Share

บทที่ 93

Author: ฉินอันอัน
องค์หญิงใหญ่มีสถานะสูงส่ง เป็นพระเชษฐภคินีแท้ๆ ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน

ทุกคนต่างรู้ดีว่า ทุกปีฮ่องเต้จะต้องเสด็จไปที่วัด มีอยู่ปีหนึ่งก่อนวันส่งท้ายปีเก่า ยิ่งเสด็จขึ้นเขาไปเชิญองค์หญิงใหญ่กลับวังเพื่อไปอยู่ร่วมกันพร้อมหน้าด้วยพระองค์เอง

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น องค์หญิงใหญ่ก็มิได้ทรงรับปาก

บุคคลที่ขนาดฮ่องเต้ก็เชิญไม่ได้ แต่บุตรสาวที่ถูกเลี้ยงดูอยู่ภายนอกของตระกูลชีนับสิบปีกลับเชิญมาได้ แล้วผู้ใดจะเชื่อกัน?

ดังนั้น นางย่อมต้องมาชมดูความครึกครื้นอย่างแน่นอน

บัดนี้เมื่อได้พบชีหยวน นางยิ่งเลิกคิ้วถามชีหยวนอย่างไม่เกรงใจว่า “ก็อยากถามคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลชีว่า เจ้าขึ้นเขาไปอย่างไร และได้พบองค์หญิงได้อย่างไรกัน? เหตุใดพวกเราจึงไม่มีชะตาวาสนาเช่นนี้บ้าง”

สตรีในครอบครัวของขุนนางราชสำนักที่คิดจะไปเสี่ยงโชคดูมีน้อยหรือ?

แม้นยอดเขาป๋ายอวิ๋นซานจะไม่อนุญาตให้ขึ้น และอารามที่องค์หญิงใหญ่ทรงประทับอยู่ก็เข้าไปไม่ได้ ทว่าวัดวาอารามที่อยู่รายรอบนั้น ก็แทบจะฮูหยินผู้สูงศักดิ์เหล่านี้เหยียบย่ำจนทุกหนแห่งแล้ว

นั่นก็เพราะพวกนางอยากลองดูว่า จะหาทางเข้าหาองค์หญิงใหญ่ได้หรือไม่

ความเป็นศัตรูของลู่ฮูหยินเ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 675  

    คนเรามิใช่มีชีวิตอยู่หนึ่งชาติภพ มิใช่มีชีวิตอยู่เพียงกี่ปีกี่เดือนกี่วัน พูดให้ถึงที่สุดแล้วคนเรามีชีวิตอยู่เพียงแค่ไม่กี่เสี้ยวพริบตาเท่านั้น ชีหยวนในยามนี้เข้าใจประโยคนี้อย่างถึงที่สุด แน่นอนว่านางสามารถพึ่งพาตนเองได้ทุกอย่างไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม ทว่าคนที่เจ้ารักกลับรักเจ้ามากเสียยิ่งกว่าที่เจ้าคาดไว้ ที่แท้ความรู้สึกเช่นนี้มันงดงามหอมหวานแบบนี้เองหรือ นางเลื่อนมือขึ้นไปลูบใบหน้าของเซียวอวิ๋นถิงเบา ๆ อย่างห้ามความรู้สึกไม่อยู่ “ข้าจะรอท่านกลับมา” ไม่จำเป็นต้องเอ่ยวาจาใด ขอเพียงประโยคเดียว นางก็เข้าใจความรู้สึกในใจทั้งหมดของเขาแล้ว เซียวอวิ๋นถิงโน้มกายลงมามองนาง แล้วจู่ ๆ ก็เลื่อนมือขึ้นมาหยิกแก้มของนางเบา ๆ อย่างรวดเร็ว นุ่มน่าหยิกอย่างที่เขาคิดเอาไว้ไม่มีผิดจริง ๆ เลย อีกอย่างนิ้วมือของเขาก็ยังอยู่ครบถ้วนดี เขาอดหัวเราะส่งเสียงออกมาไม่ได้เลยจริง ๆ ยามอยู่ต่อหน้าชีหยวน เขามักจะรู้สึกเหมือนหัวใจมีรูรั่ว ความรู้สึกนุ่มนวลอ่อนโยนล้นทะลักออกมาจากด้านในไม่รู้จบสิ้น ดอกพุดซ้อนบนชั้นวางกำลังผลิบาน สายลมในยามนี้รำเพยเอากลิ่นหอมอ่อนจางลอยออกมา ชีหยวนเลื่อนมือไปจับมือของเขาลงม

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 674  

    ความจริงยังอดนึกอยากถามอีกครั้งไม่ได้ว่านางไปฆ่าใครมา ชีหยวนมองความลังเลของเขาออก ก็ชะงักฝีเท้ามองเขาปราดหนึ่ง “ท่านพ่ออยากถามข้าว่า ไปฆ่าใครมาอีกแล้วใช่หรือไม่?” ชีเจิ้นพยักหน้าอย่างเก้อเขิน “ก็แค่อยากถามดู…” ชีหยวนเลิกคิ้ว “อีกไม่นานท่านพ่อก็จะทราบเอง” ..... แม่หนูหยวนช่างรู้จักอุบความลับเก่งเสียจริง! ชีเจิ้นยังไม่ทันได้หายใจสักคำ ได้แต่พยักหน้าเบา ๆ ทว่าชีหยวนหมุนตัวหันหลังและเดินกลับหอหมิงเยว่ไปแล้ว เซียวอวิ๋นถิงเล่นกับเสิ่นเจียหล่างและชีอวิ๋นจื่อมาได้สักพักหนึ่งแล้ว ครั้นเห็นชีหยวนเข้ามา ชีอวิ๋นจื่อและเสิ่นเจียหล่างก็ส่งเสียงโห่ร้องออกมาด้วยความดีใจ พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาชีหยวนพลางตะโกนเรียกนางพี่หญิง ชีหยวนลูบศีรษะของพวกเขาเบา ๆ พร้อมกับยิ้มและถามพวกเขาว่า “ทำการบ้านเสร็จแล้วหรือ?” “เสร็จแล้วขอรับ” ชีอวิ๋นจื่อออกแรงเล่นจนแก้มสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อ ท่าทางตื่นเต้นดีใจยิ่งนัก “เมื่อครู่ท่านอ๋องบอกว่า อีกไม่นานจะสอนพวกข้าขี่ม้าด้วยขอรับ! พี่หญิง ท่านเองก็ขี่ม้าเป็นเหมือนกัน ใช่หรือไม่ขอรับ?” ชีหยวนชำเลืองมองเซียวอวิ๋นถิงแวบหนึ่ง “ใช่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นข้าน่ะขี่

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 673  

    ภายในวังหลวงขณะนี้กำลังเกิดคลื่นใต้น้ำขึ้นมาเพียงเพราะเจียงเหยียนเจินคนเดียว ณ เรือนสกุลเฝิงนอกวังหลวงในยามนี้ เฝิงไฉ่เวยเองก็กำลังหวาดหวั่นพรั่นพรึงแม้กระทั่งเสียงนกกาเช่นกัน นางต้องการให้สาวใช้ออกไปส่งข่าว ทว่าทั้งเรือนกลับถูกเฝิงอวี้จางสั่งให้คนเฝ้าไว้อย่างแน่นหนา อุตส่าห์นึกขึ้นได้ว่ายังพอมีวิธีใช้นกพิราบสื่อสาร แต่เจ้านกพิราบตัวนั้นพอบินออกไปแล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย สิ่งนี้ยิ่งทำให้หัวใจของนางจมดิ่งลงเรื่อย ๆ สาวใช้คนหนึ่งเอ่ยถามนางอย่างระมัดระวังขึ้นมาพอดี “คุณหนูเจ้าคะ ไม่ลอง ไม่ลองบอกความจริงกับท่านโหวจะเป็นอย่างไรเจ้าคะ? ท่านโหวอาจจะพอหาหนทางช่วยท่าน…” นางสังหรณ์ใจว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันเกินกว่าที่เฝิงไฉ่เวยจะรับผิดชอบไหวแล้ว เฝิงไฉ่เวยกลับตวัดมือตบหน้าสาวใช้ไปฉาดหนึ่งอย่างรุนแรง “ข้าขอให้เจ้าเสนอหน้ามาปากมากกับข้าหรือ?!” เมื่อใดที่สภาพจิตใจของคนเราเข้าขั้นเลวร้าย ย่อมไม่ฟังเสียงเตือนของคนอื่น ยิ่งในตอนนี้นางไม่ต้องการให้ใครมาเสนอความคิดเห็นให้นาง นางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เคียดแค้นในความอยุติธรรมของสวรรค์ ทั้งที่ทุกอย่างมันควรจะดำเนินไปอย่างราบรื่น เหตุใดชิวฉู่อ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 672  

    ศพ… เจียงเหยียนเจินจะแบกศพคนตายมาหน้าประตูวังหลวงเพื่ออะไรกัน?! เขาพลันรู้สึกขนศีรษะลุกซู่ทันที ทหารยามเฝ้าประตูวังถลันเข้ามาด้วยความรีบร้อน มองเจียงเหยียนเจิน ก็มองเห็นศพที่นอนกองบนพื้นอีกครั้ง พลันตกใจไปชั่ววูบหนึ่ง จากนั้นจึงเอ่ยว่า “คอยสักครู่” เขาหมุนตัวกลับเข้าไปข้างในอย่างเร่งรีบ เจียงเหยียนเจินทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหวาดหวั่นครั่นคร้าม ราวกับหุ่นกระบอกตัวหนึ่งที่ถูกปล่อยสาย จ้องมองไปเบื้องหน้าอย่างเลื่อนลอย ไม่รู้เลยว่าในใจกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ในยามนี้เหล่าขุนนางที่มาร่วมประชุมในสำนักขุนนางหลวงต่างก็กำลังแยกย้าย รวมกับขุนนางอีกกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งเข้าเฝ้าฮ่องเต้หย่งชาง ทุกคนต่างพากันทยอยออกมาจากในวัง เมื่อเห็นภาพฉากนี้แล้วก็รู้สึกสะท้านขวัญอย่างอดไม่ได้ เจียงเหยียนเจินในยามนี้ไหนเลยจะว่างไปสนใจว่าคนอื่นจะมองเขาอย่างไร? เขาในหัวของเขาคิดถึงแต่คำพูดของชีหยวนวนไปเวียนมา หากเป็นคนอื่นมาข่มขู่เขา ถ้าอยากขู่นักก็ขู่ไปเถิด เขาหรือจะตกใจกลัว? แต่ปัญหาคือคนที่ขู่เขาครั้งนี้คือชีหยวน! ชีหยวนคนนี้ ฆ่าคนเหมือนเชือดผักหั่นแดง หากบอกเจ้าว่าฆ่าก็คือฆ่าเจ้าแน่ มิใช่พวกขู่

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 671  

    ภายใต้ความตื่นเต้นที่มากเกินไป ทำให้หลี่ฉางชิงสูญสิ้นความมั่นใจและความสุขุมที่เคยมีก่อนหน้าไปจนหมด ใบหน้าเขียวคล้ำราวสีเหล็กรีบเร่งเร้าลูกศิษย์อย่างลนลาน “ยังไม่รีบไปอีก?!” ศิษย์น้อยถึงกับสะดุ้งโหยงเพราะหน้าตาถมึงทึงและน้ำเสียงดุดันของเขา ขานรับเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะหมุนตัวแล้ววิ่งออกไปทันที ทว่าไม่นานเขาก็กลับเข้ามาอีกครั้ง ดวงตาเบิกกว้างพลางกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ใต้เท้าจูมาด้วยตนเองแล้วขอรับ!” ยามนี้นะหรือ? หลี่ฉางชิงขมวดคิ้ว ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ ก่อนจะหลับตาและผงกศีรษะเบา ๆ “ข้ารู้แล้ว เจ้าพาเขาไปที่ห้องน้ำชา อีกไม่ช้าข้าจะตามไป” ศิษย์น้อยรีบขานรับคำสั่ง หลี่ฉางชิงเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วก็เดินออกไป เพียงปรายสายตามองก็เห็นจูปินกำลังเดินวนอย่างกระสับกระส่ายอยู่ในห้องน้ำชา ครั้นเห็นเขา จูปินก็สืบเท้าเข้ามาหาพร้อมขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะกดเสียงลงเอ่ยเบา ๆ ว่า “แย่แล้ว เกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเสียแล้ว!” “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” หลี่ฉางชิงนวดขยี้ขมับ “ก็แค่เจียงเหยียนเจินคนเดียว พวกเราวางคนแทรกซึมรอบตัวเขาไปไม่น้อย เหตุไฉนแม้แต่ร่องรอยของเขายังหากันไม่เจออีก?” จูปิ

  • ยอดหญิงในเงามาร   บทที่ 670

    เจียงเหยียนเจินไม่ขัดขืนอีกแล้ว เขาเริ่มเข้าใจจุดประสงค์ของชีหยวนอย่างเลา ๆ และเวลานี้ทำได้เพียงมองนางด้วยแววตาวิงวอน “คุณหนูใหญ่ชี ข้าไม่กล้าอีกแล้ว จริง ๆ ข้าจะไม่กล้าอีกแล้ว!”“แค่ไม่กล้า มันยังไม่พอหรอกนะ” ชีหยวนถอนหายใจเบา ๆ หลุบตาลงหยิบผลแอปเปิ้ลข้างตัวขึ้นมา แล้วใช้กริชของนางเองปอกเปลือกใบมีดในมือนางราวกับมีชีวิตจริง ๆ เพียงครู่เดียว เปลือกแอปเปิ้ลเส้นยาวที่ไม่มีการขาดตอนแม้แต่น้อย ก็ร่วงตกลงพื้นชีหยวนวางแอปเปิ้ลไว้บนโต๊ะ จากนั้นปักกริชที่อยู่ในมือลงไปในผลแอปเปิ้ล จนมันตั้งขึ้นอย่างมั่นคงแล้วนางก็ลุกขึ้นยืน “ใต้เท้าเจียง หากไม่อยากถูกถลกหนังทั้งเป็นเหมือนผลแอปเปิ้ลลูกนี้ ข้าแนะนำให้เจ้าทำตามที่ข้าบอกแต่โดยดี หากไม่เช่นนั้น ข้ารับรองได้เลยว่า วันนี้คนในครอบครัวของท่านจะไม่มีใครเหลือรอดแม้แต่คนเดียว ท่านเชื่อหรือไม่?”เจียงเหยียนเจินไม่กล้าไม่เชื่อเขารู้ดีว่าแอปเปิ้ลผลนั้น จงใจปอกให้ตนดูโดยเฉพาะ หัวเขารู้สึกชาตึง ทั้งแผ่นหลังก็เย็นวาบ ไม่เหลือแม้แต่ใจจะคิดเล่ห์เหลี่ยมใดๆ อีก รีบตอบรับคำอย่างรวดเร็วชีหยวนจึงยิ้มบาง ๆ “ดีมาก เช่นนั้นใต้เท้าเจียงก็จงเตรียมตัวให้พร้อม แล้ว

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status