แชร์

บทที่ 1100

ผู้เขียน: กานเฟย
หลิงอวี๋มีความสามารถมากขึ้นเรื่อย ๆ เสด็จพ่อเกือบจะมอบความรักที่มีต่อตนให้กับนางหมดแล้ว!

นี่มันเป็นไปได้เยี่ยงไร!

นางก็แค่มีทักษะการแพทย์เล็กน้อยมิใช่หรือ? มีอะไรที่ดีกว่าตนกัน!

เซียวทงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ คำพูดคำจาก็แขวะขึ้นมาเช่นกัน “ท่านมิได้แกล้งทำใช่หรือไม่? มิเช่นนั้นจะดีขึ้นอย่างรวดเร็วถึงปานนี้ได้เยี่ยงไร!”

เซี่ยโฮ่วตานรั่วก็ยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย พลางเอ่ยเยาะเย้ย “ข้าคิดดูแล้วก็คงจริง! พระชายาอ๋องอี้เป็นหมอชั้นเซียนในเมืองหลวงของพวกเจ้า หากนางคิดจะแสร้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บ นางมีวิธีมากมายทีเดียว!”

วันนั้นเซี่ยโฮ่วตานรั่วถูกซินจิ้งรีบพาตัวไป แต่ภาพที่หลิงอวี๋ขวางลูกธนูให้เซียวหลินเทียนตอนนั้น นางเห็นมันด้วยตาตัวเอง

การที่เซียวหลินเทียนมีท่าทีโกรธเพราะหลิงอวี๋เช่นนั้น มันทำให้นางหึงจนเป็นบ้า

หลังจากที่นางกลับไปนางมิเสียใจที่ตนเองทำเช่นนั้นเลย นางแค่เกลียดตนที่เหตุใดถึงมิยิงธนูให้เร็วกว่านั้นแล้วฆ่าหลิงอวี๋ไปเสีย!

เมื่อเป็นเช่นนี้ เซียวหลินเทียนก็จะเป็นของตนแล้ว!

นางแค่ชอบบุรุษที่มีความก้าวร้าวเช่นเซียวหลินเทียน นางต้องการความรักที่แข็งแกร่งเช่นนี้!

เซี่ยโฮ่วตานรั่วกวาดม
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2434

    โม่เจี๋ยกระตือรือร้นถึงเพียงนี้ หลิงอวี๋เองก็ยากจะปฏิเสธน้ำใจ จึงยกจอกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดฝ่ายเจ้าแห่งทิศใต้ก็ยกจอกสุราคารวะเซียวหลินเทียน ฉินซานและเย่หรงด้วยเช่นกันเขากล่าวอย่างจริงใจว่า “เรื่องที่เพ่ยเพ่ยประสบเหตุในครั้งนี้ ต้องขอบคุณพวกเจ้าทุกคนที่ทุ่มเทช่วยเหลืออย่างเต็มกำลัง นางจึงได้กลับมาอย่างปลอดภัย!”“ข้าขอคารวะพวกเจ้า!”เซียวหลินเทียนยกจอกสุราขึ้นกล่าว “ท่านอ๋องเกรงใจไปแล้ว! พวกเผยอวี้ได้รับการคุ้มครองจากท่านอ๋อง ให้พำนักรักษาตัวอยู่ที่ตำหนักพักร้อน!”“ว่ากันตามจริงแล้ว พวกเราต่างหากที่เอาเปรียบท่านอ๋อง จะกล้ารับคำขอบคุณจากท่านอ๋องได้อย่างไร!”“ทุกคนร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน การช่วยเหลือซึ่งกันและกันเป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว!”เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิได้กล่าววาจาใดอีก ยิ้มแล้วเอ่ยว่า “เพื่อคำว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขนี้ ดื่ม!”เหล่าบุรุษจึงร่วมกันดื่มทางด้านนี้ ชายาเจ้าแห่งทิศใต้ลอบมองเย่หรงเงียบ ๆ ในใจพลันรู้สึกเสียดายอยู่บ้างความคิดที่จะยกเพ่ยเพ่ยให้เย่หรงนั้นเป็นข้อเสนอของชายาเจ้าแห่งทิศใต้เองเมื่อเจ้าแห่งทิศใต้กลับมาก็ได้ถ่ายทอดคำพูดของหลงเพ่ยเพ่ยให้ชายาเจ้าแห่งทิศใต

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2433

    เย่ซงเฉิงเคยฉายภาพมายาแห่งโศกนาฏกรรมอันน่าสะพรึงกลัวเหล่านั้นให้หลิงอวี๋ได้ประจักษ์แล้ว เมื่อนางหวนนึกถึงภาพอันแสนหดหู่ทารุณจนมิอาจทนมองได้เหล่านั้น ก็รู้สึกหนักอึ้งในใจภาระหน้าที่อันใหญ่หลวงนี้ถูกผลักไสมาให้นางแบกรับ มิว่านางจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แล้วนางจะแบกรับภาระหนักนี้ไหวหรือ?“ทำเต็มที่แล้วที่เหลือให้ฟ้าดินจัดการเถิด!”เย่ซงเฉิงตบไหล่นางเบา ๆ พลางกล่าวปลอบโยนว่า “มองในแง่ดีเข้าไว้ เจ้าโชคดีกว่าผู้อื่นมากแล้ว!”“ผู้อื่นไม่มีโอกาสได้เห็นมังกรฟ้าในตำนาน แต่เจ้ากลับได้เห็น!”“นี่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่า หลงอี้เองก็กำลังปกปักคุ้มครองเจ้าอยู่ในเบื้องลึก! ปู่เชื่อมั่นว่า เจ้าจะต้องปลุกมันให้ตื่นขึ้นมาได้สำเร็จอย่างแน่นอน!”แต่ข้ากลับอยากเป็นเพียงคนธรรมดาสามัญ!หลิงอวี๋ครุ่นคิดในใจอย่างเงียบงันนางอยากจะหยิบเข็มเงินออกมา อยากจะจดจำเรื่องราวในอดีตให้ได้จดจำทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเซียวหลินเทียน รวมถึงเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเซียวเยวี่ยด้วยเถาจื่อเคยบอกว่า การลืมเลือนอดีตก็เท่ากับลบคุณค่าในการมีชีวิตอยู่ของตนเองหากนางจำช่วงเวลาแห่งความสุขที่เคยอยู่ร่วมกับพวกเถาจื่อและเซี

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2432

    แผนการของเซียวหลินเทียนนั้นสามารถรับประกันความปลอดภัยของเถาจื่อได้ดียิ่งขึ้นเขาได้บอกกับหลิงอวี้ระหว่างทางไปงานเลี้ยงแล้ว และหลิงอวี๋ก็เห็นด้วยแต่นางก็ยังคงกังวลอยู่บ้าง“เซียวหลินเทียน เถาจื่อเป็นคนซื่อตรงและหัวแข็ง หม่อมฉันกังวลว่านางเข้าไปในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะมิสามารถควบคุมความแค้นที่มีต่อเจ้าแห่งทะเลได้ จนเผลอแสดงพิรุธออกมาทางสีหน้า!”“การล่อเจ้าแห่งทะเลออกไปย่อมเป็นผลดีกับนาง แต่ชายาเจ้าแห่งทะเลก็มิใช่คนธรรมดา หม่อมฉันเกรงว่าเถาจื่อจะมิใช่คู่ต่อสู้ของนาง!”เซียวหลินเทียนปลอบโยนว่า “เจ้ากังวลจนคิดมากไปแล้ว! เถาจื่อติดตามเจ้ามานานเพียงนี้ นางย่อมรู้จักพลิกแพลงตามสถานการณ์ได้!”“ยิ่งไปกว่านั้น เถาจื่อก็มิได้จะไปลอบสังหารพวกเขาเอง เพียงแค่ระมัดระวังตัวหน่อยก็จะมิเกิดเรื่องอะไรขึ้น!”“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น!”หลิงอวี๋คิดว่าทุกคนต่างก็มิใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าแห่งทะเล ในเมื่อคิดแผนการนี้ขึ้นมาได้ ก็ต้องมีคนไปลงมืออีกอย่างพวกเขาก็ไม่มีใครสะดวกเท่าเถาจื่อ จึงจำต้องให้นางไปเสี่ยงภัยเมื่อมาถึงจวนเจ้าแห่งทิศใต้ ท่านผู้เฒ่าตระกูลเย่ เย่ซงเฉิงและเย่หรงเป็นตัวแทนของตระกูลเย่มางานเลี้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2431

    “เถาจื่อ!”หานเหมยโผเข้ากอดเถาจื่อแน่น ปล่อยโฮร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมายามนี้ นางหวนนึกถึงวันวานที่เคยใช้ชีวิตร่วมกับเถาจื่อและหานอวี้ ราวกับเป็นพี่น้องแท้ ๆความผูกพันที่สั่งสมมาทีละน้อยนั้น มีหรือจะลบเลือนไปได้ง่าย ๆ?เถาจื่อเองก็มิอยากทำร้ายหานอวี้ถึงตาย!หลิงอวี๋เห็นทั้งสองคนก็พลอยน้ำตาไหลตามไปด้วยเซียวหลินเทียนและฉินซานที่มองดูอยู่ห่าง ๆ เห็นภาพตรงหน้าแล้ว ก็มิรู้จะปลอบโยนสตรีทั้งสามอย่างไรดีเนิ่นนานผ่านไป เถาจื่อเป็นฝ่ายหยุดร้องไห้ก่อน นางฝืนยิ้มกล่าวว่า “คุณหนู อย่าร้องไห้เลยเจ้าค่ะ!”“เหตุใดจึงทำราวกับว่าบ่าวไปแล้วจะต้องตายเสียอย่างนั้น!”“ฝ่าบาททรงรับสั่งเรื่องที่ให้บ่าวปฏิบัติอย่างชัดแจ้งแล้ว เพียงบ่าวระมัดระวังรอบคอบ ย่อมสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัยแน่นอน!”“คุณหนู ท่านหลักแหลมถึงเพียงนั้น บ่าวเชื่อว่าหากทำตามที่ท่านชี้แนะ ย่อมมิเป็นอันตรายแน่นอนเจ้าค่ะ!”เซียวหลินเทียนจึงเดินเข้ามาประคองหลิงอวี๋ให้ลุกขึ้น“เข้าไปด้านในกันก่อนเถิด! เรื่องนี้ยังต้องหารือกันอีกมาก ทั้งวิธีการใช้พิษของเจ้าด้วย อาอวี๋ ต้องไตร่ตรองให้รอบคอบ!”วันที่หลิงอวี๋คิดแผนการนี้ขึ้นได้ เมื่อกล

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2430

    หลิงอวี๋ครุ่นคิดถึงคำพูดของเซียวหลินเทียนอย่างรอบคอบ สุดท้ายนางก็ตัดสินใจยกอำนาจในการตัดสินใจให้เถาจื่อหลิงอวี๋ใช้เวลาถอนพิษกู่ให้เถาจื่อเป็นเวลาหนึ่งชั่วยามหนอนกู่ถูกกลิ่นของหลินจือล่อให้ออกมา แล้วก็ถูกหลิงอวี๋ใส่ลงในขวดพิเศษทันทีนี่คือการทำให้หนอนกู่มีชีวิตอยู่ เพื่อมิให้เจ้าแห่งทะเลสังเกตเห็นความผิดปกติใด ๆกระทั่งทำเสร็จแล้ว หลิงอวี๋ก็เดินออกมาอย่างเหนื่อยล้าเซียวหลินเทียนรออยู่ข้างนอกแล้ว เมื่อเขาเห็นนางออกมา เขาก็เอ่ยถามออกไป “ข้าจะเข้าไปได้เมื่อใด?”“หลังเวลาธูปหนึ่งดอก!”หลิงอวี๋เอ่ยออกมาอย่างขมขื่น “พวกเราต้องบอกเรื่องที่นางได้ทำลงไปจริง ๆ หรือ?”“พวกเราปล่อยให้นางเดินจากไปเช่นนี้มิได้หรือ?”เซียวหลินเทียนจึงเอ่ยออกมาอย่างจนใจ “อาอวี๋ เจ้าก็รู้ว่าเป็นไปมิได้! เจ้าไม่มีข้ออ้างที่จะให้นางเดินจากไปอย่างไร้เหตุผลหรอก!”“หากพวกเรามิบอกนาง มิช้าก็เร็วนางก็จะต้องรู้ความจริงอยู่ดี!”หลิงอวี๋พูดมิออกแล้วเมื่อหานเหมยเห็นว่าหลิงอวี๋ลำบากใจ นางก็ครุ่นคิดแล้วก้าวเข้าไปเอ่ยกับหลิงอวี๋ “ฮองเฮาเพคะ ให้องค์จักรพรรดิเป็นผู้ตรัสเถิดเพคะ!”“หากบ่าวเป็นเถาจื่อ บ่าวก็ยินดีที่จะรับ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2429

    ในเวลานี้ หยางหงหนิงไม่มีความรักใคร่ต่อเย่หรงแม้แต่น้อย สิ่งที่มีก็มีเพียงความเกลียดชังอย่างท่วมท้นเท่านั้นหยางหงหนิงนึกถึงภาพที่เย่หรงและพวกสิงอวี๋ไปสำรวจตำแหน่งที่ตั้ง ตอนที่เรืออยู่ที่เกาะกลางทะเลสาบพวกเขาไปเพื่อช่วยเลี่ยวหงเสีย!มุมปากของหยางหงหนิงก็ปรากฏรอยยิ้มเย็นชาที่น่าขนลุกขึ้นมา“เย่หรง เจ้าบอกว่าคนที่เจ้าห่วงใยที่สุดในใต้หล้านี้คือมารดาของเจ้ามิใช่หรือ?”“เช่นนั้นก็ได้ ข้าจะทำลายคนที่เจ้าห่วงใยมากที่สุดก่อน!”“ข้าอยากให้พวกเจ้าไปพบกันที่ปรภพ!”หยางหงหนิงได้รับแรงสนับสนุนจากความเกลียดชัง เจตจำนงที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อจึงยิ่งแข็งแกร่งขึ้นอีกหลังจากผ่านไปสองวัน หลงซินก็ส่งองครักษ์มารับตัวนาง หยางหงหนิงจึงเอ่ยประโยคแรกออกไป“ข้าต้องการพบเจ้าแห่งทะเล ข้ามีข่าวที่สำคัญมากต้องบอกเขา!”“นี่เป็นเรื่องสำคัญที่เกี่ยวข้องถึงเรื่องที่ว่าเจ้าแห่งทะเลจะนั่งบนบัลลังก์ได้อย่างมั่นคงหรือไม่ หากล่าช้าไป จะไม่มีใครรับผิดชอบเรื่องนี้ได้ทั้งนั้น!”องครักษ์ทั้งสองที่มารับหยางหงหนิงมองหน้ากันไปมา แล้วองครักษ์หนึ่งในนั้นก็เอ่ยขึ้นมาอย่างใจร้อน“รอกลับไปถึงจวนเจ้าแห่งทะเล ท่านก็บอกนายน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status