บทที่ 2824

น้ำตาของช่างเจวียนไหลพราก นางมองหลิงหว่านอย่างทำอะไรมิถูก

หลิงหว่านกล่าวเสียงขรึม “หลงซู่กับเจี่ยงชิงกระทำการอัปยศยิ่งกว่าเดรัจฉาน แต่บิดาของเจ้ากลับยังสมรู้ร่วมคิดกับคนชั่ว!”

“ช่างเจวียน บิดาเช่นนี้ เจ้ายังจะยอมรับเขาอีกหรือ?”

ช่างเจวียนร้องไห้สะอึกสะอื้น “แต่ข้าจะทำเช่นไรได้? ข้ามิรู้... ข้า...”

นางสะอื้นจนพูดต่อมิไหว

หลิงอวี๋ป้อนโอสถถอนพิษเข้าปากฮูหยินช่างเรียบร้อยแล้ว

อันที่จริงฮูหยินช่างยังคงมีสติสัมปชัญญะดีอยู่ เพียงแต่ทั่วร่างไร้เรี่ยวแรง อีกทั้งยังรู้สึกสิ้นหวังจนหมดอาลัยตายอยาก จึงมิอยากเอ่ยคำใด

นางได้ยินคำพูดของหลิงหว่านทั้งหมด หยาดน้ำตาจึงไหลลงมาตามหางตา

หลิงอวี๋ย่อมรู้ดีว่าฮูหยินช่างยังตื่นอยู่ นางจึงกล่าวอย่างใจเย็น “ฮูหยินช่าง ท่านคงพอจะเดาได้แล้วว่าท่านถูกพิษ!”

“ท่านจะยอมตายอย่างมิเป็นธรรมเช่นนี้หรือ?”

ครั้นช่างเจวียนได้ยินดังนั้นก็ตกใจจนหยุดเสียงสะอื้น นางมองมารดาของตนอย่างตกตะลึง

ท่านแม่มิได้ป่วยหรอกหรือ? เหตุใดจึงกลายเป็นถูกพิษไปได้?

ผ่านไปเนิ่นนาน ฮูหยินช่างจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

นางพึมพำว่า “พวกเขาต้องการให้ข้าตาย ข้าจะมิตายได้หรือ?”

“ข้ามิอยากให้... เจวี