แชร์

บทที่ 778

ผู้เขียน: หว่านชิงอิ๋น
เสียงที่ชัดเจนของลั่วชิงยวนดังขึ้น

ผู้คนมากกว่าหนึ่งโหลในห้องตกตะลึง และสายตาของพวกเขามองไปทางลั่วชิงยวนเป็นตาเดียว

“เสวี่ยชวนเฟิง เจ้ากล้าพาพระชายามาที่นี่ได้อย่างไร นี่เป็นเรื่องภายในสมาคมของเรา เจ้ารนหาที่ตาย!”

เฉินซวนอี๋พูดอย่างเย็นชา “ใช่ นี่เป็นความลับของสมาคมจะให้ใครอื่นมาได้ยินได้เยี่ยงไร เสวี่ยชวนเฟิงเจ้ามิเข้าใจกฎเหล่านี้หรือ?”

ผู้อาวุโสยังดุด้วยใบหน้าเย็นชา “ชวนเฟิง เจ้ากำลังทำอะไร!”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่า หากเจ้าพาคนนอกเข้ามาและเปิดเผยความลับของสมาคม เจ้าจะถูกลงโทษโบยร้อยไม้และถูกขับออกจากสมาคม! เจ้าทำร้ายตระกูลเสวี่ยของเราแท้ ๆ!”

คนที่พูดน่าจะเป็นบิดาของเสวี่ยชวนเฟิง

แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการตำหนิ ไม่เหมือนบิดาผู้ให้กำเนิด

เสวี่ยชวนเฟิงก็ดูอึดอัดเช่นกัน เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แม่นางฝูเสวี่ยต้องการซื้อกิจการ หากนางซื้อกิจการเหล่านี้ นางก็จะกลายเป็นคนของสมาคมการค้าเฟิงตู นางมิใช่คนนอกเสียหน่อย! นี่มิถือว่าเป็นการทำความลับรั่วไหล!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตระหนักได้ทันทีว่านี่คือแผนลวง

“ใช่ เมื่อข้าใช้เงินเพื่อซื้อกิจการและเข้าร่วมสมาคมการค้าเฟิงตู
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1524

    “ไป พวกเราขึ้นไปกันเถิด!” ซ่งเชียนฉู่กล่าวด้วยความตื่นเต้น แล้วดึงลั่วชิงยวนปีนขึ้นไปบนหน้าผาคนใบ้ที่อยู่ด้านหลังก็ติดตามขึ้นไปซ่งเชียนฉู่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วจงใจถามว่า “นี่สหายของเจ้าหรือ?”ลั่วชิงยวนตอบว่า “ใช่ สหายจากแคว้นหลี”นางมิได้กังวลว่าคนใบ้จะนำเรื่องนี้ไปบอกฉินอี้ นางเชื่อว่าคนที่ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกันย่อมไว้ใจกันได้ยิ่งไปกว่านั้น แม้ฉินอี้จะล่วงรู้เส้นทางนี้ก็ไร้ประโยชน์ เพราะใต้ภูเขาลูกนี้ล้วนมีคนของเฉินชีอยู่ฉินอี้จะกระทำการใด ย่อมมิอาจรอดพ้นสายตาของเฉินชีไปได้ซ่งเชียนฉู่จับมือนาง แล้วกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “ท่านดูสิ คฤหาสน์ของเราสร้างเสร็จแล้ว ไม่มีร่องรอยถูกไฟไหม้หลงเหลืออยู่เลย”ลั่วชิงยวนมองแล้วรู้สึกดีใจ คฤหาสน์กลับคืนสู่ความยิ่งใหญ่ดังเดิมแล้วจริง ๆ อีกทั้งบนเขาก็มีผู้คนมิน้อย ดูเหมือนจะมีการจ้างผู้คุ้มกันมามากมาย“ข้ามิคาดคิดเลยว่าจะสร้างสะพานนั้นเสร็จได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้”“ช่วงนี้ทุกคนคงลำบากกันมากกระมัง”ซ่งเชียนฉู่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “มิลำบากเลย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณฉู่จิ้ง”“เพราะเขาช่วยเหลือ เราจึงสามารถสร้างสะพานนี้ได้เร็วถึงเพียงนี้”

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1523

    มองดูแล้ว มีอย่างน้อยเจ็ดแปดตัวลั่วชิงยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ “คราวนี้มิต้องล่าสัตว์ไปอีกสองวันแล้ว”“ข้าจะนำกลับไปเลี้ยง”คนใบ้พยักหน้า“เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ครู่หนึ่งนะ ข้าจะนำเจ้าพวกนี้ไปเก็บก่อน แล้วประเดี๋ยวเจ้าไปที่แห่งหนึ่งกับข้าหน่อย”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นลั่วชิงยวนก็รีบร้อนกลับไปเฉินชีกำลังกินอาหารอยู่ เมื่อเห็นนางนำไก่ป่ากลับมามากมายก็ประหลาดใจยิ่งนัก“อาเหลาเก่งกาจถึงเพียงนี้ ยังมีฝีมือเช่นนี้อีกหรือ”ลั่วชิงยวนหาไม้กระดานมาล้อมบริเวณหนึ่งในมุมลานบ้านเป็นวงกว้าง แล้วปล่อยไก่ป่าเข้าไป“เลี้ยงไว้ค่อย ๆ กิน”เฉินชียืนมองอยู่ข้าง ๆ ในใจเปี่ยมสุข เขายิ้มพลางกล่าวว่า “อาเหลา เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว พวกเรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันดีหรือไม่?”“ถึงเวลานั้นข้าจะสร้างลานบ้านให้กว้างขึ้น ปลูกดอกไม้ที่เจ้าชอบ แล้วก็เลี้ยงสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย”“ว่าง ๆ ก็เล่นกับพวกมัน หิวก็จับมาฆ่ากิน เป็นอย่างไร?”ในห้วงความคิดของเฉินชีได้จินตนาการภาพอันงดงามนั้นแล้วนี่คือชีวิตที่เขาปรารถนามาตลอดลั่วชิงยวนมองเขาอย่างจนปัญญา “เจ้าช่างคิดไปไกลเสียจริง”“จัดการเรื่องเฉพาะหน้าให้ดีก่อนเถิด”“ข

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1522

    ยามดึกสงัดฟู่เฉินหวนรีบรุดกลับไปเขาออกคำสั่งว่า “นับจากนี้ไปทุกคนจงถอยร่นไปสิบลี้ หากมิได้รับคำสั่งของข้า ห้ามเคลื่อนไหวโดยพลการ”เฉินชีมาถึงบนเขาอย่างกะทันหัน การเคลื่อนไหวของพวกเขาจึงต้องหยุดลงจากนั้นฟู่เฉินหวนก็รีบข้ามสะพานกลับไปยังคฤหาสน์จี้เยวี่ยเดิมทีซ่งเชียนฉู่หลับไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินข่าวคราวของลั่วชิงยวนก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมวิ่งออกมา“เป็นอย่างไรบ้าง? เป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย?” ซ่งเชียนฉู่กังวลยิ่งนักฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงหนักแน่น “ลั่วชิงยวนกับเฉินชีมาถึงบนเขาแล้ว ลั่วชิงยวนอาจจะมาถึงในอีกสองวันนี้”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตื่นเต้นอย่างมาก “จริงหรือ?”“จะมาจริง ๆ หรือ?”“ในที่สุดข้าก็จะได้พบนางแล้ว!”ฟู่เฉินหวนกลับกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเจ้าต้องรักษาความลับเรื่องตัวตนของข้าไว้อย่างเคร่งครัด”“อย่าให้นางรู้ว่าข้าเป็นใคร”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตกใจเล็กน้อย “เหตุใดหรือเพคะ?”ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วแน่น “หากนางรู้ว่าข้าเป็นใคร นางอาจจะมิยอมให้ข้าอยู่ข้างกายอีกต่อไป”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าหลอกลวงนางมานานถึงเพียงนี้ หากนางรู้ความจริง ย่อมต้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1521

    ตามหลักแล้วคนใบ้มิน่าจะรู้จักที่แห่งนี้คนใบ้ทำท่าทางบอกว่าติดตามนางขึ้นเขามาด้วย“เจ้าติดตามข้ามาตลอดเลยหรือ?”คนใบ้พยักหน้า“ฉินอี้สั่งให้เจ้าติดตามข้าหรือ?”คนใบ้พยักหน้า แต่ก็ส่ายหน้าด้วยลั่วชิงยวนเห็นเขามีท่าทางกังวลเล็กน้อย จึงหัวเราะเบา ๆ “ดีแล้ว ข้ามิได้โทษเจ้า”“พอดีเลย ข้ายังมิได้กินข้าว ไปด้วยกันเถิด”คนใบ้พยักหน้าจากนั้นทั้งสองก็ล่ากระต่ายได้อีกตัวหนึ่งใกล้ ๆจากนั้นก็นำไปที่ลำธารเล็ก ๆ ทำความสะอาดไก่ป่าและกระต่ายป่า แล้วนำไปย่างบนกองไฟหลังจากทำความสะอาดเสร็จก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว สายลมยามราตรีพัดมาทำให้รู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นเล็กน้อยลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะขยับเข้าไปใกล้กองไฟคนใบ้จึงลุกขึ้นนั่งบังลมให้ ใช้ร่างกายของเขาบังสายลมยามราตรีมิให้นางถูกลมพัด และยังคงย่างเนื้ออย่างมิใส่ใจลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด แต่สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา“ฉินอี้มีคำสั่งใหม่ให้เจ้าแล้วหรือ?” ลั่วชิงยวนนึกถึงวันที่เขาจากไปอย่างกะทันหัน น่าจะเป็นเพราะฉินอี้เรียกเขากลับไปคนใบ้พยักหน้า แล้วหยิบกิ่งไม้มาเขียนว่า “ให้ข้าจับตาดูเฉินชี”“จับตาดูเฉินชีหรือ? เป็นเช่นนี้นี่เอง”ลั่วช

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1520

    ลั่วชิงยวนคิดดูแล้วก็เห็นว่าเป็นเช่นนั้นจริงฉีเฮ่าสิ้นชีพด้วยน้ำมือเฉินชี ข่าวนี้ย่อมต้องแพร่สะพัดออกไปถึงแม้จะมีศัตรู แต่ก็คงมิใช่คนของค่ายทหารอวิ๋นโจว เพราะฉีเฮ่าตายแล้ว ย่อมเป็นประโยชน์แก่พวกเขา มิได้เกิดผลเสียใดต่อพวกเขา ตำแหน่งแม่ทัพนี้ย่อมมีผู้คนมากมายหมายจะแย่งชิงหากมีผู้ใดคิดแค้นตลาดมืดก็คงมิอาจทำอะไรอวี๋หงได้เมื่อคืนที่ผ่านมา แม้แต่ฉีเฮ่ายังมิใช่คู่ต่อสู้ของอวี๋หง ใครเล่าจะกล้ามาหาเรื่องอีกเมื่อพักผ่อนเพียงพอแล้ว ลั่วชิงยวนก็มองดูฟ้าแล้วกล่าวว่า “ข้าจะไปหาอะไรกิน”เฉินชีเรียกนางไว้ “ให้ข้าไปด้วยหรือไม่?”ลั่วชิงยวนมิหันกลับไปมองด้วยซ้ำ “มิต้อง”“เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถิด”ลั่วชิงยวนเดินเข้าไปในป่า เฉินชีตามออกมายืนมองแผ่นหลังของนางอยู่ห่าง ๆที่แห่งนี้คือที่ที่อยู่ใกล้แคว้นเทียนเชวียที่สุดมิรู้ว่านางจะคิดกลับไปหรือไม่เดิมทีเฉินชีคิดจะตามไปดู แต่คิดแล้วก็หยุด หากลั่วชิงยวนรู้เข้าย่อมมิพอใจเป็นแน่จากนั้นเฉินชีก็จัดการเก็บข้าวของแล้วเริ่มทำงาน และจัดเตรียมที่นอนในห้องใหม่ด้วยลั่วชิงยวนเดินไปตามป่าที่เงียบสงัด มองดูฟ้าที่เริ่มมืดมิด ความมืดเข้าปกคลุมทั่วทั้งป่

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1519

    “เจ้าไปเตรียมม้าก่อน ข้าจะไปกำชับโฉวสือชีสองสามคำ”“ได้”จากนั้นเฉินชีก็ไปเตรียมม้าลั่วชิงยวนเห็นโฉวสือชีอยู่บนถนนพอดี พร้อมฉีอวี้ที่อยู่ข้างหลังเขา“ข้าจะมิอยู่ครึ่งเดือน เจ้าจงช่วยเฝ้าดูที่ตลาดมืดให้ด้วย”“ส่วนท่านพี่ เจ้าช่วยไปบอกเขาให้ข้าด้วย”โฉวสือชีพยักหน้า เมื่อเห็นเฉินชีนำม้ามาพอดีจึงถามด้วยความเป็นห่วง “เจ้าไปกับเฉินชีหรือ? จะเป็นอันตรายหรือไม่?”“ไม่หรอก”“ฉีเฮ่าตายแล้ว ต่อไปตลาดมืดอาจจะเกิดเรื่องยุ่งยาก เจ้าจงจับตาดูให้ดี หากเกิดเรื่องใดขึ้นให้จุดดอกไม้ไฟที่นี่ ข้าจะได้เห็น”ลั่วชิงยวนกล่าวพลางยื่นแผนที่ให้โฉวสือชีโฉวสือชีเปิดดูแวบหนึ่ง แล้วพยักหน้า “ได้ เจ้าก็ระวังตัวด้วย”ลั่วชิงยวนหันหลังเตรียมจะจากไป แต่สายตาพลันเหลือบไปเห็นใบหน้าของฉีอวี้เห็นใบหน้าของนางถูกปกคลุมด้วยไอสีดำ จึงอดมิได้ที่จะชะงักไปครู่หนึ่ง“เป็นอะไรไปเจ้าคะ?” ฉีอวี้มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาที่แปลกไป แล้วถามด้วยความสงสัยลั่วชิงยวนดึงนางไปด้านข้าง แล้วกล่าวว่า “ช่วงนี้คนในบ้านของเจ้าสบายดีหรือไม่?”ฉีอวี้ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี มีกระไรหรือเจ้าคะ?”ลั่วชิงยวนขมวด

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status