บทที่ 314

ลางสังหรณ์ที่เป็นอันตรายนี้ทำให้เขาระมัดระวังอย่างมาก เขาต้องถือแต้มต่อไว้ในมือ

อวิ๋นเหนียง ซึ่งผู้ไร้ความสามารถ ถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่เมื่อเขายื่นมือออก ไม่ต้องพูดถึงการสัมผัสอวิ๋นเหนียงเลย เขาแค่มีความคิดนี้อยู่ในใจและเพิ่งขยับข้อมือของเขา

จากนั้นเขารู้สึกตาลาย

นั่นเป็นความรู้สึกที่ตัวเองถูกพลังอันมหาศาลหยิบขึ้นมาด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากแล้วเหวี่ยงลงมาอีกครั้ง เหมือนมีคนถือถุงผ้าแล้วโยนมันลงพื้นแรง ๆ

และตอนนี้เขาก็คือถุงผ้านั่น

อาการปวดหลังของเขารุนแรงมาก เพราะเขาถูกกระแทกกับพื้นอย่างแรง ราวกับว่าหลังของเขากำลังจะหัก

ความรู้สึกหวานและคาวพุ่งพล่านในลำคอของเขา และเลือดก็พุ่งออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

จั๋วหยุนเฟิงลืมตาขึ้นด้วยความเจ็บปวดสาหัส และในที่สุดเขาก็มองเห็นผู้หญิงตรงหน้าเขาอย่างชัดเจน มีรอยยิ้มอันอบอุ่นและเจตนาฆ่าบนใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามนั้น

นางสร้างความตกใจให้กับผู้คนมากเกินไปตั้งแต่เมื่อก่อน

มากเสียจนกระทั่งตอนนี้การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันก็เกิดขึ้นต่อหน้าทุกคน แต่ทุกคนก็... ชินแล้วกระมัง

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนจะมีความหวังตราบใดที่น