Share

บทที่ 704

Author: ฉินอันอัน
จนกระทั่งเซียวจิ่งจาวปล่อยมือออก เฝิงไฉ่เวยจึงไออย่างหนัก

แต่ถึงอย่างนั้น นางก็ไม่ถอยสักก้าว

จะกลัวอะไร?

นางไม่อยากทนถูกรังแกอีกแล้ว

สิ่งที่ชีหยวนทำได้ นางก็ทำได้เช่นกัน

แต่นางยังไม่ทันที่จะเอ่ยวาจาเชือดเฉือนใส่เซียวจิ่งจาวออกมาอีก ประตูก็ถูกเคาะเบา ๆ สาวใช้ที่อยู่ข้างนอกเรียกนางเสียงแผ่ว

เฝิงไฉ่เวยมองเซียวจิ่งจาวแวบหนึ่ง พลางลูบลำคอของตนเองก่อนตะโกนตอบเสียงดัง “เข้ามา!”

ซิ่วอี๋ก้าวเข้ามาด้วยฝีเท้าคล่องแคล่ว ยืนอย่างเคารพในระยะไม่ไกลจากทั้งคู่แล้วพูดเสียงเบา “คุณหนู พวกเขาสองคนมาถึงแล้วเจ้าค่ะ”

พวกเขาสองคนหรือ?

แววตาเซียวจิ่งจาววูบไหวด้วยความสงสัย ในใจสงสัยใคร่รู้ว่าเฝิงไฉ่เวยกำลังทำอะไรอยู่กันแน่

เฝิงไฉ่เวยผลักหน้าต่างออก จากชั้นสองสามารถมองเห็นผู้คนที่นั่งอยู่ในห้องโถงชั้นล่างได้

แต่สายตาของนางมิได้หยุดที่คนในห้องโถง หากแต่จ้องไปยังกลุ่มคนที่กำลังเดินขึ้นบันไดด้วยแววตาเย็นชา

เมื่อมองตามสายตานาง เซียวจิ่งจาวก็เห็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งจูงเด็กเล็กอายุสี่ห้าขวบขึ้นบันไดมาในทันที

เฝิงไฉ่เวยละสายตากลับมามองเซียวจิ่งจาวที่อยู่ตรงหน้า “ท่านอ๋องไม่ต้องสงสัยหรอก พวกเขาคือน้องชาย
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 705

    ในฐานะที่เป็นเชื้อพระวงศ์ เซียวจิ่งจาวย่อมจำได้ทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นใครนั่นก็คือเถียนเป่าซื่อ หลานชายของไทเฮาเถียน!และยังเป็นคุณชายน้อยจากตระกูลของเฉิงเอินกง ผู้เคยกดจวนฉู่กั๋วกงไว้แค่ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่าตระกูลเถียนรักและทะนุถนอมลูกชายคนเล็กคนนี้เพียงใดไม่รู้เป็นเพราะฮวงจุ้ยไม่ดีหรืออย่างไร ลูกหลานรุ่นนี้ของตระกูลเถียนสายตรงหลายคนล้วนตายตั้งแต่ยังเล็ก มีชีวิตไม่เกินเจ็ดแปดขวบ ดังนั้นตั้งแต่เถียนเป่าซื่อเกิดมาก็เป็นที่รักอย่างมากว่าไปแล้ว ไทเฮาเถียนยังตั้งชื่อของเขาด้วยตัวเองอีกด้วย ยิ่งเห็นได้ชัดถึงความเอ็นดูที่ไทเฮาเถียนมีต่อเขายิ่งไปกว่านั้น คู่หมั้นขององค์หญิงลั่วชวนแห่งจวนอ๋องโจวก็คือเถียนเป่าซื่อนี่เองเซียวจิ่งจาวหันไปมองเฝิงไฉ่เวย “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเขาเป็นใคร?”ไม่ว่าอย่างไร ไทเฮาเถียนก็มีความชอบในการช่วยฮ่องเต้องค์ปัจจุบันได้ขึ้นครองราชย์เพราะเหตุนี้ ฮ่องเต้หย่งชางเพื่อแสดงถึงความชอบธรรมของตน จึงยกย่องไทเฮาเถียนเป็นพระมารดา และตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็เคารพรักไทเฮาเถียนเป็นอย่างยิ่งและปฏิบัติต่อตระกูลเถียนอย่างดีมาโดยตลอดพูดได้ว่า แม้เซียวจิ่งจาวพบเถียนเป่าซื่อ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 704

    จนกระทั่งเซียวจิ่งจาวปล่อยมือออก เฝิงไฉ่เวยจึงไออย่างหนักแต่ถึงอย่างนั้น นางก็ไม่ถอยสักก้าวจะกลัวอะไร?นางไม่อยากทนถูกรังแกอีกแล้วสิ่งที่ชีหยวนทำได้ นางก็ทำได้เช่นกันแต่นางยังไม่ทันที่จะเอ่ยวาจาเชือดเฉือนใส่เซียวจิ่งจาวออกมาอีก ประตูก็ถูกเคาะเบา ๆ สาวใช้ที่อยู่ข้างนอกเรียกนางเสียงแผ่วเฝิงไฉ่เวยมองเซียวจิ่งจาวแวบหนึ่ง พลางลูบลำคอของตนเองก่อนตะโกนตอบเสียงดัง “เข้ามา!”ซิ่วอี๋ก้าวเข้ามาด้วยฝีเท้าคล่องแคล่ว ยืนอย่างเคารพในระยะไม่ไกลจากทั้งคู่แล้วพูดเสียงเบา “คุณหนู พวกเขาสองคนมาถึงแล้วเจ้าค่ะ”พวกเขาสองคนหรือ?แววตาเซียวจิ่งจาววูบไหวด้วยความสงสัย ในใจสงสัยใคร่รู้ว่าเฝิงไฉ่เวยกำลังทำอะไรอยู่กันแน่เฝิงไฉ่เวยผลักหน้าต่างออก จากชั้นสองสามารถมองเห็นผู้คนที่นั่งอยู่ในห้องโถงชั้นล่างได้แต่สายตาของนางมิได้หยุดที่คนในห้องโถง หากแต่จ้องไปยังกลุ่มคนที่กำลังเดินขึ้นบันไดด้วยแววตาเย็นชาเมื่อมองตามสายตานาง เซียวจิ่งจาวก็เห็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งจูงเด็กเล็กอายุสี่ห้าขวบขึ้นบันไดมาในทันทีเฝิงไฉ่เวยละสายตากลับมามองเซียวจิ่งจาวที่อยู่ตรงหน้า “ท่านอ๋องไม่ต้องสงสัยหรอก พวกเขาคือน้องชาย

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 703

    เซียวจิ่งจาวไม่อยากคุยกับเฝิงไฉ่เวยต่อเขาเพียงแค่ขมวดคิ้วอย่างรำคาญใจ “เจ้าชวนข้าออกมาเพื่ออะไรกันแน่?”“ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่เพราะหากท่านอ๋องไม่ได้นัดข้า ข้าก็ยากจะออกมาได้” เฝิงไฉ่เวยมองเขาอย่างเฉยชา “ตอนนี้ท่านอ๋องไปได้แล้ว”ผู้หญิงคนนี้!เซียวจิ่งจาวแทบอดทนไม่ไหว “เจ้าคิดจะทำอะไรแน่?”เฝิงไฉ่เวยมองเขาด้วยสายตาแปลกใจเล็กน้อย ดวงตาแฝงรอยยิ้มหยัน “ทำไมเล่า ท่านอ๋องไม่อยากเห็นหน้าข้ามิใช่หรือ? แล้วไยต้องใส่ใจว่าข้ากำลังทำอะไร?”เซียวจิ่งจาวทนไม่ไหวอีกต่อไป “เฝิงไฉ่เวย!”เขารับไม่ได้กับท่าทีเหน็บแนมประชดประชันเช่นนี้ของเฝิงไฉ่เวยผู้หญิงคนนี้ เวลาอยู่ต่อหน้าเซียวอวิ๋นถิงไม่เคยทำสีหน้าเช่นนี้เลยพอคิดได้เช่นนั้น เขาก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเฝิงไฉ่เวยยิ่งไม่แยแสในห้องส่วนตัวของโรงเตี๊ยมไม่มีคนอื่นอยู่ นางจึงจิบชาตามสบายแล้วพูดเสียงเรียบ “ท่านอ๋องควรรู้ว่าศัตรูหมายเลขหนึ่งของข้าก็คือชีหยวน รวมทั้งเซียวอวิ๋นถิงด้วย”เซียวจิ่งจาวย่อมรู้ดีไม่เช่นนั้น หลังจากที่รู้ว่าเฝิงไฉ่เวยสมคบคิดกับอ๋องฉี เขาคงไม่คิดจะร่วมมือกับนางแต่ตอนนี้ เซียวอวิ๋นถิงไปเจียงซีแล้วตอนนี้นางจ้องจะเล่นงานไปท

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 702

    เฝิงอวี้จางกลับมีความสุขไม่ลงเพียงแค่คิดถึงคำพูดของฮองเฮาเฝิง เขาก็รู้สึกกระสับกระส่ายจนอยู่ไม่สุขพระชายาจวิ้นอ๋องอะไรกัน ตำแหน่งพระชายาจวิ้นอ๋องนี้ที่ได้มาด้วยวิธีสกปรกเช่นนี้ จะนั่งได้มั่นคงสักกี่วันกัน?ดังนั้นเมื่อฮูหยินเฝิงเอ่ยว่าจะเชิญญาติสนิทมิตรสหายมา เขาจึงเอ่ยเสียงดุดันว่า “ไม่ต้อง! ทำเหมือนไม่เคยมีเรื่องนี้มาก่อน นางอยากทำอะไรก็ให้นางทำไป!”ตอนนี้เขาไม่อาจควบคุมเฝิงไฉ่เวยได้แล้วแม้จะอยากควบคุมก็ไม่มีหนทาง ใครใช้ให้เฝิงไฉ่เวยมีจวิ้นอ๋องหนานอานให้พึ่งพาเล่า?ฮูหยินเฝิงตกใจกับท่าทีเย็นชาของเขา “ท่านโหว ถึงอย่างไรไฉ่เวยก็เป็นหลานสาวแท้ ๆ ของพวกเรา ท่านจะทำราวกับนางเป็นศัตรูไปไย?”“ไม่ใช่ข้าที่เห็นนางเป็นศัตรู แต่เป็นนางที่อยากจะทำลายตระกูลเราให้พินาศต่างหาก!” เฝิงอวี้จางขมวดคิ้ว สีหน้าเหนื่อยล้า “ตอนนี้ท่านอ๋องเกลียดชังนางถึงที่สุด ทุกก้าวที่นางเดิน ล้วนโยนตระกูลเฝิงขึ้นไปย่างบนกองไฟ”ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เฝิงไฉ่เวยก็กลายเป็นเหมือนมันเผือกร้อน ๆ ในมือเพราะนางมีหลักฐานเรื่องที่ตระกูลเฝิงเคยสับเปลี่ยนตัว ส่งเซียวอวิ๋นถิงไปที่ภูเขาหลงหู่แม้อาจพูดได้ว่าฮ่องเต้หย่งชางเ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 701

    ขันทีสวีตกใจยิ่งนัก เขารู้นิสัยของอ๋องฉีดี และรู้ว่าแม้อ๋องฉีดูเหมือนจะโหดเหี้ยมเจ้าเล่ห์ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นเพียงเด็กที่ถูกตามใจจนเสียคน จึงคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างในใต้หล้านี้เป็นของตนเองเขารีบทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นแล้วทัดทานเสียงดัง “ท่านอ๋อง มิได้นะพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง!”เซียวอวิ๋นถิงมาบรรเทาทุกข์ แต่กล่าวโดยแท้จริงแล้วก็เป็นเพราะฮ่องเต้หย่งชางกำลังค่อย ๆ ไว้วางใจและมอบอำนาจให้ทีละน้อยหากเขาตายที่เจียงซี ต่อให้ไม่เหลือร่องรอยใด ๆ อ๋องฉีก็ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากอยู่ดีนี่มันไม่ใช่การแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าเลยจริง ๆแต่อ๋องฉีกลับไม่ฟัง เขาเอาแต่คิดถึงข้อความในจดหมายนั้นเฝิงไฉ่เวยเขียนไว้ว่า เซียวอวิ๋นถิงรักชีหยวนอย่างลึกซึ้ง และชีหยวนก็เช่นกันชีหยวนก็เช่นกัน ห้าตัวอักษรนี้ราวกับคำสาปที่แทงทะลุหัวใจของเขาจนเลือดเนื้อแหลกลาญเพราะเหตุใด?เขาดีกับชีหยวนไม่พอหรือ?ชาติก่อนเขาก็เคยขัดแย้งกับขุนนางเพราะชีหยวน และเคยมีปัญหากับที่ปรึกษาเพราะนาง ถึงกับแตกหักกับมารดาและน้องสาวของตัวเองแต่เขาถึงทุ่มเทเพียงนี้ ชีหยวนกลับไม่เคยใส่ใจเลยแม้แต่น้อยทำไมกัน?เซียวอวิ๋นถิงดีกว่าเขาตรงไ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 700

    เขาหนีไม่พ้นหรอก ไม่อย่างนั้นคงหนีไปนานแล้วตอนนี้ขาของอ๋องฉีดีขึ้นมากแล้ว เขาเริ่มออกอาการเบื่อหน่าย “ข้ายังต้องออกเดินทางท่องยุทธภพอีกนะ”รอยยิ้มบนใบหน้าของอ๋องฉีหายวับไปในพริบตา ไม่นานจึงค่อย ๆ ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง “ท่านหมอเทวดา ใยต้องรีบร้อน? ข้าได้ยินมาว่าที่เมืองซวิ๋นหยางมีหมอคนหนึ่งเก่งกาจนัก เชี่ยวชาญในการรักษาโรคประหลาดยากเยียวยา ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเปิดเรือนยารักษาคน ยาที่เขาปรุง บางตัวข้าไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ ท่านหมอไม่อยากไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อยหรือ?”คนเราเป็นมนุษย์ก็ต้องมีเกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดาเขาจะไม่มีทางปล่อยหมอเทวดาเซวียจากไปเด็ดขาดเขายังมีประโยชน์ใหญ่หลวงอยู่หมอเทวดาเซวียถึงกับตาเป็นประกายทันใด “จริงหรือ?!”แล้วก็เร่งร้อนพูดขึ้น “งั้นพาข้าไปดูเดี๋ยวนี้เลย!”อ๋องฉีหันไปส่งสัญญาณทางสายตาให้ขันทีสวี ขันทีสวีก็รีบยิ้มแล้วกล่าวว่า “ใช่ ใช่ ท่านหมอเทวดาสบายใจได้เลย ข้าจะส่งคนพาท่านไปเดี๋ยวนี้แหละ……”หมอเทวดาเซวียลืมเรื่องอยากจะจากไปเสียสิ้นขันทีสวีจึงให้คนมาหลอกล่อพาเขาออกไปก่อน แล้วจึงหันกลับมา กระซิบกับอ๋องฉีเบา ๆ ว่า “ฝ่าบาทพะยะค่ะ เมืองหลวงส่งสารม

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status