공유

บทที่ 14

작가: จูน
ประตูห้องน้ำเปิดเอง เสียงดัง “ปั้ง” และซอกประตูก็ขยายออกอย่างช้า ๆ มองเห็นเงาร่างหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ด้านในเซี่ยฉวนดีใจมากเมื่อเห็นว่ามีคนอยู่ และกำลังจะคว้าคน ๆ นั้นออกมาด้วยมือเดียว แต่กลับเห็นหัวสีดำโผล่ออกมาอย่างช้า ๆ

“นายน้อยหรอกรึ?” มือของเซี่ยฉวนหดกลับไป ตามองไปที่นายน้อยนายน้อยเซี่ยหลินด้วยความประหลาดใจ

เซี่ยหลินเป็นน้องชายชายฝาแฝดของเซี่ยหว่านเอ๋อร์

ตอนที่เขายังเด็กเซี่ยหลินเคยมีไข้สูงเมื่อ หลังจากที่เขาหายดีแล้ว ทักษะทางความคิดวิเคราะห์ของเขาค่อนข้างต่ำ แม้ว่าจะพบหมอหลายคนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แม้แต่หมอหลวงก็บอกว่า ทักษะทางความคิดวิเคราะห์ของเขายังคงอยู่ที่อายุประมาณแปดขวบ

“เจ้าหมาเซี่ยฉวน เจ้าแอบดู แม้แต่นายน้อยที่นั่งยอง ๆ อยู่ในห้องส้วมเลยรึ? ข้าจะบอกท่านพ่อ ออกไป!” เซี่ยหลินโกรธ และโยนกระดาษฟางกองหนึ่งออกมาลงที่ใบหน้าของเซี่ยฉวน

“นายน้อย ข้าขออภัย เป็นความผิดของข้ารับใช้ คิดว่ามีแมวป่าอยู่ข้างใน!” เซี่ยฉวนรู้ว่าอารมณ์ของนายน้อยนั้นไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ดังนั้นเขาจึงยอมรับผิดทันทีและปิดประตูห้องน้ำ

อย่างไรก็ตาม ในใจก็มีความสงสัยว่า ทำไมนายน้อยจึงมาเข้าส้วมที่นี่?

จื่ออานก็ประหลาดใจเช่นกัน ตอนที่เธอผลักเฉินเอ้อร์ เข้าไป ห้องส้วมก็ว่างเปล่า นายน้อยเซี่ยหลินเข้ามาเมื่อไหร่กัน?

เซี่ยหลินอยู่ข้างใน แล้วเฉินเอ้อร์ล่ะ?

“ออกไปจากที่นี่ ออกไป อย่ามาแอบมองดูข้า!” เซี่ยหลินตะโกนอยู่ข้างใน และผายลมเสียงดัง

เซี่ยฉวนบีบจมูกของเขาและยกมือขึ้น พร้อมส่งสัญญาณมือรีบออกไปกับพรรคพวก

ไม่นาน ชุ่ยหยูก็จากไปพร้อมกับผู้คนจากหมู่บ้านผ้าไหม

จื่ออานดูที่ห้องส้วม แล้วรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อคุยกับชู่อวี่ “นี่มันกระจัดกระจายเกินไป เจ้าไปต้มน้ำเดือดมาให้แม่ข้าฝานชาไป”

ใบหน้าของชู่อวี่ซีดเล็กน้อย โดยปกติแล้วนางไม่กล้าละเลยคำสั่งของจื่ออาน ด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดี นางจึงไป

จื่ออานรอให้แน่ใจว่าทุกคนได้ออกไปแล้ว ก่อนที่จะเดินไปที่ส้วม

เธอเคาะประตูเบา ๆ “นายน้อยหลิน เจ้ายังอยู่ไหม”

เซี่ยหลินถามด้วยน้ำเสียงทื่อ “พี่สาว พวกคนเลวหายไปหมดแล้วหรือ?”

“ไปแล้วล่ะ!” จื่ออานพูดเบา ๆ

เซี่ยหลินเปิดประตู จื่ออานมองเข้าไป เฉินเอ้อร์ซ่อนตัวอยู่ในมุม มีอาการสั่นเทา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวทีเดียว

ตามความทรงจำของเจ้าของเดิม จื่ออานรู้ว่าเซี่ยหลินเป็นเด็กปัญญาอ่อน แต่เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าของเดิม

“นายน้อย ทำไมเจ้าถึงมาเข้าห้องน้ำที่นี่ได้ล่ะ?” จื่ออานประคองเขาออกมา และปัดฝุ่นออกจากร่างกายของเขา

เซี่นหลินกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “เมื่อข้าเห็นเซี่ยฉวนพาคนมามากมาย ข้ารู้ว่ามันต้องเป็นปัญหาสำหรับพี่สาวของข้า ซึ่งก็เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน

จื่ออานรู้ว่า เซี่ยฉวนคนนี้มารังควานเจ้าของดั้งเดิมไม่ใช่วัน หรือสองวัน เขาอาจได้รับคำสั่งจากหลิงหลงฟูเหริน แต่เด็กชายโง่ ๆ อย่างเซี่ยหลินกลับมีความคิดที่จะปกป้องพี่สาวของเขา

หลังจากที่จื่ออานผ่านเข้ามา ความทรงจำของเจ้าของเดิมในใจก็ชัดเจนขึ้น ความอบอุ่นและความเย็นของจวนแห่งนี้ก็หยดลงที่ดวงใจ เมื่อเห็นความใจดีของเด็กโง่คนนี้ จื่ออานก็อดรู้สึกหวั่นไหวไม่ได้

“ใช่สิ แล้วนายน้อย รู้จักคนในห้องน้ำเมื่อครู่ไหม?” จื่ออานถาม

“เฉินเอ้อร์!” เซี่ยหลินชี้ไปที่เฉินเอ้อร์ และพูดอย่างมีชัย

เฉินเอ้อร์เดินออกไปอย่างสั่นสะท้าน มองไปรอบ ๆ อย่างลุกลี้ลุกลน จากนั้นจึงลดเสียงลงแล้วถามว่า “เกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้น?”

จื่ออานพูดกับเซี่ยหลิน “นายน้อยกลับไปก่อน อย่าบอกใครเรื่องเฉินเอ้อร์นะ แม้แต่แม่ของเจ้าก็ไม่สามารถบอกได้ ไม่เช่นนั้นเซี่ยฉวนจะเข้ามารังแกพี่สาวอีก”

เซี่ยหลินทุบหน้าอกของเขาและสัญญาว่า “ไม่ต้องกังวลพี่สาว ข้าจะไม่บอกใคร และจะไม่ปล่อยให้ใครรังแกพี่สาวด้วย”

หลังจากส่งเซี่ยหลินออกไป จื่ออานก็คว้าคอเสื้อของเฉนเอ้อร์ และลากเขาเข้าไปในห้อง

เฉินเอ้อร์จับหัวที่เจ็บปวดของเขา แต่ก็ยังสับสนอยู่เล็กน้อย “นี่มันเกิดอะไรขึ้น เจ้าบอกว่าข้าถูกโยนลงบนเตียงของท่านหยวนซื่อ ใครกันที่กล้าทำเช่นนี้?”

จื่ออานมองดูเขา จากจากความเย่อหยิ่งในคำพูดของเขาที่ได้ฟัง ตัวตนของเขาในจวนแห่งนี้นั้นแตกต่างออกไป

“ความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับหลิงหลงฟูเหรินคืออะไร ทำไมนางถึงทำร้ายท่านแบบนี้ ท่านรู้ไหม ถ้าท่านถูกจับคาหนังคาเขา มาจะเกิดอะไรขึ้น ลองคิดดูสิ” จื่ออานถาม

เฉินเอ้อร์ยิ้มเยาะ “เจ้าต้องการจะสื่อถึงสิ่งใด” การติดต่อกับนาง โดยปกติแล้วคงไม่มีทางที่ใครจะรู้ได้ แต่ไม่ใช่นางที่เป็นคนจัดการเรื่องนี้

“สิ่งที่ข้าอยากจะพูด ท่านก็รู้ดีอยู่แก่ใจ” จื่ออานฟังเสียงฝีเท้าข้างนอก และรู้ว่าชู่อวี่กลับมาแล้ว เฉินเอ้อร์ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ และควรออกไปทันที

อย่างไรก็ตาม เฉินเอ้อร์ไม่ได้ออกจากบ้าน ข้างนอกเซี่ยจื่อหยวนต้องมีคนของเซี่ยฉวนคุ้มกันอยู่เป็นแน่ หากเฉินเอ้อร์ออกไปตอนนี้ เขาจะต้องถูกจับตัว

วิธีส่งเฉินเอ้อร์ออกจากจวนเป็นปัญหาใหญ่ทีเดียว

เฉินเอ้อร์ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเช่นกัน การแสดงออกของเขาประหม่าเล็กน้อย

วันนี้หลิงหลงปล่อยให้เขาผ่านไป โดยบอกว่ามีเรื่องที่นางสั่งให้เขาทำ

หลังจากที่เขามา เธอบอกว่าเธอจะไปบ้านเหล่าฟูเหริน นางขอให้เขารออยู่ข้างในก่อน เขาเข้าไปดื่มที่ห้องของหลิงหลง

เขาดื่มชาสักแก้ว หลังจากที่รู้สึกปวดเมื่อยหลัง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น เมื่อตื่นนอนก็เจอกับเซี่ยจื่ออาน

ถ้านี่เป็นการสมรู้ร่วมคิดจริง ๆ คนที่ทรยศเขาคงเป็นหลิงหลง หากไม่มีคำสั่งจากนาง คนในบ้านของนางจะกล้าโจมตีเขาได้อย่างไร?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็ลุกเป็นไฟในทันใด

เมื่อเห็นเช่นนี้ จื่ออานก็เข้าใจหัวอกของเขาเล็กน้อย เธอมองไปที่เฉินเอ้อร์และศึกษารูปร่างหน้าตาของเขา บุคคลนี้มีลักษณะใบหน้าที่ดี คางสั้นเล็กน้อย ริมฝีปากบาง และหน้าผากกว้าง ดวงตาเห็นอากาศไหลเวียน อายุราวสี่สิบ แต่กลับสวมชุดสีแดง หล่อมากทีเดียว

คนประเภทนี้ถูกกำหนดไว้ว่าเป็นคนหน้าขาว คนแก่หน้าขาว คนประเภทนี้ง่ายต่อการเอาใจผู้หญิง

“ท่านรู้จักหลิงหลงฟูเหรินมามากกว่าสิบยี่สิบปีแล้ว เหตุผลก็คือ นางจะไม่ทำร้ายท่าน แล้วเป็นใครกัน?” จื่ออานถามคร่าว ๆ ถึงช่วงเวลาที่พวกเขาพบกัน

เฉินเอ้อร์เหลือบมองจื่ออาน “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกเรารู้จักกันมานาน?”

“ปกติแล้วก็รู้อยู่ว่าท่านได้พบกับหลิงหลงฟูเหรินตอนนางเป็นหม้าย นี่ไม่ใช่ความลับ เมื่อเร็ว ๆ นี้พ่อของข้าก็มักจะพูดถึงว่า ทำไมท่านถึงไปหาภรรยาของเขา ดูเหมือนว่าพ่อของข้าจะมีความเข้าใจผิดอยู่บ้าง” จื่ออานพูดเบา ๆ

เฉินเอ้อร์ดูประหม่าเล็กน้อย และถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “พ่อของเจ้าถามเรื่องนี้รึ?”

“ถามเรื่องนี้ขึ้นมา” จื่ออันมองเขาอย่างสงบ ในใจเขาเข้าใจขึ้นมาบ้างเล็กน้อย

ถ้าไม่มีอะไรระหว่างเฉินเอ้อร์กับหลิงหลงฟูเหริน ต่อให้ตัดหัวเธอ เธอก็ไม่เชื่อ

เฉินเอ้อร์พูดขึ้น “ถามว่าเป็นอย่างไร ข้าและฟูเหรินเป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”

เขาพูดแบบนี้ ค่อนข้างขาดความมั่นใจ และยังหลบสายตา

จื่ออานรู้อยู่แก่ใจของเธอ เธอพูดว่า “ท่านรอที่นี่ก่อน ข้าจะพาท่านออกไปทันที ท่านต้องออกจากเซี่ยจื่อหยวน มิฉะนั้นชีวิตของท่านก็จะอยู่ที่นี่

เฉินเอ้อร์รู้ว่ามีความเสี่ยง เขาพยักหน้าและมองจื่ออานอย่างงุนงง “เจ้าไปจัดการเถอะ ถ้านี่เป็นการสมรู้ร่วมคิด จะต้องมีใครสักคนอยู่ข้างนอก”

“ท่านไม่ได้โง่!” จื่ออานทำเสียงต่ำ หยิบฝาครอบโคมไฟที่ไม่ใช้แล้ว แล้วหันหลังเดินออกไป
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1168

    ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1167

    นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1166

    ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1165

    หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1164

    เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร

  • ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์   บทที่ 1163

    มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status