공유

บทที่ 891

작가: กานเฟย
“เข้าสู่โถงพิธี! เงียบ! นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์!”

หลังจากที่นักการของราชสำนักฝ่ายในตะโกนออกมา ทั้งห้องโถงก็เงียบลง

เหล่าคนที่มาดูนั้นมองท่านอ๋องเฉิงที่นั่งอยู่ในห้องพิจารณาคดีอย่างสงสัยใคร่รู้

นักโทษมิสามารถพูดได้แล้วคดีนี้จะพิจารณาได้อย่างไร?

พระชายาเว่ยกับเฮ่อจู้ในฐานะเจ้าทุกข์ต่างมองหน้ากัน แล้วเฮ่อจู้ก็ก้าวไปคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

“ท่านผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายใน กระหม่อมต้องการฟ้องหลิงอวี๋ โทษฐานที่เพิกเฉยต่อกฎหมายและก่อเหตุฆาตกรรมในวัง จนทำให้ท่านหญิงจ่างหนิงถูกสังหารตั้งแต่อายุยังน้อย! เฮ่ออันบุตรชายของกระหม่อมก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกันและยังคงหมดสติอยู่ด้วย!”

“กระหม่อมขอวิงวอนท่านผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายในให้รักษาความยุติธรรมและลงโทษมือสังหารอย่างหนัก!”

ท่านอ๋องเฉิงสีหน้ามิสู้ดี เขามองหลิงอวี๋ที่ไม่ขยับเขยื้อนเลย

นี่อาจเป็นคดีที่ไม่มีเหตุผลที่สุดที่ท่านอ๋องเฉิงเคยพิจารณา นักโทษมิสามารถแก้ต่างได้ เขาเองก็มิสามารถซักถามได้ว่าถูกใส่ความหรือไม่!

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาท่านอ๋องหงซานทำงานอย่างดีเยี่ยม แม้ว่าเขาจะอายุหกสิบกว่าปีแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมีสติมากกว่าท่านอ๋องเฉิง

เขามองท่าทีลำบ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
댓글 (3)
goodnovel comment avatar
Chaweewan Siriyom
เมืองนี้คนชั่วเยอะจัง คนโง่ก็เยอะด้วย ไม่น่ารอด
goodnovel comment avatar
August Nok
หย่าเเล้ว นางเอกฟื้นมาได้ ไม่ต้องง้อใครอีก ขอตอนให้ฮ่องเต้เจ็บปวดบ้าง
goodnovel comment avatar
Mook Ratree
ถ้า นอ รอด อยากให้ตัดขาดกับราชวงศ์ไปเลย
댓글 모두 보기

최신 챕터

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2442

    แม้หลงเพ่ยเพ่ยจะมิรู้ว่าหลิงอวี๋ไปหาคนคุ้มกันมาให้ตนได้อย่างไร แต่เมื่อมองดูเหลียงจื่อกับสภาพบ้านที่แร้นแค้นของเขาแล้ว นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า“ในจวนของข้าเบี้ยหวัดพื้นฐานขององครักษ์ต่อเดือนอยู่ที่ยี่สิบตำลึง นี่เป็นค่าตอบแทนสำหรับองครักษ์สัญญาเป็น ส่วนสัญญาตายนั้นมีเบี้ยหวัดห้าสิบตำลึง เมื่อถึงสิ้นเดือนหรือตามเทศกาล หากทำงานได้ดีก็ยังมีรางวัลพิเศษก้อนโตให้อีกด้วย!” “บางครั้งอาจได้รับรางวัลเป็นพันหรือกระทั่งหมื่นตำลึงเลยทีเดียว”เหลียงจื่อได้ฟัง ดวงตาก็เปล่งประกาย นี่มันเงินก้อนมหึมา ตลอดชีวิตนี้เขายังมิเคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน“ข้าขอทำสัญญาตาย!”เหลียงจื่อเอ่ยอย่างมิลังเล“มิได้นะ!”อาสะใภ้หลินร้องห้ามเสียงหลง “เหลียงจื่อ แม่มิยอมให้เจ้าขายตัวเองเพื่อหาเงินมารักษาแม่เด็ดขาด!”“พวกท่านไปเถิด… ข้ามิรักษาแล้ว!”อาสะใภ้หลินตวาดด้วยความโมโห “ข้ารู้อยู่แล้วว่าพวกท่านมิได้หวังดี พวกท่านคิดจะหลอกลูกข้าไปตายชัด ๆ!”เย่หรงเอ่ยขึ้นเบา ๆ จากด้านข้างว่า “อาสะใภ้หลิน ท่านยังมิเข้าใจเหตุผลเท่าลูกชายท่านเลย!”“เงินยี่สิบตำลึงเพื่อจ้างองครักษ์คนหนึ่ง แค่ท่านหญิงฉางเล่อ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2441

    “ท่านแม่ ข้ามิเหนื่อยเลย!”เหลียงจื่อเอ่ยเสียงแผ่วเบา “ท่านกับท่านพ่อลำบากเลี้ยงดูข้ากับเสี่ยวเฉียงจนเติบใหญ่ บัดนี้ถึงคราที่พวกเราจะตอบแทนบุญคุณท่านทั้งสองแล้ว!”“ขอเพียงท่านแม่รักษาอาการป่วยจนหายดี ครอบครัวของเราก็จะสามารถกลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างมีความสุขได้เหมือนเช่นเคย!”“ตอนนี้พวกเรามิกลัวความลำบาก ภายหน้าข้ากับเสี่ยวเฉียงจะขยันขันแข็ง จะต้องหาเงินร่วมกับท่านพ่อเพื่อดูแลให้ท่านแม่มีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้!”“ท่านแม่ บุตรปรารถนาจะเลี้ยงดูบิดามารดา แต่บิดามารดาล่วงลับไปเสียแล้ว... ท่านปฏิเสธการรักษา หรือท่านอยากให้ลูกกับเสี่ยวเฉียงต้องรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต?”เด็กชายร่างผอมบางที่หน้าประตูพยักหน้าอย่างแรง “ท่านแม่ พี่ใหญ่พูดถูก ท่านพ่อก็เคยพูดว่าพวกเราจะมิยากจนไปตลอดชีวิต!”หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงมองภาพของครอบครัวทั้งสามคนที่ต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันในยามยากลำบาก ต่างก็รู้สึกซาบซึ้งใจหลิงอวี๋เอ่ยขึ้นตรง ๆ “ข้ามิคิดค่าตรวจรักษา! ยาสมุนไพรทั้งหมดก็ให้เปล่า!”เหลียงจื่อมองไปยังหลิงอวี๋ด้วยความสงสัย ในใต้หล้านี้ยังมีเรื่องดี ๆ อย่างการมอบยาให้โดยมิคิดมูลค่าด้วยหรือ?

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2440

    “ท่านอาสะใภ้หลิน พวกเราเป็นสหายของท่านอาหลิน รักษาท่านมิต้องใช้เงินหรอกเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋กลั้นความรู้สึกปวดใจไว้ พลางเดินเข้าไปในห้องภายในห้องนั้นดูซอมซ่อยิ่งกว่าด้านนอก มีเพียงเตียงก่ออิฐหนึ่งตัว กับโต๊ะเก่า ๆ ผุพังตัวหนึ่งวางอยู่สตรีผมเผ้ายุ่งเหยิงผู้หนึ่งกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ผ้าห่มที่คลุมกายก็เต็มไปด้วยรอยปะซ่อมสารพัดสีสันนางดูซูบผอม ใบหน้าเหลืองซีด ดวงตาจมลึกลงไปเช่นเดียวกับเสี่ยวเฉียงนางมองหลิงอวี๋อย่างระแวดระวัง ไอออกมาหลายครั้งแล้วจึงส่ายหน้า “ข้ามิเคยได้ยินสามีข้าพูดถึงสหายเช่นพวกท่านเลย!”“พวกท่านไปเถิด ข้ามิขอรักษา!”หลิงอวี๋แย้มยิ้มเล็กน้อย “ท่านอาสะใภ้หลิน พวกเรามิใช่พวกหลอกลวง ท่านดูสภาพบ้านท่าน ก็ไม่มีอะไรให้พวกเราหลอกเอาได้!”“มาเถิด ให้ข้าตรวจดูอาการท่านสักหน่อย!”หลิงอวี๋มิสนใจท่าทีขัดขืน แล้วเดินเข้าไปนั่งบนเตียงอิฐเก่า ๆ นั้น เอื้อมมือไปจับข้อมือของนางเพื่อตรวจชีพจร“ได้ยินท่านอาหลินบอกว่าท่านไอเป็นเลือด เป็นมานานเท่าใดแล้วหรือเจ้าคะ?”หลิงอวี๋เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่ออาสะใภ้หลินได้ยินหลิงอวี๋รู้กระทั่งเรื่องที่นางไอเป็นเลือด ความระแวดระว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2439

    หลิงอวี๋กำลังจะเอ่ยปากว่ามิได้นัดหลงเพ่ยเพ่ยไปด้วยกัน หานเหมยก็เดินเข้ามา“คุณหนู ท่านหญิงฉางเล่อมาแล้วเจ้าค่ะ! บอกว่านัดกับพวกท่านไว้ว่าจะไปบ้านตระกูลหลินด้วยกัน!”หลิงอวี๋มิรู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ทั้งสองคนนี้เห็นได้ชัดว่าต่างก็เป็นห่วงเป็นใยกันและกัน แต่กลับทำทีเป็นรักษาระยะห่างต่อกันเสียอย่างนั้นเฮ้อ มิรู้จะว่าอย่างไรกับคนทั้งคู่ดี!“ไปกันเถอะ!”หลิงอวี๋เองก็มิอยากจะเปิดโปงความสัมพันธ์ของพวกเขา ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติแล้วกัน!“พี่หญิงหลิงหลิง!”หลงเพ่ยเพ่ยพาองครักษ์มาสองคน ทั้งสามคนแต่งกายธรรมดาสามัญมากหลิงอวี๋พอใจยิ่งนัก สถานที่อย่างบ้านตระกูลหลิน หากแต่งกายหรูหราเกินไปย่อมเป็นที่จับตามองได้ง่าย ยิ่งแต่งกายเรียบง่ายก็ยิ่งดีตัวหลิงอวี๋เองก็สวมเพียงอาภรณ์เนื้อหยาบ มิได้สวมเครื่องประดับศีรษะใด ๆ เลยเย่หรงก็เช่นกัน แต่งกายด้วยอาภรณ์สีมอซอ ต่อให้เดินเข้าไปในฝูงชนก็มิเป็นที่สังเกตแม้แต่น้อย“ไปกันเถอะ!”หลิงอวี๋กับเย่หรงขึ้นรถม้าของบ้านหลงเพ่ยเพ่ยรถม้าก็เป็นรถม้าธรรมดา มิได้มีสิ่งใดเป็นพิเศษ เมื่อเคลื่อนไปจนเหลือระยะทางอีกราวสองช่วงถนนจะถึงบ้านตระกูลหลิน ทั้งสามคนก

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2438

    หลิงอวี๋รู้สึกละอายใจอยู่บ้าง ปกติแล้วนางจะเป็นฝ่ายปลอบโยนผู้อื่น แต่บัดนี้กลับกลายเป็นหานเหมยที่กำลังสั่งสอนนางนางโอบเถาจื่อแล้วกล่าวว่า “หานเหมยพูดถูก เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถิด!”“พวกเราทุกคนล้วนเคยทำผิดพลาด เพียงแต่บางความผิดพลาดนั้นยังมีโอกาสแก้ไขได้! แต่บางความผิดพลาดกลับไม่มีโอกาสได้แก้ตัวอีกแล้ว!”“ตอนนี้รอบตัวเราเต็มไปด้วยอันตราย มีเพียงต้องระมัดระวังรับมืออย่างรอบคอบเท่านั้นจึงจะมิทำผิดพลาดอีก!”“เอาเถอะ อย่าพูดเรื่องพวกนี้เลย! เรามาเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า พวกเจ้าเล่าให้ข้าฟังหน่อยสิว่าฉินตะวันตกเป็นแบบไหนกัน?”“ที่นั่นเหมือนกับเมืองหลวงแดนเทพแห่งนี้หรือไม่?”นี่เป็นสิ่งที่หลิงอวี๋สงสัยใคร่รู้จริง ๆ นางลืมเลือนเรื่องราวในอดีตไปแล้ว และในระยะเวลาอันสั้นนี้ก็ยังมิสามารถกลับไปยังฉินตะวันตกได้การได้ฟังเรื่องราวจากปากของหานเหมยและเถาจื่อ อาจช่วยให้นางนึกถึงผู้คนที่ถูกลืมเลือนไปได้บ้างหานเหมยและเถาจื่อจึงผลัดกันเล่าเรื่องราวของฉินตะวันตกและชีวิตในตำหนักอ๋องอี้ให้หลิงอวี๋ฟังทั้งหานเหมยและเถาจื่อต่างเล่าอย่างมีชีวิตชีวาและเปี่ยมด้วยความรู้สึก หลิงอวี๋เป็นผู้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2437

    ในตอนนั้น พวกหลิงอวี๋คิดว่าทั้งแม่นมอูและสตรีศักดิ์สิทธิ์ตายไปแล้ว อีกทั้งแม่นางเฟิ่งยังเคยช่วยเหลือพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงยินดีที่แม่นางเฟิ่งจะขึ้นรับตำแหน่งสตรีศักดิ์สิทธิ์ต่อหลงเพ่ยเพ่ยยังกล่าวว่าจะขอให้เจ้าแห่งทิศใต้ช่วยดูแลแม่นางเฟิ่ง ช่วยให้นางหลุดพ้นจากการควบคุมของเจ้าแห่งทะเลใครจะรู้ว่าแม่นางเฟิ่งผู้นี้ก็เป็นคนสองหน้าอีกคน!หลิงอวี๋คิดแล้วก็รู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัวโชคดีที่เถาจื่อฟื้นขึ้นมาเตือนพวกเขา มิฉะนั้นหากพวกเขายังคงเชื่อใจแม่นางเฟิ่งต่อไป ก็มิรู้ว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมอะไรขึ้นอีกในคราวหน้าหานเหมยเองก็ตกตะลึงเช่นกัน ความคิดของนางเหมือนกับหลิงอวี๋ทุกประการนางยิ่งรู้สึกโล่งใจที่เมื่อครู่หลิงอวี๋ห้ามนางมิให้โมโหใส่เถาจื่อ มิฉะนั้นหากเถาจื่อมิยอมเล่าเรื่องนี้ออกมา คราวหน้าก็คงมีคนต้องตายอีกมากเป็นแน่“เถาจื่อ เจ้าลองนึกดูอีกทีสิว่า มีอะไรตกหล่นไปอีกหรือไม่!”หานเหมยกล่าวอย่างร้อนรนเถาจื่อกล่าวอย่างอับอายว่า “เรื่องที่บ่าวนึกออกและสำคัญที่สุดก็คือเรื่องนี้!”“จริงสิ คุณหนู ชายาเจ้าแห่งทะเลอยากรู้มากว่าท่านเข้าไปในหยกหล้าสุขาวดีได้อย่างไร คราวก่อนที่นางพบบ่าว ก็เอา

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status