Share

บทที่ 1448

Penulis: กานเฟย
อันเจ๋อคิดที่จะโต้แย้งออกไปแต่สิ่งที่ต้อนรับเขาก็คือลูกธนูอย่างหนาแน่น

อาจารย์หลินลากอันเจ๋อกลับมาพลางเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่มีประโยชน์ พวกเขาตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะสังหารพวกเราทั้งหมด การวินิจฉัยของเจ้าล้วนผิดเพี้ยนไปแล้ว!”

อันเจ๋อก็มองความโหดร้ายของหยางเจี้ยนออกเช่นกันจึงกังวลเป็นอย่างมาก “อาจารย์หลิน กองกำลังของพวกเราจะต้านการบุกของพวกเขาไหวหรือไม่?”

อาจารย์หลินยิ้มอย่างเย็นชา “สิงหยางของเรามีกองกำลังของราษฎรอยู่เพียงสามพันคนเท่านั้น จะเป็นคู่ต่อสู้ของทหารอาชีพเหล่านี้ได้อย่างไร!”

“หยางเจี้ยนมาในคราวนี้นำทหารมาเกือบหกพันคน! ทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันมากถึงเพียงนี้ เป็นไปมิได้เลยที่จะป้องกันประตูเมืองไว้ได้!”

อันเจ๋อได้ยินดังนั้นก็รู้สึกกังวลมาก

แต่อาจารย์หลินก็หัวเราะอย่างดูถูกออกมาอีกครั้ง “แต่หากคิดจะต่อสู้ให้พวกเขาพ่ายแพ้ไปก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้!”

อันเจ๋อมองอาจารย์หลินอย่างงุนงง เขาเอาความมั่นใจมาจากที่ใดกัน!

“มิสามารถต้านทานได้ แต่สามารถใช้สติปัญญาชิงไหวชิงพริบได้!”

อาจารย์หลินเอ่ยอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม “ข้าจะสั่งให้คนเอาจดหมายของเจ้าออกไปส่งก่อน!”

อันเจ๋อมองอาจารย์
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2710

    ในขณะที่เสียงของหยวนซือหลิงยังคงดังก้อง ฝ่ามือของหลิงอวี๋ที่วาดเป็นวงแหวนก็เคลื่อนไหวด้วยความเร็วประดุจสายฟ้าฟาด ทะลวงผ่านห่วงแส้ที่ปลายแส้ของหยวนซือหลิงสร้างขึ้นในพริบตายังมิทันที่หยวนซือหลิงจะได้สติกลับคืนมา ฝ่ามือของหลิงอวี๋ก็คว้าจับปลายแส้ไว้ได้แล้ว พร้อมกับออกแรงกระชากอย่างรุนแรงหยวนซือหลิงเพียงรู้สึกราวกับว่ามีกระแสพลังอันเกรี้ยวกราดสายหนึ่งพุ่งผ่านด้ามแส้ที่นางกำอยู่เข้ามาในร่าง ทำให้นางสั่นสะท้านไปทั้งตัว และคลายมือออกจากด้ามแส้ในทันใด“นี่แน่ะ…”หลิงอวี๋สะบัดข้อมือฟาดแส้กลับไปถูกร่างของหยวนซือหลิงเต็ม ๆ จนนางกระเด็นล้มกลิ้งออกไปไกลหลายเมตร“สารเลว กล้าทำร้ายน้องสาวข้างั้นรึ! รับกระบี่ไป!”หยวนป๋อคำรามลั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว กวัดแกว่งกระบี่พุ่งเข้าใส่หลิงอวี๋หลิงอวี๋หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ พลางสะบัดแส้ของหยวนซือหลิงในมือ เงาแส้พลิ้วไหวเข้าพันรัดกระบี่ของหยวนป๋อไว้ในชั่วพริบตา“คุณชาย มิถามไถ่ผิดถูกขาวดำกลับเข้าข้างน้องสาวของตนเสียแล้ว หากบิดามารดาของพวกเจ้าสอนมาให้เอาแต่ใจ มิแยกแยะผิดถูก รังแกผู้อ่อนแอกว่า เช่นนั้นข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด คงต้องตัดสินกันด้วยฝีมือแล้ว!”หลิงอ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2709

    เด็กสาวกำลังประลองฝีมือกับหลิงอวี๋ นางรู้สึกว่าขอเพียงตนออกแรงอีกสักหน่อย หลิงอวี๋ก็จะต้องถูกปลายแส้ของนางสังหารจนสิ้นใจเป็นแน่นางหารู้ไม่ว่าตนได้ทุ่มเทพลังทั้งหมดไปกับการตวัดแส้นั้นแล้วในขณะที่หลิงอวี๋นั้นมือเปล่าไร้อาวุธ ใช้เพียงฝ่ามือข้างเดียวรับการโจมตีอันหนักหน่วงของนางยิ่งไปกว่านั้น หลิงอวี๋มิได้คิดจะสังหารนาง เพียงแต่ใช้พลังเจ็ดส่วนในการรับมือเท่านั้นในตอนนั้นเอง ชาวบ้านและทหารที่กำลังก่อสร้างอยู่โดยรอบต่างพากันเข้ามามุงดูการประลองของคนทั้งสองและที่ไกลออกไป ชายหนุ่มคนหนึ่งพร้อมด้วยผู้คุ้มกันหลายคนก็กำลังเดินเข้ามาเช่นกันเมื่อเห็นภาพนี้จากระยะไกล หัวใจของชายหนุ่มพลันกระตุกวูบ เขารีบพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วชายหนุ่มอายุราวยี่สิบปี มีเค้าหน้าละม้ายคล้ายเด็กสาวอยู่บ้าง รูปโฉมงดงามดุจหยกสลัก ดวงตาสุกใสราวกับดวงดาวคิ้วดกหนา จมูกโด่งเป็นสัน ใบหน้าหล่อเหลาคมคายแฝงแววเย็นชาเขาสวมใส่เสื้อคลุมผ้าต่วนลายดอกเหมยสีคราม ทับด้วยเสื้อกั๊กขนมิงค์ปกคอประดับลายเมฆา เครื่องแต่งกายทั้งร่างบ่งบอกถึงฐานะอันสูงส่งชายหนุ่มกวาดสายตามองการต่อสู้ของเด็กสาวและหลิงอวี๋แวบหนึ่ง ก็ชักกระบี่พรวด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2708

    หลิงอวี๋หลุดหัวเราะออกมา เด็กสาวผู้นี้ช่างมีวาจาโอหังยิ่งนักยังมิรู้ด้วยซ้ำว่านางมีวรยุทธ์ระดับใด กลับกล้าเอ่ยว่าจะสังหารนางได้นางคลายปลายแส้ลงอย่างเย็นชา กล่าวว่า “เช่นนั้นเหตุใดมิแจ้งนามของเจ้ามาเล่า คุณชายเช่นข้าก็มิรังแกคนไร้นาม!”เด็กสาวโกรธจนคิ้วเรียวงามเลิกขึ้น นางแค่นเสียงเย็นชา “เจ้ามิคู่ควรที่จะรู้นามของคุณหนูอย่างข้า!”“หากอยากรู้ ก็รอให้คุณหนูเช่นข้าส่งเจ้าลงไปนรกเสียก่อน แล้วข้าจะบอกเจ้าเอง!”กล่าวจบ เด็กสาวก็ทะยานร่างขึ้น เงาแส้พลิ้วไหวสะบัดไปมา ปราณสังหารสีขาวสายแล้วสายเล่าเคลื่อนไหวร่ายรำไปตามเงาแส้ พุ่งเข้าใส่หลิงอวี๋“น้องเล็ก ถอยไป!”หลิงอี๋ร้องเตือนหลิงหว่านแล้วจึงพุ่งร่างเข้าไปรับมือหลิงหว่านเห็นจิตสังหารอันรุนแรงของเด็กสาวผู้นั้นแล้วจึงรีบถอยห่างออกไปหลายสิบเมตรณ ใจกลางลานต่อสู้ หลิงอวี๋ถูกเงาแส้ของเด็กสาวปกคลุมไว้จนหมดสิ้นแม้หลิงหว่านจะรู้ว่าระดับวรยุทธ์ของหลิงอวี๋นั้นสูงกว่าตน แต่นางก็มิเคยเห็นหลิงอวี๋ต่อสู้กับใครมาก่อนเมื่อเห็นจิตสังหารที่รุนแรงและเกรี้ยวกราดถึงเพียงนี้ หลิงหว่านก็อดเป็นห่วงหลิงอวี๋มิได้นางค่อย ๆ หยิบนกหวีดเหล็กออกมาอย่างเงีย

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2707

    หลิงอวี๋และหลิงหว่านเดินทางต่อไป ระหว่างทางจึงได้เห็นว่าน้ำท่วมในหมู่บ้านโดยรอบล้วนถูกระบายลงสู่แม่น้ำหงส์ฟ้าแล้วมิรู้ว่าเป็นเพราะได้รับข่าวสารจากแม่ทัพจี้ หรือเป็นวิธีเอาตัวรอดที่หยางเฉิงคิดขึ้นมาได้เองหลิงอวี๋เห็นว่าหมู่บ้านสองแห่งได้เริ่มบูรณะบ้านเรือนขึ้นใหม่ ทั้งยังมีเหล่าทหารจำนวนมากคอยช่วยเหลือชาวบ้านในการฟื้นฟูอีกด้วย“พี่หญิงหลิงหลิง ข้าดูแล้วว่าข้าหลวงหยางผู้นี้ก็นับเป็นขุนนางที่ดีผู้หนึ่ง หากเป็นเช่นนี้ พวกเราคงจะผ่านปากั๋วโจวไปได้อย่างราบรื่นแล้ว!”หลิงหว่านมองดูภาพเบื้องหน้าแล้วเอ่ยขึ้นมาลอย ๆ“ดูกันไปก่อน ข้าก็หวังว่าพวกเราจะผ่านไปได้อย่างราบรื่นเช่นกัน!”ขณะที่หลิงอวี๋และหลิงหว่านกำลังเดินอยู่นั้น ก็พลันเห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินมาข้างหน้า เด็กสาวผู้นำกลุ่มสวมกระโปรงสีแดงอมชมพูยาวคลุมเข่า ทับด้วยเสื้อคลุมตัวสั้นสีแดงกุหลาบบนสาบเสื้อและชายเสื้อคลุมของนางประดับด้วยหินกุหลาบและหินตาเสือเม็ดเล็กกลมมนลูกปัดเล็ก ๆ เหล่านี้ส่องประกายระยิบระยับดุจพู่ดารา แสงสะท้อนงดงามราวกับสีเมฆายามอัสดง เผยให้เห็นกลิ่นอายของความสูงศักดิ์ผิวพรรณของเด็กสาวละเอียดอ่อน ใบหน้างดงามดุจดอกท้อ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2706

    “แล้วหลังจากนั้นเล่า? การกระทำของหยางเฉิงเช่นนี้ พวกลัทธินิกายเหล่านั้นจะยอมแต่โดยดีหรือ?”หลิงหว่านที่นั่งฟังอยู่ข้าง ๆ ได้ยินถึงตรงนี้ก็อดเอ่ยถามขึ้นมามิได้เฉาจือส่ายหน้า “แน่นอนว่าย่อมมิยอมง่าย ๆ เช่นนั้น ศิษย์ในสำนักที่หลบหนีไปได้ ล้วนส่งคนมาลอบสังหารหยางเฉิงตลอดหลายปีที่ผ่านมา”“หยางเฉิงได้รับบาดเจ็บนับครั้งมิถ้วน มิว่าเล็กหรือใหญ่ แต่เขาก็รอดมาได้ทุกครั้ง!”“ส่วนคนที่ลอบสังหารเขา หยางเฉิงก็มิเคยปรานี จับได้เป็นต้องสังหาร แล้วนำศีรษะไปแขวนไว้ที่หน้าศาลาว่าการเพื่อข่มขวัญผู้อื่น!”“ข้าจะบอกอะไรให้นะ หากศีรษะพวกนั้นมิถูกน้ำท่วมพัดไป ป่านนี้ก็คงยังแขวนอยู่ที่หน้าศาลาว่าการ”“นี่ถือเป็นทิวทัศน์อีกอย่างหนึ่งของปากั๋วโจว พวกเหล่าร้ายที่คิดจะก่อการอธรรม เพียงได้เห็นศีรษะที่แขวนเรียงรายอยู่เต็มหน้าศาลาว่าการ ก็ต้องชั่งใจดูแล้วว่าจะกล้าต่อกรกับหยางเฉิงหรือไม่!”หลิงอวี๋ตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ การที่หยางเฉิงสามารถรอดชีวิตมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่านั้น มิใช่เพียงเพราะความสามารถของเขาเอง แต่เบื้องหลังเขาน่าจะมีหมอเทวดาเหมือนอย่างตนเองคอยช่วยเหลืออยู่เป็นแน่!“ปีนี้หยางเฉิงอายุเท่าใดแล้ว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2705

    หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนนำขบวนเดินทางออกจากหมู่บ้านตระกูลเหมิง มุ่งหน้าต่อไปในวันนั้น ขบวนก็ได้เดินทางมาถึงปากั๋วโจวช่วงเวลานี้เฉาจือรับหน้าที่เป็นหน่วยสอดแนมล่วงหน้าให้กับเซียวหลินเทียน และยังมิทันที่จะเข้าเขตปากั๋วโจว เขาก็ได้เริ่มเล่าประวัติความเป็นมาของเมืองแห่งนี้ให้หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนฟังปากั๋วโจวถือเป็นเมืองใหญ่แห่งหนึ่งในแดนเทพ มีประชากรเกือบสามแสนคนด้วยทำเลที่ตั้งอันเป็นศูนย์กลางการคมนาคมที่เชื่อมต่อไปได้ทุกทิศทาง จึงนับเป็นเมืองใหญ่ที่มีความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจอย่างยิ่งเฉาจือกล่าวอย่างฉะฉานว่า “ฝ่าบาท เจ้าเมืองคนก่อนของปากั๋วโจวคือหยางเฉิง เขามิได้เริ่มต้นจากการเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น แต่เดิมเป็นขุนพลฝ่ายบู๊ ได้รับบาดเจ็บที่ขาในสนามรบจึงได้ผันตัวมาเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นพ่ะย่ะค่ะ!”“หยางเฉิงผู้นี้ ทั้งบุ๋นและบู๊ล้วนเป็นเลิศ มีความเที่ยงธรรมซื่อตรง แต่ก็มีวิธีการที่เด็ดขาดเหี้ยมโหดเช่นกัน”“เจ็ดปีก่อนตอนที่เขามารับตำแหน่ง ปากั๋วโจวยังเป็นเพียงเมืองที่ยากจน แต่ด้วยอำนาจเหล็กและการผลักดันนโยบายใหม่ ๆ ของเขา ก็ทำให้ปากั๋วโจวเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นเมืองที

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status