Share

บทที่ 10

Author: จูน
จื่ออันถึงจวนในช่วงดึก ประตูใหญ่ถูกปิดอยู่ จึงไม่มีคนเข้าเวรยาม เธอจึงนั่งลงที่บันไดหินอ่อน ร่างของเธอค่อย ๆ ทรุดลง

ร่างกายของเธอไม่มีแรงสักนิด ทั้งหิว ทั้งเหนื่อย ทั้งเจ็บปวดแทบจะแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ

เธอไม่มีแม้แต่แรงจะเคาะประตู แถมยังรู้อยู่แก่ใจว่าถึงเคาะก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้

เธอนอนลงที่บันไดหิน แผ่นหลังสัมผัสจากความหนาวเหน็บ เธอเงยหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้า ดวงดาวแพรวพราวระยิบระยับ ช่างสวยงามเสียนี่กระไร

จักรวาลอันแสนกว้างใหญ่ สามารถบรรจุสิ่งต่าง ๆ ได้มหาศาล ทว่าไม่มีทางจะบรรจุชีวิตที่ต้องดิ้นรนลงไปได้เป็นแน่

“คุณหนู คุณหนูใหญ่กลับมาแล้วขอรับ อยู่ที่หน้าประตู ให้ข้าไปเปิดประตูไหมขอรับ?” ผู้เฝ้าประตูถามเบา ๆ

เซี่ยหว่านเอ๋อหัวเราะอย่างมีเลศนัย “เปิดทำไมรึ นอนตรงนั้นไปเสีย ดึกแล้ว หาได้จำเป็นไม่”

ข้ารับใช้รู้ดีว่าคุณหนูใหญ่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่แทบจะหมดหวัง ยิ่งกว่านั้นก็ไม่เคยได้รับยศถาบรรดาศักดิ์ใด ๆ มาก่อน แทบจะถือเป็นคนรับใช้ก็ว่าได้ เขาเพียงทำได้แค่ต้องมองที่ใบหน้าผู้ที่มีอำนาจกว่าเท่านั้น

“ขอรับ คุณหนูรอง” ผู้เฝ้าประตูตอบรับ

เซี่ยหว่านเอ๋อขำอย่างร้ายกาจ พูดกับสาวใช้ที่อยู่ข้าง ๆ “พวกเราไปเถอะ ให้นางนอนข้างนอกนั่นไปเสีย”

“คุณหนู ไม่กลัวว่าพรุ่งนี้จะมีผู้ใดมาเห็นนางรึ?”

“กลัวอะไร? เรื่องน่าขันวันนี้ มีผู้ใดบ้างที่ไม่รู้ มหาเสนาบดีของพวกเราสามารถทอดทิ้งคนผู้นี้ได้ แค่นางไม่ยอมไปก็เท่านั้นเอง” เซี่ยหว่านเอ๋อพูดจบก็เดินจากไป

จื่ออันนอนอยู่ที่พื้น ได้ยินเสียงแว่ว ๆ ไม่มีแรงจะโกรธหรืออับอายอีกแล้ว เธอเพียงต้องการนอนพักและหายใจ

ความแค้นนี้จะต้องเอาคืนในไม่ช้าก็เร็ว เธอยังไม่รีบ

ความกระหายนั้นรุนแรง รสชาติของความกระหายยากที่จะอดกลั้นมากกว่าความเจ็บปวด

เธออดทนเอาไว้ ในหัววางแผนต่อไป

หลังจากวันนี้เข้าวังมา ทุกอย่างเป็นไปตามคาด โรคลมชักของท่านอ๋องเหลียงได้กำเริบ ไม่จำเป็นให้นางต้องลงมือ เหมือนดั่งสวรรค์เป็นใจ ทว่าไม่ได้คาดหวังที่จะต้องแต่งงาน ใยสถานการณ์จึงกลับตาลปัตรเช่นนี้

จริง ๆ แล้ววันนี้ท่านอ๋องเหลียงไม่ใช่อาการกำเริบที่หนักหนา เป็นเพียงอาการเล็ก ๆ น้อย ๆ แสดงให้เห็นว่าในอีกสองวันข้างหน้า อาการของเขาจะกำเริบอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้นอาการกำเริบครั้งต่อไปนี้จะรุนแรงเป็นพิเศษ

เธอจงใจให้หมอหลวงฝังเข็ม และแจ้งให้ฮองเฮารับทราบ เพราะเธอรู้ว่าวิธีรักษาด้วยการฝังเข็มนี้ สามารถรักษาท่านอ๋องเหลียงได้ แบบนั้นเมื่อท่านอ๋องเหลียงอาการกำเริบขึ้นมาอีก ฮองเฮาจะต้องให้เธอเข้าไปในวัง

ตราบใดที่เธอมีค่าแก่ฮองเฮา ชีวิตของเธอจะถูกปกป้อง

ทว่าตอนนี้ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิได้ออกมาก่อกวนแผนการทั้งหมดของเธอ

มหาเสนาบดีต้องการฆ่าเธอ ฮองเฮาสามารถรักษาชีวิตเธอเอาไว้ได้ หากผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิจะฆ่าเธอ เธอจะรับมืออย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนบรรยากาศระหว่างฮองเฮาและผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ ทำให้รู้สึกว่าบางทีผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดินั้นอาจจะไม่ชอบอ๋องเหลียงก็เป็นได้ หากบอกว่าเธอเป็นผู้รักษาอ๋องเหลียง ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิจะปล่อยเธอไว้หรือไม่

แผนที่วางมาตลอดหลายวัน ถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง

เธอรู้สึกเหนื่อยล้า ทว่ากลับไม่สามารถพังทลายมันลงได้จนวินาทีสุดท้าย

ขณะนั้นสภาพจิตใจของเธอกำลังจะอ่อนแรง ก็ได้ยินเสียงค่อย ๆ เปิดประตู จากนั้นก็มีเสียง “ครืด! ที่พื้น เธอหันหน้ามามองที่พื้นมีเพียงน้ำและหมั่นโถวสองชิ้น”

เธอเกิดความงุนงง ทันใดก็เงยหน้าขึ้น เห็นเพียงประตูปิดผนึกอย่างรวดเร็ว สามารถเห็นแค่เงาหลบของคนเฝ้าประตู

วันนี้จื่ออันหลั่งน้ำตาออกมาหลายครั้ง ไม่ว่าจะต่อหน้าแขกหรือต่อหน้าฮองเฮา น้ำตาที่ไหลออกมาล้วนมองว่าจอมปลอม และไม่ได้ส่งผลดีเท่าใด

ทว่าเห็นหมั่นโถวสองชิ้นและน้ำหนึ่งถ้วย เธอจึงขดตัวนั่งร้องไห้อย่างไม่เกรงใจ

ผู้เฝ้าประตูไม่สามารถใจทนเห็นได้ เขาใจแข็งไม่พอ เขาสามารถช่วยชีวิตได้ และเปลี่ยนชีวิตทั้งชีวิตเขาได้เลย

จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้วางแผนจะทำงานที่ตระกูลนี้ต่อ เขาไร้ทางเลือกดังที่บรรพบุรษได้สั่งสอนไว้ ทำได้เพียงประจบประแจงผู้มีอำนาจเท่านั้น

เพียงแค่รอ ระยะเวลาการไถ่ตัวอีกสองปี ก็จะเป็นอิสระ

จื่ออันดื่มน้ำ และกินหมั่นโถว จากนั้นก็วางชามไว้ตรงหน้าประตู

เมื่อกินดื่มเรียบร้อย ร่างกายก็พอจะขยับเขยื้อนได้และฟื้นคืนสู่สภาพเดิม

เธอออกไปจากหน้าประตู เดินไปด้านขวาของประตูหลัง

มองไปที่กำแพงรั้วสูง พร้อมออกแรงหายใจปีนขึ้นไปข้างบน พลิกตัวและกระโจนลงมา

ในสวนหลังบ้านไม่มีผู้ใดมาตรวจตราหรือลาดตระเวน โดยเฉพาะที่ตำหนักเซี่ยจื่อหย่วน ซึ่งเป็นที่ที่เธอกับแม่อาศัยอยู่ ไม่มีใครจะมาถึงได้

ขณะที่ศาลาพักร้อนที่สูงตรงข้าม มีคนผู้หนึ่งจ้องไปจ้องมาที่นางด้วยท่าทางแสนเย็นชา

ยืนอยู่จุดที่สูงที่สุดของศาลา สามารถเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในจวนได้

“ท่านอ๋อง เซี่ยจื่ออันคนนี้ ดูเหมือนนางจะมีพื้นฐานการต่อสู้อยู่บ้าง ”

ดวงตาของผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิดูเคร่งขรึม “หนี่หรง เจ้ารีบไปสืบเรื่องราวเซี่ยจื่ออัน เพื่อดูว่านางเคยเรียนการแพทย์มาหรือไม่”

“การแพทย์หรือขอรับ ไม่น่าแปลกใจนัก ฮูหยินเซี่ยผู้นั้นจริง ๆ แล้ว มีความรู้เข้าใจเทคนิคการแพทย์”

ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดินึกถึงชื่อเสียงก่อนหน้านี่ของฮูหยินเซี่ย บางคนให้สมญานามนางว่าเป็นหญิงที่เก่งที่สุดตั้งแต่สถาปนาบ้านเมือง ไม่ว่าจะเป็นการเล่นฉิน หมากรุก การประดิษฐ์ตัวอักษร เป็นคนที่มีพรสวรรค์ทีเดียว นางยังเชี่ยวชาญเรื่องการแพทย์ และโหราศาสตร์ แถมยังเป็นคนละเอียดละออ สิ่งที่น่าแปลกก็คือ มหาเสนาบดีเซี่ยกลับเรียกฮูหยินว่า ฮูหยินหลิงหลง ชื่นชมว่าหล่อนมีดวงใจที่ปราดเปรื่อง

คำพูดนี้ มหาเสนาบดีเซี่ยเล่าให้คนอื่นฟังไม่เคยหยุดหย่อน

“ถูกต้อง ฮูหยินเซี่ยเข้าใจการแพทย์” ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิครุ่นคิด ลมพัดหวีดหวิว เขาถกแขนเสื้อขึ้น สีหน้าที่เย็นชาค่อย ๆ มีชีวิตชีวามากขึ้น “พูดเช่นนั้น นางแน่ใจที่จะรักษาอาซินหรือ?”

“ท่านอ๋อง ไม่ต้องกังวลไปพ่ะย่ะค่ะ หมอหลวงบอกว่าเทคนิคการฝังเข็มค่อนข้างอันตราย ขนาดหมอหลวงก็ยังไม่เชี่ยวชาญ และแม้ว่านางจะรู้เรื่องการแพทย์ แต่จะรักษาท่านอ๋องเหลียงได้อย่างไร” หนี่หรงพูด

ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิมู่หรงเจี๋ยมิได้พูดสิ่งใด เพียงแต่วางแผนอยู่ในหัว

หนี่หรงจ้องไปที่สีหน้าของเขา และถามอย่างไม่แน่ใจ “ท่านอ๋อง วันนี้ที่ฮองเฮาให้ท่านแต่งงาน ท่านตกลงปลงใจจริง ๆ หรือ?”

“พระราชชนนีมีสิทธิ์ที่จะจัดการงานแต่งของข้า” สีหน้าของมู่หรงเจี๋ยเย็นชาขึ้นทันที พร้อมพูดบางอย่างที่คลุมเคลือออกมา

หนี่หรงพูดเบา ๆ “หากท่านอ๋องไม่โปรด จะดีกว่าถ้าให้ฝ่าบาท...”

เขาแสดงสัญญาณมือ สายตาเย็นชาขึ้นมาทันที

มู่หรงเจี๋ยครุ่นคิดครู่หนึ่ง “ดูก่อน ค่อยว่ากันอีกที”

เขาจะไม่แต่งงานกับเซี่ยจื่ออัน ไม่ใช่เพราะชื่อเสียงของนางไม่ดี ทว่า..

จื่ออันกลับไปยังตำหนักเซี่ยจื่อหย่วน ฮูหยินเซี่ยนอนไม่หลับ นางได้ยินเสียงจึงรีบสั่งให้เสี่ยวซุนออกไปเปิดประตู

เสี่ยวซุนเห็นจื่ออันมีเลือดอาบบนใบหน้า น้ำตาก็ไหลรินออกมา แต่กลับต้องฝืนกลั้นเอาไว้ ประคองนางเข้าไปในห้อง

ฮูหยินเซี่ยเห็นจื่ออันสภาพนี้ ทำให้ปวดใจอย่างมาก ทำได้แค่เก็บไว้ในใจเหมือนที่ผ่านมา ไม่ได้ร้องไห้แต่ก็มีน้ำตาคลอ นางกอดจื่ออันอย่างอ่อนโยน “ขอโทษนะลูก แม่ทำร้ายเจ้าเสียแล้ว”

จื่ออันกลับผลักนางเบา ๆ แล้วมองไปที่นาง และถามอย่างใจเย็นว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ฮูหยินเซี่ยหันหน้ามาท่าทางไม่ปกติ “มิมีอันใดหรอก”

เสี่ยวซุนอดไม่ได้ พูดไปร้องไห้ไป “คุณหนู หลังจากคุณหนูเข้าไปในวัง ฮูหยินผู้เฒ่าให้ชุ่ยหยูมาปิดปาก ตรงเข้ามาทำร้ายจนเลือดไหลถึงได้เลิกราไป”

จื่ออันเต็มไปด้วยความอาฆาต และพูดอย่างเย็นชา “ข้าไม่มีวันปล่อยมันไปแน่”

ฮูหยินเซี่ยกลับไม่สนใจตัวเอง ทำให้เสี่ยวซุนไปหาบน้ำร้อนมาให้จื่ออันอาบ

จากนั้นนางก็ทำแผลให้จื่ออัน เมื่อเห็นเลือดที่เปื้อนนิ้วของจื่ออัน นางก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่

นางไม่ได้ถามว่าจื่ออันเข้าวังไปเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อเห็นอาการบาดเจ็บของเธอก็รู้ว่าเธอต้องได้รับความทรมาน

จื่ออันมองนางและพูดเบา ๆ “ท่านแม่ ข้าไม่เป็นไร ท่านอ๋องเหลียงอาการลมชักกำเริบ ข้าช่วยเขาเอาไว้ และข้าก็บอกกับฮองเฮาด้วยว่าวิธีการฝังเข็มสามารถรักษาพระองค์ได้”

“วิธีการฝังเข็มหรือ” ฮูหยินเซี่ยขมวดคิ้ว “เจ้ามั่นใจจริง ๆ ใช่หรือไม่?”

“ท่านแม่วางใจเถิด ข้ามั่นใจ” จื่ออันพูดอย่างมั่นใจ

“เจ้ามั่นใจ” ฮูหยินเซี่ยนั่งข้าง ๆ เธอ “ทว่าฮองเฮากล้าให้เจ้าลองเสี่ยงรักษาท่านอ๋องเหลียงเลย อย่างนั้นรึ?”
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
ชรัญญา นาทองเกิ้น
น่าจะตายไปเลยดีกว่าทนเพื่ออะไรจะแก้แค้นรึมีแต่คนใหญ่โตพ่อก้อไม่รักย่าก้อเกลียดตายเถอะจื่ออันสงสาร
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1168

    ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1167

    นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1166

    ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1165

    หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1164

    เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1163

    มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status