บทที่ 538

แม้จะอยู่ในยุคบ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง การมอบเงินพันตำลึงเพื่อชดเชยชีวิตขององครักษ์คนหนึ่ง ก็ถือเป็นเงินก้อนใหญ่มากแล้ว

ต้องเข้าใจก่อนว่า แม้ทหารที่พลีชีพในหน้าที่ เงินเยียวยาก็แค่ไม่กี่สิบตำลึงเท่านั้น

แต่ถึงอย่างนั้น ทั้งชีหยวนและท่านโหวผู้เฒ่าชีก็ยังรู้สึกหนักอึ้งในใจ

เพราะนี่คือคน ไม่ใช่สิ่งของ ไม่อาจวัดค่าด้วยเงิน

สำหรับคนในครอบครัวของพวกเขาก็เช่นกัน ที่สูญเสียไปคือบิดา บุตรชาย หรือสามี เงินเหล่านี้อาจช่วยให้ชีวิตข้างหน้าของพวกเขาสบายขึ้นบ้าง แต่ไม่อาจเยียวยาความเจ็บปวดของพวกเขาได้เลย

ชีหยวนกล่าวเสียงเบา ๆ “ข้าได้ยินมาว่ามีบางครอบครัวมีลูกชายที่โตแล้ว แต่ยังหางานไม่ได้...”

ท่านโหวผู้เฒ่าชีพยักหน้าทันที “เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าได้สั่งการไปหมดแล้ว จะคัดเลือกคนที่เหมาะสมเข้ามาทำงานแทนตำแหน่งเดิมของบิดาพวกเขา ถ้าใครทำไม่ได้ก็ให้ค่อย ๆ ฝึกไป ได้ยินมาว่าตอนอยู่บ้านพวกเขาก็ฝึกฝนหมัดมวยอยู่บ้าง วรยุทธ์ไม่เลวเลย”

ขณะกำลังคุยกัน ชีเจิ้นก็เร่งฝีเท้าเข้ามาจากด้านนอกแล้วมองชีหยวน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยโทสะที่ยังไม่คลาย เขาสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า “แม่หนูหยวน องค์หญิงเป่าหรงระบุชื่อเจ้ากั