Share
บทที่ 704
Related chapters
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 705
นางก้าวไปข้างหน้าเมื่อฟู่จิ่งหลีเห็นนาง เขาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ในตอนที่ข้ามาที่นี่ ก็ถูกกลิ่นหอมของสวนดึงดูดเข้า ข้ามักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังนำทางให้ข้ามาที่นี่”“ครั้งนี้ข้าเห็นเด็กสาวที่งดงามราวกับเทพธิดา และข้าก็รู้ว่าสวรรค์เป็นผู้นำทางข้าให้ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเทพธิดานางนั้น!”“แม่นางมาจากที่ใด เป็นลูกเต้าเหล่าใคร เหตุใดข้าจึงมิเคยเห็นแม่นางมาก่อน”หากมิใช่เพราะว่าฟู่จิ่งหลีทำท่าราวกับพวกเจ้าชู้ประตูดิน ในตอนนี้ลั่วชิงยวนเกือบจะเชื่อว่าฟู่จิ่งหลีเป็นคนจริงจังแล้วเขาดูเป็นแบบนี้เมื่อเห็นสาวงาม แต่เขาแสร้งทำตัวดีต่อหน้านางและฟู่เฉินหวนฉินไป๋หลี่อดมิได้ที่จะหัวเราะในตอนที่เขาได้ยินฟู่จิ่งหลีและสงสัย พลางครุ่นคิดกับตัวเอง ‘สาวงามผู้นี้อยู่กับฉินไป่หลี่ ตระกูลฉินไม่มีบุตรี หรือว่านางจะเป็นสะใภ้ตระกูลฉิน?’ขณะที่เขากำลังคิดอยู่ จู่ ๆ เสียงที่คุ้นเคยก็เอ่ยขึ้นจากปากของใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย“ในเมื่อหม่อมฉันเป็นเทพธิดา ข้าย่อมมาจากสรวงสวรรค์แน่ เช่นนั้นท่านจึงมิเคยเห็นหม่อมฉันมาก่อน”เสียงนี้นับว่าคุ้นเคยมาก!ฟู่จิ่ง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 706
ลั่วชิงยวนและฟู่จิ่งหลีรีบวิ่งไปทันทีในแปลงวัชพืชมีกระดานไม้วางอยู่บนพื้นเมื่อแงะเปิดกระดานไม้ออก จึงปรากฏว่ามีห้องใต้ดินอยู่ข้างใต้ฟู่จิ่งหลีเป็นผู้นำ “ข้าจะลงไปดูก่อน!”“ระวังตัวด้วย”ฟู่จิ่งหลีลงไปที่ห้องใต้ดินทันทีลั่วชิงยวนได้ยินว่าไม่มีเสียงแปลก ๆ ที่นั่น และเขาก็รู้สึกปลอดภัย“ท่านพบสิ่งใดหรือไม่” ลั่วชิงยวนถามไม่ตอบสนองจากนั้นเสียงอุทานของฟู่จิ่งหลีก็ดังขึ้น “มาเร็วเข้า!”ลั่วชิงยวนสะดุ้งและกระโดดลงไปทันทีบาดแผลบนร่างกายของนางเจ็บอยู่พักหนึ่ง และนางก็บังคับตัวเองให้วิ่งไปหาฟู่จิ่งหลีอย่างรวดเร็วแต่ฟู่จิ่งหลีก็ปลอดภัยดีเขาอยู่ที่มุมห้องใต้ดิน กำลังแงะเปิดประตูลั่วชิงยวนประหลาดใจ “ที่นี่มีทางลับหรือ?”ฟู่จิ่งหลีหันไปมองนาง “ท่านได้กลิ่นเลือดในนี้หรือไม่?”ลั่วชิงยวนพยักหน้าจากนั้นเขาก็พบเครื่องมือในห้องใต้ดินและก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยแงะเปิดมันหลังจากงัดเปิดมุมแล้ว ฟู่จิ่งหลีก็เตะเปิดประตูทั้งหมดฉินไป๋หลี่ก็ตามมาด้วย และทั้งสามก็เข้าสู่เส้นทางลับด้วยกันแต่ไม่มีเลือดอยู่บนพื้น มีเพียงรอยเท้าเท่านั้นพื้นของทางเดินลับไม่เรียบและไม่สูงเท่าใดนัก ดัง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 707
ในเวลานี้ วังตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายอีกครั้งองครักษ์จำนวนมากค้นหาไปทั่วทุกที่ ตามหาที่อยู่ของลั่วชิงยวนและคนอื่น ๆขณะเดินออกจากสวน จึงได้ยินเจ้าหน้าที่อุทานว่า "ข้าพบแล้ว ข้าพบแล้ว!"ก่อนที่ลั่วชิงยวนจะทันได้โต้ตอบ เขาก็เห็นร่างอันงดงามร่างหนึ่งวิ่งเข้ามาท่ามกลางแสงคบเพลิงและกอดนางไว้ในอ้อมแขนของเขาน้ำเสียงตระหนกขิงฟู่เฉินหวนลอยเข้าในหูนาง “เจ้าไปอยู่ที่ใดมา ข้าคิดว่าเจ้า…”ก่อนที่เขาจะพูดจบ ลั่วชิงยวนก็ผลักเขาออกไป“หม่อมฉันสบายดี”“หม่อมฉันเหนื่อย จะกลับไปพักผ่อนแล้ว”ลั่วชิงยวนดูสงบและเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะมองฟู่เฉินหวนฟู่เฉินหวนตัวแข็งทันที คิ้วของเขาขมวดมุ่น แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว พลางกำมือแน่น“ใครก็ได้ พาพระชายากลับไปพักผ่อน”หลังจากที่ลั่วชิงยวนจากไป ฟู่จิ่งหลีก็สับสนและก้าวไปข้างหน้า "พี่สาม ข้ามิเคยเห็นท่านกังวลถึงเพียงนี้มาก่อนเลย”“เกิดอะไรขึ้น? ท่านกลัวว่าพี่สะใภ้สามจะถูกลักพาตัวไป หลังจากที่นางเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกระนั้นหรือ?”“ท่านคงมิคิดว่าข้าเป็นน้องชายท่าน ถึงได้เก็บงำเรื่องนี้ไว้และทำให้ข้าเผลอปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่ม”เมื่อคิดถึงเรื่องอับอายในวันนี
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 708
เสียงนั้นดังสนั่นลั่วชิงยวนหันกลับมามองเว่ยอวิ๋นเซี๋ยลั่วชิงยวนหรี่ตาลงเล็กน้อย กัดฟันหนักขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเห็นท่าทางเหน็บแนมของเว่ยอวิ๋นเซี๋ย“เจ้ามองข้าหาปะไร ข้าพูดอะไรผิดรึ? เจ้าอยู่ในห้องขององค์ชายห้าทั้งคืนจริง ๆ นี่ ไฉนข้าจะพูดเรื่องพฤติกรรมของเจ้ามิได้”เว่ยอวิ๋นเซี๋ยยังจงใจทำเสียงของนางให้ดังขึ้นเพื่อให้ทุกคนรอบข้างได้ยินอีกต่างหากขณะนี้ทุกคนกำลังเตรียมตัวขึ้นรถม้าลงจากภูเขาเพื่อกลับไปยังเมืองหลวง มีคนมารวมตัวกันค่อนข้างน้อยหลังจากได้ยินดังนั้น พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มซุบซิบกัน“พระชายาอ๋องค้างคืนในห้องขององค์ชายห้าจริง ๆ หรือ?”“ข้าได้ยินมาก่อนหน้านี้ว่าพวกเขาทั้งสองดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน เป็นไปได้ไหมที่พวกเขา...”“ชู่ว!”ในอดีต ในตอนที่ลั่วชิงยวนยังอัปลักษณ์ ไม่มีใครพูดถึงนางมากนัก เพราะอย่างไรเสียลั่วชิงยวนก็น่าเกลียดมาก ผู้ใดจะนึกพิศวาสนาง?แต่ตอนนี้เมื่อทุกคนได้เห็นความงามที่แท้จริงของนางแล้ว ความสงสัยและการคาดเดาอันน่าเกลียดเหล่านี้ก็หลั่งไหลเข้ามาเว่ยอวิ๋นเซี๋ยและลั่วเยวี่ยอิงที่ยกยิ้มอย่างได้ใจอยู่ที่มุมหนึ่ง“เว่ยอวิ๋นเซี๋ย เจ้าทำให้ตระกูล
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 709
ชายคนนั้นตบอย่างแรง เขาตบเว่ยอวิ๋นเซี๋ยเพียงไม่กี่ครั้งก็ทำให้นางกระอักเลือด ใบหน้าของนางทั้งแดงและบวมเว่ยอวิ๋นเซี๋ยถูกตบแล้วตบอีก มิอาจแม้แต่จะเอ่ยร้องขอความเมตตาได้ความเงียบก่อตัวขึ้นทั่วบริเวณฉินเชียนหลี่เอ่ยขึ้นอย่างเหมาะเจาะ “ท่านอ๋องทรงห่วงใยผู้เป็นน้อง จึงทุ่มเทพยายามดูแลองค์ชายห้าตลอดทั้งคืน ช่างเป็นสายสัมพันธ์ฉันพี่น้องที่น่าซาบซึ้งยิ่ง!”“องค์ชายห้าได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่พระชายาก็ฟื้นฟูร่างกายที่เจ็บสาหัสของเขาให้กลับมามีชีวิตอีกครั้งและช่วยชีวิตองค์ชายห้าไว้ได้ ช่างน่าชื่นชม น่าชื่นชมมากจริง ๆ!”“นี่เป็นสิ่งที่ดีที่ควรค่าแก่การยกย่อง แต่กลับถูกคนใส่ร้ายป้ายสีเช่นนี้ หากคำพูดดังกล่าวถูกแพร่ออกไปจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของราชวงศ์ ใครคิดแพร่ข่าวลือ คงมิคิดเสียดายชีวิตแล้ว!”ประโยคสุดท้ายนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยคำพูดของฉินเชียนหลี่ถือได้ว่าเป็นคำเตือนสำหรับทุกคน หากข่าวลือเหล่านี้กล้าแพร่กระจายออกไป จะถูกจัดการอย่างเด็ดขาดทุกคนต่างปิดปากเงียบฟู่จิ่งหลีเอ่ยปากขึ้นทันที “นี่ก็สายแล้ว ออกเดินทางกันเถอะ!”หลังจากกลับสู่ความสงบ คนก็ขนย้ายสิ่ง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 710
เขาไม่ใช่หมอหลวง!เมื่อวานนางเห็นเขาที่ลานตำหนักของเหยียนหน่ายซิน!การแสดงออกของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไป นางกระโดดลงจากรถวิ่งไปที่รถม้าข้างหน้า และเข้าไปในรถม้าของฟู่อวิ๋นโจวทันที หมอหลวงปลอมนั่งข้างเขา ในมือถือถาดขนมหวานเอาไว้ ขณะที่ฟู่อวิ๋นโจวก็ถือชามน้ำแกงไว้ในมือและกำลังจะดื่มมันเมื่อเห็นการบุกรุกอย่างกะทันหันของนาง เขาก็ตกใจเล็กน้อย“ท่านเสวยมิได้!” ลั่วชิงยวนยกมือขึ้นทันทีและปัดชามยาในมือของฟู่อวิ๋นโจวใบหน้าของหมอหลวงปลอมที่อยู่ด้านข้างเปลี่ยนไป ประกายเย็นชาแวบขึ้นมาใต้แขนเสื้อของเขา และกริชก็พุ่งเข้าแทงลั่วชิงยวนทันทีลั่วชิงยวนถูกบังคับให้ล่าถอยและกระโดดลงจากรถม้าหมอหลวงปลอมโฉบเข้ามา กริชในมือของเขาคมมากลั่วชิงยวนพาเขาลงไปที่พื้นเพื่อให้อีกฝ่ายอยู่ห่างจากฟู่อวิ๋นโจว หลังจากหลบหนีไปได้สองก้าว นางก็หันกลับมาและเริ่มต่อสู้กับหมอหลวงปลอมทันทีแต่ในขณะนี้ จู่ ๆ ชายอีกคนที่แต่งตัวเป็นขันทีก็บินเข้ามาและลอบโจมตีลั่วชิงยวนที่ด้านหลัง สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไป ก่อนจะรีบหลบหนีในขณะนี้ มีร่างหนึ่งบินเข้ามาเตะขันทีที่กำลังย่องเข้ามาด้วยลูกเตะอันทรงพลัง“เจ้าบาดเจ็บหรือไม่?”
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 711
ดวงตาของลั่วชิงยวนเย็นชา “นางมิตายหรอก มีดมิได้แทงลึกเสียหน่อย”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ฟู่อวิ๋นโจวก็ประหลาดใจ แต่แล้วก็พยักหน้า “ดีแล้ว มิเช่นนั้นเสด็จพี่จะต้องรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณกับนางเป็นแน่”“นี่มิใช่ติดเป็นหนี้บุญคุณแล้วหรือ?” ลั่วชิงยวนเหลือบมองรถม้าที่อยู่ข้างหลังหมอหลวงกำลังรักษาผู้ป่วยในรถม้า และฟู่เฉินหวนนั่งอยู่นอกรถม้า โดยให้ความสนใจกับสถานการณ์ภายในอย่างประหม่าลั่วชิงยวนมองออกไปเพียงเล็กน้อย และไม่ได้มองไปอีกเลยรถม้าค่อย ๆ เคลื่อนไปยังเมืองหลวง หลังจากนั้นทุกอย่างก็สงบไปตลอดทางในที่สุดพวกเขาก็ถึงเมืองหลวงโดยสวัสดิภาพเนื่องจากลั่วเยวี่ยอิงได้รับบาดเจ็บ ฟู่เฉินหวนจึงพานางไปที่ตำหนักอ๋อง แทนที่จะส่งนางกลับไปที่จวนอัครเสนาบดีแต่ฟู่เฉินหวนเพิ่งบอกให้ซูโหยวดูแลนางหมอหลวงหลายคนได้รับเชิญให้มาที่นี่และฟู่เฉินหวนก็ไปที่วังหลวงอีกครั้ง อย่างไรก็มีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเหยียนที่ต้องรายงาน สิ่งที่พวกเขากังวลมากที่สุดในตอนนี้น่าจะเป็นการตัดสินโทษของเหยียนหน่ายซินแต่ก็ยากที่จะบอกว่านี่จะสร้างปัญหาให้กับตระกูลเหยียนได้หรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว ยังมีไทเฮาอยู่ทั้งคนฟู่อ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 712
ฟู่เฉินหวนมิโกรธ และตอนนี้เขาอดทนกับลั่วชิงยวนได้มากขึ้น“ข้ามิได้ขู่เจ้า ข้าแค่คุยกับเจ้า”“ลั่วเยวี่ยอิงจะอยู่ในตำหนักเราไปสักพักจนกว่าอาการบาดเจ็บของนางจะหาย แล้วข้าจะช่วยฉินเชียนหลี่ให้เอง นี่เป็นเพียงข้อตกลง”ลั่วชิงยวนกำมือแน่น แต่แล้วก็ปล่อยไป“ได้”ฟู่เฉินหวนตัดสินใจปล่อยให้ลั่วเยวี่ยอิงอาศัยอยู่ในตำหนักของเขานางคัดค้านไปก็ไม่มีประโยชน์เนื่องจากเขาเต็มใจที่จะใช้เงื่อนไขนี้เพื่อแลกกับการใช้ชีวิตอย่างสงบสุขของลั่วเยวี่ยอิงในตำหนักอ๋อง นางยอมได้เพื่อแลกกับงบประมาณที่ฉินเชียนหลี่ต้องการ…… สิ่งที่ทำให้ลั่วชิงยวนตกใจคือพวกเขามาถึงพระตำหนักโช่วสี่จริง ๆไทเฮากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองไปยังลั่วชิงยวนที่กลับมาได้อย่างปลอดภัย“ข้าได้ยินมาว่าครั้งนี้พระชายาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ตัวข้าเตรียมยาสมานแผลมาให้เจ้าเป็นพิเศษ”จากนั้นจินซูก็ยื่นยาสมานแผลให้ลั่วชิงยวนลั่วชิงยวนรับมา “ขอบพระทัยเพคะ ไทเฮา”“วันนี้ข้าเรียกเจ้ามาที่นี่เพราะว่าข้าต้องการชี้แจงอะไรบางอย่าง เชิญนั่งก่อน”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนก็นั่งลงมีเก้าอี้อยู่สองสามตัวตรงข้าม แต่ไม่มีใครมาหลั
Latest chapter
