Share

บทที่ 13

Author: กานเฟย
“สกปรก… ข้าจะล้างให้...”

อ่างน้ำเย็นราดบนร่างของหลิงอวี๋อย่างกะทันหัน และนางก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างประหลาดนั้นอีกครั้ง

"หนาว...”

นางทั้งหิวทั้งหนาว ม้วนขดตัวเข้าโดยไม่รู้ตัว

"พระ...ชายา… ข้าไม่คิดเลยว่าข้า...ข้าจะยังมี… วาส… วาสนาเช่นนี้!"

ปากเบี้ยวเดินเข้ามาหาหลิงอวี๋พร้อมน้ำลายไหล

ฟันที่ดำสนิทของเขากระจายกลิ่นเหม็นจากปาก ทำให้หลิงอวี๋ได้สติขึ้นมา!

นางยังคงอยู่ในสถานที่บ้าบอแห่งนี้!

นางยังไม่ตาย!

“ท่านอ๋องมอบ… ท่านเป็นราง… วัลให้กับข้า!”

ปากเบี้ยวหรี่ตาลงยิ้มชั่วร้ายให้กับหลิงอวี๋

“ขอเพียงแค่ท่าน.. .เชื่อฟังข้า ข้า… ข้าก็จะไม่ฆ่าท่าน!”

ก่อนที่หลิงอวี๋จะสลบไปนั้น จำได้เพียงว่า ชิวเฮ่าไม่หยุดที่จะกดตนเข้าไปยังถาดอาหารหมู...

เมื่อได้ยินคำนี้เข้า นางก็คิดว่าเซียวหลินเทียนมอบตนเองเป็นรางวัลให้กับชายอุจาดนี้จริง ๆ !

หลิงอวี๋โมโหเสียจนเลือดเดือดพล่าน

อารมณ์โศกเศร้าเสียใจปะทุเข้ามาในใจ!

คนเราจะสามารถเลวร้ายถึงขั้นนี้ได้เชียวหรือ?

หลิงอวี๋อย่างไรแล้วก็เป็นชายาของเซียวหลินเทียน!

เป็นภรรยาของเขา!

เขาจะมอบเป็นรางวัลให้คนรับใช้เช่นนี้ได้อย่างไร?

อีกทั้งยังเป็นสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์!

“ข้ามิได้รังเกียจที่ท่านอัปลักษณ์… ขอเพียงเจ้า… ดูแลข้าดีๆ!”

ปากเบี้ยวเอ่ยออกมาพลางทั้งหรี่ตาลงจับหน้าอกของหลิงอวี๋

ความกรุ่นโกรธปะทุขึ้นสู่หน้าผากของหลิงอวี๋ทันที นางยกมือขึ้นคิดจะโจมตีปากเบี้ยวอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่นางยกมือขึ้นได้เพียงครึ่งก็อ่อนแรงลงไป...

นางไม่มีแรงแล้วจริง ๆ !

การทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทำจนนางหมดเรี่ยวแรงแล้ว...

“ไสหัวไป...”

หลิงอวี๋พ่นออกมาสองคำ ก็ยังรู้สึกเปลืองแรงอย่างมาก

“คนชั้นต่ำ… จนถึงตอนนี้แล้ว… ยัง… ยังจะหยิ่งผยองอะไรกัน”

ปากเบี้ยวบีบใบหน้าของหลิงอวี๋อย่างแรง เช็ดน้ำลายตรงปากออก ปากเหม็นโน้มไปทางใบหน้าของหลิงอวี๋...

“ออกไป!” หลิงอวี๋ตื่นตกใจเสียจนผลักหัวอัปลักษณ์นั้นไปอีกทางหนึ่ง

นางขนลุกซู่ไปทั้งกาย หันหน้าไปมองรอบ ๆ ด้วยความสิ้นหวัง พยายามหาอะไรมาป้องกันตัว

ในตอนนี้ หลิงอวี๋เสียใจยิ่ง เมื่อครู่ ตอนที่กำลังเก็บอุปกรณ์ น่าจะเอายาสลบและมีดผ่าตัดติดตัวมาด้วย

เช่นนี้ก็คงจะไม่ถูกไอ้สารเลวนี้รังแกโดยไร้เรี่ยวแรงตอบโต้!

ขณะที่กำลังตื่นตระหนกอยู่นั้น ดวงตาของหลิงอวี๋เป็นประกายเมื่อเห็นมีดหั่นหมูวางอยู่บนพื้น

นางพยายามเอื้อมมือไป แต่เอื้อมไม่ถึง มันยังอยู่ห่างออกไปอีกครึ่งแขน…

"ลุกขึ้นมาก่อน… บนพื้นดินไม่สะดวก พวกเราไปบนเตียงกันเถอะ..."

หลิงอวี๋กัดฟันเอ่ยออกมากับปากเบี้ยว

ปากเบี้ยวตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็หัวเราะออกมา “ได้… ไป… ไปบนเตียง…”

เขาเพิ่งจะหยัดกายลุกขึ้นมา หลิงอวี๋ก็ใช้แรงทั้งหมดเอื้อมไปคว้าอามีดทำครัวไว้ได้

“สารเลว… เจ้ากล้า… กล้าหลอกข้า!”

สายตาเฉียบคมของปากเบี้ยวมองเห็นเข้าก่อนที่หลิงอวี๋จะจับมีดเอาไว้ได้มั่นแล้วพุ่งเข้ามา จึงใช้เท้าเหยียบลงไปบนข้อมือที่จับมีดนั้นของหลิงอวี๋อย่างแรง

ความเจ็บปวดนั้นมิได้ทำให้หลิงอวี๋ปล่อยมือ นางพลิกกาย และใช้มืออีกข้างดึงเท้าของปากเบี้ยวเอาไว้

“เพียะ!”

ใบหน้าของหลิงอวี๋ถูกปากเบี้ยวตบเข้าอย่างแรง ตบดังจนหูนางดังอื้ออึงขึ้นมา

“อยากได้… มีดงั้นรึ?”

ปากเบี้ยวย่อกายลง แย่งมีดออกจากมือของหลิงอวี๋อย่างดุร้าย

"กล้าใช้มีด… ทำร้ายข้า! ข้า… จะสับ… สับมือของเจ้า......"

ปากเบี้ยวยกมีดขึ้นมา ฟาดลงไป...

หลิงอวี๋จ้องมองมีดทำครัวสกปรกนั้นพุ่งเข้ามาทางมือของนางอย่างสิ้นหวัง……

นั่นคือมือขวาที่นางต้องใช้ในการผ่าตัด!

ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมที่ครั้งหนึ่งเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ต่างยกย่องและอิจฉา...!

หากไม่มีมือนี้ แม้ว่านางจะยังมีชีวิตอยู่ นางก็ไม่สามารถหยิบมีดผ่าตัดได้อีกต่อไป!

นางยังจะคาดหวังอะไรอีก?

หลิงอวี๋นึกถึงห้วงเวลาขึ้นมา นางยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสปานนั้น แต่ห้วงเวลากลับล้มเหลว!

เป็นไปได้ไหมว่า หากมีคนดูอยู่ก็จะไม่สามารถเข้าไปยังห้วงเวลานั้นได้?

มันจบแล้ว! หรือว่าจะโดนปากเบี้ยวตัดมือทิ้งจริงหรือ?

"ไม่..."

เมื่อเห็นมีดทำครัวถูกฟันลงมา หลิงอวี๋ก็ส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวัง

ขณะที่นางคิดว่ามือของนางจะถูกตัดทิ้งตั้งแต่นี้ไปนั้น

เสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นราวกับพายุฝนฟ้าคะนองขณะที่นางหลับตาลง…

"หยุด!"

ดวงตาของหลิงอวี๋เบิกกว้างทันที เสียงนี้ หรือว่าจะเป็น…

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (9)
goodnovel comment avatar
Jocky Tagool
ทำไมต้องให้นางเอกเจออะไรขนาดนี้ เจอความรุนแรงทุกชนิด หดหู่จริงๆ และปกป้องตัวเองไม่ได้อีกด้วย ถ้าไอ้นั่นเป็นพระเอกอีกนะ ป่วยมากๆ
goodnovel comment avatar
พัทธนันท์ กรวิชญ์ศรีสกุล
นอ.ขนาดมาสวมร่างยีงบรมโง่.ผู้เขียนถ้าจะให้โง่ก็ให้ตายจบๆๆไปเปลี่ยนตัวนอ.เถอะ
goodnovel comment avatar
วรรณิกา มหาฤทธิ์
เขียนให้ตายอีกรอบเลยก็พอโดนแล้วโดนอีกตายๆๆอีกรอบไป
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2858

    หากสองใจรักมั่นนิรันดร์กาล ไหนเลยจะต้องอยู่เคียงกันทุกทิวาราตรี!ชั่วขณะนั้น หลิงหว่านพลันคิดตกขอเพียงในใจของเผยอวี้มีนาง ต่อให้มิได้แต่งงานกับเขา แต่ได้คอยประคับประคอง ปลอบโยนซึ่งกันและกันเช่นนี้ เพียงเท่านี้ก็ดีมากแล้ว!หากเผยอวี้มิแต่งภรรยาอื่น นางเองก็จะมิยอมออกเรือนกับบุรุษใด!นางเชื่อมั่นว่าท่านพ่อท่านแม่ หรือแม้แต่ท่านอดีตเสนาบดี จะต้องเข้าใจและสนับสนุนนางเป็นแน่!“หว่านเอ๋อร์!”เผยอวี้เองก็ตระหนักถึงความนัยในวาจานั้น เขาเผลอกระชับอ้อมกอด รั้งร่างของหลิงหว่านแนบชิดอกอีกครา“เชื่อข้า ข้าจะมิปล่อยให้เจ้าต้องรอนานถึงเพียงนั้น! และข้ายิ่งไม่มีวันปล่อยให้เจ้าต้องแก่เฒ่าไปอย่างโดดเดี่ยว!”“เพราะข้า... ตัดใจทำเช่นนั้นมิได้...”เมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกที่หลิงหว่านมีต่อตนอย่างแน่ชัด เผยอวี้ก็ยิ่งมั่นใจเปี่ยมล้นเขาจะต้องทำให้ท่านพ่อท่านแม่ยอมรับการแต่งงานนี้ด้วยความเต็มใจให้จงได้ถึงยามนั้น เขาจะจัดงานแต่งอย่างยิ่งใหญ่ ให้หลิงหว่านได้แต่งเข้ามาอย่างสมเกียรติและภาคภูมิทั้งสองกอดกันเงียบงัน นี่เป็นคราแรกที่ต่างฝ่ายต่างเปิดเผยความในใจ ทำให้พวกเขารู้สึกว่าความสุขเช่นนี้ช่างได้ม

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2857

    “หว่านเอ๋อร์...”เผยอวี้พึมพำแผ่วเบา “เรื่องที่เกิดขึ้นในฉินตะวันตก องค์จักรพรรดิทรงเล่าให้ข้าฟังหมดแล้ว!”“ข้าขอโทษ ครอบครัวข้าทำให้เจ้าต้องเจ็บช้ำน้ำใจ!”หลิงหว่านพยายามหยัดกายลุกขึ้น ทว่ากลับถูกเผยอวี้โอบกอดไว้แน่น เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก“หว่านเอ๋อร์ ชาตินี้หากมิใช่เจ้า ข้าก็จะมิขอแต่งงานกับผู้ใด!”“หากพวกเขามิเห็นด้วย ข้าจะพยายามเกลี้ยกล่อมจนกว่าจะยอม!”“หนึ่งปี สองปี ขอเพียงเจ้ายินดีรอข้า ข้าจะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด!”หลิงหว่านชะงักงันไปทันทีเผยอวี้กับเซียวหลินเทียนอายุไล่เลี่ยกัน ลูกของเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ก็ห้าขวบกว่าแล้ว แต่เผยอวี้กลับบอกว่าขอเพียงนางยอมรอ เขาจะเพียรพยายามเกลี้ยกล่อมคนในครอบครัวให้ยอมรับนางให้ได้!เผยอวี้มิรีบร้อนเรื่องสืบทอดทายาทตระกูลเผย มีลูกหลานสืบสกุลหรือไรกัน?“หว่านเอ๋อร์ ข้าชอบเจ้า!”เสียงของเผยอวี้ดังขึ้นข้างหูหลิงหว่าน เขาเอ่ยด้วยความรวดร้าว “ข้านึกภาพมิออกเลยว่าตัวข้าเองจะแต่งงานกับสตรีอื่นได้อย่างไร!”“ข้าอยากให้เจ้าเป็นคนให้กำเนิดลูกของข้า... ข้าอยากให้ทุกวันหลังเลิกประชุมขุนนาง เมื่อกลับถึงเรือนก็ได้กินฝีมือปลายจวักของเจ้า!”“

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2856

    “องค์จักรพรรดิ ท่านทรงมอบพระราชโองการสมรสพระราชทานให้กระหม่อมแต่งงานกับหว่านเอ๋อร์มิได้หรือขอรับ?”เผยอวี้วิงวอนอย่างปวดร้าวเซียวหลินเทียนกล่าวอย่างจนใจ “เรื่องนี้พี่หญิงหลิงหลิงของเจ้าลั่นวาจาไว้แล้วว่าห้ามก้าวก่าย!”“เผยอวี้ นางพูดถูกแล้ว ชีวิตวันหน้าคือหว่านเอ๋อร์ที่ต้องอยู่ร่วมกับคนตระกูลเผย หากท่านแม่และท่านย่าของเจ้ายังมิยอมรับนาง หว่านเอ๋อร์แต่งเข้าไปก็คงมีแต่ความทุกข์ใจ!”“เจ้าเป็นพี่น้องของข้า ข้าย่อมอยากเห็นเจ้ามีความสุข และข้าก็มิอยากให้เจ้ากลับบ้านไปแล้วต้องจมอยู่ท่ามกลางศึกพวกนางทุกวัน!”วาจาของเซียวหลินเทียนล้วนเป็นความจริง ไหนเลยเผยอวี้จะมิเข้าใจหลักการที่ว่าครอบครัวปรองดองนำมาซึ่งความเจริญทว่าจะให้เขาตัดใจจากหว่านเอ๋อร์เพื่อตามใจท่านแม่และท่านย่า เขาทำมิได้“เอาเช่นนี้เถิด รอให้กลับไปแล้วเจ้าลองเกลี้ยกล่อมท่านแม่ของเจ้าดูอีกครั้ง หากนางยอมเปลี่ยนท่าที ข้าจะประทานสมรสให้พวกเจ้าเอง!”เซียวหลินเทียนพูดปลอบโยนเผยอวี้กำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ รู้สึกไร้เรี่ยวแรงและจนปัญญายามเผชิญหน้าศัตรูเขามิเคยหวาดหวั่น ทว่าสิ่งที่ต้องเผชิญหาใช่ศัตรูไม่ แต่เป็นท่านแม่และท่าน

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2855

    หลิงอวี๋และหลิงหว่านแยกตัวไปจัดเตรียมสำรับมื้อค่ำ เผยอวี้ได้แต่เหม่อมองแผ่นหลังของหลิงหว่านที่เดินจากไป ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ยากจะอธิบายหลิงหว่านยังจดจำความแค้นเคืองที่มารดาและท่านย่าของเขาเคยคัดค้านมิให้นางแต่งเข้าตระกูลเผยอยู่หรือไม่?ที่นางแสดงท่าทีห่างเหินเย็นชาประหนึ่งคนแปลกหน้าเช่นนี้ เป็นเพราะนางมิอยากจะข้องแวะกับเขาอีกแล้วหรือ?“เผยอวี้ เข้ามา!”เซียวหลินเทียนเดินนำเข้าไปในห้อง เมื่อสัมผัสได้ว่าเผยอวี้มิได้ตามเข้ามา จึงเอ่ยเรียกขึ้นเผยอวี้รีบก้าวตามเข้าไป ทันใดนั้นก็เห็นจั่วชิวเดินนำอยู่ด้านหน้า ส่วนเซียวหลินเทียนเดินตามหลังเผยอวี้ชะงักไปเล็กน้อย ตามกฎแล้วจั่วชิวเป็นเพียงองครักษ์เงา ย่อมมิอาจเดินนำหน้าผู้เป็นนายได้ทว่าเพียงชั่วพริบตาเผยอวี้ก็เข้าใจสถานการณ์ ดวงตาของเซียวหลินเทียนมองมิเห็น จั่วชิวซึ่งมีหน้าที่ดูแลจึงต้องเดินนำหน้าเพื่อคอยบอกทิศทางขอเพียงเซียวหลินเทียนใช้หูฟังเสียงฝีเท้าและเดินตามการนำทางของเขา ก็จะมิเดินพลาดเป้าเช่นนี้แล้ว จั่วชิวก็เปรียบเสมือนดวงตาของเซียวหลินเทียนนั่นเองเมื่อคิดได้ดังนั้น เผยอวี้ก็อดรู้สึกปวดร้าวและสะท้อนใจมิได้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2854

    เผยอวี้ยังมิทราบเรื่องที่หลิงอวี๋จะเดินทางไปยังแคว้นซิงลั่ว แคว้นซิงลั่วนี่มันคือสิ่งใดกัน เขามิเคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย“ลู่ปิน เรื่องราวเป็นมาอย่างไรกันแน่? ไฉนจู่ ๆ จึงมีแคว้นซิงลั่วโผล่ขึ้นมาได้?”ลู่ปินจึงอธิบายเรื่องราวของแคว้นซิงลั่ว รวมถึงความแค้นระหว่างตำหนักเสวียนเทียนและสำนักเซียนแพทย์ให้ทั้งสองฟังอย่างใจเย็นเผยอวี้จึงได้เข้าใจถึงสาเหตุที่หลิงอวี๋ต้องเดินทางไปแคว้นซิงลั่วเขากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ฮองเฮาเสด็จไปที่ใด พวกข้าก็จะติดตามไปที่นั่น ต่อให้หนทางยากลำบากเพียงใด พวกเราจะช่วยฮองเฮารักษาองค์จักรพรรดิให้หายดีให้จงได้!”ลู่หนานเองก็กล่าวเสริม “ท่านแม่ทัพเผยพูดถูกแล้วขอรับ คลื่นลมมรสุมลูกใหญ่พวกเราก็ฝ่าฟันกันมาแล้ว ต่อให้ต้องเผชิญอุปสรรคมากกว่านี้ พวกเราก็ไม่มีวันยอมแพ้!”ภายใต้การนำทางของลู่ปิน ทั้งสองก็ได้มาถึงที่พักของเซียวหลินเทียนซึ่งอยู่ที่ห้องปรุงโอสถเซียวหลินเทียนได้รับข่าวล่วงหน้าแล้ว จึงเดินออกมาต้อนรับเมื่อเผยอวี้ได้เห็นหน้าเซียวหลินเทียน ความรู้สึกหลากหลายก็เข้ามาในจิตใจชั่วขณะในคราที่ต่อสู้กับหลงหมิง เซียวหลินเทียนทุ่มเทสุดกำลังจนเผยอวี้และคนอื่น

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2853

    สีหน้าของหลิงหว่านฉายแววตื่นเต้นระคนตระหนก และทำตัวมิถูกอยู่บ้างหลิงอวี๋รั้งมือนางไว้ พลางยิ้มกล่าวว่า “เขายังมามิถึง แต่ภายในวันสองวันนี้คงจะถึงแล้ว!”“หว่านเอ๋อร์ ความหมายของพี่เขยเจ้าคือ เรามิรู้ว่าจะต้องรั้งอยู่ในแดนเทพอีกนานเพียงใด เผยอวี้เดินทางมาครานี้ พี่เขยเจ้าจึงอยากจะจัดงานแต่งของพวกเจ้าให้เสร็จสิ้นเสีย!”“เจ้าสมัครใจหรือไม่?”หลิงหว่านชะงักงัน นางทรุดกายลงนั่ง ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มขมขื่นกล่าวว่า “พี่หญิงหลิงหลิง ข้ามิอยากแต่งเจ้าค่ะ!”“ท่านก็ทราบ มารดาของเขาคัดค้านเรื่องที่ข้าจะแต่งเข้าตระกูลเผยมาโดยตลอด หากพวกเรากระทำการมัดมือชกเช่นนี้ หากนางล่วงรู้เข้า คงคิดว่าข้าล่อลวงเผยอวี้เป็นแน่!”“อีกทั้งท่านพ่อท่านแม่ของข้าก็มิได้อยู่ที่นี่ ข้ามิอยากแต่งงานอย่างฉุกละหุกเช่นนี้เจ้าค่ะ!”ท่าทีของหลิงหว่านเป็นไปตามที่หลิงอวี๋คาดการณ์ไว้ นางจึงรีบเอ่ยปลอบโยน “หากมิสมัครใจก็มิต้องฝืนใจ ข้าจะไปบอกพี่เขยเจ้าให้เอง จะมิเอ่ยถึงเรื่องนี้อีก!”หลิงหว่านพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ติดตามพวกท่านออกมาครานี้ ข้าได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมาย ได้เปิดหูเปิดตากว้างไกลยิ่งนัก!”“พี่หญิงหลิงหล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status