Share

บทที่ 12

Author: กานเฟย
แต่ความอัปยศอดสูนี้ยังไม่หมดสิ้นไป

ดูเหมือนว่า แม่นมสอพลอนั่นจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับชิวเฮ่า

เมื่อครู่นี้ชิวเฮ่าถูกหลิงอวี๋เยาะเย้ยมาหลายครั้ง เขาเต็มไปด้วยความโกรธจนไม่มีโอกาสระบายออกมา

บัดนี้โอกาสมาถึงแล้ว!

"แม่นมเกา มีอะไรให้กินบ้าง เอาออกมาหน่อย!"

ชิวเฮ่ายิ้มออกมาอย่างมุ่งร้าย "พวกเราใจดี ก่อนที่จะส่งนางไปนั้น จะต้องให้นางได้เป็นผีที่กินอิ่มแล้ว!”

"ได้สิ!"

แม่นมเกาบิดเอวอ้วนของนางเดินไป

หลังจากนั้นไม่นาน นางก็นำหม้ออาหารหมูมาวางตรงหน้าหลิงอวี๋

สิ่งที่ดำ มัน มีกลิ่นเน่า ทำให้หลิงอวี๋อยากจะอาเจียนเมื่อเห็นมัน...

ทว่าวินาทีต่อมาชิวเฮ่า ก็จับผมของนางแล้วกดหน้านางลงในหม้อ

"กินสิ! กินเข้าไป!" ชิวเฮ่ากดใบหน้าของนางลงไปอย่างโหดเหี้ยม

หลิงอวี๋รู้สึกได้เพียงกลิ่นเหม็นเน่าโชยเข้ามาที่ปลายจมูก

นางรีบปิดปากแน่น

ใบกะหล่ำปลีเน่าและอาหารหมูเปื้อนเลอะเทอะไปทั่วหน้า

"อร่อยหรือไม่?"

ชิวเฮ่าดึงผมของนางขึ้นมา

ใบหน้าของหลิงอวี๋ในตอนนี้เต็มไปด้วยอาหารหมู คาดว่าแม้แต่ท่านเสนาบดีก็จำบุตรตนมิได้!

"ฮ่าฮ่า… น่าขันนัก! นี่มันสัตว์ประหลาดน่าเกลียดจากที่ใดกัน!"

คนรับใช้ทั้งหมดหัวเราะเสียงดัง

ดวงตาของหลิงอวี๋ขุ่นมัวจนไม่อาจลืมตาได้

อาหารหมูเหลว ๆ ไหลลงมาตามผมและใบหน้า

"กินอีก!"

ชิวเฮ่าผลักนางลงไปอีกครั้งอย่างได้ใจ

หลิงอวี๋ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ!

เซียวหลินเทียน… เซียวหลินเทียน...

หลิงอวี๋ตกหลุมรักคนผิดจริง ๆ ไอ้สารเลวนี่!

นางพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจเจ้า แต่เจ้ากลับปฏิบัติกับนางเยี่ยงนี้?

นางซื้อจี้หยกให้เจ้า เจ้าไม่ถามว่าใช้เงินไปเท่าไหร่ กลับโยนมันทิ้งไป!

นางซื้ออาหารอร่อย ๆ ให้เจ้า แต่เจ้าไม่แม้แต่จะมอง กลับให้คนนำมันไปให้หมู!

นางซื้ออาภรณ์ให้เจ้า เจ้ากลับให้รางวัลคนรับใช้ต่อหน้านาง!

นางขโมยของล่ำค้าของพระสนมท่านแม่ของเจ้า มิใช่เพียงเพื่อซื้อดาบที่มีชื่อเสียงที่เจ้าชื่นชอบ เพื่อประจบประแจงเจ้าหรอกรึ?

ข้อผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดของนางก็คือ ไม่ควรฟังคำยุยงของหลิงผิง และขายเฮยจื่อเพื่อใช้หนี้!

ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของนาง… ก็คือนางไม่ควรตกหลุมรักคนสารเลวอย่างเจ้า!

เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนก็จะคิดถึงความผิดพลาดในชีวิตไปตลอด!

หากโลกนี้มียาบรรเทาอาการเสียใจ!

หากว่าหลิงอวี๋สามารถเดินทางข้ามเวลาได้อีกครั้ง!

นางจะต้องซื้อยาบรรเทาอาการเสียใจเป็นตัน ๆ แล้วเทมันทั้งหมดให้กับอดีตหลิงอวี๋คนเก่า!

"ฮ่าฮ่า! นางไม่แตกต่างอะไรกับหมูในเล้าเลย! กินอย่างสุขสำราญใจเหมือนกันเลย!"

คนรับใช้หัวเราะเย้ยหยัน ซึ่งทำให้ชิวเฮ่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น

เขามองไปที่คนเลี้ยงหมู คนเลี้ยงหมูเป็นคนปากเบี้ยว เป็นหลานชายของพ่อบ้านฟั่น เขาพูดติดอ่างแล้วยังน้ำลายไหล

ปากเบี้ยวจนอายุจะสามสิบแล้วก็ยังไม่ได้แต่งภรรยา

แต่ก็ไม่อาจห้ามไม่ให้มีตัณหาแบบผู้เป็นชายได้ และมักจะอาศัยอิทธิพลของพ่อบ้านฟั่น เพื่อแตะต้องพวกนางรับใช้แม่นม

เหล่านางรับใช้และแม่นมต่างก็หลบอยู่ห่าง ๆ

ในเวลานี้ ปากเบี้ยวเองก็วิ่งไปดูความสนุก ยังแอบดูต้นขาของหลิงอวี๋ ในขณะที่ไม่มีใครให้ความสนใจอีกด้วย

ชิวเฮ่าหรี่ตาลง หลิงอวี๋หญิงสารเลวผู้นี้ เมื่อครู่พยายามทำลายความดีของชิวเหวินซวงมิใช่หรือ?

เขาจะทำให้แน่ใจว่า นางจะต้องสิ้นชีพตายไปพร้อมกับชื่อเสียงที่พังทลาย

"ปากเบี้ยว ท่านอ๋องให้ข้าส่งนางไป ข้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังมีเรื่องที่ต้องทำ หรือว่าเจ้าไปทำให้นางตายซะ?”

ชิวเฮ่าขยิบตาอย่างคลุมเครือให้กับปากเบี้ยว

ถึงปากเบี้ยวจะน่าเกลียด แต่ก็มิได้โง่เขลา เขารู้ดี น้ำลายไหลด้วยความดีใจ...

“อืม… ไปสิ… ไปจัดการนาง!"

ปากเบี้ยวก้าวไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น และลากหลิงอวี๋ไปที่ลานเลี้ยงหมูด้านหลังจวน

ทุกคนที่คอยดูอยู่ต่างก็รู้ดี

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตกอยู่ในมือของปากเบี้ยว!

ทว่าไม่มีใครอยากจะหยุดเขา!

แม้ว่าจะมีคนที่คิดว่ามันผิดที่ทำเช่นนั้น แต่พวกเขามิกล้าที่จะยั่วยุชิวเฮ่าและพ่อบ้านฟั่น ทำได้เพียงเฝ้าดูหลิงอวี๋ถูกลากออกไป

หลิงอวี๋ถูกทุบตีจนเกือบตาย

นางไม่รู้ว่าเฮยจื่อจะฟื้นขึ้นหรือยัง!

และก็ไม่มีแรงที่จะคิดถึงว่า เซียวหลินเทียนจะรู้ว่าตนเข้าใจนางผิดเมื่อใด!

สติของนางค่อย ๆ พร่าเลือน...

หลิงอวี๋เหนื่อยมาก...

ตายไปแบบนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร!

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (3)
goodnovel comment avatar
ผ่านศึก กววงษ์
จะย้อนเวลามาเพื่ออะไร มาตายหรือไง
goodnovel comment avatar
ผ่านศึก กววงษ์
กูละงงมึงมาทำไม่
goodnovel comment avatar
Arpharat Hannase Tang
อย่าบอกว่าไอ้อ๋องชั่วนี่เป็นพระเอกนะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2674

    ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋ได้ให้หูเฉิงรวบรวมข้อมูลจำนวนครัวเรือนที่เหลืออยู่ จำนวนประชากร และบ้านที่มีแรงงานในหมู่บ้านตงหยางแล้วข้อมูลเหล่านี้เซียวหลินเทียนก็ได้รับมาฉบับหนึ่งเช่นกันหมู่บ้านตงหยางยังคงเหลือประชากรอยู่สามร้อยกว่าคน และมีผู้ใช้แรงงานได้เกือบร้อยคนจำนวนครัวเรือนที่เหลืออยู่มีทั้งหมดราวหกสิบถึงเจ็ดสิบครัวเรือนหากทุกครอบครัวต้องสร้างบ้านใหม่ นั่นหมายความว่าจะต้องสร้างบ้านถึงหกสิบถึงเจ็ดสิบหลังในบรรดาหกสิบถึงเจ็ดสิบครัวเรือนนี้ ยังมีอีกยี่สิบกว่าครัวเรือนที่เป็นครอบครัวของหญิงม่ายและเด็กกำพร้าที่ไม่มีแรงงานในบ้านหลิงอวี๋ครุ่นคิดว่า การให้ครอบครัวที่มีแรงงานลงแรงเพื่อสร้างบ้านใหม่นั้น คงไม่มีใครคัดค้านแต่การจะให้คนเหล่านี้ช่วยเหลือครอบครัวที่ไม่มีแรงงานด้วย พวกเขาจะเต็มใจหรือไม่?ขณะที่นางกำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงของเซียวหลินเทียนพูดขึ้นว่า “พวกเจ้ามีผู้ที่ใช้แรงงานได้หนึ่งร้อยยี่สิบคน! กองกำลังนี้แข็งแกร่งยิ่งนัก หากร่วมแรงร่วมใจกัน สร้างบ้านวันละหนึ่งหลัง มิถึงสามเดือน ทุกครัวเรือนก็จะได้อยู่บ้านใหม่กันถ้วนหน้า!”เมื่อชาวบ้านหลายคนลองคิดดูแล้วก็รู้สึกมิเต็มใจน

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2673

    ในสมัยที่เซียวหลินเทียนยังอยู่ฉินตะวันตก เขาเคยดำรงตำแหน่งในกรมโยธาธิการ รับผิดชอบงานฟื้นฟูย่านการค้าที่ถูกเพลิงไหม้มาก่อนเมื่อหลิงอวี๋เอ่ยขึ้นเพียงประโยคเดียว เซียวหลินเทียนก็เข้าใจความคิดของนางได้ในทันทีบ้านเรือนในหมู่บ้านตงหยางนั้นถูกทำลายย่อยยับอย่างสิ้นเชิงจริง ๆ ต่อให้ซ่อมแซมก็คงมิต่างอะไรกับการสร้างขึ้นมาใหม่เซียวหลินเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยขึ้น “หูเฉิง เจ้าไปเรียกชาวบ้านเหล่านั้นมา ให้แต่ละครัวเรือนที่มีแรงงานส่งตัวแทนมาหนึ่งคน เราจะมาหารือร่วมกันว่าจะซ่อมแซมกันอย่างไรดี!หูเฉิงจึงเรียกบุตรชายทั้งสองของตนมา ทั้งยังเรียกเพื่อนบ้านอีกหลายคนให้มาช่วยกัน เพียงครึ่งชั่วยามก็สามารถรวบรวมหัวหน้าครัวเรือนของหมู่บ้านตงหยางได้เกินกว่าครึ่งแล้วทุกคนมารวมตัวกันอยู่ในเพิงพักพิงชั่วคราวที่ลู่ปินและคนของเขาสร้างขึ้น พลางจับจ้องไปยังเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋เซียวหลินเทียนกล่าวถึงสภาพความเสียหายของบ้านเรือนในหมู่บ้านให้ทุกคนฟัง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเจ้าคงเห็นแล้วว่าบ้านของตัวเองพังเสียหายจนมิเป็นท่า บ้านบางหลังเสียหายหนักจนไม่มีค่าพอที่จะซ่อมแซมแล้ว”“ข้าเคยดำรงตำแหน่งในกร

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2672

    สายฝนยังคงโปรยปรายลงมา ทว่าชาวบ้านแห่งหมู่บ้านตงหยางต่างกำลังเร่งมือขุดคลองกันอย่างขะมักเขม้นท่ามกลางสายฝนหูเฉิงถึงกับเรียกภรรยาของตนออกมาช่วย ส่วนป้าหูก็ช่วยรวบรวมเหล่าสตรีในหมู่บ้านมาทำหน้าที่ส่งข้าวส่งน้ำด้วยความพยายามของทุกคน ในที่สุดเมื่อถึงยามค่ำก็สามารถขุดคลองเชื่อมจากหมู่บ้านตงหยางไปยังแม่น้ำสายใหญ่ได้สำเร็จเมื่อเห็นมวลน้ำท่วมไหลระบายออกจากหมู่บ้านตงหยางลงสู่แม่น้ำใหญ่ ใบหน้าของทุกคนก็ปรากฏรอยยิ้มแห่งความยินดีหลิงอวี๋ได้สังเกตทิศทางการไหลของน้ำท่วมแล้ว จึงดึงตัวหูเฉิงมาชี้แนะสถานการณ์ตรงหน้าอีกครั้ง“ท่านลุงหู วันพรุ่งพวกท่านช่วยขุดเพิ่มในจุดเหล่านี้อีกสักหน่อย เพียงเท่านี้ก็จะสามารถระบายน้ำท่วมขังในหมู่บ้านออกไปได้ทั้งหมดแล้ว”“ในภายภาคหน้าก็ช่วยซ่อมแซมคลองที่ขุดขึ้นมาเหล่านี้ อย่าได้ปล่อยทิ้งร้างไป เช่นนี้แล้วต่อให้ในภายหน้าต้องเผชิญกับพายุฝนหรือน้ำท่วมใหญ่อีก ก็จะมิถูกน้ำท่วมแล้ว!”หูเฉิงเห็นแล้วว่าน้ำท่วมในหมู่บ้านได้ระบายออกไปกว่าครึ่งผ่านคลองสายใหม่นี้แล้ว เขาจึงรู้สึกนับถือหลิงอวี๋จากใจจริงเขามองออกเช่นกันว่า จุดที่หลิงอวี๋ชี้แนะนั้นถูกต้อง การขุดคลองหลายสาย

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2671

    หลิงอวี๋นั่งลงและเริ่มตรวจรักษาผู้ป่วยทันทีโชคดีที่ฮูหยินจี้ยังคงเกรงใจในฐานะของหลิงอวี๋ จึงได้สั่งให้องครักษ์จัดระเบียบให้ชาวบ้านเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยหลิงอวี๋ตรวจรักษาผู้ป่วยอย่างอดทน ส่วนหลิงหว่านคอยช่วยเขียนใบเทียบยาอยู่ข้าง ๆเมื่อเซียวหลินเทียนเข้ามาเห็นภาพนั้น ก็อดรู้สึกเจ็บปวดใจแทนนางมิได้ออกไปวิ่งเต้นมาทั้งวัน ครั้นกลับมาก็ยังมิได้พักผ่อน หลิงอวี๋ลำบากยิ่งนักในเมื่อหลิงอวี๋มิได้พักผ่อน เซียวหลินเทียนก็ย่อมมิพักเช่นกัน เขาไปหาลู่ปินเพื่อมอบหมายภารกิจในการขุดลอกแม่น้ำหลิงอวี๋ยุ่งอยู่จนกระทั่งเที่ยงคืนจึงตรวจผู้ป่วยจนหมดสิ้นนางเหนื่อยล้าจนแทบจะยกแขนมิขึ้น หลังจากชำระล้างร่างกายอย่างเร่งรีบแล้วก็ล้มตัวลงนอนทันทีรุ่งเช้าของอีกวัน เมื่อหลิงอวี๋ตื่นขึ้นมา เซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทางแล้วหลิงหว่านนำเสบียงแห้งมาให้หลิงอวี๋ เมื่อขึ้นรถม้าแล้วก็หยิบออกมาให้นางกิน“พี่หญิงหลิงหลิง เราจะขุดลอกแม่น้ำได้จริง ๆ หรือเจ้าคะ?”เมื่อคืนหลิงหว่านก็ได้ยินเรื่องราวมาบ้างแว่ว ๆ แต่นางมิอยากจะเชื่อว่าหลิงอวี๋ออกไปเพียงวันเดียวก็สามารถหาหนทางได้แล้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2670

    เสียงของหูเหิงเอ่ยขึ้นมา “ท่านแม่ ท่านพ่อพูดถูก เสบียงเหล่านี้พวกเรากินมิหมดหรอก แต่พวกป้าเลี่ยวอดอาหารมาหลายวันแล้วขอรับ!”“พวกเด็กกำพร้าและหญิงหม้ายมิสามารถออกไปหาอาหารได้ พวกเราช่วยได้สักนิดก็ช่วยเถิดขอรับ!”“ท่านวางใจได้ หากพวกเราไม่มีเสบียงแล้ว ข้ากับท่านพ่อเข้าไปล่าสัตว์ในภูเขาให้ได้ มิปล่อยให้ท่านแม่กับน้องสาวต้องอดอย่างแน่นอน!”สตรีผู้นั้นเงียบไปสักพักหนึ่งแล้วจึงเอ่ยว่า “นำไปมอบให้เถิด! วันพรุ่งแม่จะไปขุดผักป่าที่ในภูเขาสักหน่อย เอามาผสมกับข้าวแล้วต้มโจ๊กให้พวกเจ้ากิน จะได้ประทังชีวิตไปจนบาดแผลเจ้าหายดี!”หลิงอวี๋ฟังถึงตรงนี้แล้วก็จากไปก่อนหน้านี้นางยังกังวลอยู่ว่าหูเฉิงจะอาศัยการสนับสนุนของตนไปแอบอ้างบารมีเพื่อรังแกผู้อื่น และข่มเหงชาวบ้านบัดนี้เมื่อเห็นว่าแม้มีเพียงแต่เสบียงหนึ่งถุง หูเฉิงก็มิได้เก็บไว้เองแต่แบ่งปันให้คนที่ต้องการความช่วยเหลืออีกทั้งลูกทั้งสองคนและภรรยาของหูเฉิงก็มิใช่คนเห็นแก่ตัวเช่นกัน การที่หลิงอวี๋มอบเสบียงบรรเทาทุกข์ให้กับพวกเขาก็สามารถวางใจได้แล้วหลิงอวี๋รีบกลับไปที่เมืองจงโจว เซียวหลินเทียนยังมิกลับมา ดังนั้นหลิงอวี๋จึงไปหาแม่ทัพจี้ก่อนแ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2669

    หูเฉิงมองแผนที่ที่หลิงอวี๋วาดขึ้นมาแล้วลูบคางอย่างนิ่งเงียบจากนั้นหูกังก็เอ่ยแทรกขึ้น “ฮองเฮาหลิง ทางน้ำนี้ต้องขุดนานเท่าใดหรือ? เมื่อขุดแล้วจะทำให้น้ำที่ท่วมอยู่ระบายออกไปได้จริงหรือพ่ะย่ะค่ะ?”หลิงอวี๋จึงเอ่ยออกไปอย่างมั่นใจ “หูกัง ข้าช่วยสำรวจมาให้พวกเจ้าแล้ว… พวกเจ้ามิเคยเห็นแม่น้ำสายนั้น อย่าว่าแต่น้ำที่ท่วมในหมู่บ้านพวกเจ้าเลย น้ำที่ท่วมพวกหมู่บ้านในละแวกนี้ก็ระบายไปได้ไม่มีปัญหา!”“พวกเจ้าไปหาคนมาขุดเถิด ข้าจะรับผิดชอบเรื่องอาหารการกินของพวกเจ้าเอง ไม่มีทางปล่อยให้พวกเจ้าหิวโซไปทำงานเป็นแน่!”จากนั้นหลิงอวี๋ก็หันไปหาหูเฉิงอีกครั้ง “ท่านลุงหู ท่านเป็นคนที่ได้เห็นใต้หล้ามาก่อน ท่านน่าจะรู้ดีว่าพึ่งพาผู้อื่นนั้นมิสู้พึ่งพาตนเอง!”“หวังพึ่งราชสำนักมิได้แล้ว ก็ทำได้เพียงพึ่งพาตนเองเท่านั้น! หากพวกท่านมิยินยอมที่จะช่วยเหลือตนเองก็ทำได้เพียงแต่รอความตายเท่านั้น!”“ฝนตกหนักเช่นนี้มิรู้ว่าเมื่อใดจะหยุดตก หากพวกท่านอยู่บนภูเขาเช่นนี้ไปตลอด ไม่มีใครไปขุดลอกระบายน้ำ เช่นนั้นสถานการณ์ก็จะเลวร้ายลงเรื่อย ๆ!”“แม้ว่าพวกเราจะอยากช่วยเหลือพวกท่าน แต่ก็ไม่มีกำลังคนและทรัพยากรมากถึงเพียงนั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status