Share

บทที่ 13

Aвтор: กานเฟย
“สกปรก… ข้าจะล้างให้...”

อ่างน้ำเย็นราดบนร่างของหลิงอวี๋อย่างกะทันหัน และนางก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างประหลาดนั้นอีกครั้ง

"หนาว...”

นางทั้งหิวทั้งหนาว ม้วนขดตัวเข้าโดยไม่รู้ตัว

"พระ...ชายา… ข้าไม่คิดเลยว่าข้า...ข้าจะยังมี… วาส… วาสนาเช่นนี้!"

ปากเบี้ยวเดินเข้ามาหาหลิงอวี๋พร้อมน้ำลายไหล

ฟันที่ดำสนิทของเขากระจายกลิ่นเหม็นจากปาก ทำให้หลิงอวี๋ได้สติขึ้นมา!

นางยังคงอยู่ในสถานที่บ้าบอแห่งนี้!

นางยังไม่ตาย!

“ท่านอ๋องมอบ… ท่านเป็นราง… วัลให้กับข้า!”

ปากเบี้ยวหรี่ตาลงยิ้มชั่วร้ายให้กับหลิงอวี๋

“ขอเพียงแค่ท่าน.. .เชื่อฟังข้า ข้า… ข้าก็จะไม่ฆ่าท่าน!”

ก่อนที่หลิงอวี๋จะสลบไปนั้น จำได้เพียงว่า ชิวเฮ่าไม่หยุดที่จะกดตนเข้าไปยังถาดอาหารหมู...

เมื่อได้ยินคำนี้เข้า นางก็คิดว่าเซียวหลินเทียนมอบตนเองเป็นรางวัลให้กับชายอุจาดนี้จริง ๆ !

หลิงอวี๋โมโหเสียจนเลือดเดือดพล่าน

อารมณ์โศกเศร้าเสียใจปะทุเข้ามาในใจ!

คนเราจะสามารถเลวร้ายถึงขั้นนี้ได้เชียวหรือ?

หลิงอวี๋อย่างไรแล้วก็เป็นชายาของเซียวหลินเทียน!

เป็นภรรยาของเขา!

เขาจะมอบเป็นรางวัลให้คนรับใช้เช่นนี้ได้อย่างไร?

อีกทั้งยังเป็นสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์!

“ข้ามิได้รังเกียจที่ท่านอัปลักษณ์… ขอเพียงเจ้า… ดูแลข้าดีๆ!”

ปากเบี้ยวเอ่ยออกมาพลางทั้งหรี่ตาลงจับหน้าอกของหลิงอวี๋

ความกรุ่นโกรธปะทุขึ้นสู่หน้าผากของหลิงอวี๋ทันที นางยกมือขึ้นคิดจะโจมตีปากเบี้ยวอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่นางยกมือขึ้นได้เพียงครึ่งก็อ่อนแรงลงไป...

นางไม่มีแรงแล้วจริง ๆ !

การทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทำจนนางหมดเรี่ยวแรงแล้ว...

“ไสหัวไป...”

หลิงอวี๋พ่นออกมาสองคำ ก็ยังรู้สึกเปลืองแรงอย่างมาก

“คนชั้นต่ำ… จนถึงตอนนี้แล้ว… ยัง… ยังจะหยิ่งผยองอะไรกัน”

ปากเบี้ยวบีบใบหน้าของหลิงอวี๋อย่างแรง เช็ดน้ำลายตรงปากออก ปากเหม็นโน้มไปทางใบหน้าของหลิงอวี๋...

“ออกไป!” หลิงอวี๋ตื่นตกใจเสียจนผลักหัวอัปลักษณ์นั้นไปอีกทางหนึ่ง

นางขนลุกซู่ไปทั้งกาย หันหน้าไปมองรอบ ๆ ด้วยความสิ้นหวัง พยายามหาอะไรมาป้องกันตัว

ในตอนนี้ หลิงอวี๋เสียใจยิ่ง เมื่อครู่ ตอนที่กำลังเก็บอุปกรณ์ น่าจะเอายาสลบและมีดผ่าตัดติดตัวมาด้วย

เช่นนี้ก็คงจะไม่ถูกไอ้สารเลวนี้รังแกโดยไร้เรี่ยวแรงตอบโต้!

ขณะที่กำลังตื่นตระหนกอยู่นั้น ดวงตาของหลิงอวี๋เป็นประกายเมื่อเห็นมีดหั่นหมูวางอยู่บนพื้น

นางพยายามเอื้อมมือไป แต่เอื้อมไม่ถึง มันยังอยู่ห่างออกไปอีกครึ่งแขน…

"ลุกขึ้นมาก่อน… บนพื้นดินไม่สะดวก พวกเราไปบนเตียงกันเถอะ..."

หลิงอวี๋กัดฟันเอ่ยออกมากับปากเบี้ยว

ปากเบี้ยวตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็หัวเราะออกมา “ได้… ไป… ไปบนเตียง…”

เขาเพิ่งจะหยัดกายลุกขึ้นมา หลิงอวี๋ก็ใช้แรงทั้งหมดเอื้อมไปคว้าอามีดทำครัวไว้ได้

“สารเลว… เจ้ากล้า… กล้าหลอกข้า!”

สายตาเฉียบคมของปากเบี้ยวมองเห็นเข้าก่อนที่หลิงอวี๋จะจับมีดเอาไว้ได้มั่นแล้วพุ่งเข้ามา จึงใช้เท้าเหยียบลงไปบนข้อมือที่จับมีดนั้นของหลิงอวี๋อย่างแรง

ความเจ็บปวดนั้นมิได้ทำให้หลิงอวี๋ปล่อยมือ นางพลิกกาย และใช้มืออีกข้างดึงเท้าของปากเบี้ยวเอาไว้

“เพียะ!”

ใบหน้าของหลิงอวี๋ถูกปากเบี้ยวตบเข้าอย่างแรง ตบดังจนหูนางดังอื้ออึงขึ้นมา

“อยากได้… มีดงั้นรึ?”

ปากเบี้ยวย่อกายลง แย่งมีดออกจากมือของหลิงอวี๋อย่างดุร้าย

"กล้าใช้มีด… ทำร้ายข้า! ข้า… จะสับ… สับมือของเจ้า......"

ปากเบี้ยวยกมีดขึ้นมา ฟาดลงไป...

หลิงอวี๋จ้องมองมีดทำครัวสกปรกนั้นพุ่งเข้ามาทางมือของนางอย่างสิ้นหวัง……

นั่นคือมือขวาที่นางต้องใช้ในการผ่าตัด!

ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมที่ครั้งหนึ่งเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ต่างยกย่องและอิจฉา...!

หากไม่มีมือนี้ แม้ว่านางจะยังมีชีวิตอยู่ นางก็ไม่สามารถหยิบมีดผ่าตัดได้อีกต่อไป!

นางยังจะคาดหวังอะไรอีก?

หลิงอวี๋นึกถึงห้วงเวลาขึ้นมา นางยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสปานนั้น แต่ห้วงเวลากลับล้มเหลว!

เป็นไปได้ไหมว่า หากมีคนดูอยู่ก็จะไม่สามารถเข้าไปยังห้วงเวลานั้นได้?

มันจบแล้ว! หรือว่าจะโดนปากเบี้ยวตัดมือทิ้งจริงหรือ?

"ไม่..."

เมื่อเห็นมีดทำครัวถูกฟันลงมา หลิงอวี๋ก็ส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวัง

ขณะที่นางคิดว่ามือของนางจะถูกตัดทิ้งตั้งแต่นี้ไปนั้น

เสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นราวกับพายุฝนฟ้าคะนองขณะที่นางหลับตาลง…

"หยุด!"

ดวงตาของหลิงอวี๋เบิกกว้างทันที เสียงนี้ หรือว่าจะเป็น…

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Комментарии (7)
goodnovel comment avatar
วรรณิกา มหาฤทธิ์
เขียนให้ตายอีกรอบเลยก็พอโดนแล้วโดนอีกตายๆๆอีกรอบไป
goodnovel comment avatar
สุบิน สาริกา
ชอบๆๆมากที่สุด
goodnovel comment avatar
พรตรี กิติคุณ
การช่อโกงเป็นเรื่องเลวร้ายแน่ๆค่ะ
ПРОСМОТР ВСЕХ КОММЕНТАРИЕВ

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2398

    “หยางหงหนิง ทั้งหมดเป็นแผนชั่วร้ายที่เจ้าคิดขึ้นมา เจ้าอยากแต่งงานกับเย่หรง แต่เย่หรงมิยินดีจะแต่งงานกับเจ้า!”“เจ้าคิดว่าเย่หรงชอบหลงเพ่ยเพ่ยและอยากแต่งงานกับนาง เจ้าจึงเกลียดพวกเขามาก ดังนั้นจึงให้เงินข้ามาสองล้านให้ข้าไปทำให้พวกเขาตาย!”“แต่ข้าไม่มีวาสนาได้เพลิดเพลินกับเงินสองล้านนั้น…”เสียงของเย่ซวินว่างเปล่าและน่าขนลุก ดังก้องอยู่ข้างหูของหยางหงหนิงเวลานี้ มิรู้ว่าลมกระโชกแรงมาจากที่ใด แล้วหยางหงหนิงก็เห็นเงินจำนวนหนึ่งปะปนอยู่ในนั้นด้วยนางจึงยิ่งกลัวจนขนลุก พร้อมทั้งร้องออกมา “เจ้าปล่อยข้านะ… ข้ามิรู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่… กรี๊ด...”จู่ ๆ เย่ซวินก็กระโจนเข้ามากดตัวหยางหงหนิงไว้ จากนั้นมือที่เย็นเยียบก็บีบที่คอของหยางหงหนิง“เจ้ามิรู้ว่าข้ากำลังพูดกระไรงั้นรึ?”“เจ้าเป็นสตรีชั่วร้าย เจ้าเป็นคนที่ช่วยข้าออกมาจากหอบรรพบุรุษตระกูลเย่ เอาตัวข้าไปซ่อนไว้ที่เรือนด้านหลังร้านของตระกูลเจ้า!”“ไยเจ้าทำเรื่องชั่วร้ายไว้มากมายเช่นนี้ แต่กลับมิเป็นอะไรเลยงั้นรึ?”“ส่วนข้ากลับถูกเจ้าฆ่าปิดปาก!”“จงมอบชีวิตของเจ้ามาเสีย!”หยางหงหนิงทั้งตกใจและหวาดกลัว นางจึงร้องไห้จนเสียงแหบแห้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2397

    ทันทีที่เจ้ากรมหยางได้ยินดังนั้น เขาก็จงใจหันไปหาโม่เจี๋ย แล้วเอ่ยออกมาอย่างประชดประชัน“ฮูหยินน้อย ในเมื่อท่านมีความสามารถจับตัวลูกเรือเหล่านี้มาได้ เช่นนั้นก็คงจะตามหาเย่ซวินพบแล้วเช่นกันกระมัง!”โม่เจี๋ยมองไปทางเจ้ากรมหยาง เมื่อนางเห็นความภาคภูมิใจที่มิสามารถซ่อนไว้ได้บนใบหน้าของเขา นางจึงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา“พบแล้ว!”เจ้ากรมหยางก็ยิ่งภาคภูมิใจขึ้นอีก “โอ้ เช่นนั้นก็พาตัวขึ้นมาเป็นพยาน! ข้าจะดูว่าเขาจะไปแว้งกัดใครได้อีก!”“หรือว่าเขาจะยังบอกว่าหงหนิงของเราสั่งการเขา ให้เขาไปติดสินบนลูกเรือเหล่านี้ในการทำลายเรือ!”โม่เจี๋ยอยากจะต่อยหน้าเจ้ากรมหยางสักสองสามหมัด แต่นางก็ควบคุมตนเองเอาไว้ได้อยู่“พาตัวเขาขึ้นมา!”โม่เจี๋ยจ้องมองเจ้ากรมหยางอย่างเคร่งขรึม ในขณะที่บ่นเขาอยู่ในใจ“หัวเราะสิ ยิ่งตอนนี้เจ้าหัวเราะชอบใจเท่าไร อีกประเดี๋ยวจะทำให้เจ้าอยากร้องไห้ก็ร้องมิออกทีเดียว!”ผู้คนพากันหลีกทางออก แต่คราวนี้สิ่งที่ถูกพาขึ้นมามิใช่คนที่มีชีวิต แต่กลับเป็นศพเย่ซวิน!เย่ซื่อเจียงเห็นจากหางตาว่าศพที่นอนอยู่บนแผ่นไม้หน้าซีดเผือดราวกับผีนั้นก็คือเย่ซวินเย่ซื่อเจียงตัวสั่นสะท้านไปห

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2396

    เมื่อคน​ไว้เคราเห็นภรรยาและลูกของตนก็ยอมทันที แล้วเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาอย่างหมดเปลือกตอนนี้เมื่อถูกลากออกมาเป็นพยาน คนไว้เคราก็มิกล้าเล่นลูกไม้ใด ๆ อีก แล้วเอ่ยออกไปด้วยความสัตย์จริง“พวกเราถูกจ้างให้ติดตามเรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้ไปพ่ะย่ะค่ะ!”“ข้าน้อยมีลูกน้องสองคนที่ว่ายน้ำเก่ง ในตอนที่เรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้เทียบท่าที่เกาะกลางทะเลสาบ พวกเขาก็ดำน้ำลงไปทำลายไม้กระดานของเรือจนเสียหาย!”“ส่วนการล่อสัตว์ประหลาดให้ออกมานั้นยิ่งง่ายกว่าอีก สัตว์ประหลาดนั้นกระหายเลือด ในตอนที่เรือของพวกเราเข้าใกล้เขตนั้น พวกเราก็สาดเลือดหมูที่เตรียมไว้ลงในน้ำ เมื่อสัตว์ประหลาดได้กลิ่นเลือด มันก็เข้ามาโจมตีเรือพ่ะย่ะค่ะ!”โม่เจี๋ยเอ่ยถามออกไปอย่างเย็นชา “พวกเจ้ากับจวนเจ้าแห่งทิศใต้ของเรามีความแค้นต่อกันหรือ? เหตุใดจึงต้องวางแผนร้ายมาจัดการกับเรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้เช่นนี้เล่า?”เมื่อหยางหงหนิงได้ยินโม่เจี๋ยเอ่ยถามออกมาเช่นนี้ นางก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างอธิบายมิถูกมาแล้ว จะเปิดเผยตัวตนเย่ซวินแล้ว!เย่ซวินเป็นคนที่ออกหน้าจ้างลูกเรือเหล่านี้มา เรื่องนี้สาวมามิถึงตนเป็นแน่เป็นไปตามคาด บคนไว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2395

    คนที่มุงดูต่างก็ฟังความหมายแฝงของโม่เจี๋ยออก แล้วกระซิบวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมาในทันที“ใช่แล้ว เรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้ไปล่องเรืออยู่ที่สระเก้ามังกรบ่อย ๆ แต่ก็มิเคยเกิดเหตุเรือรั่วหรือล่มเลย แล้วเรือล่มได้อย่างไรกัน?”“ไหนจะสัตว์ประหลาดตัวนั้นอีก ปกติแล้วมันจะซ่อนตัวอยู่ในน้ำ หากไม่มีใครไปยั่วยุมัน มันก็จะมิเข้าไปโจมตีเรือ!”“นั่นสิ บังเอิญเช่นนั้นได้อย่างไร จู่ ๆ เรือของจวนเจ้าแห่งทิศใต้ก็รั่ว แล้วสัตว์ประหลาดก็ปรากฏตัวขึ้นมาโจมตีพวกเขา?”หยางหงหนิงฟังเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ แต่นางกลับค่อย ๆ สงบลงท่านแม่พูดถูก จวนเจ้าแห่งทิศใต้ไม่มีทางที่จะปล่อยตนไปเช่นนี้ในเมื่อพวกเขาสงสัยที่เรือเสียหาย เช่นนั้นจะต้องเชื่อมโยงไปถึงเรือของเย่ซวินอย่างแน่นอนโชคดีที่ท่านแม่เตรียมพร้อมที่ให้เย่ซวินเป็นแพะรับบาปไว้แล้วหึ เย่หรงและท่านผู้เฒ่าเย่เป็นพวกเดียวกัน พวกเขาต้องการทวงความยุติธรรมให้หลงเพ่ยเพ่ย แต่อีกประเดี๋ยวเมื่อรู้ว่าตัวต้นคิดที่ทำลายเรือคือเย่ซวิน พวกเขายังจะมีท่าทีมั่นใจได้เช่นนี้ได้อีกหรือไม่?เมื่อโม่เจี๋ยเห็นว่าหยางหงหนิงมิได้พูดอะไร นางก็ยิ้มเยาะแล้วเอ่ยออกมา “อธิบายมาสิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2394

    หยางหงหนิงน้ำตาไหลพราก พลางเอ่ยออกมาอย่างเศร้าสร้อย“เสด็จลุง ท่านป้า หากหม่อมฉันผิด สิงอวี๋ก็ผิดยิ่งกว่าหม่อมฉันเพคะ! พวกท่านมิสามารถโยนความผิดทั้งหมดมาไว้ที่หม่อมฉันได้นะเพคะ!”“หม่อมฉันขอร้องพวกท่าน ละเว้นให้หม่อมฉันสักหน่อยเถิดเพคะ หม่อมฉันยินดีที่จะใช้ชีวิตที่เหลือตั้งป้ายขอพรอุทิศแก่เพ่ยเพ่ย เพื่อชดใช้ความผิดของหม่อมฉันเพคะ!”ขณะที่หยางหงหนิงกำลังพูดอยู่นั้น นางก็คำนับเจ้าแห่งทิศใต้และชายาไปด้วยคำนับไปมิถึงสองครั้ง หน้าผากของนางก็มีเลือดไหลลงมาตามหน้าผากที่เรียบเนียนของนางแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็ได้รับความเห็นใจจากคนมากมายอีกครั้งฮูหยินหยางก็มองไปทางองค์หญิงหานเยวี่ยและเสิ่นฮ่าวอย่างอ้อนวอนเสิ่นฮ่าวขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เสด็จพี่ หยางหงหนิงพูดถูก นางพลั้งมือดึงเพ่ยเพ่ยตกน้ำไป มิได้เป็นความตั้งใจของนาง หากจะนับเป็นความผิดใด ๆ ก็เป็นความผิดของสิงอวี๋ผู้นั้น!”“หงหนิงเองก็น่าสงสารเช่นกัน พวกท่านเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตของนางกับเพ่ยเพ่ย แล้วปล่อยนางไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ยังมิทันที่ชายาเจ้าแห่งทิศใต้จะพูดอะไร เย่หรงก็อดมิได้ที่จะเอ่ยเยาะเย้ยออกมา“จิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2393

    ฮูหยินหยางคิดว่าถึงอย่างไรสิงอวี๋ก็ตายไปแล้ว คนตายมิอาจให้การใด ๆ ได้ ขอเพียงตนยืนกรานในจุดนี้ เจ้าแห่งทิศใต้ก็ทำอะไรหยางหงหนิงมิได้!ฮูหยินหยางหันไปทางผู้คน แล้วเอ่ยออกไปอย่างวิงวอน “พวกท่านตัดสินกันดู… หงหนิงของข้าเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อมีสัตว์ประหลาดโจมตีอยู่ตรงหน้า และด้านหลังก็มีคนคิดจะสังหารนางอีก!”“การที่นางแย่งเชือกมาเพราะตกใจจนเสียการควบคุม นี่เป็นความผิดของนางหรือ?”“ท่านหญิงฉางเล่อจากไปแล้ว หงหนิงของข้าก็เสียใจแทบขาดใจเช่นกัน แต่การตำหนินางเช่นนี้โหดร้ายเกินไปหรือไม่?”คนที่มุงดูเหล่านั้นนึกถึงเหตุการณ์ในยามนั้น แล้วก็มีบางคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย“ในยามคับขัน ทุกคนก็ล้วนคิดเอาตัวรอดตามสัญชาตญาณกันทั้งนั้น! การกระทำเช่นนี้ของหยางหงหนิงก็มิถือว่าเป็นการเจตนาฆ่าหรอก!”“ใช่ ท่านดูเถิด นางเสียใจจนเป็นลมไปแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่านางเองก็เสียใจกับการตายของท่านหญิงฉางเล่อมากเช่นกัน!”“เจ้าแห่งทิศใต้ พวกท่านเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ช่วยเมตตาต่อเด็กผู้นี้สักหน่อยเถิด!”ชายาเจ้าแห่งทิศใต้โกรธกับคำพูดของคนเหล่านี้จนหัวเราะออกมา จากนั้นนางก็หันไปทางคนเหล่านั้น แล้วยิ้มเยาะพร้อม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status