้องฟ้าได้ ทำให้ฐานที่มั่นพวกเขาดูราวกับเป็นปาฏิหาริย์แห่งทวยเทพได้อย่าว่าแต่สภาผู้อาวุโสพวกนี้เลยจั๋วซือหรานลองสมมติว่าถ้าตนเองเป็นแบบนั้น ก็คงรู้สึกอยากจะรู้ว่าพลังของสัตว์เทพอื่นๆ จะเป็นเช่นไร"ใช่เลย" ปันอวิ๋นถอนหายใจ "เพียงแต่ว่า พลังสัตว์เทพมันหาได้ง่ายๆ เสียที่ไหนกัน"ถังฉือที่อยู่ข้างๆ ก็พูดต่อมาว่า "พวกเราหามาตั้งหลายปี ไอ้ที่หาเจอจริงๆ ก็มีแค่หงส์แดงกับพยัคฆ์ขาวเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นแค่พวกน้ำไร้รากด้วย"จั๋วซือหรานรู้สึกสนใจกับคำพูดนี้ของถังฉือ"น้ำไร้ราก..."ประหลาด จั๋วซือหรานเข้าใจความหมายคำนี้ของถังฉือขึ้นทันทีพลังแห่งพยัคฆ์ขาวที่ถังฉือพูดถึงเป็นอย่างไร จั๋วซือหรานไม่รู้แต่ที่นางรู้คือบนตัวเฟิงเหยียน หรือก็คือพลังหงส์แดงที่สืบทอดมาของตระกูลเฟิงมันก็ดูเป็นน้ำไร้รากจริงๆ
เขาพยักหน้า "พวกเขาสะสมมานานหลายปี มีทรัพยากรที่ดีที่สุด มีเส้นสายที่ดีที่สุดกับสำนักต่างๆ"ถังฉือพูดต่อไปและเพราะมีทรัพยากรเช่นนี้ พวกเขาจึงมีสายข่าวที่เยอะถึงเยอะมากๆสัตว์เทพเอย สัตว์ชั่วร้ายเอย สิ่งที่คนปรารถนาแต่ไม่อาจเอื้อมถึง แค่คิดก็ยังไม่กล้าจะคิด ทว่าสำหรับพวกเขาแล้ว กลับเป็นสิ่งที่ได้มาง่ายดายและเพราะได้มาง่ายดาย จึงไม่ได้ดูมีคุณค่าขนาดนั้นดังนั้น จึงมีทะเลทรายทางเหนือขึ้นมาทะเลทรายทางเหนือก็เหมือนกับเป็นศูนย์พักพิงแห่งหนึ่งของสภาผู้อาวุโส รวบรวมตัวตนอันตรายจำนวนมากไว้ เป็นตัวตนที่สภาผู้อาวุโสรู้สึกว่าเก็บไว้ก็ไม่ได้ประโยชน์ แต่จะทิ้งก็เสียดายถ้าบอกว่าให้ทิ้งไป พวกเขาก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง แต่ถ้าจะบอกว่ามีค่า...ก็เหมือนไม่ได้ไปถึงขนาดนั้นดังนั้นจึงให้พวกเขาอยู่กันที่ทะเลทรายทางเหนือ อยู่ในเมืองโม่ทั้งใช้งานต่อได้ และไม่ส่งผลกระทบกับชีวิตของสภาผู้อาวุโสด้วยจั๋วซือหรานฟังออกถึงความหมายในคำพูดนี้"ดังนั้นก็คือ...ที่พวกเขาเอาคนเหล่านี้มาทำงานในเมืองโม่ อันที่จริงก็เพื่อไม่ให้พวกเขาไปยังฐานที่มั่นสภาผู้อาวุโส แต่ยังสามารถใช้ประโยชน์จากพลังของพวกเขาต่อไปได้"
ถังฉือชอบจั๋วซือหราน ไม่ใช่ความรู้สึกชอบแบบหนุ่มสาว แต่เป็นความชอบแบบบริสุทธิ์ใจดังนั้น ขอแค่จั๋วซือหรานอยากรู้ ถังฉือก็จะตอบสิ่งที่รู้ออกมาทั้งหมดดังนั้นจั๋วซือหรานจึงมีความเข้าใจต่อสภาผู้อาวุโส และทะเลทรายทางเหนือพอควรแล้วสภาผู้อาวุโส ตอนแรกสุดที่ก่อตั้ง ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี และไม่มีการกดขี่ข่มเหงตอนนั้น แผ่นดินใหญ่แตกแยกล่มสลายแคว้นเล็กต่างๆ สับสนวุ่นวายไม่พัก สู้กันไปสู้กันมาตอนนั้นลัทธิยังไม่เรียกเป็นลัทธิ แต่ยังเรียกเป็นแค่กลุ่มสำนัก และกลุ่มสำนักภูเขาหรือกลุ่มสำนักริมน้ำก็ผุดขึ้นมาไม่ขาดสายและก็มีการช่วงชิงระหว่างกันทั้งที่ลับที่แจ้งอยู่ไม่น้อยพูดแบบนี้ดีกว่า เป็นยุคสมัยที่ค่อนข้างวุ่นวายเลยทีเดียวระหว่างแคว้นรบราต่อสู้กัน วุ่นวายไม่หยุดหย่อนระหว่างสำนักเองก็ต่อสู้กัน มีคนตายไปไม่น้อยสถานการณ์เช่นนี้ยืดยาวต่อมาเป็นเวลานาน กินเวลาหลายสิบปีเลยทีเดียวต่อมาไม่รู้เนื่องจากโอกาสอะไร โดยรวมคือ มีสำนักอันดับแรกที่ก่อตั้งขึ้นจากการร่วมตัวเป็นพันธมิตรพลังของสำนักเช่นนี้แน่นอนว่าไม่ใช่ธรรมดา ดีกว่ากลุ่มสำนักแต่ก่อนมากมายดังนั้น เพื่อจะต่อสู้กับสำนักนี้ สำนักอื่นๆ
ตอนที่ฟ้ากำลังจะสาง จั๋วซือหรานก็เรียกให้เฟิงเหยียนเข้ามาอยู่บนรถม้ารถม้าของนางเดิมทีก็เตรียมไว้เพื่อเขาโดยเฉพาะ ไม่เช่นนั้น อันที่จริงพวกเขาจะขี่ม้าเร่งระยะทางกันเสียหน่อยก็ไม่ใช่ปัญหาเลยหลักๆ คือยังกังวลอาการบาดเจ็บของเฟิงเหยียนในรถม้าท่ามกลางความมืด เฟิงเหยียนโอบกอดนางเบาๆจั๋วซือหรานพิงไปที่อกเขา "อีกเดี๋ยวท่านก็พักผ่อนให้ดีๆ""อืม" เฟิงเหยียนดูเชื่อฟังนางมากจั๋วซือหรานคิด เอ่ยถามเสียงต่ำว่า "พวกเขาขังคนพวกนี้ไว้ที่ทะเลทรายทางเหนือหรือ?"เฟิงเหยียนขานรับอืม "ถือว่าใช่นั่นล่ะ ตอนแรกสุดคนทั้งหมด จะคิดว่าตนเองได้ไปเข้าร่วมกับองค์กรที่ใหญ่โตมาก อยู่ไปจึงได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ว่าไปเข้าร่วม แต่ไปให้บริการต่างหาก..."จั๋วซือหรานรู้สึกว่า ใช้คำว่าให้บริการนี่ อาจจะเป็นคำที่เฟิงเหยียนใช้แบบอ้อมๆ หน่อยแล้วกระทั่งเรียกได้ว่าเป็นทาสเลยด้วยซ้ำจั๋วซือหรานพอได้ยินจากคำพูดเฟิงเหยียน ภาพของทะเลทรายทางเหนือ ก็ค่อยๆ มีเค้าโครงขึ้นมาบ้างแล้วคนเหล่านั้น ล้วนเป็นอัจฉริยะที่สภาผู้อาวุโสรวบรวมมาจากทั่วสารทิศอัจฉริยะเหล่านี้ ล้วนมาให้บริการแก่พวกเขาเหมือนอย่างซงซี สิ่งของที่ถูกหลอมออก
เฟิงเหยียนรู้ความหมายของถังฉือจั๋วซือหรานหัวเราะเอ่ยขึ้น "ตอนนี้ข้ายังต้องกลัวผิดใจพวกเขาอีกหรือ?"ถังฉือคิดๆ รู้สึกว่ามันก็จริงนางขโมยอาเหยียนมาแล้ว จากนั้นเกลี้ยกล่อมอวิ๋นให้เปลี่ยนข้าง จากนั้นก็ตัวเขาตอนนี้ยังจะไปขโมยตัวซงซีกับเยี่ยนเหวยอีกไม่ว่าจะมองจากจุดไหน ความสามารถของนางจะเปิดโปงหรือไม่ ก็เหมือนไม่ต่างกันถึงอย่างไรสภาผู้อาวุโสก็ต้องอยากให้นางตายอยู่แล้วแล้วถังฉือก็เห็นนางเป่าปากติดต่อกันหลายครั้ง เรียกสัตว์ประหลาดออกมาหลายตัวเป็นพาหนะให้พวกเขาทั้งห้าคนออกเดินทางกันแล้วพาหนะเหล่านั้นก็เชื่องกันมาก ไม่ใช่แค่เพราะวิชาควบคุมสัตว์กับพลังวิญญาณที่ควบคุมของจั๋วซือหรานเท่านั้นแต่เป็นเพราะ เฟิงเหยียนเองก็มีพลังหงส์แดงอยู่ในตัว ปันอวิ๋นมีพลังกู่วิญญาณในตัวนี่ตัวล้วนเป็นตัวตนสูงสุดในห่วงโซ่อาหารแล้ว และตัวตนเช่นนี้...พลังการคุกคามและแรงกดดันต่อสัตว์ประหลาดทั่วไป ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเลยส่วนถังฉือ จิตสังหารบนตัวเขา แม้ตอนที่ยังไม่ชักกระบี่ ก็เหมือนจะเก็บงำไว้อย่างดีจนสัมผัสไม่ได้ทว่าการรับรู้ของสัตว์ประหลาดนั้นเฉียบคมกว่ามนุษย์มาแต่ไหนแต่ไร สัมผัสได้อย่างแน่นอนสัต
รู้สึกประหลาดใจ และก็กลัวนิดๆ ด้วยเยว่จานเอ่ยถามเสียงขรึมขึ้นข้างๆ "ใต้เท้า ไม่ทราบว่าทดสอบอะไรหรือ?""พวกเจ้าเองก็เห็นแล้ว ทหารของเย่เจิงเข้ามารับช่วงดูแลซื่อหนานต่อ ส่วนในซื่อหนานเดิมทีก็เป็นพวกที่ไม่ค่อยมีระเบียบวินัยนัก ดังนั้นต่อให้พวกเจ้าจะมีความผิดติดตัว พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาตำหนิพวกเจ้าได้ข้าเอาเมืองแห่งนี้ให้พวกเจ้าดูแล ตอนที่ข้ากลับมา ถ้าพวกเจ้าบริหารซื่อหนานได้เป็นอย่างดี ก็จะถือว่าพวกเจ้าผ่านการทดสอบจั๋วซือหรานยิ้มๆ "เช่นนั้นหลังจากนี้ ตอนที่ข้าส่งเมืองอื่นให้พวกเจ้าดูแล ข้าก็จะวางใจได้ ถ้าหากมีใครกล้าสร้างปัญหาเพราะความผิดในอดีตพวกเจ้า ข้าจะช่วยจัดการให้"ทว่าพอพูดไป รอยยิ้มบนหน้านางก็ค่อยๆ หายไป "แต่ถ้าพวกเจ้าทำได้ไม่ดี เช่นนั้นก็อธิบายได้ว่าพวกเจ้าไม่มีคุณค่า ข้าจะไม่ลงโทษพวกเจ้า หลังจากนี้พวกเจ้าก็เป็นทาสรับใช้ในจวนนี้ต่อไปก็แล้วกัน"ดวงตาของเยว่จานเปล่งประกายขึ้นมาจะฟังคำพูดในนี้ไม่ออกได้อย่างไร พวกเขาถ้าทำได้ดี ในอนาคตก็สามารถไม่ต้องมีสถานะทาสติดตัวแล้ว กระทั่งความผิดก่อนหน้านี้ ใต้เท้าก็จะช่วยหาวิธีให้พวกเขา...เยว่จานคุกเข่าลงพื้น โขกศีรษะให้กับจั๋วซือหร