Share

บทที่ 11

Author: จูน
จื่ออานทำท่าทางให้เสี่ยวซุนออกไป

เสี่ยวซุนนำน้ำออกไป และจึงยื่นมือปิดประตู

“ท่านแม่ ท่านไม่ต้องห่วง ข้าเคยศึกษาวิชาแพทย์ และการฝังเข็มมาก่อน ข้ามั่นใจ” จื่ออานพูดเบา ๆ

เซี่ยฟูเหรินพยักหน้าเล็กน้อย เธอยื่นมือออกไปลูบผมหล่อน “ลูกเอ๋ย แม่ทำให้เจ้าลำบากเสียแล้ว เจ้าอยู่แทนจื่ออาน มิหนำซ้ำยังต้องมาทนทุกข์กับสิ่งที่นางควรจะต้องทนเอง ไม่ยุติธรรมเสียเลย”

“ข้ามีความสุขดี!” จื่ออานยิ้มออกมาเล็กน้อย

อย่างน้อย ในท้ายที่สุดเธอก็ไม่ใช่เด็กตัวคนเดียวอีกต่อไป

เมื่อวาน เซี่ยฟูเหรินรู้ว่านางไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง จำได้ว่าเซี่ยฟูเหรินจับมือนางด้วยท่าทางเย็นชาราวกับประติมากรรมน้ำแข็งอย่างไรอย่างนั้น

จากนั้นเธอก็พูดว่า “ข้าต้องการล้างแค้นให้ลูกสาวของข้า”

เสียงที่แสนแผ่วเบา แต่กลับกัดฟันด้วยความเกลียดชัง

วันนี้สิ่งที่พวกเขาต้องป้องกันอย่างเข้มงวดในตอนนี้คือ พวกเขาไม่สามารถถูกเสนาบดีสังหารได้ภายในสองสามวันนี้

ณ เซี่ยจื่อหย่วน หญิงรับใช้สองคนและเสี่ยวซุน กำลังปรนนิบัติรับใช้นาง ส่วนชู่อวี่กำลังรับใช้แม่ของนาง ทว่าชู่อวี่มีจิตใจมักใหญ่ใฝ่สูง และเย่อหยิ่งมาก จื่ออานอ่านคนมามากมาย เพียงแค่เธอมองก็รู้ว่าหล่อนไม่น่าไว้วางใจ

“ท่านแม่ สองสามวันนี้ท่านต้องระแวดระวังชู่อวี่ให้ดี!” เธอเตือน

“เข้าใจแล้ว เข้านอนเถอะ!” เซี่ยฟูเหรินกระซิบเบา ๆ หลังจากที่เอายาให้นาง

จื่ออานเหนื่อยมากทีเดียว ความเหนื่อยล้าแทบจะทะลักออกมา แค่เอนหัวลงก็ผล็อยหลับไป

เซี่ยฟูเหรินนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียง ฟังเสียงหายใจของจื่ออาน ลูบใบหน้าและนิ้วของจื่ออานเบา ๆ ค่อย ๆ ลามไปตามบาดแผล น้ำตาก็ไหลออกมาทันที

เธอเศร้า เธอเกลียด แต่เธอไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าผู้ใด เธอเองก็รู้สึกลำบากใจกับแม่นางที่อยู่ตรงหน้าเธอเช่นกัน ความทุกข์ทั้งหมดเหล่านี้ที่แม่นางผู้นี้เผชิญอยู่ ลูกสาวของเธอควรจะได้รับเองแท้ ๆ ความตายเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลยจริง ๆ แต่หากต้องใช้ชีวิตอย่างเหลวแหลก และต้องมาถูกรังแกเช่นนี้ตลอด การจากไปอาจมีความสุขก็ได้

สองวันที่ผ่านมา ไม่มีใครมารบกวนแม่ลูกคู่นี้

จื่ออานเงียบ เพื่อที่เธอจะได้รักษาบาดแผลและศึกษาวิธีฝังเข็ม

เซี่ยฟูเหรินถอนหายใจเบา ๆ เมื่อรู้ว่าจื่ออานถูกบังคับให้ดื่มสมุนไพรดอกคำฝอยตอนอยู่ในวัง ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นหมันตลอดชีวิตของเธอ ก็เหมือนชีวิตแตกสลาย

เธอเจอคนเลว แต่ไม่ได้หมายความว่าชายทุกคนในโลกนี้จะเลวหมดเสียเมื่อไหร่ เธอยังคงหวังว่า จื่ออานจะได้พบกับชายที่รักนางในอนาคต

ในเช้าวันที่สาม ชู่อวี่เข้ามาและพูดว่า: “คุณหนู เหล่าฟูเหรินเชิญท่านเข้าพบ เจ้าค่ะ”

จื่ออานวางหนังสือในมือลงแล้วเหลือบมองเซี่ยฟูเหริน

“เหล่าฟูเหรินสั่งให้คนมาตามหรือ?” จื่ออานถาม

ชู่อวี่กล่าวว่า “เจ้าค่ะ ข้าเพิ่งออกมาจากสวน และเห็นชุ่ยหยูเดินมา นางพบข้า จึงฝากมาบอกว่าเหล่าฟูเหรินเชิญท่านเข้าพบ”

“ชู่อวี่พูดว่าไหมว่าพบข้าเรื่องอันใด?” จื่ออานถามด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น

วันนี้เป็นวันที่สาม ซึ่งเป็นวันที่สำคัญที่สุด

หากพวกเขาเลือกที่จะเริ่มลงวันนี้ อะไร ๆ ก็ค่อนข้างยุ่งยาก

"ไม่ได้พูด!"

จื่ออานลุกขึ้น “ตกลง ข้าจะเข้าไป”

เซี่ยฟูเหรินลุกขึ้นทันที “ข้าจะไปกับเจ้า”

ชู่อวี่พูดว่า: “ฟูเหริน ชุ่ยหยูบอกว่าให้ไปเฉพาะคุณหนูเท่านั้น”

จื่ออานปลอบเซี่ยฟูเหริน “ท่านแม่ ไม่เป็นไร ข้าไปได้”

เซี่ยฟูเหรินพูดอย่างกังวล: “จื่ออาน เจ้าต้องระวังตัวด้วย”

ชู่อวี่ฟังอีกฝ่ายแล้วหัวเราะ “ดูที่พูดเข้าสิ นางแค่เข้าไปทักทายเหล่าฟูเหรินไม่ใช่เหรอ? ถึงกับให้ระวังตัวเลยหรือ?”

จื่ออานก้มหน้า “พอเถอะ เจ้าอย่าจอแจให้มากเรื่อง ไปทำความสะอาดบ้านให้ดีไป”

ชู่อวี่ตอบอย่างสุภาพ “เข้าใจแล้วคุณหนู ท่านไปเถอะ”

ท่าทีของนางที่มีต่อจื่ออานมีความน่าแปลกใจเล็กน้อย เมื่อก่อนขอให้นางทำสิ่งใด นางมักจะเงยหน้าพูด แต่ตอนนี้กลับมีมารยาทและเคารพ จื่ออานจึงอดไม่ได้ที่ต้องระแวงในใจเล็กน้อย

เนื่องจากเสี่ยวซุนเป็นหญิงรับใช้ของจื่ออาน หากจื่ออานออกไปข้างนอก จึงมิใช่เรื่องแปลกที่นางอยากติดตามไปด้วย

เมื่อข้าถึงบ้านเหล่าฟูเหริน มีคนไม่กี่คนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู พวกเขาเห็นเธอ สีหน้าท่าทางก็ดูเย่อหยิ่ง เหล่าฟูเหรินไม่ชอบเสียงดัง ในบ้านจึงมีแต่คนรับใช้ผู้หญิง ไม่ค่อยมีปัญหาความขัดแย้งต่าง ๆ

วันที่สาม ในที่สุดก็ถึงเวลาลงมือ

ชุ่ยหยูยืนอยู่ที่หน้าประตู นางเห็นหล่อนมา จึงพูดอย่างห่อเหี่ยวว่า: “คุณหนูเข้ามาสิ”

จื่ออานหมุนแหวน แล้วก้าวเข้าไป

ในห้องนั้นมีคนอยู่หลายคน เหล่าฟูเหรินนั่งอยู่บนเก้าอี้สูงตรงกลาง และหญิงใช้อายุราวสิบห้าหสิบหกนั่งคุกเข่านวดเท้าให้นางอยู่

มหาเสนาบดีเซี่ย และหลิงหลงฟูเหรินนั่งอยู่คนละฝั่ง ทั้งคู่มีสีหน้าเคร่งขรึม โดยเฉพาะหลิงหลงฟูเหริน สายตาของนางที่มองเธอนั้น เหมือนกำลังจะกลืนเธอทั้งเป็น

​​​​เซี่ยหว่านเอ๋อร์ยืนอยู่ข้าง ๆ หลิงหลงฟูเหริน มองเธออย่างอาฆาต หูของนางถูกพันผ้าเอาไว้ และเลือดก็ไหลออกมาจากผ้าพันแผล

“เหล่าฟูเหริน” จื่ออานก้าวไปข้างหน้าเพื่อแสงความเคารพ แต่ภายในใจกลับตุ่ม ๆ ต่อม ๆ มาต้องรับนางต้องมีคนมากมายขนาดนี้เชียว

ในมือของเหล่าฟูเหรินถือกล่องใส่บุหรี่แบบจีนอยู่ นิ้วมือชี้ไปยังโต๊ะข้าง ๆ แล้วพูดว่า “อีกไม่นานก็จะถึงวันเกิดเจ้าแม่กวนอิม เจ้ามีบาปหนา เจ้าต้องคัดคัมภีร์พุทธศาสนา เพื่อล้างบาปของเจ้า”

มีกองกระดาษและกวนอิมพระสูตรวางอยู่บนโต๊ะ จื่ออานค่อย ๆ เดินเข้าไป แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยเสียงระฆังดังกระหน่ำ

เธอนั่งลง หัวหมุนอย่างรวดเร็ว

ภาพการแต่งงานในวันนั้น เธอแสดงจดหมายหย่ากับคนจำนวนมาก มหาเสนาบดีเซี่ยต้องการขจัดข้อกล่าวหาของเธอที่ใส่ความฟูเหริน จึงต้องยุติการลักลอบเป็นชู้ต่าง ๆ นา ๆ

ในกรณีนี้ หนังสือหย่าฉบับนั้นสามารถอธิบายได้

ตอนนี้มีเพียงชู่อวี่และท่านแม่ที่อยู่ที่นั่น เสี่ยวซุนและตัวเธอเองออกมาแล้ว ผู้คนมากมายภายนอกต่างจ้องมอง ปล่อยให้เธอวิ่งออกไป

จื่ออานรู้สึกกังวลมากเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ตอนนี้ที่เซี่ยจื่อหยวนต้องถูกชู่อวี่จัดการอยู่เป็นแน่ นอกจากนี้ชุ่ยหยูที่อยู่ข้าง ๆ เหล่าฟูเหริน ตอนนี้ก็ไม่อยู่เช่นกัน ต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลแน่นอน

จื่ออานรู้ว่าเธอต้องออกจากที่นี่ทันที แต่เธอไม่สามารถบอกเหล่าฟูเหรินว่า เธอถูกหลอกล่อด้วยกลอุบาย

เธอคร่ำครวญอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็กุมท้อง “โอ้ย ข้าปวดท้องเสียจริง เหล่าฟูเหริน ข้าต้องไปส้วม”

เหล่าฟูเหรินเหลือบมองหล่อนเบา ๆ “ทนไปนั้นแหละ”

จื่ออานนั่งยอง ๆ “ทนมิได้หรอก โอ้ย จะไหลออกมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นข้าขอใช้ส้วมที่ลานบ้านเหล่าฟูเหรินแทนได้หรือไม่”

เหล่าฟูเหรินเห็นเธอดูปวดท้องหนัก ไม่เหมือนการโกหก มิหนำซ้ำยังกลัวว่าเธอจะถ่ายตรงนี้ นางจึงบอกหลานยวี่ที่อยู่ข้าง ๆ นางว่า “พาเธอไปที่ห้องน้ำ แล้วดูเธอให้ดีด้วย”

หลานยวี่พูดว่า “รับทราบ เหล่าฟูเหริน”

จื่ออานกุมท้องแล้วออกไป และพูดกับหลานยวี่ “มีหลานยวี่อยู่ด้วยกันที่นี้แล้ว”

หลานยวี่มองเธอด้วยความรังเกียจ นางไม่พูดอะไร จากนั้นก็พาจื่ออานออกไป เสี่ยวซุนที่อยู่นอกประตูเห็นจื่ออานออกมา มองตามไปรอบ ๆ เห็นว่าเสี่ยวซุนไม่ได้รับอนุญาตให้ตามจื่ออานไป จึงได้แต่ยืนอยู่นิ่ง ๆ

ห้องน้ำอยู่ทางฝั่งขวาของลานบ้าน มีบ้านแยกต่างหาก ไว้เพื่อสำหรับคนรับใช้ ส่วนบ้านหลักอยู่ด้านใน

หลังจากจื่ออานเข้ามา เธอพูดกับหลานยวี่ผ่านประตู “ที่นี่ไม่มีกระดาษชำระ หลานยวี่ช่วยหยิบมันให้ข้าได้หรือไม่”

หลานยวี่พูดอย่างไม่อดทน “ทำไมเจ้ามากความมากเรื่องเช่นนี้กันนะ”

จื่ออานร้องไห้และพูดว่า “ข้าหารู้ไม่ว่าที่จะไม่มีกระดาษชำระ แต่ยังที่ดีท่านป้า ไม่เช่นนั้นเหล่าฟูเหรินจะถูกมองว่าไม่ดี"

หลานยวี่สบถเสียงต่ำ “ยิ่งคนเลวทรามมากเท่าใด ก็ยิ่งมากเรื่องขึ้นเท่านั้น มิหน้ำซ้ำยังไม่ไตร่ตรองถึงสถานะของตัวเอง!” พูดจบนางก็หันหน้าหนีอย่างโกรธเคือง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Duangpron Kantamool
แปลไม่รู้เรื่องยิ่งอ่านยิ่งงง
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1168

    ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1167

    นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1166

    ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1165

    หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1164

    เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1163

    มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status