Share

บทที่ 13

Author: กานเฟย
“สกปรก… ข้าจะล้างให้...”

อ่างน้ำเย็นราดบนร่างของหลิงอวี๋อย่างกะทันหัน และนางก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างประหลาดนั้นอีกครั้ง

"หนาว...”

นางทั้งหิวทั้งหนาว ม้วนขดตัวเข้าโดยไม่รู้ตัว

"พระ...ชายา… ข้าไม่คิดเลยว่าข้า...ข้าจะยังมี… วาส… วาสนาเช่นนี้!"

ปากเบี้ยวเดินเข้ามาหาหลิงอวี๋พร้อมน้ำลายไหล

ฟันที่ดำสนิทของเขากระจายกลิ่นเหม็นจากปาก ทำให้หลิงอวี๋ได้สติขึ้นมา!

นางยังคงอยู่ในสถานที่บ้าบอแห่งนี้!

นางยังไม่ตาย!

“ท่านอ๋องมอบ… ท่านเป็นราง… วัลให้กับข้า!”

ปากเบี้ยวหรี่ตาลงยิ้มชั่วร้ายให้กับหลิงอวี๋

“ขอเพียงแค่ท่าน.. .เชื่อฟังข้า ข้า… ข้าก็จะไม่ฆ่าท่าน!”

ก่อนที่หลิงอวี๋จะสลบไปนั้น จำได้เพียงว่า ชิวเฮ่าไม่หยุดที่จะกดตนเข้าไปยังถาดอาหารหมู...

เมื่อได้ยินคำนี้เข้า นางก็คิดว่าเซียวหลินเทียนมอบตนเองเป็นรางวัลให้กับชายอุจาดนี้จริง ๆ !

หลิงอวี๋โมโหเสียจนเลือดเดือดพล่าน

อารมณ์โศกเศร้าเสียใจปะทุเข้ามาในใจ!

คนเราจะสามารถเลวร้ายถึงขั้นนี้ได้เชียวหรือ?

หลิงอวี๋อย่างไรแล้วก็เป็นชายาของเซียวหลินเทียน!

เป็นภรรยาของเขา!

เขาจะมอบเป็นรางวัลให้คนรับใช้เช่นนี้ได้อย่างไร?

อีกทั้งยังเป็นสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์!

“ข้ามิได้รังเกียจที่ท่านอัปลักษณ์… ขอเพียงเจ้า… ดูแลข้าดีๆ!”

ปากเบี้ยวเอ่ยออกมาพลางทั้งหรี่ตาลงจับหน้าอกของหลิงอวี๋

ความกรุ่นโกรธปะทุขึ้นสู่หน้าผากของหลิงอวี๋ทันที นางยกมือขึ้นคิดจะโจมตีปากเบี้ยวอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่นางยกมือขึ้นได้เพียงครึ่งก็อ่อนแรงลงไป...

นางไม่มีแรงแล้วจริง ๆ !

การทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทำจนนางหมดเรี่ยวแรงแล้ว...

“ไสหัวไป...”

หลิงอวี๋พ่นออกมาสองคำ ก็ยังรู้สึกเปลืองแรงอย่างมาก

“คนชั้นต่ำ… จนถึงตอนนี้แล้ว… ยัง… ยังจะหยิ่งผยองอะไรกัน”

ปากเบี้ยวบีบใบหน้าของหลิงอวี๋อย่างแรง เช็ดน้ำลายตรงปากออก ปากเหม็นโน้มไปทางใบหน้าของหลิงอวี๋...

“ออกไป!” หลิงอวี๋ตื่นตกใจเสียจนผลักหัวอัปลักษณ์นั้นไปอีกทางหนึ่ง

นางขนลุกซู่ไปทั้งกาย หันหน้าไปมองรอบ ๆ ด้วยความสิ้นหวัง พยายามหาอะไรมาป้องกันตัว

ในตอนนี้ หลิงอวี๋เสียใจยิ่ง เมื่อครู่ ตอนที่กำลังเก็บอุปกรณ์ น่าจะเอายาสลบและมีดผ่าตัดติดตัวมาด้วย

เช่นนี้ก็คงจะไม่ถูกไอ้สารเลวนี้รังแกโดยไร้เรี่ยวแรงตอบโต้!

ขณะที่กำลังตื่นตระหนกอยู่นั้น ดวงตาของหลิงอวี๋เป็นประกายเมื่อเห็นมีดหั่นหมูวางอยู่บนพื้น

นางพยายามเอื้อมมือไป แต่เอื้อมไม่ถึง มันยังอยู่ห่างออกไปอีกครึ่งแขน…

"ลุกขึ้นมาก่อน… บนพื้นดินไม่สะดวก พวกเราไปบนเตียงกันเถอะ..."

หลิงอวี๋กัดฟันเอ่ยออกมากับปากเบี้ยว

ปากเบี้ยวตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็หัวเราะออกมา “ได้… ไป… ไปบนเตียง…”

เขาเพิ่งจะหยัดกายลุกขึ้นมา หลิงอวี๋ก็ใช้แรงทั้งหมดเอื้อมไปคว้าอามีดทำครัวไว้ได้

“สารเลว… เจ้ากล้า… กล้าหลอกข้า!”

สายตาเฉียบคมของปากเบี้ยวมองเห็นเข้าก่อนที่หลิงอวี๋จะจับมีดเอาไว้ได้มั่นแล้วพุ่งเข้ามา จึงใช้เท้าเหยียบลงไปบนข้อมือที่จับมีดนั้นของหลิงอวี๋อย่างแรง

ความเจ็บปวดนั้นมิได้ทำให้หลิงอวี๋ปล่อยมือ นางพลิกกาย และใช้มืออีกข้างดึงเท้าของปากเบี้ยวเอาไว้

“เพียะ!”

ใบหน้าของหลิงอวี๋ถูกปากเบี้ยวตบเข้าอย่างแรง ตบดังจนหูนางดังอื้ออึงขึ้นมา

“อยากได้… มีดงั้นรึ?”

ปากเบี้ยวย่อกายลง แย่งมีดออกจากมือของหลิงอวี๋อย่างดุร้าย

"กล้าใช้มีด… ทำร้ายข้า! ข้า… จะสับ… สับมือของเจ้า......"

ปากเบี้ยวยกมีดขึ้นมา ฟาดลงไป...

หลิงอวี๋จ้องมองมีดทำครัวสกปรกนั้นพุ่งเข้ามาทางมือของนางอย่างสิ้นหวัง……

นั่นคือมือขวาที่นางต้องใช้ในการผ่าตัด!

ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมที่ครั้งหนึ่งเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ต่างยกย่องและอิจฉา...!

หากไม่มีมือนี้ แม้ว่านางจะยังมีชีวิตอยู่ นางก็ไม่สามารถหยิบมีดผ่าตัดได้อีกต่อไป!

นางยังจะคาดหวังอะไรอีก?

หลิงอวี๋นึกถึงห้วงเวลาขึ้นมา นางยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสปานนั้น แต่ห้วงเวลากลับล้มเหลว!

เป็นไปได้ไหมว่า หากมีคนดูอยู่ก็จะไม่สามารถเข้าไปยังห้วงเวลานั้นได้?

มันจบแล้ว! หรือว่าจะโดนปากเบี้ยวตัดมือทิ้งจริงหรือ?

"ไม่..."

เมื่อเห็นมีดทำครัวถูกฟันลงมา หลิงอวี๋ก็ส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวัง

ขณะที่นางคิดว่ามือของนางจะถูกตัดทิ้งตั้งแต่นี้ไปนั้น

เสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นราวกับพายุฝนฟ้าคะนองขณะที่นางหลับตาลง…

"หยุด!"

ดวงตาของหลิงอวี๋เบิกกว้างทันที เสียงนี้ หรือว่าจะเป็น…

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Mga Comments (7)
goodnovel comment avatar
วรรณิกา มหาฤทธิ์
เขียนให้ตายอีกรอบเลยก็พอโดนแล้วโดนอีกตายๆๆอีกรอบไป
goodnovel comment avatar
สุบิน สาริกา
ชอบๆๆมากที่สุด
goodnovel comment avatar
พรตรี กิติคุณ
การช่อโกงเป็นเรื่องเลวร้ายแน่ๆค่ะ
Tignan lahat ng Komento

Pinakabagong kabanata

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2572

    ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เหตุผลที่สวินเย่สามารถทนอยู่ในคุกน้ำได้ ก็เพราะอาศัยสวินหลินเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจแต่ใครจะรู้ว่า ในที่สุดสวินหลินก็ทนความเจ็บปวดจากโรคภัยมิไหวและสิ้นใจไปเมื่อสวินเย่เห็นว่ากู่ที่ตนฝังไว้ในร่างของลูกชายได้ตายลง เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าจะมิได้พบหน้าบุตรชายเพียงคนเดียวของตนอีกแล้วเขาเปลี่ยนความรักที่มีต่อบุตรชายให้กลายเป็นความเกลียดชังต่อหลงหมิง!ด้วยแรงแค้นนี้ สวินเย่ได้คิดค้นกู่ซากศพและพิษกู่ที่สามารถแพร่เชื้อได้อย่างรุนแรงชนิดอื่น ๆ ขึ้นมามากมายเขาสาบานว่าหากวันใดได้รับอิสรภาพ จะต้องทำให้หลงหมิงชดใช้อย่างสาสม!ขณะเดียวกัน สวินเย่ยังได้ศึกษาวิจัยเกี่ยวกับระดับพลังของหลงหมิงโดยเฉพาะวิชาควบคุมน้ำแข็งก็เป็นหนึ่งในนั้นนี่เป็นวิชาไม้ตายของจูเก๋ออี้ สวินเย่ได้มันมาโดยใช้การมอบอิสรภาพให้จูเก๋ออี้เป็นข้อแลกเปลี่ยนวิชาไม้ตายอีกหลายแขนงก็ล้วนได้มาจากการแลกเปลี่ยนกับคนอื่น ๆ ในคุกน้ำเช่นกันเซียวหลินเทียนมิรู้ถึงสาเหตุเบื้องหลัง เมื่อเห็นสวินเย่นิ่งเงียบไป จึงเอ่ยเร่ง “ข้าตกลงจะมอบเสือปีกกาฬให้ท่านแล้ว ท่านยังจะลังเลอะไรอีก?”“สวินเย่ เพียงข้ามี มิว่าท่านต้อง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2571

    พร้อมกับเสียงหัวเราะอันเหี้ยมเกรียมของหลงหมิง เขาก็หมุนเวียนพลังปราณทั้งหมดไปที่แส้เพลิงแดง ทันใดนั้นแส้เพลิงแดงก็พลันปรากฏเป็นมังกรไฟพุ่งทะยานออกมานี่คือเปลวไฟของจริงที่สามารถแผ่ความร้อนสูงหลายร้อยองศาได้ในพริบตา ครั้งก่อนร่างเนื้อของมหาปราชญ์ก็มิอาจทนทานต่ออุณหภูมิสูงเช่นนี้ได้ จึงได้ระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ ในทันทีหลงหมิงยังคงคิดจะใช้กระบวนท่านี้เพื่อสังหารเซียวหลินเทียนให้ระเบิดตายแต่ใครจะรู้ว่าเมื่อเซียวหลินเทียนเห็นมังกรไฟม้วนตัวพุ่งเข้ามาหาตนอย่างรวดเร็ว เขากลับมิยอมปล่อยแส้เพลิงแดงเขาตะโกนลั่น “หลงหมิง เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ?”“หากกระบวนท่าเดิม ๆ ใช้กับเจ้ามิได้ผล เจ้าคิดว่าข้าจะใช้อีกหาปะไร!”“รับไป!”สิ้นเสียงคำรามกึกก้องของเซียวหลินเทียน ทั่วร่างของเขากลับปรากฏเกล็ดน้ำแข็งขึ้นชั้นหนึ่ง มันลามไปตามแขนของเขาอย่างรวดเร็ว พลังวิญญาณของเขาก็ไหลผ่านแส้เพลิงแดงพุ่งเข้าสู่มังกรไฟที่กำลังโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่งเช่นกันหลงหมิงเห็นบริเวณคิ้วและดวงตาของเซียวหลินเทียนปรากฏเกล็ดน้ำแข็งสีขาวเคลือบอยู่ชั้นหนึ่งในทันใด ดวงตาของเขาก็ฉายแววคมปลาบ“เซียวหลินเทียน เจ้าฝึกวิชาควบคุมน้ำแข็งสำ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2570

    “เสี่ยวชี หยกหล้าสุขาวดีคือมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ ในเมื่อเจ้ามิอาจทลายพันธนาการของตนเองเพื่อดึงศักยภาพของมันออกมาได้ ก็มีแต่ต้องให้มันสำแดงพลังออกมาด้วยวิธีนี้เท่านั้น!”เย่ซงเฉิงเอ่ยอย่างรวดเร็ว “ลองนึกถึงคำพูดที่ปู่บอกเจ้าสิ ความคิดของเจ้าก็เปรียบเสมือนวงกลม หากเจ้าต้องการมีพลังบำเพ็ญที่สูงขึ้น ก็ต้องทะลายวงกลมของตัวเองออกไปให้ได้!”“หลงหมิงคิดว่าสมุนไพรที่พวกเขาหามาเป็นเพียงวิญญาณหยิน แต่ในนั้นปู่ได้ผสมหญ้าดวงจิตหยางเข้าไปด้วย เมื่อสองสิ่งนี้รวมกัน มิเพียงแต่จะหลอมเป็นยาถอนพิษชั้นเลิศได้เท่านั้น แต่ยังมีสรรพคุณพิเศษอีกด้วย!”“เสี่ยวชี ปู่ทำเพื่อเจ้า ถึงได้ให้เจ้าต้องทนทุกข์เช่นนี้ หากสำเร็จแล้วเจ้าจะเข้าใจถึงความปรารถนาดีของปู่เอง!”“ข้าไม่มีเวลาอธิบายให้เจ้าฟังแล้ว เตรียมตัว!”ขณะที่เย่ซงเฉิงร่ายคาถาอย่างรวดเร็ว หลิงอวี๋ก็ละทิ้งความคิดฟุ้งซ่านไปโดยมิรู้ตัว และหมุนเวียนพลังกดลงสู่ตันเถียนตามเย่ซงเฉิงในสายตาของหลงหมิงและสั่วหุน ร่างของหลิงอวี๋กว่าครึ่งจมอยู่ในกองเพลิงแล้ว แม้แต่เรียวขาของนางก็ถูกเปลวเพลิงเลียลาม ผิวหนังผืนใหญ่ถูกเผาไหม้จนโลหิตไหลริน“อาอวี๋...”เซียวหลินเทียนแ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2569

    หลงหมิงจำบทกวีนี้ได้แน่นอน เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็ก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ยิ้มออกมาที่แท้ความลับในบทกวีก็ช่างเรียบง่ายนัก เบาะแสสำคัญที่สุดก็คือต้นไม้หลิงอวี๋ได้ชี้ต้นหนานมู่ให้เขาดูแล้ว เช่นนั้นขอเพียงแค่รอให้ถึงช่วงระหว่างยามเซินถึงยามโหย่ว อาศัยทิศทางของเงาไม้ที่ทอดจากแสงแดด ก็จะสามารถหาที่ที่เลี่ยวหงเสียซ่อนผลึกมังกรได้ในยามนี้ หลงหมิงเชื่อในตัวหลิงอวี๋แล้วเขามองไปยังหลิงอวี๋ด้วยแววตาจริงใจเป็นครั้งแรก “เจ้าหนู เจ้าวางใจเถิด เรื่องที่ตัวข้ารับปากเจ้าไว้ จะต้องทำให้สำเร็จอย่างแน่นอน!”“อย่างไรเสียโอรสของเจ้าก็เป็นหลานแท้ ๆ ของตัวข้า ข้าจะดูแลเขาเป็นอย่างดี!”ขณะนั้นเองสั่วหุนก็นำต้นวิญญาณหยินสองสามต้นกลับขึ้นมา“ไปตัดหญ้าคามาเพิ่มอีก!”หลงหมิงไม่มีเวลาแล้ว เขาสั่งให้สั่วหุนไปตัดหญ้าคา ส่วนตนนั้นก็ลงมือตัดกิ่งไม้จำนวนมากโยนไปที่เท้าของหลิงอวี๋หลิงอวี๋ตกใจ ร้องถามว่า “หลงหมิง ท่านจะเผาข้าให้ตายรึ?”“มิใช่บอกว่าเพียงหลอมโลหิตสลายกระดูกหรอกหรือ?”นางมิเข้าใจการกระทำของหลงหมิงจริง ๆ“เป็นการหลอมโลหิตสลายกระดูก แต่การเผาไหม้จะยิ่งเร่งฤทธิ์ของต้นวิญญาณหยินให้เร็ว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2568

    หลิงอวี๋กล่าวอย่างอดทน “หากพวกเรามิมอบผลึกมังกรออกไป เช่นนั้นก็เท่ากับว่าต้องทนดูราษฎรใต้หล้าต้องตกเป็นทาสของฝูไห่อย่างนั้นหรือ?”เย่หรงร้องสมทบขึ้นมาว่า “แต่ท่านดูหลงหมิงสิ เขาเคยเห็นความเป็นอยู่ของราษฎรอยู่ในสายตาหรือไม่?”เมื่อได้ฟังบทสนทนาของคนทั้งสอง ในใจของหลงหมิงก็เกิดความรู้สึกสะท้านขึ้นมา เท่าที่เขารู้จักหลิงอวี๋มา แม้นางจะฉลาดหลักแหลม แต่ก็เป็นคนจิตใจดีงามยิ่งนักมิฉะนั้นคงมิถูกเก๋อหาวพาตัวออกจากวังแล้วยังมิรีบหนีไปแต่กลับคิดค้นหาวิธีการเพื่อยับยั้งการแพร่ระบาดของโรคพิษศพกู่ของสวินเย่!การกระทำเช่นนี้ช่างดูโง่เขลาเสียจริง แต่ก็สอดคล้องกับคำพูดในตอนนี้หรือว่าหลิงอวี๋เห็นว่าตนเองไม่มีทางรอดแล้ว จึงตัดสินใจที่จะส่งเสริมเขากันแน่?หลงหมิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “แม่นางน้อย เจ้าพูดถูก หากฝูไห่ถูกปล่อยออกมา ทั่วทั้งแดนเทพก็มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถรับมือเขาได้!”“เจ้าวางใจเถิด ตัวข้ามิใช่คนที่รู้เพียงแต่การฆ่าฟัน ข้าจะสังหารฝูไห่ และในภายภาคหน้าจะนำพาราษฎรแห่งแดนเทพร่วมสร้างยุคสมัยอันรุ่งเรือง!”หลงหมิงกล่าวปลอบโยนพร้อมรอยยิ้ม “หากเซียวหลินเทียนตายไป ตัวข้าจะยังสนับ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2567

    หลิงอวี๋ครุ่นคิดได้มินาน ด้วยฝีเท้าของสั่วหุนและหลงหมิง ในมิช้าก็ปีนขึ้นมาถึงยอดเขาแล้ว“มัดหลิงอวี๋ไว้กับต้นไม้”หลงหมิงออกคำสั่ง สั่วหุนมิพูดพร่ำทำเพลง เมื่อเห็นต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งก็ใช้โซ่เหล็กพันธนาการหลิงอวี๋ไว้กับต้นไม้นั้นทันที“ไปเก็บสมุนไพรวิญญาณหยินมา!”หลงหมิงสั่งสั่วหุนอีกครั้งหลิงอวี๋ได้แต่จ้องมองสั่วหุนที่ปีนป่ายลงไปตามหน้าผาบนยอดเขาราวกับลิงว่องไว แล้วหายลับไปอย่างรวดเร็วหลิงอวี๋ร้อนใจดั่งไฟสุม หากปราศจากความร่วมมือจากพวกเซียวหลินเทียน เช่นนั้นนางจะพาเย่หรงหนีจากเงื้อมมือของหลงหมิงได้อย่างไรกัน!พวกเซียวหลินเทียนอยู่ที่ใดกันแน่?“เย่หรง ต้นไม้ที่ท่านแม่เจ้าพูดถึงอยู่ที่ใด?”หลงหมิงยังคงคิดถึงผลึกมังกร นี่คือเหตุผลที่เขามิได้สังหารเย่หรง แต่กลับพาตัวมาด้วยเย่หรงเองก็ร้อนใจเช่นกัน ยังคิดอยู่ว่าจะหลอกหลงหมิงไปที่ยอดเขาเฟยหวงเพื่อหาทางรอดแต่ตอนนี้กลับมิเห็นพวกเซียวหลินเทียน แล้วเขาและหลิงอวี๋จะหนีไปได้อย่างไร?“ท่านบอกว่าขอเพียงกระหม่อมบอกความลับ ท่านก็จะปล่อยกระหม่อมไปมิใช่หรือ”เย่หรงกล่าวอย่างแข็งกร้าว “กระหม่อมบอกท่านไปแล้วว่าผลึกมังกรอยู่ที่ยอดเขาเฟยหวง แ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status