MasukShare
บทที่ 2170
Bab terkait
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2171
เซียวหลินเทียนถูกเผยอวี้กดตัวไว้จนขยับมิได้ เขารู้สภาพร่างกายของตนดีว่ามิอาจฝืนทนต่อไปได้อีกแล้วจริง ๆเขายังต้องพาสหายเหล่านี้กลับไป หากตนต้องมาตายที่นี่ ก็จะมิได้พบหน้าหลิงอวี๋และเซียวเยวี่ยอีก“พยุงข้าลุกขึ้นนั่งเถอะ ข้ามิขยับตัวมั่วซั่วแล้ว!”เผยอวี้พยุงเซียวหลินเทียนขึ้นมาแล้วช่วยให้เขาพิงผนังถ้ำเซียวหลินเทียนเห็นหวงฝู่หลินกำลังขุดรู ส่วนปี้ซงกำลังดูแลหวงฝู่หมิงจู จ้าวซวนและลู่หนานกำลังเก็บกวาดหินที่หวงฝู่หลินขุดออกมา“จะขุดทางออกได้หรือไม่?”เซียวหลินเทียนถาม“มีแต่หินทั้งนั้น ขุดไปสองชั่วยามกว่า เพิ่งจะขุดได้ทางยาวเมตรกว่า ๆ เท่านั้น!”เผยอวี้ยิ้มอย่างขมขื่น มิรู้ว่าหินผาที่ถล่มลงมานั้นมีมากเท่าใด หากมีมาก สิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่ทั้งหมดก็คงจะสูญเปล่า“คำนวณตามเวลา ข้างนอกคงมืดค่ำแล้ว พวกเราติดอยู่ในตำหนักใต้ดินนี้มาวันหนึ่งคืนหนึ่งแล้ว!”“มิรู้ว่าพี่หญิงหลิงหลิงรู้หรือไม่ว่าพวกเราติดอยู่ที่นี่ นางจะมาช่วยพวกเราหรือไม่นะ!”เซียวหลินเทียนก็กำลังคิดถึงปัญหานี้เช่นกัน หากเป็นเมื่อก่อน แทบมิต้องคิดเลย หลิงอวี๋จะต้องมาช่วยพวกเขาอย่างแน่นอนแต่บัดนี้ เซียวหลินเทียนกลับไร้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2172
เซียวหลินเทียนได้ยินคำพูดของหวงฝู่หลินก็หัวเราะ “เป็นไปมิได้ เจ้าลืมแผนที่ภูเขาอนันต์แล้วหรือ? แถวนี้ไม่มีแอ่งน้ำขนาดใหญ่เลย!”“แล้วน้ำพวกนี้มาจากที่ใดกัน?”หวงฝู่หลินนึกขึ้นได้ว่าบนแผนที่ไม่มีแอ่งน้ำจริง ๆ จึงถามอย่างนึกสงสัย“เหมือนว่าบนแผนที่จะมีลำธารภูเขาสายหนึ่ง!”จ้าวซวนเปิดแผนที่กลางออกดู“ใช่ ลำธารภูเขาสายนี้เอง ไหลลงมาจากกลางภูเขา ตอนที่พวกเราหาเส้นทางเข้าภูเขา คิดว่าลำธารสายนี้เปลี่ยวเกินไป จึงล้มเลิกความคิดที่จะใช้เส้นทางนี้!”เซียวหลินเทียนดึงแผนที่มาดู พลางใช้มือทำท่าทางแล้วกล่าวอย่างตื่นเต้น “ลำธารภูเขาสายนี้อยู่บนแนวทิศตะวันออกเฉียงใต้ นี่พิสูจน์ได้ว่าพวกเรามิได้เดินผิดทาง!”“ในเมื่อภูเขาอนันต์ไม่มีแอ่งน้ำ เช่นนั้นน้ำเหล่านี้ก็คงไหลมาจากลำธารภูเขาเท่านั้น เส้นทางที่พวกเรากำลังขุดอยู่นี้ถูกต้องแล้ว!”“ขุดต่อไป! ขุดมาได้เมตรกว่า ๆ แล้ว บางทีทางออกอาจจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม!”เผยอวี้กำลังขุดอยู่ในพื้นที่สามเหลี่ยม น้ำไหลทะลักขึ้นมาจากระดับเอวถึงหน้าอก เขาเปียกโชกไปทั้งตัวมิรู้ว่าขุดไปนานเท่าใด เผยอวี้ก็ได้ยินเสียงเคาะเป็นจังหวะแว่วมาตอนแรกเขายังคิดว่าตนเองหูฝาดไป ค
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2173
จื่อลู่?หลิงอวี๋ชะงักไปครู่หนึ่ง พลางนึกถึงข้อมูลเกี่ยวกับพิษชนิดนี้ในสมองอย่างรวดเร็ว“น้องหญิง พิษชนิดนี้เป็นพิษจากทะเลทราย เรียกว่า จื่อลู่เฟิงต่าน ยามที่มันกำเริบจะรู้สึกหนาวเสียดไปตามข้อต่อและไขกระดูก อาการจะกำเริบทุกยามจื่อและยามอู่ ส่วนมากผู้ถูกพิษจะสิ้นใจตายด้วยอาการกำเริบครั้งที่สามหรือสี่”หวงฝู่หลินร้องเรียกอย่างร้อนรน “หมิงจูมีอาการกำเริบมาสองครั้งแล้ว เจ้ามีวิธีช่วยนางหรือไม่?”“ขอข้าคิดก่อน!”หลิงอวี๋ได้ยินแล้วใจก็สั่นสะท้าน เด็กน้อยอาจตายได้ด้วยอาการกำเริบครั้งที่สามหรือสี่ เหลือเวลาอีกเพียงมิกี่ชั่วยามก็จะถึงยามจื่อแล้ว หากมิรีบคิดหาวิธีเสียตอนนี้ หมิงจูอาจจะตายเมื่อพิษครั้งต่อไปกำเริบอีกหมิงจูยังเยาว์นัก นางจะทนเห็นอีกฝ่ายตายต่อหน้าต่อตาเช่นนี้ได้อย่างไร!หลิงอวี๋เห็นองครักษ์ของหลงเพ่ยเพ่ยกำลังเจาะรอยแยก ตนก็ถอยไปอยู่ข้างหนึ่ง ขบคิดจนปวดสมองเพื่อหาวิธีถอนพิษแต่นางก็เช่นเดียวกับหวงฝู่หลิน มิเคยได้ยินชื่อพิษชนิดนี้มาก่อน แล้วจะหาทางถอนพิษให้หมิงจูได้อย่างไร?“พี่ใหญ่ บาดแผลของท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ข้ามีโอสถสมานแผลชั้นเลิศอยู่ ท่านกินก่อนเถิด!”ทางด้านนั้น เ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2174
คนที่ต้องช่วยอยู่ใกล้แค่เอื้อม หลิงอวี๋จะยอมแพ้เช่นนี้ได้อย่างไร!หลิงอวี๋รีบใช้สมองคิดหาวิธีการอย่างรวดเร็วส่วนเก๋อเฟิ่งฉิงขยับเข้าไปใกล้ปากถ้ำ กล่าวเสียงสะอื้นว่า "พี่ใหญ่ ครั้นอยู่บนภูเขาหิมะท่านเสี่ยงอันตรายช่วยข้า บัดนี้ข้าจะทิ้งท่านแล้วหนีไปคงมิได้หรอก!""ท่านอดทนอีกหน่อย พวกเราต้องหาทางช่วยพวกท่านออกมาได้แน่!"เก๋อเฟิ่งฉิงพูดพลางหยิบกระบี่ออกมาแล้วขุดถ้ำอย่างบ้าคลั่งเผยอวี้ก็เร่งความเร็วรีบขุดตามหลิงอวี๋เห็นหินด้านบนร่วงหล่นลงมามิหยุด พลันใจไหววูบ ร้องถามว่า "พวกท่านนำระเบิดสายฟ้ามาด้วยหรือไม่?""นำมา! แต่เจ้าวังหวงฝู่บอกว่าห้ามใช้ระเบิดสายฟ้าเพื่อระเบิดปากถ้ำ มิฉะนั้นตำหนักใต้ดินจะถล่มลงมาฝังพวกเราไว้ข้างใต้!"เผยอวี้กล่าวขณะขุดไปพลาง"นั่นมิแน่ พวกท่านระเบิดจากข้างใน อาจทำให้ตำหนักใต้ดินถล่มได้ก็จริง แต่หากระเบิดจากตรงนี้จะแตกต่างออกไป!"หลิงอวี๋อธิบาย "เห็นปากถ้ำที่พวกท่านขุดออกมาหรือไม่? แรงรับน้ำหนักทั้งสองข้างเท่ากัน พิสูจน์ว่าการค้ำยันนั้นเพียงพอ!""ส่งระเบิดสายฟ้ามาให้ข้าลูกหนึ่ง ข้าจะระเบิดจากฝั่งนี้ ขอเพียงระเบิดหินก้อนที่ขวางปากถ้ำนี้ให้พวกท่านออกมาได้ก็
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2175
"ระเบิดเปิดทางแล้ว!"หลิงอวี๋และเผยอวี้ที่กำลังสำรวจสถานการณ์ด้านในร้องขึ้นพร้อมกัน"รีบออกมาเร็ว!"หลิงอวี๋รีบร้องบอก "เจ้าวัง ข้าน่าจะมีวิธีช่วยหมิงจูได้ พวกเราออกจากที่นี่กันก่อน กลับถึงเมืองหลวงแดนเทพแล้วข้าจะรีบปรุงยาแก้พิษให้นางทันที!"หวงฝู่หลินหลับตาลง การตัดสินใจของเขามิผิดจริง ๆ หลิงอวี๋คือดาวแห่งความหวังของหมิงจู!บางที หลิงอวี๋อาจจะสามารถรักษาโรคเลือดไหลมิหยุดของหมิงจูให้หายขาดได้ ภายภาคหน้าธิดาหัวแก้วหัวแหวนของตนจะสามารถเติบโตอย่างแข็งแรงสมบูรณ์เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปได้น้องสาวบุญธรรมผู้นี้ เขายอมรับนางแล้วต่อให้มอบทรัพย์สินเงินทองทั้งหมดในวังเทพให้นาง เขาก็จะมิรู้สึกเสียดายแม้แต่น้อย"สหายหวงฝู่ เจ้าออกไปก่อน!"เซียวหลินเทียนหลีกทางให้ หวงฝู่หลินจะได้อุ้มหมิงจูออกไปก่อนหวงฝู่หลินก็มิเกรงใจ ยิ่งชักช้าไปอีกครู่พวกเขาก็ยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นหวงฝู่หลินถอดเสื้อคลุมตัวนอกของตนห่มให้หมิงจูแล้วส่งเด็กน้อยออกจากปากถ้ำให้ถึงมือหลิงอวี๋ก่อนหลิงอวี๋รีบรับตัวนางออกมาเมื่อเห็นหวงฝู่หมิงจูที่นอนแน่นิ่งไร้ชีวิตชีวาอยู่ในอ้อมแขนของตน หลิงอวี๋ก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาวูบหนึ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2176
ทุกคนขึ้นม้าจากไป ยังวิ่งไปได้มิไกลนัก มหาปราชญ์ก็นำมือสังหารของสำนักซิงหลัวตามมาถึง“พวกท่านวิ่งต่อไป คนของพวกเรารอสมทบอยู่ข้างหน้า!”ถึงคราวหลงเพ่ยเพ่ยแสดงฝีมือแล้ว นางสั่งการให้มู่หยางนำองครักษ์เงาสร้างสิ่งกีดขวางสกัดคนของมหาปราชญ์เอาไว้หวงฝู่หลินให้เซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋ไปก่อน ตนกับปี้ซงจะร่วมมือกับคนของมู่หยางสกัดมหาปราชญ์เซียวหลินเทียนให้เผยอวี้และคนอื่น ๆ มอบระเบิดสายฟ้าที่เหลือทั้งหมดให้หวงฝู่หลิน อานุภาพการระเบิดของระเบิดสายฟ้าก็สามารถสกัดกั้นผู้ไล่ตามได้ชั่วคราวเช่นกันเก๋อเฟิ่งฉิงก็ให้คนที่ตนนำมาร่วมมือกับคนของมู่หยางเช่นกัน นางยังปลอบใจว่า “พี่ใหญ่ มิต้องกังวล พวกเราหนีออกไปได้แน่นอน!”“คนที่ข้านำมาก็เป็นยอดฝีมืออันดับต้น ๆ ทั้งสิ้น”เถาจื่อเห็นเก๋อเฟิ่งฉิงแสดงออกอยู่ตลอดเวลา ส่วนหลิงอวี๋กลับมิใส่ใจเรื่องเหล่านี้ ทำความดีไปตั้งมากมายแต่มิเคยขอความชอบเถาจื่ออดมิได้ที่จะกล่าวว่า “พี่ใหญ่ คนของเราก็รอสมทบอยู่ใกล้ ๆ เช่นกัน ศิษย์พี่หญิงจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว จะต้องคุ้มครองพวกท่านให้หนีออกไปได้อย่างปลอดภัยแน่นอนเจ้าค่ะ!”ใจของเซียวหลินเทียนพลันไหววูบ ความส
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2177
ตามคำสั่งของหลิงอวี๋ เสือปีกกาฬก็โฉบลงมาจากกลางอากาศราวสายฟ้าพุ่งเข้าใส่มหาปราชญ์ที่นำหน้ามามหาปราชญ์เห็นเสือปีกกาฬมาอย่างดุดันน่าเกรงขาม ทำได้เพียงยกมือขึ้นซัดฝ่ามือออกไปต้านรับ แล้วกลิ้งตกจากหลังม้าไปด้านข้างเกือบจะพร้อมกันนั้น กรงเล็บของเสือปีกกาฬก็ตะครุบลงบนหลังม้า จับอานม้าแล้วยกม้าทั้งตัวขึ้นมามันกระพือปีกครั้งหนึ่ง เสือปีกกาฬบินสูงขึ้นไป แล้วโยนม้าร่วงลงมาอย่างแรง“ฮี้...”ม้าของมหาปราชญ์ตะกุยกีบทั้งสี่กลางอากาศอย่างหวาดกลัวเหล่ามือสังหารด้านล่างเห็นม้ากำลังจะร่วงลงมากระแทกใส่พวกตนก็พาหลบหลีกกันวุ่นวายมีมือสังหารสองคนที่หลบมิทันถูกม้าที่ร่วงลงมาเตะเข้าที่ใบหน้าจนร้องเสียงหลงแล้วร่วงตกจากหลังม้าทันที“เฮยอี้ ระวัง!”หลิงอวี๋เห็นมหาปราชญ์พลิกตัวลุกขึ้นนั่ง ซัดอาวุธลับกำมือหนึ่งเข้าใส่เสือปีกกาฬเสือปีกกาฬกระพือปีกทั้งสองข้างอย่างแรง ลมแรงที่เกิดจากการกระพือปีกปัดอาวุธลับเหล่านั้นให้ร่วงหล่นลงไปจนหมดสิ้นเซียวหลินเทียนได้ยินเสียงคำรามของเสือปีกกาฬก็หยุดชะงัก หันหน้ากลับไปมองเสือปีกกาฬดูเหมือนจะโกรธแค้นที่ตนถูกอาวุธลับของมหาปราชญ์ทำร้าย พลันโฉบเข้าใส่มหาปราชญ์อีกคร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2178
ภายใต้แสงสว่างของคบเพลิงโดยรอบ ตาข่ายยักษ์ผืนหนึ่งร่วงหล่นจากฟ้าพร้อมสะท้อนแสงโลหะอันเย็นเยียบออกมา…ตาข่ายยักษ์ครอบลงมายังเสือปีกกาฬหลิงอวี๋เห็นดังนั้นก็ใจหายวาบ นางพุ่งเข้าไปพร้อมกระบี่ในมือโดยมิลังเลก่อนหน้านี้นางเห็นสถานการณ์การต่อสู้ตึงเครียด จึงได้ส่งหวงฝู่หมิงจูให้เถาจื่อแบกไว้ก่อนแล้วบัดนี้หลิงอวี๋พุ่งเข้ามาใช้กระบี่ตวัดเกี่ยวตาข่ายนั้น พยายามจะฉีกเปิดช่องว่างให้เสือปีกกาฬหนีออกมาได้แต่ตาข่ายเหล็กของเจ้าสำนักซิงหลัวหนักเกินไป หลิงอวี๋ใช้สุดแรงกำลังก็ยังมิอาจดึงตาข่ายเหล็กให้เปิดออกได้หวงฝู่หลินก็รู้ว่าหากเสือปีกกาฬถูกตาข่ายคลุมไว้ ย่อมไม่มีทางหนีออกมาได้แน่นอน จึงล้มเลิกการโจมตีมหาปราชญ์ จึงหันมาอีกด้านหนึ่งแล้วใช้กระบี่ของตนตวัดเกี่ยวตาข่ายเหล็กเช่นกันหวงฝู่หลินและหลิงอวี๋ร่วมแรงกันอย่างหนักจนเปิดช่องแคบได้เสือปีกกาฬแสนรู้ ตาข้างเดียวกวาดมองแล้วก็พุ่งออกไปทางช่องนั้นทันทีเจ้าสำนักซิงหลัวเห็นดังนั้นก็ดึงตาข่ายสุดแรง แต่ก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง เสือปีกกาฬขยับตัวกระแทกพื้นกระโจนออกไปทางช่องแคบนั้นด้วยความเร็วราวสายฟ้าแม้ว่าความเร็วของมันจะสูงมาก แต่ตาข่ายเหล็กที่รัด
Bab terbaru
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2209
ชีวิตนี้หาสหายรู้ใจได้ยากนัก!หลงเพ่ยเพ่ยยิ้ม นางก็รู้สึกว่าตนกับเย่หรงพูดคุยสื่อสารกันง่ายเช่นกันเย่หรงฉลาด ที่สำคัญที่สุดคือมิใช่บุรุษประเภทหัวโบราณคร่ำครึ มิเหมือนพวกพี่สามที่เอะอะก็วางตนเป็นผู้ใหญ่สั่งสอนนางเฮ้อ หากสามีในอนาคตของนางสามารถพูดคุยกันได้เหมือนเย่หรง เช่นนั้นสามีภรรยาจะมิรักใคร่กลมเกลียวกันมากหรอกหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยคิดแล้วพลันหน้าแดงเรื่อ นี่นางกำลังคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่!“พวกเรามาคิดกันก่อนดีกว่าว่าอีกประเดี๋ยวหากพบเสด็จย่าแล้วจะทำอย่างไรดี!”หลงเพ่ยเพ่ยมิกล้าคิดฟุ้งซ่านต่อไป รีบเปลี่ยนเรื่องคุย“ท่านกังวลว่าท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นจะก่อกวนหรือ?”เย่หรงก็ดึงความคิดกลับมา พวกเขาใกล้จะถึงภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว ต้องคิดหาข้ออ้างให้ดี“อืม ท่านหญิงชิงเฉิงมิใช่คนประเภทที่จะเจรจาด้วยง่าย ๆ ท่านหญิงอวิ๋นยังพอคุยง่ายอยู่บ้าง แต่ในเมื่อพวกนางรับคำสั่งจากชายาเจ้าแห่งทะเลมาเพื่อถ่วงเวลาเสด็จย่า ย่อมมิยอมให้ข้าบรรลุเป้าหมายแน่!”หลงเพ่ยเพ่ยเผยสีหน้าอมทุกข์เย่หรงพลันนึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับท่านหญิงอวิ๋นขึ้นมา แม้ท่านหญิงอวิ๋นจะเป็นธิดาแท้ ๆ ของชายาเจ้าแห่งทะเล แต่ช่วงห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2208
“โอ้ ใต้หล้านั้นแตกต่างจากใต้หล้าของพวกเราหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยถูกเย่หรงกระตุ้นความอยากรู้ จึงจ้องมองพลางถาม“อืม บ้านเรือนที่นั่นสูงเท่าภูเขา สูงที่สุดอาจถึงร้อยชั้นได้ ทั้งยังมีรถมากมายที่มิต้องใช้ม้าลาก วิ่งได้เร็วมาก!”เย่หรงเล่าให้หลงเพ่ยเพ่ยฟังไปเรื่อย ๆเมื่อพูดถึงเครื่องบินก็ทำให้หลงเพ่ยเพ่ยเบิกตากว้าง นางมองเย่หรงอย่างงง ๆ “เจ้าโกหกกระมัง จะมีเครื่องมือที่สามารถบรรทุกคนขึ้นไปบนฟ้าได้อย่างไร!”“มีจริง ๆ ข้ามิได้โกหกท่าน พี่หญิงหลิงหลิงจำได้มากกว่าข้าเสียอีก รอมีโอกาสให้นางเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็จะเชื่อว่าข้ามิได้โกหกท่าน!”เย่หรงเริ่มตื่นเต้น “ท่านหญิง ท่านปู่มิได้บอกหรือว่าคันฉ่องคุนหลุนของตงกู่อวี้สามารถพลิกฟ้าคว่ำปฐพีได้?”“หากพวกเราได้คันฉ่องคุนหลุนมา มิต้องรอเวียนว่ายตายเกิด ข้าจะพาท่านไปดูใต้หล้านั้น! ท่านจะต้องชอบใต้หล้านั้นอย่างแน่นอน!”เย่หรงพูดจนหลงเพ่ยเพ่ยใจเต้นระรัว นางกล่าวออกไปโดยมิต้องคิด “ได้ เช่นนั้นรอพวกเราช่วยแดนเทพผ่านพ้นภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้ พวกเราหาคันฉ่องคุนหลุนเจอแล้วก็ไปด้วยกัน ไปดูใต้หล้าที่เจ้าพูดถึงกัน!”“ตกลงตามนี้!”เย่หรงยกมือขึ้น หลงเพ่ยเพ่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2207
คนหนึ่งคือคนที่ตนรัก อีกคนคือสหายที่ดีที่สุดของตน!แต่พวกเขากลับร่วมมือกันหลอกลวงตน!หยางหงหนิงหันหลังเดินออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง นางจะมิปล่อยชายชั่วหญิงโฉดคู่นี้ไปแน่!สิ่งที่นางมิได้มาครอบครอง ยอมทำลายทิ้งเสียดีกว่ายอมให้คนอื่นได้ไป!หยางหงหนิงกลับไปที่รถม้าของตน เค้นเสียงลอดไรฟันออกมาคำหนึ่ง “ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์!”ด้านหน้า เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยต่างก็ร้อนใจดั่งไฟเผา ฮองเฮาเสด็จไปสองชั่วยามแล้ว พวกเขาจะตามทันพระนางหรือ?อีกทั้งต่อให้ตามทัน มีท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นอยู่ พวกนางต้องช่วยชายาเจ้าแห่งทะเลขัดขวางมิให้ฮองเฮาเรียกตัวหลิงอวี๋เข้าเฝ้าแน่“ท่านหญิง พวกเราจะไปทันหรือไม่? ชายาเจ้าแห่งทะเลจะลงมือกับพี่หญิงหลิงหลิงแล้วหรือไม่?”เย่หรงถามอย่างร้อนรนหลงเพ่ยเพ่ยก็ร้อนใจเช่นกัน หลิงอวี๋ยังรอให้นางช่วยชีวิตอยู่ แต่นางก็มิรู้ว่าจะสามารถทูลขอพระราชโองการจากฮองเฮาได้สำเร็จหรือไม่“พวกเราพยายามเต็มที่เถอะ! ขอเพียงตามเสด็จย่าทัน ต่อให้ข้าต้องคุกเข่าอ้อนวอนก็ต้องให้นางพาพี่หญิงหลิงหลิงออกมาให้ได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวปลอบใจเย่หรงเห็นหลงเพ่ยเพ่ยวิ่งวุ่นไปทั่วกับตนก็นับว่าพยายามเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
