Mag-log inShare
บทที่ 604
Pinakabagong kabanata
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 610
เหตุใดยามกลับมาแรกเริ่มนางจึงคิดแต่จะสร้างกระแสก่อน?นางควรจะคิดหาวิธีอื่นตั้งนานแล้ว“มิใช่หรอก” จวิ้นอ๋องหนานอันมองนาง “องค์พี่ของข้าได้กราบทูลฝ่าบาทว่า คุณหนูใหญ่ตระกูลชีอาจมิเห็นเขาอยู่ในสายตา ดังนั้นเขาจึงยังพยายามอยู่ ที่เขาออกจากวังบ่อยครั้ง ก็ขอให้ฝ่าบาทอย่าได้ถือโทษ”เฝิงไฉ่เวยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมาเบา ๆทว่าภายในอกกลับเจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออกนางเข้าใจดีว่าเซียวอวิ๋นถิงทำเช่นนี้เพื่ออะไรชอบจึงกล้าทำสิ่งต่าง ๆ โดยไม่เกรงใจ แต่หากเป็นรักแล้วเล่า กลับต้องรู้จักห้ามใจเขาชอบชีหยวน ถึงขั้นไม่เสียดายที่จะกราบทูลต่อเบื้องพระพักตร์ว่า ชีหยวนยังมิได้ชอบเขาแต่ตนเล่า?นางพยายามถึงเพียงนี้ แต่เขากลับไม่แม้แต่จะชายตามองนางสักครั้งเดียวอยู่ดี ๆ ความสนใจของนางก็เหือดแห้ง “เช่นนั้น จวิ้นอ๋องบอกเรื่องพวกนี้กับข้าน้อย เพื่ออะไรกัน? มันเกี่ยวอะไรกับข้าน้อยด้วยหรือเจ้าคะ?”จวิ้นอ๋องหนานอันหัวเราะอย่างมีนัย “ยาพิษสำหรับคนหนึ่ง อาจเป็นน้ำผึ้งสำหรับอีกผู้หนึ่ง ข้าไม่ได้มีเจตนาอันใด เพียงอยากให้คุณหนูเฝิงรู้ไว้ว่า เลือกคนให้ถูกนั้นสำคัญ เลือกทางให้ถูกนั้นยิ่งสำคัญ หากเลือกผิด ก้า
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 609
เฝิงไฉ่เวยค่อย ๆ หลับตาลงนางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ที่แท้การจะได้ครอบครองหัวใจของใครสักคนหนึ่ง จะเป็นเรื่องที่ยากเย็นถึงเพียงนี้แต่เหตุใดจึงต้องเป็นเช่นนี้?ทั้งที่ยามนางอยู่ที่ยูนนาน ไม่ว่าเพียงจะกวักมือเรียกใคร คนผู้นั้นก็แทบจะยอมควักหัวใจถวายให้นางทั้งดวงทว่าเซียวอวิ๋นถิงกลับไม่แม้แต่จะใส่ใจว่านางคิดเช่นไร รอจนหมอหลวงหูมาถึง จัดยาให้กับฮองเฮาเฝิงเรียบร้อยแล้ว เขาก็กล่าวว่า “คุณหนูเฝิงบอกว่านางมีวิธีรักษาอาการปวดศีรษะจากลมชั่ว หมอหูลองฟังดูว่าวิธีนี้ใช้ได้หรือไม่”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นกล่าวลากับฮองเฮาเฝิงฮองเฮาเฝิงเม้มริมฝีปาก พลางนวดหว่างคิ้วเบา ๆ แล้วกล่าวเสียงราบเรียบ “เจ้ากลับไปจัดการธุระของเจ้าเถอะ เราจะให้ไฉ่เวยอยู่อีกสักครู่ แล้วค่อยให้นางกลับ”เซียวอวิ๋นถิงขานรับ แล้วก็ออกจากตำหนักไปทันทีในหูของเฝิงไฉ่เวยดังอื้อ ๆ ไปหมด ทั้งคนเต็มไปด้วยความรู้สึกมึนงง แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนจะมีบางอย่างกระจ่างขึ้นที่สับสนคือเพราะเหตุใดความพยายามทั้งหมดจึงไร้ผล?แต่นางก็รับรู้ได้อย่างกระจ่าง ว่าเหตุผลที่ไร้ผลนั้น ก็เพราะเซียวอวิ๋นถิงมีท่าทีต่อชีหยวนแตกต่างจากผู้ใดทั้งสิ้นต่อผู้
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 608
ทว่าคำพูดเหล่านี้ นางย่อมไม่อาจเอ่ยต่อหน้าฮองเฮาเฝิงได้นางนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมจ้องมองไปยังฮองเฮาเฝิง ครู่ใหญ่จึงค่อยเอ่ยออกมาเบา ๆ ว่า “หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ”ฮองเฮาเฝิงรั้งนางไว้ให้ร่วมโต๊ะเสวยด้วยกัน จากนั้นเอ่ยเสียงขรึม “ร่างกายของเรารู้สึกไม่ค่อยสบาย จะให้คนไปตามอวิ๋นถิงมา เจ้าช่วยเรานวดผ่อนคลายสักหน่อยเถิด”เฝิงไฉ่เวยพลันเข้าใจทุกอย่างทันที เบิกตากว้างมองฮองเฮาเฝิง ก่อนจะรีบรับคำโดยพลันนางไม่อาจรอได้อีกต่อไปแล้วโอกาสอันดีที่สุดถูกชีหยวนทำลายไปแล้ว บัดนี้ฮองเฮาเฝิงยื่นโอกาสให้นางโดยเฉพาะ นางจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้เซียวอวิ๋นถิงมองเห็นตนให้จงได้!ไม่นานนัก เซียวอวิ๋นถิงซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นจากการอ่านฎีการ่วมกับฮ่องเต้หย่งชาง เตรียมจะออกจากวัง ก็ถูกขันทีจากตำหนักฮองเฮาเฝิงขวางไว้ โดยบอกว่าฮองเฮาเฝิงทรงประชวรเขารีบเร่งไปยังตำหนักของฮองเฮาเฝิงทันที พร้อมสั่งให้คนไปตามหมอหลวงหูและฝ่ายตรวจการสำนักสกุลซุนมาด้วยฮองเฮาเห็นเขาก็เพียงยิ้มบาง ๆ “จะหนักหนาอะไรกัน? ก็แค่โรคปวดศีรษะเก่าที่กลับมากำเริบเท่านั้น ไฉ่เวยอยู่ที่นี่พอดี จุดกำยานให้เรา แล้วก็ช่วยกดจุดให้อีก ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 607
เฝิงไฉ่เวยเม้มริมฝีปาก แต่หยาดน้ำตาบนใบหน้ากลับจางหายไปหมดแล้วฮองเฮาเฝิงโน้มกายลงเบา ๆ แขวนพู่กันกลับขึ้นสู่แท่นวาง แล้วกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา “เจ้ารู้หรือไม่ ว่าเราอยู่ที่นี่โดยมิได้ก้าวออกไปเลยนานเท่าใดแล้ว?”เฝิงไฉ่เวยเบิกตากว้างจ้องมองฮองเฮา สีหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง“หลายสิบปี! มิใช่หนึ่งปีสองปี และมิใช่สามปีสี่ปี หากแต่เป็นหลายสิบปีเต็ม ๆ!” ฮองเฮาเฝิงมองนางด้วยแววตาเรียบนิ่ง “ตลอดหลายปีนี้ เราเองก็เคยมีบางคราที่ทนไม่ไหวเหมือนกัน แต่เราย่อมตระหนักดีว่า หากแม้เพียงก้าวเดียวพลาดพลั้ง ก็ล้วนกลายเป็นเหตุผลอันชอบธรรมในการปลดฮองเฮาได้ เช่นนั้นเราจึงไม่อาจก้าวพลาดแม้แต่ก้าวเดียว”พระนางยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว “ที่เจ้ามาเอ่ยคำเหล่านี้ในตอนนี้ มิใช่ก็เพื่ออยากให้เราเป็นผู้ลงมือกำจัดเด็กสาวจากตระกูลชีนั่น ใช่หรือไม่?”เฝิงไฉ่เวยรีบส่ายศีรษะอย่างร้อนรน “ฮองเฮา หม่อมฉันมิได้มีความหมายเช่นนั้นเพคะ……”“พอแล้ว!” ฮองเฮาตัดบทนางโดยไม่แสดงสีหน้าลังเลแม้แต่น้อย กล่าวเสียงเรียบเย็น “เราไม่มีทางช่วยเจ้าได้ อวิ๋นถิงเป็นเด็กที่มีสติปัญญาและความกล้าหาญ หากเราไปทำร้ายผู้ที่เขารัก เช่นนั้นเรา
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 606
ตอนนี้ตระกูลเฝิงเพิ่งกลับมาเมืองหลวง ฮ่องเต้หย่งชางทรงเห็นแก่หน้าฮองเฮาเฝิง บวกกับนายท่านผู้เฒ่าเฝิง ผู้เคยกดดันจักรพรรดิถึงกับยากจะเงยหน้าในอดีตก็สิ้นไปแล้ว จึงทรงมีพระเมตตาต่อตระกูลเฝิงเป็นอย่างมากฮูหยินเฝิงแค่ยื่นป้ายก็สามารถเข้าเฝ้าฮองเฮาได้ทันทีครั้นได้ยินเฝิงไฉ่เวยเอ่ยเช่นนี้ ฮูหยินเฝิงก็อดประหลาดใจไม่ได้ “ไม่ใช่เจ้าบอกเองหรือว่าไม่อยากเข้าไปในวังบอย ๆ เกรงว่าจะทำให้ท่านอ๋องคิดมากหรอกหรือ?”ใบหน้าของเฝิงไฉ่เวยแลดูแย่ลง ก่อนหน้านี้นางเอ่ยเช่นนั้น เพราะมั่นใจว่า ตราบใดที่นางสร้างชื่อเสียงให้เลื่องลือ ยืนอยู่ในจุดที่สูงพอ เซียวอวิ๋นถิงก็จะต้องมองเห็นนางได้ในที่สุดแต่ในความเป็นจริง นางกลับสูญเสียความมั่นใจเช่นนั้นไปแล้วเรื่องราวต่าง ๆ ใช่ว่าจะบดขยี้ผู้คนได้ เหตุการณ์ในงานเลี้ยงวันเกิดครั้งก่อนนั้น สำหรับนางแล้วก็หาได้เป็นเรื่องใหญ่อันใดไม่แต่อารมณ์ความรู้สึกนั้นต่างหากที่ทำได้นางเพียงจับมือฮูหยินเฝิงแน่น ไม่เอื้อนเอ่ยถ้อยคำใดแต่ฮูหยินเฝิงกลับเข้าใจความหมายของนาง จึงปลอบโยนนางพลางสั่งให้คนส่งป้ายขอเข้าเฝ้าไปยังพระราชวังช่วงบ่ายวันนั้น คนในวังก็มารับพวกนางเข้าเฝ้าฮองเฮ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 605
ชีหยวนรู้สึกว่า คำพูดเช่นนี้ไม่ควรเอ่ยออกมาจากปากสตรีอะไรคือคำว่าเบียดอยู่ในเรือนหลัง?ราวกับว่ายุคสมัยนี้ได้เปิดทางอื่นให้สตรีเดินได้แล้วกระนั้นหรือ?เหล่าหญิงที่มีความสามารถด้านการเย็บปักถักร้อยในแถบเจียงเจ้อก็เคยถูกขุนนางตรวจราชการเขียนฎีกาฟ้องร้อง กล่าวว่าหลังจากมีสำนักทอผ้าเจียงหนานในพื้นที่แล้ว ก็ค่อย ๆ เกิดโรงงานเล็ก ๆ ขึ้นตามมาอีกมากมาย สตรีในท้องถิ่นจึงกลายเป็นแรงงานในโรงทอผ้า หรือเป็นนางปักผ้า จนทำให้บุรุษในบ้านซึ่งไร้ผู้ดูแลบ้านเรือน ไม่อาจทำไร่ทำนาได้ตามปกติสตรีสามัญย่อมติดอยู่ในเรือนหลังของสตรีสามัญสตรีในตระกูลสูงศักดิ์ก็เพียงติดอยู่ในกรงขังที่กว้างขึ้นเท่านั้นสิ่งที่ต่างกันก็เพียงขนาดของกรงเท่านั้นเอง น่าขันยิ่งนักที่เฝิงไฉ่เวยกลับเลือกเดินบนเส้นทางนี้ด้วยตนเองข้อสงสัยในใจนาง แท้จริงก็มีคำตอบอยู่แล้วเฝิงไฉ่เวยนั้นมีความสามารถติดตัวจริง เรื่องนี้ไม่อาจปฏิเสธได้แต่การที่เฝิงไฉ่เวยสร้างชื่อเสียงขึ้นมา ท้ายที่สุดก็เพื่อให้ได้แต่งกับเซียวอวิ๋นถิง หรือจะกล่าวว่าเพื่อจะได้เป็นชายาของพระนัดดาก็ไม่ผิดเรื่องราวในชาติก่อน นางไม่เคยโทษเฝิงไฉ่เวยเลยเพราะนางเชื่อมาต
Maaari mong magustuhan
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว196.1K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ24.8K viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง217.4K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ8.7K viewsสนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า
องค์หญิงโนเนม1.9K viewsนักฆ่าล่าพยัคฆ์
ชาไทยเย็น1.2K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวร้ายในยุค 80
ชงเมิ่ง4.6K viewsในวันที่ใจของข้าสิ้นรัก
28พิจิกาเฉิน5.2K views
