Share

บทที่ 235

Author: กานเฟย
“พอแล้ว!”

“ข้าทำเอง!”

เซียวหลินเทียนสะบัดมือของชิวเหวินซวงด้วยสีหน้าไม่พอใจ พลางเอ่ยเรียบ ๆ “มันไม่ได้ลวก!”

“เจ้าลืมไปแล้วหรือ? ขาของข้าไม่มีความรู้สึกอันใด หากรู้สึกเจ็บจริง ๆ เหตุใดข้าต้องไปหาหมอไปทั่วทุกที่ด้วยเล่า!”

เซียวหลินเทียนมองอาหารบนโต๊ะ ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว

“เจ้าลงไปก่อนเถอะ!”

ชิวเหวินซวงเอ่ยอย่างไม่สบายใจ “ท่านอ๋อง เป็นความผิดของหม่อมฉันที่ซุ่มซ่าม! หม่อมฉันจักไปเอาอาภรณ์มาให้ท่านอ๋องเปลี่ยนเพคะ!”

“ลู่หนานไปเอาได้ เจ้าออกไปเถอะ!”

เสียงของเซียวหลินเทียนเย็นชาเล็กน้อย

ชิวเหวินซวงหน้าแดง พลางเอ่ยเบา ๆ “ท่านอ๋อง หม่อมฉันใจร้อน พูดผิดไป หม่อมฉันจะไปเรียกพี่ลู่หนานประเดี๋ยวนี้เลยเพคะ!”

นางรีบร้อนเดินออกไปเรียกลู่หนานให้เข้ามา

หลังจากที่ปิดห้องไป ชิวเหวินซวงก็ไม่รีบร้อนแล้ว นางยืนอยู่ข้างนอกฟังความเคลื่อนไหวข้างใน

ลู่หนาน น้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านอ๋อง น้ำแกงลวกหรือพ่ะย่ะค่ะ? เหตุใดวันนี้เหวินซวงถึงไม่ระมัดระวังเยี่ยงนี้!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่แยแส “ไม่เป็นไร นางก็มิได้ระวังเช่นกัน! เปลี่ยนแล้วก็ไม่เป็นไรแล้ว!”

“ที่ตำหนักมีเหวินซวงช่วยจัดการดูแลอยู่ พวกเ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2782

    มิต้องให้ฮูหยินหยางอธิบายด้วยตนเอง ชิงเสวียนก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่หยางรั่วหลานหมดสติไปให้นางฟังแล้วหยางรั่วหลานคาดมิถึงว่าตนจะหลับไปถึงเจ็ดแปดวันเลยทีเดียวจากคำพูดของชิงเสวียน หากมิใช่ว่าหลิงอวี๋ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเลือกวิธีการใช้พิษล้างพิษมาช่วยเหลือตน ตนก็คงจะตายไปแล้วหยางรั่วหลานจึงมองไปทางหลิงอวี๋อย่างรู้สึกซาบซึ้งใจ แล้วพยุงตัวลุกขึ้น“ฮูหยินอู่ ท่านช่วยเหลือข้าไว้ บุญคุณช่วยชีวิตนี้ จะจดจำมิลืมเลือน รั่วหลานจะขอบคุณท่านไปชั่วชีวิตเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋ยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยไปว่า “ท่านแม่ของเจ้าขอบคุณข้าแล้ว รั่วหลานมิต้องจดจำใส่ใจหรอก!”ในใจของหลิงอวี๋ยังมีความสงสัยอยู่ คำพูดของหยางรั่วหลานเมื่อครู่นี้ทำให้นางรู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อยยุคสมัยนี้ บุรุษมีภรรยาหลายคนนับเป็นเรื่องปกติมาก แม้ว่าหยางรั่วหลานจะบังเอิญไปพบเข้าว่าอ๋องซู่กับเจี่ยงชิงคบชู้กัน แต่ขอเพียงอ๋องซู่เกลี้ยกล่อมหยางรั่วหลานสักหน่อยว่าจะรับเจี่ยงชิงเป็นอนุ หยางรั่วหลานก็ยอมได้เหตุใดอ๋องซู่จะต้องถึงขั้นกำจัดหยางรั่วหลานด้วยเล่า?หลิงอวี๋ครุ่นคิดแล้วเอ่ยถามคำถามของตนออกไปหยางรั่วหลานจึงตอบอย่างโกร

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2781

    ชิงเสวียนใช้จังหวะนี้ช่วยจัดอาภรณ์ให้หยางรั่วหลานแล้วลงจากเตียงตามไปด้วยนางรินน้ำให้หลิงอวี๋ จากนั้นก็เอ่ยด้วยความรู้สึกขอบคุณ “ฮูหยินอู่ช่วยรั่วหลานไว้ ชิงเสวียนเองก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างหาที่สุดมิได้! ภายภาคหน้าหากมีสิ่งใดต้องการให้ชิงเสวียนช่วย ก็ขอฮูหยินอู่สั่งการอย่าได้เกรงใจ!”หลิงอวี๋ยิ้มเล็กน้อย และมิได้เก็บมาใส่ใจ เมื่อเรื่องปากั๋วโจวสิ้นสุดลง นางกับพวกเซียวหลินเทียนก็ยังต้องมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงแดนเทพอีกเป็นดังที่นางว่าไว้ ตำราบันทึกของฮูหยินหยางนั้นเพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณที่นางช่วยชีวิตรั่วหลานไว้แล้ว นางมิเก็บคำพูดของชิงเสวียนมาใส่ใจหรอก“ฮูหยินหยาง อาการป่วยของท่าน เมื่อวานนี้ข้ายุ่งอยู่กับการศึกษาโรคของรั่วหลานจึงยังมิได้ศึกษาเรื่องของท่าน รอให้ผลออกมาแล้วข้าจะบอกท่านในทันที!”หลิงอวี๋อธิบายไปเล็กน้อย“มิรีบ แม้ว่าตอนนี้ท่านจะยังมิพบ ก็หาได้ต้องรู้สึกผิดหรอกไม่!”ฮูหยินหยางเอ่ยอย่างใจกว้าง “ข้าศึกษาอยู่หลายปีก็ยังมิรู้ผล ข้าปล่อยวางแล้ว มีชีวิตอยู่ได้นานเท่าใดก็เท่านั้นเถิด!”ขณะที่ทั้งสองคนกำลังสนทนากัน จู่ ๆ หยางรั่วหลานที่อยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นมา นางมองเพดาน

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2780

    เลือดที่จมูกของหยางรั่วหลานยังคงไหลออกมามิหยุด ฮูหยินหยางจึงหยิบผ้ามารองไว้บนไหล่ของชิงเสวียนอย่างปวดใจเวลาผ่านไปทุกนาทีทุกวินาทีอย่างช้า ๆ...ทันใดนั้นชิงเสวียนก็ร้องขึ้นมา “ฮูหยินอู่ เหตุใดจู่ ๆ หัวใจรั่วหลานก็เต้นช้าลงเล่า หรือว่ารั่วหลานจะมิไหวแล้ว?”หัวใจของรั่วหลานเต้นช้าลงในชั่วพริบตาจริง ๆ หลิงอวี๋เองก็รู้สึกได้เช่นกันนางจึงกดที่ข้อมือของรั่วหลานไว้พลางเอ่ย “บางทีพิษงูอาจจะออกฤทธิ์แล้ว!”“รออีกสักหน่อย!”หลิงอวี๋มองไฝดำที่หลังของหยางรั่วหลานหดลงไปจนถึงวงกลมแรกที่ชิงเสวียนวาดไว้แล้วนางจึงรีบเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วพูดปิดท้ายว่า “ความสามารถในการขยายพันธ์ุของสาหร่ายหนามนั้นรวดเร็วยิ่งนัก หากพวกเรามิกำจัดสาหร่ายหนามที่อยู่ในร่างกายของรั่วหลานออกไปให้สิ้นซากในคราเดียว รั่วหลานก็จะมิสามารถฟื้นตัวได้!”“มิต้องสงสารนาง ให้นางอดทนต่อไปอีกหน่อยเถิด!”ชิงเสวียนกับฮูหยินหยางต่างก็เข้าใจในเหตุผลนี้ดี ดังนั้นต่อให้ฮูหยินหยางจะเห็นเลือดของหยางรั่วหลานเปรอะเปื้อนผ้าจนเป็นสีแดงฉาน นางก็มิได้ห้ามนางแค่เปลี่ยนผ้าผืนใหม่ด้วยมือที่สั่นเทาเท่านั้นหลังจากผ่านไปอีกพักหนึ่ง ชิงเสวียนก็มิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2779

    หลิงอวี๋มองไปทางฮูหยินหยางฮูหยินหยางลังเลอยู่สักพักหนึ่ง ก็เอ่ยออกมาว่า “ฮูหยินอู่ รักษาให้รั่วหลานตามวิธีของท่านเถิด!”“ถึงอย่างไรข้าเป็นเช่นนี้ก็อยู่มิไกลจากความตายอยู่แล้ว หยางหนานจะเข้าใจหรือมิเข้าใจก็ตาม ขอเพียงข้ามิเสียใจในสิ่งที่ทำก็พอแล้ว! ”ประโยคที่ว่ามิเสียใจในสิ่งที่ทำช่างดียิ่ง!หลิงอวี๋ชอบนิสัยเช่นนี้ของฮูหยินหยาง อาจมิได้ดั่งใจคิด แต่ขอเพียงมิเสียใจในสิ่งที่ทำ!“ฮูหยินหยาง ท่านวางใจเถิด ข้าจะช่วยเหลือรั่วหลานอย่างเต็มที่!”หลิงอวี๋เองก็มิพูดพร่ำ ทุกนาทีที่ล่าช้าไป สาหร่ายหนามในร่างกายของหยางรั่วหลานก็จะลามเป็นวงกว้างขึ้น ถึงเวลานั้นก็จะกำจัดยากแล้ว“ชิงเสวียน เจ้าช่วยข้าประคองหยางรั่วหลานขึ้นมาที แล้วถอดเสื้อของนางด้วย!”หลิงอวี๋ถอดรองเท้าขึ้นเตียงไป ชิงเสวียนก็รีบเข้ามาประคองหยางรั่วหลานขึ้นตามคำสั่งของหลิงอวี๋ จากนั้นก็ลงมือถอดเสื้อของนางออกหลิงอวี๋ให้หยางรั่วหลานหันหน้าไปทางชิงเสวียน และหันหลังมาทางตนเองนางหยิบเข็มฉีดยาออกมา แล้วดูดพิษงูขึ้นมาครึ่งหลอดจากนั้น หลิงอวี๋ก็ฉีดพิษงูเข้าไปตรงไฝดำบนหลังของหยางรั่วหลานในเมื่อตรงนี้คือจุดกำเนิดโรค การฉีดเข้าไป

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2778

    ชิงเสวียนกับฮูหยินหยางมองขวดในมือหลิงอวี๋อย่างตกใจชิงเสวียนอดมิได้ที่จะเอ่ยไปว่า “ถูกงูกัดบาดเจ็บแล้ว เดี๋ยวเดียวก็จะตายนะ!”“ฮูหยินอู่ ท่านแน่ใจหรือว่าพิษงูเหล่านี้จะกำจัดสาหร่ายหนามได้โดยมิเป็นอันตรายถึงชีวิตรั่วหลาน?”หลิงอวี๋จึงเอ่ยอย่างอดทน “อย่าได้รีบร้อน ข้ายังพูดมิจบ!”“เมื่อครู่ข้าเปรียบเทียบยาพิษที่ได้ผลที่สุดดูแล้ว มีเพียงพิษงูนี่เท่านั้นที่เป็นวิธีที่สะดวกรวดเร็วที่สุด!”“เมื่อพิษงูทะเลเข้าสู่ร่างกาย จะถูกร่างกายดูดซึมเข้าไปได้ง่ายที่สุด หัวใจและไตก็จะได้รับความเสียหายเช่นกัน!”“ทว่า หลังจากที่ถูกพิษงูทำให้บาดเจ็บแล้ว หากให้การรักษาภายในครึ่งชั่วยาม ก็จะมิเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต!”“เช่นนี้ก็หมายความว่า ขอเพียงพวกเราให้ยาแก้พิษงูกับหยางรั่วหลานภายในครึ่งชั่วยาม หยางรั่วหลานก็จะมิเป็นกระไร!”“ส่วนหัวใจและไตที่ได้รับความเสียหาย ขอเพียงค่อย ๆ บำรุงกันไปก็จะฟื้นฟูได้!”ฮูหยินหยางยังมิเคยพบเจอวิธีช่วยชีวิตคนเช่นนี้มาก่อน จึงรู้สึกลำบากใจอยู่เล็กน้อยส่วนชิงเสวียนก็เข้าใจฮูหยินหยางที่สุด เมื่อนางเห็นความลำบากใจบนใบหน้าฮูหยินหยาง นางจึงเอ่ยออกไป “ท่านแม่บุญธรรม ให้ข้าไปตา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2777

    อ๋องซู่ตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่หยางหนานก็มิรอให้เขาได้พูดอะไร ลากตัวเขาไปทันทีคราวนี้อ๋องซู่ก็ไม่มีข้ออ้างปฏิเสธแล้วรั่วหลานกำลังจะตาย หยางหนานหาวิธีการช่วยเหลือนางได้ ตนก็เป็นคู่หมั้นของหยางรั่วหลานด้วย จะมิไปได้อย่างไรกันอ๋องซู่เหลือบมองหมออาวุโส หมออาวุโสก็ส่งสายตาให้เขาอ๋องซู่เข้าใจในทันที และคิดว่ารั่วหลานจะต้องตายอย่างแน่นอน เขาจึงเดินตามไปอีกด้านหนึ่ง ชิงเสวียนยืนอยู่หน้าประตู เมื่อเห็นว่าอ๋องซู่ออกไปแล้ว นางก็รีบเดินไปที่ห้องด้านข้างทันทีแล้วเอ่ยว่า “ฮูหยินอู่ ท่านออกมาได้แล้ว!”หลิงอวี๋จึงตอบกลับไป “รออีกประเดี๋ยว ใกล้จะเสร็จแล้ว!”นางจ้องมองการเปลี่ยนแปลงเลือดของรั่วหลานที่อยู่ภายใต้กล้องจุลทรรศน์นั้นอย่างร้อนอกร้อนใจ และอธิษฐานขอให้โอสถที่ตนปรุงในครั้งนี้ได้ผลชิงเสวียนเองก็มิรู้เช่นกันว่าหลิงอวี๋ทำอะไรอยู่ข้างใน จึงเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องอย่างร้อนใจรอจนผ่านเวลาไปหนึ่งก้านธูป แต่สำหรับชิงเสวียนแล้วยาวนานราวกับชั่วชีวิต นางอาศัยเวลานี้วิ่งเข้าไปในห้องรั่วหลาน แล้วก็พบว่าอาการของรั่วหลานทรุดลงมาก จึงถ่ายทอดคำพูดของหลิงอวี๋ให้ฮูหยินหยางฟัง ฮูหยินหยางถอนหายใจแล้ว

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status