เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 854
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 855
กลับมาถึงเมืองหลวง ตอนที่กำลังจะแยกย้ายจั๋วซือหรานมองซือคงเซี่ยน ครุ่นคิดแล้วจึงเอ่ยขึ้นว่า "ท่านอ๋อง ข้าให้คำแนะนำท่านคำหนึ่งแล้วกัน"ซือคงเซี่ยนงงงัน พยักหน้าเอ่ยขึ้น "สิ่งที่เจ้าพูดข้ายินดีฟังทั้งนั้น"จั๋วซือหรานยิ้มๆ เอ่ยขึ้นว่า "เรื่องของซือคงอวี้ ข้าคิดๆ ดูแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ไม่เหมาะที่จะลงมือ จุดยืนของเจ้า...ไม่ค่อยเหมาะนัก"พอคำนี้พูดออกมา ซือคงเซี่ยนก็เข้าใจความหมายของจั๋วซือหราน และรู้ว่านางพูดมาไม่ผิดเลยเพราะตนเองกับซือคงอวี้ ไม่ว่าจะในใจจะคิดอย่างไร จะมีความคิดต่อตำแหน่งนั้นหรือไม่ มีความคิดที่ลึกซึ้งซับซ้อนแค่ไหนแต่นั่นก็ล้วนไม่สำคัญ ในสายตาคนอื่น ซือคงเซี่ยนกับซือคงอวี้ มีความสัมพันธ์กันในเชิงแข่งขันถ้าหากตนเองลงมือจริง ตนเองใช้วิธีการใดรับมือกับซือคงอวี้ล่ะก็ ในปากของคนนอก ก็อาจจะลือกันไปในรูปแบบอื่นจั๋วซือหรานเอ่ยต่อว่า "ดังนั้น ให้จักรพรรดิเฒ่าคิดหาวิธีเถอะ"จั๋วซือหรานมองเขา เอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง "มีความลับของราชวงศ์ ถึงแม้จะเป็นเรื่องฉาวโฉ่ ไม่ควรนำออกมาพูดมานัก แต่ในเวลาที่สำคัญ สิ่งที่ควรนำมาใช้ก็ต้องนำมาใช้ เจ้าว่าจริงไหม?"จั๋วซือหรานพอพูดออกม
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 856
ทุกคนพูดไม่ออกกันทันทีเพราะว่า พวกเขาอันที่จริงก็เคยเห็นบาดแผลที่เกิดจากพลังศักดิ์สิทธิ์หงส์แดงมาแล้วเพียงแต่ว่า พวกเขาไม่เหมือนฉุนจวินที่ได้คอยคุ้มกันอยู่ข้างกายเฟิงเหยียนตลอด ดังนั้นจำนวนครั้งที่เห็นจึงไม่มากนัก ความเร็วในการมองออกจึงไม่เท่ากับฉุนจวินตอนนี้หลังจากมีปฏิกิริยากันขึ้นมาจากการเตือนของฉุนจวินก็มีคนทนไม่ไหว งึมงำถามขึ้นมาคำหนึ่ง "แม่นางจิ่ว...บนตัวทำไมจึงมี...บาดแดลจากพลังศักดิ์สิทธิ์หงส์แดงหรือ?"อันที่จริงถามคำถามนี้ออกไป คำตอบเองก็ชัดเจนมากอยู่แล้วแต่ว่าพวกเขายังไม่อยากจะเชื่อกับคำตอบนั้น ดังนั้นจึงไม่พูดออกมา รู้สึกแค่ว่าจะมีความเป็นไปได้อื่นอีกไหมเพราะถ้าหากไม่มีความเป็นไปได้อื่น...ก็อธิบายได้ว่า เป็นนายท่านของพวกเขา ที่ทำให้แม่นางจิ่วบาดเจ็บขนาดนี้นายท่านที่พวกเขาซื่อสัตย์อย่างมาก กลับทำร้ายคนที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้จนเป็นแบบนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้เจ็บปวดได้มากกว่าเรื่องนี้แล้วดวงตาของหานกวงแดงขึ้นมาแล้ว นางกอดจั๋วซือหรานไว้แน่น เอ่ยขึ้นเสียงต่ำว่า "ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องดูแลแม่นางจิ่วก่อนแล้วค่อยว่ากัน!"นางหรุบตาลงมองหญิงสาวในอ้อมกอดจั๋วซือหรานอยู่ในอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 857
ในความฝัน จั๋วซือหราน เห็นดวงตางามคู่นั้นของขา เอ่ยขึ้นว่า "ท่านมองข้าแบบนั้นทำไมกัน?"ชายหนุ่มไม่ตอบ แค่ยื่นมือมาลูบใบหน้านางเบาๆจั๋วซือหรานก้มลงมองตนเองที่แผลเผาไหม้เต็มตัว จากนั้นก็มองไปทางเขาจึงได้ยินเขาเอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "หรานหราน ขอโทษ"พอได้ยินคำนี้ นางก็เหมือนไม่ได้โกรธแล้ว เบ้ปาก "ช่างเถอะ ข้าเองก็ไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับคนโง่"สายตาชายหนุ่มมองนางอย่างเจ็บปวด และพูดซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง "ขอโทษ"จั๋วซือหรานมองเขา ถามขึ้นว่า "สภาผู้อาวุโสทำให้ท่านจำข้าไม่ได้หรือ?"ชายหนุ่มพยักหน้า "พวกเขาคิดจะลบความทรงจำข้า""ความทรงจำนี่ลบได้ด้วยหรือ?" จั๋วซือหรานรู้สึกประหลาดใจ "พวกเขามีทักษะแบบนี้ด้วยหรือ?"ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างจนใจ "แค่ชั่วคราวน่ะ แต่ว่าลบความรู้สึกไม่ได้ ข้าเดาว่าพวกเขาแค่อยากให้ข้าจำเจ้าไม่ได้ในช่วงนี้น่ะ แค่จัดการปัญหาเรื่องเจ้าได้ เรื่องก็ง่ายขึ้นเยอะแล้ว อย่างน้อยตระกูลเฟิงก็คิดแบบนี้..."จั๋วซือหรานจุ๊ปาก "แล้วยังยกท่านให้กับหญิงสาวคนอื่นอีก หุงข้าวสารจนกลายเป็นข้าวสวย เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีกแล้ว..."ชายหนุ่มร้อนรนขึ้นมา "ข้าไม่ยอมหรอก!"จั๋วซือหรานหัวเราะเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 858
น่าจะเป็นแบบนี้ไม่ว่าพลังของหงส์แดงจะทำร้ายนางอย่างไร แต่สำหรับสัตว์ประหลาดเหล่านี้ น่าจะมีประโยชน์ที่ไม่ธรรมดา"พวกเรายังดี แต่ท่านน่ะไม่ดีเลย" งูเพลิงเงินเอ่ยขึ้นข้างๆสัตว์อสูรปีกหมอบอยู่ข้างๆ งูเพลิงเงิน พยักหน้าเอ่ยขึ้นว่า "เส้นลมปราณของท่านแทบจะถูกเผาจนเกรียมหมดแล้ว"จั๋วซือหรานถอนหายใจเบา "ทำพลาดน่ะ คิดไม่ถึงว่าพลังหงส์แดงจะอหังการขนาดนี้"ก็แค่หลับนอนกันเอง ก่อนหน้านี้ไม่ได้จูบๆ กอดๆ กันมาตลอดหรือ ไม่เห็นจะดุขนาดนี้เลยดูท่าก้าวสุดท้ายนี้ จะมีพลานุภาพมากกว่าอย่างอื่นเลยแฮะจั๋วซือหรานเดิมทีเตรียมจะอยู่ในมิติน้ำพุวิเศษอีกหน่อยแต่ก็ได้ยินเสียงจากโลกภายนอก"แม่นางจิ่วเป็นอย่างไรบ้าง?""เหมือนเดิมเลย""นี่สลบไปสามวันแล้วนะ ทำอย่างไรดี...""บาดแผลบนตัวก็ไม่ฟื้นฟู""นายท่านทำไมจึงทำเช่นนี้?""ต่อให้นั่นจะเป็นนายท่าน ครั้งนี้ข้าไม่ยืนข้างเขาแล้วนะ แม่นางจิ่วถึงอย่างไรก็ช่วยชีวิตพวกเราไว้!"จั๋วซือหรานฟังออก ว่านี่คือเหล่าองครักษ์เงาพวกนั้นของเฟิงเหยียนความทรงจำในสมองนางค่อยๆ กลับมา นึกถึงตอนก่อนที่สติของนางจะดับไป กลับมาถึงบ้านดูท่าจะถูกเหล่าองครักษ์เงาพากลับมาจ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 859
"แม่นางจิ่ว!" หานกวงพุ่งตัวมาข้างเตียง "ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ไหวไหม?"จั๋วซือหรานปวดไปทั้งตัว ไม่ใช่ปวดจากการบาดเจ็บแบบนั้น แต่เป็นความปวดของข้อต่อกระดูกถูกตรึงไว้จากการไม่ขยับตัวนานเกินไป"ประคองข้าหน่อย" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นหานกวงรีบยื่นมือมาประคองนางขึ้นมา น้ำตาคลอเบ้า เหมือนจะร้องไห้ "ขยับ...ขยับไม่ได้หมดเลยหรือ!"จั๋วซือหรานพอได้ยินนางพูดเช่นนี้ก็รู้ว่านางเข้าใจผิดแล้ว คงจะมองตนเองไปเป็นพวกอัมพาตทั้งตัวอะไรแบบนั้นไปแล้วจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นอย่างจำใจ "ไม่ได้หนักขนาดนั้น นอนนานไปหน่อยน่ะ ข้อต่อเลยปวดไป ขยับตัวเสียหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้น ข้าหลับไปนานแค่ไหน? สามวันหรือ?"หานกวงพยักหน้า "เจ้าค่ะ หลับลึกไปถึงสามวันเลย ข้ากังวลจะแย่อยู่แล้ว"หานกวงบอก มองจั๋วซือหราน อยากจะพูดแต่ก็หยุดไว้จั๋วซือหรานเห็นสีหน้าหานกวงเหมือนอยากจะพูดแต่ก็หยุดไว้ จึงหัวเราะขึ้นมา "เจ้ามาทายาให้ข้าสินะ?""เจ้าค่ะ" หานกวงพยักหน้า"เห็นแล้วหรือ?" จั๋วซือหรานรู้ว่าร่างกายตนเองมีร่องรอยอยู่ไม่น้อย ถ้าหากหานกวงมาทายาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นางล่ะก็ จะต้องมองเห็นแล้วแน่นอนหานกวงพยักหน้าอย่างอึดอัด สีหน้าดูแล้วเสียใ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 860
เรื่องนี้ทำให้จั๋วซือหรานคิดไม่ถึงเลย"จริงหรือ? มีข่าวนี่ออกมาหรือ?" จั๋วซือหรานเลิกคิ้วขึ้น นางยังคิดว่าเรื่องสวมเขาแบบนี้ จักรพรรดิเฒ่าจะมองเป็นเรื่องฉาวโฉ่แล้วไม่ให้ใครรู้เสียอีกคิดไม่ถึงว่าจักรพรรดิเฒ่าจะเด็ดขาดขนาดนี้ ไม่ห่วงเรื่องหน้าตาแล้วเรื่องนี้ในเมื่อถูกเปิดเผยออกมาแล้ว เรื่องอื่นเองเลยอธิบายได้ง่ายขึ้นแล้วเพราะอ๋องอวี้ชินไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของจักรพรรดิเฒ่า ดังนั้นจึงเริ่มหวั่นๆ กังวลว่าหากช้าไปจะเกิดเรื่องไม่คาดคิด จึงวางแผนคิดจะก่อกบฏยึดอำนาจจับจักรพรรดิเฒ่าเอาไว้ในวังสวนราชวงศ์ คิดจะขังเขาไว้ในวังสวนให้ตายแต่ชินอ๋องอวี้กลับรออยู่ในเมืองหลวง รั้งเครือพระญาติกลุ่มหนึ่งไว้ในวังสวนสวนชิวอี เพื่อตอนที่จักรพรรดิเฒ่าสวรรคต เขาก็สามารถได้รับแรงสนับสนุนจากคนเหล่านี้ แล้วขึ้นบัลลังก์จักรพรรดิได้อย่างราบรื่นยิ่งไปกว่านั้นชินอ๋องอวี้ยังคิดจร่วมมือกับตระกูลเฟิงของห้าตระกูลใหญ่ เพื่อให้เส้นทางก่อกบฏของตนเองราบรื่นยิ่งขึ้นหน่อยถ้าหากไม่ใช่แม่นางจั๋วจิ่วแฝงตัวเข้าไปในวังสวนราชวงศ์เพียงลำพัง ช่วยเหลือจักรพรรดิเฒ่าออกมาล่ะก็ ผลที่ตามมาจะเลวร้ายมาก"ข่าวที่ลือออกมาน่าจะ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 861
จั๋วซือหรานพูดต่อ "ก็จริง อิงเซ่าน่าจะไม่เคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้า..."ฉุนจวินพยักหน้าจั๋วซือหรานเอ่ยต่อ "ถ้าหากนอกเมืองสถานการณ์เป็นเช่นนี้ สถานการณ์ในเมืองหลวงก็ไม่น่าจะดีไปกว่ากันหรอกกระมัง""ชินอ๋องอวี้พาคนไปที่ค่ายป้องกันลาดตระเวนในเมือง ให้แม่ทัพอิงเซ่าส่งตัวอ๋องเซี่ยนออกมา ชินอ๋องอวี้ประกาศว่าเป็นเพราะอ๋องเซี่ยนจะช่วงชิงตำแหน่งจักรพรรดิ จึงได้ทำลายชื่อเสียงของเขา" ฉุนจวินเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานพอได้ยินก็ยิ้ม "สาดน้ำสกปรกเก่งใช้ได้ แต่ค่ายป้องกันลาดตระเวนก็ไม่น่าให้เขามาก่อความวุ่นวายนี่..." พูดถึงจุดนี้ จั๋วซือหรานก็ชะงักไป "เขาพาใครไป?""ถึงแม้ดูแล้วจะล้วนเป็นคนของชินอ๋องอวี้เอง แต่ตามหลักการแล้ว อันที่จริงก็มีคนของตระกูลเฟิงและตระกูลเหยียนอยู่ในนั้นด้วย" ฉุนจวินเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานหัวเราะเย็นชา "ดังนั้นไอ้คำพูดที่ว่าตระกูลใหญ่ไม่เข้าร่วมการช่วงชิงบัลลังก์อะไรนั่นก็ลมปากทั้งเพสิ"ไม่เข้าร่วมบ้าบออะไรล่ะ ก็แค่ข้อตกลงที่ไม่ได้ผูกมัดเท่านั้นบางทีเรียกว่าข้อตกลงที่ไม่ได้ผูกมัดก็ยังไม่ได้ ตอนที่ยังไม่เข้าร่วมก่อนหน้านี้ ก็แค่เพราะไม่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ตนเองเท่านั้น แต่ถ้าเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 862
จากคำพูดของหานกวงกับฉุนจวิน อันที่จริงก็ไม่ใช่แค่ตระกูลฮั่วกับตระกูลจั๋ว เจี่ยงเทียนซิงกับอินเจ๋ออันอันเองมีปฏิกิริยารวดเร็ว ส่งคนเข้ามาเร็วมากแต่เจี่ยงเทียนซิงกับอินเจ๋ออันลงเรือลำเดียวกับนางแล้ว นางก็ไม่รู้สึกแปลกอะไรเพียงแต่ว่าตระกูลฮั่วกับตระกูลจั๋วมีการเคลื่อนไหว ก็ทำให้นางรู้สึกคิดไม่ถึงเช่นกัน"ใช่แล้ว คุณชายสามฮั่วหลังจากรู้เรื่อง ก็รีบส่งคนเข้ามาแล้ว ตระกูลจั๋วเองก็ส่งคนเข้ามาอย่างรวดเร็วเช่นกัน ตอนนี้จึงคุ้มกันอยู่ที่ด้านนอกเรือน บวกกับยังมีอาวุธที่ใต้เท้ากรมสืบสวนพิเศษส่งเข้ามา ตอนนี้เรือนของพวกเราจึงถือว่าสงบอยู่" หานกวงเอ่ยขึ้นฉุนจวินบอก "แต่ว่า เพราะเงื่อนไขการร่วมมือนี้ของแม่นางกับตระกูลฮั่ว พวกเขาจะส่งคนมาก็ดูปกติดี แล้วยังมีตระกูลจั๋วอีก ก่อนหน้านี้ก็แสดงท่าทีขอสงบศึกออกมาแล้ว...""เจ้าพูดมาถูกต้อง" จั๋วซือหรานยิ้มๆ "น่าจะเพราะข้าไม่เชื่อใจตระกูลเหล่านี้จริงๆ กระมัง"ขณะที่คุยกันก็มาถึงห้องของฉางเฟิงเดิมทีคิดว่าจะเจ็บไม่หนัก แต่พอดูแล้วจึงพบว่า อาการบาดเจ็บไม่ใช่เบาเลยจั๋วซือหรานรู้สึกประหลาดใจหน่อยๆ หันไปมองหานกวงกับฉุนจวิน "บาดเจ็บเสียขนาดนี้ทำไมพวกเจ้าไ
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1279
พอได้ยินคำนี้ของจั๋วหวาย สีหน้าจั๋วซือหรานก็ชะงักไปพอนึกถึงจั๋วเฮ่ออิงที่สีหน้าเปลี่ยนแล้วรีบร้อนออกไปวันนั้นนางรู้สึกว่าการคาดเดาของเสี่ยวหวาย...ดูสมเหตุสมผลดียังไม่ต้องพูดถึงว่าจั๋วเฮ่ออิงไปหาเซี่ยอวิ๋นซี แล้วจะมีผลลัพธ์อย่างไรจั๋วซือหรานแม้จะไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม แต่ก็มีความรู้สึกรักอย่างจริงใจต่อเซี่ยอวิ๋นซีด้วยความเข้าใจต่อตัวเซี่ยอวิ๋นซีของนาง จั๋วซือหรานรู้สึกว่า เซี่ยอวิ๋นซีเป็นคนที่อ่อนนอกแข็งในการที่นางสามารถเลี้ยงลูกสองคนจนโตได้เพียงลำพังก็มองออกได้ไม่ยากคนแบบนี้ ในสถานการณ์ปกติขีดจำกัดจะชัดเจนมากนางจะอ่อนโยนกับคนของตนเอง แต่มีนิสัยที่แข็งกร้าวในสายตาไม่อาจทนเห็นสิ่งไม่ดีได้ ยอมหักแต่ไม่ยอมงอตอนที่นางรักจั๋วเฮ่ออิงก็คือรักจริงๆ ถ้าหากไม่มีลูกน้อยสองคนคอยรั้งนางไว้ นางคงฆ่าตัวตายตามจั๋วเฮ่ออิงไปตั้งแต่ตอนรู้ว่าเขาตายแล้วแต่พอมีตัวตนอย่างสุ่ยจิ้งหลาน เซี่ยอวิ๋นซีก็ไม่แน่ว่าจะอดทนต่อจั๋วเฮ่ออิงได้อีกตอนที่ไม่รัก ก็อาจจะไม่รักได้จริงๆแต่แล้วทำไมล่ะ แค่จั๋วเฮ่ออิงไปบอกเรื่องของนาง ด้วยนิสัยของเซี่ยอวิ๋นซี ต่อให้ฟ้าถล่มก็คงจะรีบมาหาอยู่ดีจั๋วซือหรานถอนห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1278
ตอนนี้ จั๋วซือหรานเห็นหน้าตนเองในน้ำได้เห็นสภาพของตนเองชัดๆ ดีขึ้นมากแล้วจริงๆแต่นางยังรู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่าสภาพของตนเองก็กำลังแย่ลงอย่างรวดเร็วดังนั้น ตนเองตอนนี้...อยู่ห่างจากชายคนนั้นไม่ได้จริงๆถ้าแค่ห่างจากชายคนนั้น ตนเองก็อาจจะทนต่อไปไม่ไหว แล้วกลับไปอยู่ในสภาพก่อนหน้านี้อีก นั่นมันอันตรายเอามากๆส่วนตนเองถ้าหากยังตามชายคนนี้อยู่ตลอดล่ะก็...จั๋วซือหรานขมวดคิ้ว ในใจก็อดคิดไม่ได้ ตอนนี้ตนเองอย่างน้อยยังพอทนไหว ไม่ต้องตัวติดกับเขาตลอดเวลาก็ได้แต่...นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นนะจั๋วซือหรานเป็นคนที่เตรียมพร้อมล่วงหน้าอยู่เสมอ นางยกมือขึ้นลูบท้องน้อยเบาๆในใจยังคิดขึ้นอย่างกังวล ถ้าหากอายุครรภ์มากขึ้น สถานการณ์แบบนี้ก็น่าจะยิ่งรุนแรงขึ้นด้วยถึงตอนนั้นหากตนเองต้องอยู่กับเขาตลอดเวลาถึงจะรักษาสภาพให้คงที่ได้ล่ะ?ถ้าตนเองเป็นอย่างที่เขาบอกล่ะ ที่ว่าต้องการแสงแดดแล้วในเวลากลางวันแบบนั้น...คนนึงต้องการแสงแดด แต่อีกคนกลับถูกแสงแดดทำร้ายสถานการณ์แบบนี้ มันเป็นสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆนางผ่อนคลายลงหน่อย แต่เขากลับทรมานขึ้นมาถ้าพอนางทรมาน เขาถึงจะผ่อนคลายลงมาได
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1277
ขณะที่ตระหนักถึงจุดนี้ จั๋วซือหรานก็ตระหนักได้ถึงอีกจุดหนึ่งถ้าบอกว่า ตนเองหลังจากนี้อยู่ห่างเขาไม่ได้ แต่หลังจากนี้ยังต้องการแสงแดดล่ะก็เช่นนั้นก็เท่ากับว่า...นางมองชายหนุ่มที่โผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม เห็นอักขระคำสาปประหลาดบนหน้าตาคนสมองทื่อนี้ ปรากฏขึ้นมาต่อเนื่อง หายไป แล้วก็โผล่ออกมารักษาแผลไฟไหม้...จั๋วซือหรานจึงเดินเข้าไปสองก้าวอย่างอดไม่อยู่ พอมาถึงตรงหน้าเขา ก็ยกมือขึ้นมาเบาๆเขาไม่ขยับ จ้องมองนางนิ่งจั๋วซือหรานแตะลงไปบนหน้าเขาเบาๆ ราวกับว่าแค่สัมผัสเพียงเล็กน้อยเท่านั้นนางขมวดคิ้วแน่นเขามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานนิ่งงันไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "พลังวิญญาณของข้า ช่วยอะไรท่านไม่ได้แล้วหรือ"น่าจะเพราะตนเองตั้งท้องจนงงๆ ไปแล้วจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะไม่พอใจเจ้าคนสมองมีปัญหาตรงหน้านี้ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจอะไรมากกระทั่งถึงตอนนี้ จั๋วซือหรานจึงเพิ่งรู้สึกตัวพลังของตนเองก่อนหน้านี้ ทั้งๆ ที่สามารถบรรเทาอาการทำร้ายตนเองของเฟิงเหยียนได้แท้ๆ แล้วยังทำให้เขาต้านทานแสงแดดได้ระดับหนึ่งอีกด้วยแต่ตอนนี้ทำไมเหมือน...มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ?ทว่าเฟิงเหยียน ดูเหมือนจะ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1276
ขณะที่จั๋วซือหรานขมวดคิ้วคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงมุดเข้ามาด้วยกัน...กับเขาในผ้าห่มที่มืดสนิทนี้ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆ ดังขึ้นเสียงหัวเราะทุ้มต่ำ ในผ้าห่มมืดๆ ภายใต้ระยะใกล้ชิดที่แทบจะเบียดกันของคนทั้งสองนี้ จึงยิ่งชัดเจนเป็นพิเศษ...กระทั่งความหยาบกร้านแหบพร่าเล็กๆ ในน้ำเสียง ก็ยังชัดเจน ชัดเจนเอามากๆ!ยิ่งไปกว่านั้น เพราะความใกล้ชิดมากๆ ยังมีกระแสลมแผ่วๆ ที่เหมือนจะพัดผ่านข้างหูนางไปเหมือนกับแม้กระทั่งตอนที่เขาหัวเราะเสียงทุ้ม การสั่นสะเทือนของทรวงอก ตนเองก็ยังสัมผัสได้อย่างชัดเจนด้วย!จั๋วซือหรานกัดริมฝีปากเบาๆจึงได้ยินเสียงของตาคนสมองทื่อ ยังคงเป็นเส้นเสียงหยาบๆ ที่ชวนหลงใหลนั่นอยู่บอกกับนางว่า "นี่เจ้ากำลัง...เชื้อเชิญข้าหรือ?"จั๋วซือหรานเพิ่งตื่นขึ้นจากความฝันที่อยู่กับคนรัก ถือว่าถูกกวนให้ตื่นก็ได้ มีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างก็เรื่องปกติดังนั้นนางจึงไม่มีเวลามาปรับอารมณ์กับตาคนสมองทื่อนี่จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นว่า "ข้าควรจะมองท่านถูกเผาตายทั้งเป็นไปซะ"ตาสมองทื่อนี่ก็ไม่รู้ทำไมผ่านไปคืนนึงนิสัยก็เปลี่ยนไป จู่ๆ อารมณ์ก็ดีขึ้นมาเสียอย่างนั้นบางทีคงเพร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1275
จั๋วซือหรานได้ยินอารมณ์เจ็บปวดจากในน้ำเสียงเขา และได้ยินถึงอารมณ์เสียใจด้วยอันที่จริงสำหรับสำหรับอาการข้าหึงตัวข้าเองที่แปลกใหม่นี้ จั๋วซือหรานก็รู้สึกจนใจอยู่หน่อยๆ แล้วยังดูน่าขำอีกด้วยผลลัพธ์คือพอแหงนตามอง สีหน้ารอยยิ้มบนหน้าจั๋วซือหรานเหล่านั้น ก็แข็งทื่อไปทันทีอารมณ์ที่เรียกว่าความกังวล ก่อตัวขึ้นมาในดวงตามิน่าในน้ำเสียงเขาถึงมีความเจ็บปวดอยู่ตอนนี้ อักขระคำสาปปรากฏขึ้นบนตัวเขาแล้ว แสดงรูปลักษณ์ที่ประหลาดออกมา"นี่คือ..." จั๋วซือหรานยกมือมากำข้อมือเขาแต่นี่ไม่ใช่ความจริง เป็นแค่เขตแดนจิตใต้สำนึกบางอย่าง เป็นแค่ในความฝันเท่านั้น แน่นอนว่าจับชีพจรเขาไม่ได้"ไม่เป็นไร" บนสีหน้าชายหนุ่มแม้จะเต็มไปด้วยอักขระคำสาปประหลาด สายตาที่ก้มลงมามองนางกลับดูอบอุ่น "ไม่เป็นไร"เหมือนกลัวว่านางจะกังวล เขาจึงบอกว่าไม่เป็นไรขึ้นมาอีกครั้งจั๋วซือหรานตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง ขมวดคิ้วขึ้นมานิ้วโป้งของชายหนุ่มกดลงเบาๆ ที่หว่างคิ้วนาง นวดๆ เหมือนติดจะนวดคลายสีหน้าอารมณ์ที่ยุ่งเหยิงเหล่านั้นออก"พักผ่อนให้ดี กินข้าวให้ดีด้วย" เขาเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานเบ้ปากเบาๆ เหลือบมองเขา "ถ้าหากเจ้าส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1274
จั๋วซือหรานไม่ส่งเสียง ครู่เดียว จึงถอนใจเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "อันที่จริง ข้าเองก็ไม่ได้ยืนหยัดขนาดนั้น แค่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาจนตรอกจริงๆ ข้าก็ยังไม่อยากละทิ้งทั้งที่ยังไม่ได้ลอง"เฟิงเหยียนกอดนาง ในสีหน้ามีความเจ็บปวดเสียงยิ่งแหบพร่า เอ่ยขึ้นว่า "ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องมาเหยียบซ้ำรอยมารดาของข้า และข้าก็ไม่อยากให้ลูกของเราเติบโตมาเป็นเหมือนข้าด้วย หากเรื่องนี้ ไม่มีวิธีอื่นแก้ไขได้นอกจากปล่อยให้มีฝันร้ายแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ...ข้าก็หวังให้ฝันร้ายนี้หยุดลงที่ตัวข้าพอ"เสียงของชายหนุ่มแหบพร่ามาก ในน้ำเสียง...ก็มีความสิ้นหวังที่ปิดไว้ไม่มิดอยู่ ทิ่มแทงเข้ามาที่ใจของจั๋วซือหรานต้องเป็นแบบไหนกันนะ...ถึงบีบคั้นให้คนดีๆ ที่หยิ่งทะนงและยอดเยี่ยมคนหนึ่งตกอยู่ในสภาพนี้...ราวกับสัตว์ที่ถูกกักขังไว้จั๋วซือหรานมองเขา ครู่ต่อมา ก็ถอนหายใจเบาๆเอ่ยขึ้นว่า "จริงๆ แล้ว...เดิมทีข้าเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ การวางแผนและความคิดของข้าจึงไม่ได้เล่าใด้คนอื่นฟัง"เฟิงเหยียนไม่พูดอะไร แค่แหงนตามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานยิ้มๆ "ข้ารู้สึกจริงๆ ว่าไม่แน่ข้าอาจมีวิธี แม้ตอนนี้ข้ายังพูดถึงเหตุผลออกมาให้ชัดเจนไม่ได้ แต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1273
แม้จะบอกว่าเป็นความฝัน แต่อันที่จริงจั๋วซือหรานก็ค่อยๆ เข้าใจแล้ว ว่าเพราะอะไรหลังจากฝันถึงเขาครั้งที่แล้วจนมาถึงครั้งนี้ นานมากแล้วที่ไม่ได้ฝันถึงเขาอีกพอมาคิดอย่างละเอียด เหมือนว่าตอนฝันถึงเขาครั้งที่แล้ว จะเป็นหลังจากที่นางมีสัมพันธ์ทางกายกับเขาดังนั้นจั๋วซือหรานจึงค่อยๆ เข้าใจ บางทีน่าจะเป็นเพราะสาเหตุนี้การดูดหยางบำรุงหยินของนางก็ดูดซับมาจนพอเข้าใจแล้ว เหมือนว่าพอดูดซับมาถึงระดับหนึ่ง ก็จะเกิด...ถ้าจะพูดว่าเป็นความฝัน สู้บอกว่าเป็นการสื่อสารทางจิตใต้สำนึกกับความทรงจำของเฟิงเหยียนส่วนที่ถูกผนึกไปจะดีกว่า?และไม่ว่าจะ 'ความฝัน' ครั้งที่แล้ว หรือว่าครั้งนี้ก็มองออกได้ไม่ยากเฟิงเหยียนน่าจะเข้าใจต่อสถานการณ์อยู่ ดังนั้นบางทีจิตใต้สำนึกเขายังคงอยู่มาตลอด เพียงแต่ถูกสมองทื่อๆ นี่กดเอาไว้ หรือบางทีคงถูกสภาผู้อาวุโสลงมือสะกดเอาไว้ไม่แน่ว่า อาจจะต้องมีชนวนเหตุบางอย่าง ถึงจะสามารถปลุกขึ้นมาได้จั๋วซือหรานอยากจะรู้ชนวนเหตุนั้นว่าคืออะไรกันแน่"ต้องทำยังไงเจ้าถึงจะดีขึ้นมา?" จั๋วซือหรานถามแต่เฟิงเหยียนกลับเหมือนจะจำจุดสำคัญนั้นไม่ได้แล้ว ขมวดคิ้ว สีหน้าดูเหมือนขมขื่น เหมือนว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1272
ในห้วงฝันนางมองมือตัวเอง สับสนไปหมดทั้งตัว เหมือนยังตั้งตัวกลับมาไม่ได้เพราะนางถ้าไม่หลับลึก ก็จะเอาจิตใต้สำนึกส่งเข้าไปในมิติ จึงฝันน้อยครั้งมากดังนั้นตอนที่ดำดิ่งสู่ห้วงฝัน นางยังรู้สึกไม่คุ้นอยู่หน่อยๆ มองมือตนเอง รู้สึกไม่คอ่ยเป็นจริงสักเท่าไรวินาทีต่อมา มือข้างหนึ่งก็ทาบมาบนมือของนางมือข้างนั้น ข้อต่อกระดูกชัดเจน นิ้วเรียวยาว เล็บตัดมาดูสะอาดสะอ้าน ผิวหนังขาวซีดเย็นเหมือนไม่โดนแดดมานานสายตาของจั๋วซือหรานจ้องนิ่งอยู่บนมือข้างนี้ จากนั้นจึงค่อยๆ ยกขึ้นมามองไปยังเจ้าของมือนี้ ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ตินั่นทั้งที่เป็นใบหน้าที่เพิ่งเห็นไปก่อนหลับตาลงเมื่อครู่แท้ๆ แต่ตอนนี้พอมอง กลับยังคงทำให้นางรู้สึกเหมือนไม่เจอกันเสียนานสายตาของชายหนุ่มอบอุ่น ด้านในมีความรู้สึกอารมณ์เหมือนความเจ็บปวดแฝงอยู่"จั๋วเสียวจิ่ว..." เขาก้มหน้าลงเรียกนางจั๋วซือหรานมองเขา จากนั้นจึงออกแรงบีบมือเขา และน่าจะเพราะออกแรงมากเกินไปปลายเล็บจึงเหมือนจิกลงไปในเนื้อเขาฝันถึงเขาอีกแล้วจั๋วซือหรานมีปฏิกิริยาขึ้นมา ครั้งนี้เหมือนกับครั้งนั้นเลย ฝันถึงเฟิงเหยียนยิ่งไปกว่านั้นยังดูเหมือนจริงเป็นพิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1271
กลางดึก จั๋วซือหรานกัดริมฝีปาก กอดหมอน เดินเท้าเปล่าจากห้องด้านนอกเข้าไปยังห้องด้านใน!คิ้วงามของนางขมวดแน่น สีหน้าที่มีสีเลือดฟื้นมาบ้างแล้ว ตอนนี้กลับขาวซีดขึ้นมาในใจนางเองก็พูดไม่ออก เดิมทีตอนที่หลับก็ยังดีอยู่ พอกลางดึกจู่ๆ ก็ไม่ไหวขึ้นมาเสียแล้วหน้าอกปั่นป่วนอย่างรุนแรง เป็นความรู้สึกทรมานแบบที่นางผ่านมาก่อนหน้าไม่ผิดเพี้ยนถ้าบอกว่าคนคนนี้ไม่เข้ามาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ก็เข้ามาแล้วว่ากันว่าพอเคยสบายแล้ว จะยากที่จะกลับไปลำบากตอนนี้จะให้นางปล่อยชายหนุ่มที่เหมือนกับ 'ยาบำรุงครรภ์' นี้ไว้ข้างในเฉยๆ โดยไม่ใช้ แล้วต้องมานั่งทนกระอักเลือดต่อล่ะก็...ขอโทษด้วย สกุลจั๋วอย่างนางไม่ใช่คนประเภทนั้นนางเข้าใจแล้ว ก่อนที่จะหลับไปเมื่อคืนนี้ ตอนที่เฟิงเหยียนบอกว่าจะนอนด้านนอก ริมฝีปากที่เม้มแน่นนั้นกำลังอดกลั้นเรื่องอะไรน่าจะคิดไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้สารเลว!จั๋วซือหรานครั่นเนื้อครั่นตัวตื่นมากลางดึก ต่อให้เป็นคนที่มีสติเยือกเย็นแค่ไหน ก็ยังมีอาการหงุดหงิดงัวเงียหลังตื่นนอนนางเดินเท้าเปล่าเข้าไปห้องด้านใน อากาศในหุบเขาตอนกลางคืนเย็นมากนางสวมแค่เสื้อบางๆ ชุดหนึ่ง ทั้งตัวเย
